แกจะบ้าเหรอวะ?

ตอนที่ 2 แกจะบ้าเหรอวะ?

แดดของเวลาห้าโมงเย็นของวันที่กรมอุตุฯ

พยากรณ์ว่าฝนจะตกถึง 90% ยังคงสาดแสงร้อนแรง

เด็กหนุ่มยืนเหงื่อไหลอยู่บริเวณห้องรับแขกของตัวเอง

ลำพังวันนี้เขาก็มีเรื่องหงุดหงิดมากพออยู่แล้ว

แต่ยัยก้อยเพื่อนบ้านและเพื่อนตั้งแต่สมัยที่พวกเขาเข้าโรงเรียนอนุบาลด้วยกันกำลังนั่งหน้าเป็นบนโซฟาตัวโปรดของเขาตามใจชอบ

และพูดอะไรบางอย่างที่ยิ่งทำให้เขาสับสนมากไปกว่าเดิม

“ขอโทษที ตะกี้พูดอะไรนะ ฟังไม่ชัด”

“มาชวนเอากันอะ”

นั่นประไร หูไม่ฝาดจริงๆเสียด้วย

เด็กหนุ่มส่ายหน้าอย่างหงุดหงิด “นึกพิเรนทร์อะไรขึ้นมาอีกวะแกนี่?”

“ไม่ได้นึกพิเรนทร์ แต่มาชวน เอากันต่างหาก”

“เออ ๆ ได้ยินแล้ว อย่าพูดคำว่า เอาบ่อย ๆ

ได้ไหมเล่า”

“ทำไมถึงพูดคำว่า เอา ไม่ได้อะ?”

“ไบสันอยู่บ้านเว้ย”

ดนัยหมายถึงน้องชายของตัวเองที่กำลังเก็บของในห้องนอน

“โอเค งั้นก็ป้ะ ไปห้องแกกัน” ก้อยเอ่ยชวน

“ไปทำอะไร๊!?”

“ก็ไปเอากันไง”

เด็กหนุ่มถึงกับกุมขมับเรียกสติ หายใจเข้าลึกๆ

นับเลขในใจ

ก่อนจะเอ่ยพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้ตรงกันข้ามกับโซฟาที่เด็กสาวกำลังนั่งอยู่

“โอเค อธิบายมาซิว่า มันเกิดอะไรขึ้น”

เด็กหนุ่มนั่งเอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยศอกวางบนเท้าแขนประสานมือไว้ระหว่างจมูกทำท่าราวกับนักสืบกำลังไขคดี

ก้อยอธิบายให้โบ้ฟังคร่าว ๆ

ว่าวันนี้มีคนที่เคยทำงานเป็นหญิงขายบริการมาโรงเรียนและเธออธิบายว่าการได้มีอะไรกับคนที่เธอรักรู้สึกดีมากเพียงใด

“นี่เลยในหนังสือของพี่เดือนบรรยายไว้ละเอียดยิบ

ฉาก NC งี้... อื้อหือ

ดุเด็ดเผ็ดมันขัดฟันเปรี้ยวปากได้ใจ” ก้อยหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา

บนหน้าปกมีภาพผู้หญิงแต่งตัวล่อแหลมและมีตัวหนังสือเขียนว่า ‘ระบำผีเสื้อ’ บท ‘เดือน’

“ประเดี๋ยวเด้ ไหนว่ามีฉาก NC อายุไม่ถึงสิบแปด ห้ามซื้อไม่ใช่เหรอ?”

โบ้ขัดขึ้น

“ก็บอกพี่เขาไปว่า พี่ ด. ที่อยู่

ม.หกอายุสิบแปดแล้ว ฝากมาซื้อเพราะไม่กล้าอะนะ.... ดูสิ ได้ลายเซ็นพี่เขาด้วยนะ”

ก้อยเอาลายเซ็นที่ตวัดและลากเป็นอวัยวะสืบพันธุ์ชายยาวเต็มหน้ากระดาษให้เขาดู

“นี่เห็นตรงนี้ไหม ดูสิ พี่เดือนเขาเขียนว่า ให้น้องก้อยค่ะ ด้วยล่ะ”

“เอาล่ะ สรุปก็คือ.... ” โบ้-ดนัยพยายามรวบรวม

สติ สมาธิ มา คิด วิเคราะห์ แยกแยะ

ขณะกำลังพินิจลายเซ็นรูปไอ้จ้อนขนาดเต็มหน้ากระดาษที่ก้อยยื่นมาให้ดูใกล้จนเกือบถูหน้า

“แกเกิดอารมณ์ทางเพศเพราะนิยาย18+เลยอยากทำตามงั้นสินะ?”

