เพื่อนกันตลอดไป

พาร์ทนาที

"เครียดโว้ย!!!!" ผมพูดหลังจากดูคะแนนข้อสอบของตัวเอง

"ฆ่ากู ไอ้ม่อนฆ่ากูที กูอยากตาย!!" สกายที่เครียดไม่ต่างจากนทีเช่นกัน

"ข้อสามคำ" ดาวเหนือ

"สมน้ำหน้า" เลม่อน

"ควายจริงจริง" ดาวเหนือ

"โครตกระจอก" เลม่อน

"ไม่ใช่แค่คะแนนข้อสอบนะที่แย่อ่ะ" ดาวเหนือพูดพรางดูคะแนนข้อสอบผมกับสกายไปด้วย

"คะแนนเก็บก็แย่ไม่ต่างกัน" เลม่อนพูดเสริม

พวกมึงซ้ำเติมเก่งกันจังนะ!!!!

"ก็รอบนี้ข้อสอบยากอ่ะ คะเเนนเก็บก็ให้ยาก" สกายพูด ผมเห็นด้วยกับที่สกายพูดนะ ก็ปีนี้ดันเป็นปีจบการศึกษา อาจารย์จึงออกข้อสอบยาก 

"จริงเว้ย ใบงานบางอันให้ยังไม่ถึง5คะแนนเลย" ผมพูดต่อ

"เฮ้อ~ เอางี้เดี๋ยวกูกับไอ้ม่อนช่วยพวกมึงแก้" ดาวเหนือพูด มึงนี่มันฟ้ามาโปรดว่ะ

"มึงจะช่วยก็ช่วยมันไปคนเดียวเถอะ กูไม่ว่าง" เลม่อนพูดและกำลังเดินออกไปจากวงสนทนา

"ถ้ามึงช่วยกูแก้ข้อสอบของพวกมัน กูเลี้ยงชาบู แต่พวกมัน2คนจ่ายนะ" ดาวเหนือพูด ไอ้เหนือไอ้เพื่อนเวร!!!

"ไม่เอาอ่ะ พวกมึงก็รู้ว่ากูมีงานที่สภานักเรียนต้องทำอยู่" เลม่อนพูดทันที

"มึงเป็นแค่รองประธาน โยนงานให้ประธานทำก็ได้" ผมพูด

"แต่ประธานที่มึงบอกให้กูโยนงานไปให้ คือคนที่จะช่วยพวกมึงแก้ข้อสอบ" เลม่อน

ครับ อย่างที่ทุกท่านได้ยิน ไอ้เหนือกับไอ้ม่อนเป็นสภานักเรียน ซึ่งภาระหน้ามันก็เยอะแหละ แต่การที่จะแก้ข้อสอบผ่าน ต้องพึ่งสมองพวกมัน

"กูไม่เห็นรู้เลยว่ะ ว่าเขายังมีงานให้เราทำต่อ ทั้งๆทีเราใกล้จะจบแล้ว" ดาวเหนือพูด

"มึงจะรู้ได้ไงล่ะ วันๆมึงเอาแต่จีบสาว โยนภาระหน้าที่ประธานนักเรียนให้กูหมด ที่มึงได้เป็นประธานก็เพราะมึงสอบได้Top1 นั่นแหละ!!" เลม่อนพูดตอบ สงสัยมันจะอดทนมานานว่ะ แฉหมดเปลือกเลย

"โห่ อย่าหัวร้อนดิ แต่กูอยากช่วยเพื่อนแก้ข้อสอบนะเว้ย มึงไม่สงสารพวกมันหรอ" ดาวเหนือ 

"มึงอยากช่วยก็ช่วยไปเหอะ กูต้องไปทำหน้าที่ต่อให้เสร็จ มีหลายอย่างเลยที่มึงค้างเอาไว้ แล้วกูต้องมาทำให้เนี่ย ไปล่ะ" เลม่อนพูดและเดินออกไป

"ม่อน มึงไม่ช่วยกูจริงๆหรอว่ะ" สกายพูด

"เอาเถอะ กูคนเดียวก็ช่วยมึงได้" ดาวเหนือ

"แต่พวกกูติดของ'อาจารย์อัปสร'ด้วยนะเว้ย" ผมพูดต่อ หลังจากนั้นได้ดาวเหนือก็หน้าซีดไปเลย

เผื่อทุกคนไม่รู้อาจารย์อัปสรเนี่ย เป็นอาจารย์ที่น่ากลัวที่สุดในโรงเรียน ใครก็ไม่กล้าคุยด้วยหรอกครับ และใครๆก็รู้ว่าถ้าหากสอบไม่ผ่านของอาจารย์อัปสรนั่นคือนรกเพราะวิชาของเขาแก้ยากมากครับ 