“ไม่ใช่หรอก ฉันตั้งเป้าจะเอากับครูไข่ให้ได้ก่อนจบปีการศึกษานี้ต่างหาก

เลยตั้งใจจะเรียนรู้ให้ดีก่อนไปมีอะไรกับเขา

ครูไข่เขาจะได้ประทับใจและกลายเป็นแฟนฉันไง” ก้อยเอ่ยพลางทำท่าเขินอายเมื่อนึกถึงครูหนุ่มสุดหล่อขาวตี๋คิ้วดกดำ

“แล้วครูไข่ที่ว่านี่เป็นผู้ใด?”

ดนัยตัดสินใจลืมเรื่องนักเรียนสาวจ้องจะงาบครูไปก่อน

“เป็นครูนักศึกษามาฝึกสอนที่นี่ปีนึงน่ะ

เห็นว่าเป็นหลานรหัสครูก้อย

เลยมาสมัครที่โรงเรียนฉันเพราะจะได้มีครูพี่เลี้ยงที่เป็นสายรหัสเดียวกัน”

ก้อยอธิบาย

“ก้อย...?” เด็กหนุ่มมองที่เธออย่างสงสัย

“ครูกฤษณาน่ะ

ครูเค้าชื่อเล่นชื่อก้อยเหมือนฉันเลย” เด็กสาวอธิบายอย่างภาคภูมิใจ

“เอาล่ะ ฉันมีคำถาม”

โบ้เอ่ยขึ้นหลังจากนึกช่างแม่งกับอะไรหลาย ๆ อย่างในใจโดยที่เขาไม่เอ่ยออกไป

“ทำไมแกไม่ไปชวนครูไข่อะไรนั่นซะเลยล่ะ?”

“ก็ฉันบอกแกแล้วไงว่า

ฉันอยากฝึกซ้อมให้ครูไข่ประทับใจก่อน อีกอย่างขืนไปทำอะไรตอนนี้เกิดเรื่องแดงขึ้นมาเขาก็ฝึกสอนไม่จบพอดีน่ะสิ

– เพราะงั้นวันดีเดย์คือวันที่ครูเขาฝึกสอนเสร็จสิ้น....

วันนั้นแหละที่ฉันจะมอบความบริสุทธิ์ให้กับเขา” ก้อยพูดและทำหน้าเคลิ้ม

“ความบริสุทธิ์...?” โบ้ทำหน้าอีหลักอีเหลื่อ

“อ๋อ

ที่ฉันบอกจะฝึกซ้อมไม่ใช่หมายถึงการมีอะไรกันจริงๆนะ

เราสามารถฝึกฝนกันโดยไม่ต้องสอดใส่อวัยวะเพศกันหรอก ถูๆไถๆเอา”

ก้อยอธิบายอย่างจริงจัง

เด็กหนุ่มเห็นท่าทีจริงจังของก้อยก็รู้เต็มอกแล้วว่า

ยัยเพื่อนสมัยเด็กคนนี้กู่ไม่กลับเสียแล้วอย่างแน่แท้ทีเดียว

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดเขารู้สึกไม่อยากมีเอี่ยวด้วยอย่างจริงจัง

“แกจะบ้าเหรอวะ?” เด็กหนุ่มไม่ทันยั้งปาก

อย่างอดไม่ได้ “ฉันมีแฟนอยู่แล้วนะเว้ย”

“ก็เราไม่ได้มีอะไรกันเสียหน่อย...

แกก็ช่วยฉันฝึก -- เหมือนช่วยกันทำการบ้านนั่นแหละน่ะ”

โบ้สัมผัสได้ว่าตรรกะของเพื่อนสาววิบัติไปหมดแล้ว

เขาจึงถามอย่างอ่อนใจและอ่อนแรงต่อไปว่า

“แล้วทำไมต้องเป็นฉัน? ไม่ขอคนอื่นล่ะ?”

“โอเค ตามนี้เลย”

ก้อยมีท่าทีกระตือรือร้นเมื่อเห็นว่าโบ้ลดท่าทีขัดขืนลง

เธอเดินไปหยิบปากกาเขียนกระดานและลงมือเขียนลงบนกระดานไวท์บอร์ดเป็นข้อ ๆ

“ข้อที่หนึ่ง เพราะโบ้น้อยของแกใหญ่มาก”

“รู้ได้ไงวะ?” เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว

“ก็ชั่วโมงว่ายน้ำตอนที่เราเรียนด้วยกันตอน

ป.หกไง ใครๆก็เห็นว่ากางเกงว่ายน้ำของแกรัดซะเป็นบ้องข้าวหลาม

ขนาดครูสอนว่ายน้ำยังอายและให้แกไปนั่งพักแทน.... ตอน ป.หกใหญ่ขนาดนั้นแล้ว

ตอนม.ปลายจะใหญ่ขนาดไหน” ก้อยเบ้ปากอย่างรู้ดีให้กับโบ้ที่ยังคงนั่งนิ่ง

“ต่อไปข้อหนึ่งจุดหนึ่ง”