แต่จะมีอยู่คนนึง มันเสือกได้เป็นลูกรักอาจารย์แกซะงั้น ซึ่งก็คือไอ้ม่อน เพราะมันสอบได้คะแนนเต็มตลอดมันก็เลยเป็นTop2ของโรงเรียน ขนาดไอ้เหนือที่ได้Top1 ยังสอบของแกไม่ได้100 คะแนนเลยครับ

"ไอ้ม๊อน!!! ช่วยกูด๊วย!~" ดาวเหนือตะโกนและวิ่งตามเลม่อนไป

"มึงว่าเราจะแก้สอบผ่านป่ะว่ะ"สกาย

"กูว่าไม่รอดว่ะ" นาที

"เฮ้ย! อยู่ดีๆ เจ้อัปสรก็บอกว่ากูไม่ต้องแก้สอบว่ะ" สกาย

"กูก็เหมือนกันเว้ย!!" นาที

"เป็นไปได้ยังไง!!!" สกาย/นาที

"จะใครซะอีกล่ะ ก็ไอ้ม่อนไง" ดาวเหนือพูดและทำหน้าเหนื่อย

กว่ากูจะไปขอร้องให้มันไปคุยกับอาจารย์ให้พวกมึงได้ กูต้องเหนื่อยขนาดไหน พวกมึงเคยรู้บ้างมั้ย!!!

"อย่าลืม ตามที่คุยกันไว้" เลม่อน

"คุยอะไรวะ" นาที

"กูเพื่อนมึงบอกว่าถ้ากูไปคุยกับอาจารย์ได้ จะยอมเสียประตูหลังให้กู" เลม่อนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"เฮ้ย จริงหรอไอ้เหนือ" สกายทำหน้าตกใจ

"ก็เหี้ยแล้ว!! มึงก็ไม่แกล้งพวกมัน" ดาวเหนือ

"555 หยอกๆ พวกมึงทุกคนต้องเลี้ยงซูชิกู แบบไม่อั้น" เลม่อนพูดและยิ้ม

"เสียตังอีกแล้ว" สกาย

"ตังหมดตูดแน่ๆ"

"ทั้งๆที่กูสอบผ่านแต่ทำไมกูต้องมาเสียตังด้วยว่ะ!!"

ปัจฉิม

ณ ช่วงเวลารับใบสนียบัตร

'นายสิริณัฏฐ์ ขรินทร์ทิพย์'

"ไปหยิบมาสิครับ" สกาย

'นายดรัณยู หิรัญกฤษฎิ์'

"กูรอตรงนี้" ดาวเหนือ

'นายนาวา กสานติ์เดช"

"ชื่อฉันมาแล้ว ไปหยิบมาสิ"นาที

'นายเลม่อน เดอ ซามูเอล'

"ฉันรอตรงนี้ อย่าช้า" เลม่อน

เหล่าลูกหลานคนใหญ่คนโตต่างตกใจ เพราะชื่อทั้ง4นั้น เป็นชื่อที่โด่งดังเป็นอย่างมาก

แต่น่าตกใจเพราะพวกเขาทั้ง4 ต่างก็ให้คนส่วนตัวแทนมารับให้ พวกเขาทั้ง4เข้ามาเรียนที่นี่ตอนไหนกันนะ

"จบแล้วเว้ย!!"x4

"ในที่สุด"สกาย

"นี่เป็นครั้งแรก ที่รอมาเนิ่นนาน~"นาที

"มีฟามสุขแบบ300เปอร์เซนต์"ดาวเหนือ

"มีความสุขด้วยคน ดีใจว่ะ"เลม่อน

พวกเขาทั้ง4ต่างก็ตะโกนกัน เพราะพวกเขาจบจากโรงเรียนมัธยมต้น เตรียมขึ้นมัธยมปลาย 

"อยากไปเที่ยวๆ"สกายร้องออกมา เพราะตนเองนั้นเป็นคนนัดกับเพื่อนว่าจะไปเที่ยวหลังปัจฉิม

"ไปตอนนี้เลยมั้ยล่ะ นี่ก็10โมงกว่าแล้วนะ"ดาวเหนือพูดพลางหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูเวลา

"งั้นก็ลุย!!"นาที

"เย้!!!"สกาย/ดาวเหนือ/เลม่อน

ณ ร้านปิ้งย่าง

"ไหนว่าจะเลี้ยงซูชิกูไงว่ะ ทำไมเป็นปิ้งย่างล่ะ"เลม่อนพูดและหันไปมองหน้าเพื่อนทั้ง3คน

"ก็พวกนักเรียนจบใหม่ต่างก็พากันไปกินซูชิกันหมดอ่ะ โต๊ะก็เต็มหมดแล้วด้วย กินอะไรได้ กินไปก่อนนะ"สกายพูดพร้อมกันเหงื่อตก เพราะเพื่อนของเขาคนนี้มองด้วยสายตาน่ากลัวมาก!!