ก้อยเขียนต่อบนกระดานไวท์บอร์ด

“ทำไมไม่ใช่ข้อสองวะครับ” โบ้เอ่ยถามอย่างขัดใจ

“ไม่ ๆ เหตุผลมีสองข้อพอจะได้จำน้อย ๆ ”

ก้อยพูดเรื่อย ๆ หรือไปเรื่อยก็ไม่ทราบได้ “ข้อหนึ่งจุดหนึ่ง

ฉันเป็นคนที่นมใหญ่ที่สุดในบรรดานักเรียน ม.สี่ทั้งหมดในโรงเรียน และฉันก็เห็นแกแอบมองบ่อย

ๆ เหมือนกัน

เพราะฉะนั้นถ้าแกตกลงจะช่วยฉันแกจะเป็นผู้ชายคนแรกที่มีโอกาสได้สัมผัสมัน”

“เออ อยากรู้นานละ ใหญ่แค่ไหนวะ?”

โบ้ผู้ทอดทิ้งเหตุผลทั้งปวงยกมือขึ้นถาม

“คัพ เอฟ” ก้อยบอกและมองดูโบ้ยกนิ้วขึ้นมาท่อง เอ

บี ซี ในใจ ก่อนเธอจะเอ่ยต่อไป

“ข้อที่สองฉันขอถามกลับนะว่า

ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใคร” ก้อยหันมากอด-อกมองเด็กหนุ่มและขมวดคิ้ว

“แกลองนึกภาพฉันไปขอใครสักคนช่วยฉันซ้อมมีเซ็กซ์สิ ใคร ๆ ได้หาว่าฉันบ้ากันพอดี”

“ตกลงแกไม่ได้บ้าหรอกเหรอ?”

“ฉันมีสติดีและฉันมีเป้าหมาย

แล้วฉันกำลังขอความร่วมมือจากแก คนที่ฉันเชื่อถือได้”

โบ้กุมขมับเรียกสติไปอีกรอบ จากที่ปวดหัวตงิด ๆ

เป็นมึนตึ้บ

“เอาล่ะ” เขาเอ่ยหลังจากพยายามตั้งสมาธิอีกรอบ

“สมมุตินะว่าถ้าฉันไม่ตกลงช่วยแก -- ”

“ฉันจะตามตื๊อแกจนกว่าแกจะยอมช่วย

เพราะถ้าไม่ใช่แกฉันก็ไม่รู้จะขอใครแล้วจริงๆ ต่อให้ต้องหลอกล่อไบสันมาเป็นตัวประกันฉันก็จะทำ”

ก้อยขู่จะกระทำชำเราน้องชายของโบ้ด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ

“โอเค คำถามสุดท้าย”

โบ้เอ่ยอย่างหมดหนทางและได้แต่หวังว่าคำถามนี้จะช่วยให้เขารอดพ้นไปจากเรื่องราวบ้าบอของยัยเพี้ยนคนนี้ได้

“แกจะบ้าหรือเปล่า? เกิดมีเด็กมาอ่าน

มิโดนหาว่าสนับสนุนให้วัยรุ่นมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรหรือไง?

แล้วถ้ามีคนมาอ่านแล้วคิดทำตามเพราะเกิดอารมณ์ทางเพศล่ะ?”

“ไม่บ้าหรอก เรื่องนี้จัดอยู่ที่เรท18+ เพราะงั้นคนอ่านเขามีวิจารณญาณแล้วในระดับหนึ่ง”

ก้อยตอบอย่างรู้ดี

เด็กหนุ่มรู้สึกพ่ายแพ้อย่างจริงจัง

เขารู้สึกหมดแรงอย่างประหลาดเพราะแรงมันไปรวมตัวอยู่ตรงบริเวณหนึ่งของร่างกาย

“คืองี้”

โบ้รู้ดีว่าเขาคงไม่สามารถปฏิเสธก้อยได้แล้วแน่ ๆ “วันนี้ฉันยังไม่พร้อม -- ”

“โอเค งั้นวันเสาร์ที่จะถึงนี้ช่วงบ่ายเจอกันนะ”

ก้อยยิ้มอย่างพอใจกับผลลัพธ์ ราวกับเพิ่งจะเจรจาธุรกิจสำเร็จเสร็จสิ้นไปได้ด้วยดี

และเธอก็ลบกระดานไวท์บอร์ดหยิบกระเป๋าและโบกมือลาเด็กหนุ่มอย่างแข็งขันแล้วเดินกลับบ้านของเธอไป

ปล่อยให้เด็กหนุ่มนั่งมึนหัวพลางถอนหายใจอย่างหมดแรงที่เก้าอี้ห้องนั่งเล่นของเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***