"นั่นสิๆ"นาทีพูดเห็นกับเพื่อนตัวจิ๋วของตัวเอง

"มึงก็ยอมๆเหอะ ไอ้ม่อน"ดาวเหนือ

"กูไม่ชอบกินปิ้งย่างโว้ยย!!"เลม่อนตะโกนอย่างหัวเสีย

"ม่อนกินเยอะๆน้าาาา"สกายพูดและคีบเนื้อใส่จานเพื่อนตัวเองที่ทำหน้างอ

"เฮ้ย! ไอ้ม่อนนั้นเนื้อกู"นาทีร้องห้ามเพื่อนตัวเอง

"กูงอนอยู่ กูจะทำอะไรก็ได้"เลม่อน

"ไอ้กาย ไปหยิบน้ำมาดิ๊"ดาวเหนือหันไปสั้งเพื่อนตัวเอง

"มีตีนก็ไปหยิบเองดิ"สกาย

"เชี่ย! เนื้อที่ไอ้ทีย่างไว้ใครเอาไปว่ะ!!"เลม่อน

"เนื้อกู ก็ต้องอยู่กับกูดิ"นาทียิ้มเจ้าเหล่ห์

"5555 พวกมันทะเลาะกันเรื่องเนื้ออีกล่ะ"ดาวเหนือ

"ไอ้ม่อน หมูก็อร่อยนะเว้ยกินดิ"สกายพูดพร้อมกับคีบเนื้อหมูไปให้เลม่อน

"กูไม่ชอบกินหมู!!"เลม่อน

พาร์ทสกาย

ตอนนี้ผมกับพวกมัน3คน กินกันเสร็จแล้วครับ หลังจากที่กินอิ่ม ก็พากันมาชมพระจันทร์ก่อนกลับบ้าน

"อิ่มจัง"ดาวเหนือ

"หนังท้องตึง"นาที

"หนังตาหย่อน"เลม่อน

"ม.ปลาย พวกเราก็ไม่ได้เรียนที่เดียวกันสินะ"ผมพูดและยิ้มเศร้าให้กับตัวเอง 

"นั่นสิ"ไอ้ทีพูดแล้วหันมามองหน้าผม

"ทำไงได้ ก็พวกเราเรียนคนละสายวิชากันนี่หว่า"ไอ้เหนือพูดและยิ้มขำให้กับท่าทางของผม เพราะตอนนี้น้ำของผมกำลังไหล

"อย่าร้องไห้เลยไอ้กาย ถึงจะอยู่คนละโรงเรียน แต่ก็ยังหาเวลามาเจอกันได้นะเว้ย"ม่อนพูดและหันมามองหน้าผม มันหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตาบนหน้าผม

"ขอบใจ แต่กูคงคิดถึงพวกมึงมากๆอ่ะ"ผมพูดและเช็ดน้ำตาบนหน้าตัวเองไปด้วย

"โอ๋ๆ มาๆน้องสาวเดี๋ยวพี่ปลอบ"ไอ้เหนือพูดและกางแขนออก มันทำเหมือนผมเป็นสาวน้อยยังไงยังงั้นแหละ

"ไอ้เหนือ! ไอ้เวร!"ผมหันไปด่ามันทันที

"ไอ้ม่อนเอากระดาษทิชชู่มาจากไหนว่ะ"นาทีถามไอ้ม่อน

"กูเห็นมันอยู่ในเบาะรถมึงอ่ะ ใช้ไม่ได้หรอ"ไอ้ม่อนพลางทำหน้าสงสัย

"ห่อสีชมพูป่ะ"นาทีถาม 

"ใช่ไง"ไอ้ม่อนตอบ ทำไมไอ้ทีต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยว่ะ ตกใจอะไรของมัน

"อันนั้นมันกระดาษเก็บขี้หมา"นาทีตอบ

"ห้ะ!"ผมอุทานและก้มลงมองกระดาษที่อยู่ในมือตัวเอง

"แล้วไงอ่ะ กระดาษก็ยังไม่เลอะ ก็ยังใช่ได้อยู่ดีไม่ใช่หรอ?"ไอ้ม่อนถามและยังคงทำหน้างง

"5555"ดาวเหนือ

"ไอ้ม่อนมึงตาย!!"ผมตะโกนและวิ่งไล่ไอ้ม่อน

"กูผิดอะไรว่ะ!!!"ไอ้ม่อนทำหน้างง และวิ่งหนีผมไปแล้วครับ

"555 ปล่อยให้คนตัวจิ๋วทะเลาะกันไป"ดาวเหนือ

"เดี๋ยวพวกมันได้ยินก็ด่าหรอก5555"นาที

"วันนี้โครตมีความสุขเลย"ดาวเหนือพูดและหันไปมองเพื่อนตัวเองวิ่งเล่นกัน

"แค่วันนี้แหละ ระวังล้มนะไอ้ม่อน!!"นาทีพูดและตะโกนบอกเพื่อนตัวเอง

"กูไม่รู้เลยว่าเราจะติดต่อกันยังไง ถ้าเราแยกกันแล้วพวกเรายังสนิทกันเหมือนเดิมป่ะว่ะ"ดาวเหนือพูดและเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้มีแสงอ่อนของพระจันทร์ส่องมา

"อืม ถึงยังไงพวกเราก็ห้ามลืมกันเด็ดขาดนะเว้ย"นาทีมองดวงดาวข้างหน้าพยายามกลั้นน้ำตาที่กำลังไหลออกมา

"อะไรกันๆ พวกกูวิ่งเล่นกันแปปเดียว มาเจอพวกมึงร้องไห้ได้ล่ะเนี่ย"สกายที่ตอนแรกเล่นกับเลม่อนอยู่ ก็หันมาเห็นเพื่อนตัวสูงทั้ง2ของตัวเองนั้งน้ำตาซึมอยู่ จึงบอกให้เลม่อนเดินไปหาเพื่อนตัวเองด้วยกัน

"พวกขี้แย ถึงตอนนั้นใครลืมกู กูจะเอาปืนไล่ยิงพวกมึงให้ตายเป็นศพเลย"เลม่อนยิ้มขำกับเพื่อนทั้ง3ของตัวเองที่กำลังกอดคอร้องไห้กัน 

"ห้ามลืมกูนะเว้ย!!"นาที

"จะต้องกลับมา!!"ดาวเหนือ

"สนิทกันเหมือนเดิมด้วย!!!"สกาย

"เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป!!!!!!"พวกเขาทั้ง4ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน

"เลม่อนลูก พ่อไม่ได้อยากจะกดดัน แต่ลูกต้องขึ้นราชบัลลังก์ตามสัญญานะลูก"

"....ครับ เสด็จพ่อ"

"ฝั่งนั้นเริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้วครับบอส"

"พวกมันกล้าดียังไง ที่มาหาเรื่องกับแก็งยากูซ่าของกูว่ะ"

"ให้เตรียมตัวเลยไหมครับบอส"

"เตรียมตัวให้พร้อม เราจะไปถล่มพวกมันกัน"

"นายให้ผมเก็บศพผู้หญิงคนนี้เลยไหมครับ"

"เอาสิ ยัยนี่มันกล้ามากนะ ที่จะมาหากินเพียงเพราะคิดว่าอยากมีsexกับฉัน"

"ให้จัดการยังไงดีครับ"

"แยกชิ้นส่วนของหล่อน และเอาไปแขวนไว้ที่หน้าบ้านของหล่อนซะ!!"

"ครับนาย!!!"

"ป๊ะป๊า บริษัทของตละกูลพาณิชสวัสดิ์ ที่ป๊ะป๊าพาเขามาคุยงานที่บ้านเรา ลูกชายของเขามองผมด้วยสายตาที่น่ากลัวมากๆเลยครับ"

"โถ่ ลูกรักของป๊ะป๊า ให้ป๊าทำยังไงดีครับ"

"ผมอยากได้ตามองมัน ผมจะไม่ให้มันได้มีตาเอาไปมองใครแบบนั้นอีกเลยครับ"

____________________________________

เลม่อน : ตอนนี้เนื้อเรื่องดำเนินมาถึง ช่วงวัยที่ตัวครหลักของเรา เรียนจบม.3 และขึ้นม.4 แล้วน้าาาา อย่าสงสัยเรื่องที่ทำไมเนื้อเรื่องเดินเร็วเลยค่ะ ความจริงเราอยากสร้างเป็นเรื่องสั้น แต่เห็นที่คงต้องมีเรื่องต่อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***