ความลับ

พาร์ทดาวเหนือ

"อึก! ไอ้เชี่ย ปวดตัวจัด"

ผมที่ได้สติขึ้นมาก็ลืมตาขึ้น พบว่าตัวผมอยู่ในโรงพยาบาล ก็แน่ล่ะ โดนยำตีนซะขนาดนั้น แต่ว่าผมสงสัยมากเลยนะ ทำไมไอ้พวกนั้นมันถึงมาแกล้งไอ้กายแบบนั้น คนแบบกายไม่น่าจะไปทำให้ใครมีความแค้นได้เลยนะ

หรือว่า!!!!

ไอ้กายมันน่ารักจนไอ้พวกนั้นอยากได้ว่ะ

เชี่ยยย เครียดดด มีเพื่อนน่ารักทั้งๆที่มีดุ้น ไอ้พวกนั้นมันอาจจะชอบกายแล้วโดนกายปฏิเสธ เห้ย! กูโคตรฉลาด แล้วต้องแก้ปัญหายังไงว่ะ เอาอิฐไปทุบหัวดีมั้ยว่ะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ไอ้เหนือ!!! เป็นไรมั้ย พวกกูเป็นห่วงมึงมากนะเว้ย นึกว่ามึงจะตายแล้ว"ออกตัวแรงยิ่งกว่าใคร จะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ ไอ้กาย คนที่ผมพึ่งจะนินทาไปเมื่อกี้แหละครับ

"ตายยากว่ะ หมดหล่อแล้วดิ"ปากหมาประจำแก๊ง ไอ้ที

"กูหล่อตลอดเวลา สัส!"

"มึงก็ไปแซวมันนะไอ้ที เหนือหมอบอกว่าแค่เป็นรอยช้ำ ไม่ได้หนักอะไรมาก ถ้ารู้สึกดีขึ้นก็กลับได้เลยนะ"บุคคลหน้าตาย ไอ้ม่อน แต่เห็นแบบนี้มันก็มีมุมโหดๆ และตลกนะ แค่คนที่เห็นส่วนใหญ่นะเป็นนาที ไอ้ม่อนเป็นพวกหน้าตาสวยมาก ทั้งๆที่มีดุ้นเหมือนพวกผม แต่คงเพราะมันชอบทำหน้าเหมือนหมาขี้ไม่ออกล่ะมั้ง ถึงไม่มีคนเข้าหาเหมือนไอ้กาย

"กูว่าจะนอนโรงพยาบาล สัก2-3วันว่ะ รอยช้ำพวกนี้ทำกูดูแย่ ไม่หล่อขึ้นมาจะทำไง"เอาจริงๆผมเป็นพวกห่วงภาพลักษณ์ตัวเองมาก เพราะความงามต้องอยู่กับเราไปตลอด

"แย่จังเลยนะ เหนือเจ็บตัวแบบนี้ แล้วเที่ยวปัจฉิมที่พวกเราเตรียมกันไว้ล่ะ ไม่รู้ว่าแยกย้ายกันเรียนแล้วจะมีเวลาว่างรึเปล่า และที่เหนือต้องเจ็บตัวแบบนี้มันก็เพราะกูอีก ถ้ากูสู้พวกนั้นได้ มึงคง..มะ ..ไม่..ต้อง..ฮึก!..เจ็บตัว...ฮึก..ฮึกกก.."ผมอึ้งไปสักพัก ว่ากันตรงๆผมไม่คิดว่ามันคิดมากขนาดนี้นะ

"อะ...ไอ้กาย มึงไม่ต้องเครียดก็ได้นะเว้ย มึงก็เห็นว่ากูไม่ได้เป็นอะไรมาก กูยังขยับตัวได้ปกติ ยังไปเที่ยวด้วยกันได้"ดาวเหนือที่เห็นเพื่อนตัวเล็กของตัวเองร้องไห้ จึงพูดปลอบใจเพื่อนตัวเอง

"แต่..มะ...มึงต้องเจ็บตัว..กะ..ก็เพราะกู"สกายที่พยายามกลั้นน้ำตาก็พูดออกมา

"กาย กูขอถามมึงอย่างดิ ไอ้เหี้ยนั่นมาทำร้ายมึงทำไมว่ะ"คำถามของเลม่อนทำให้กายอึดอัด ซึ่งทุกคนก็ดูออก

"ก็...เอ่อ.."สกายไม่กล้าตอบออกไป เพราะทุกคนยังไม่รู้ว่าเขานั้นเป็นลูกรัฐมนตรี เขากลัวว่าถ้าเขาบอกความจริง เพื่อนของเขาจะเปลี่ยนไป

"ไอ้กาย เรื่องนี้สำคัญมากนะเว้ย มึงคิดดูถ้าตรงนั้นไม่มีไอ้เหนือ ไม่มีไอ้ที ไม่มีกู มึงจะเป็นยังไง!!"ตามจริงเลม่อนก็ไม่อยากจะพูดแรงแบบนี้นัก แต่เขาก็อดหัวร้อนไม่ได้ ก็ไอ้เหี้ยที่ไหนไม่รู้มันมาทำร้ายเพื่อนเขา

"ไอ้ม่อน ใจเย็นดิว่ะ ไอ้กายพึ่งเจอเรื่องแย่ๆมานะเว้ย!"นาทีพูดหลังจากที่เห็นเลม่อนตะคอกใส่สกาย

"เออ มึงใจเย็นหน่อยดิ ถ้ากายอยากตอบกายคงตอบเองแหละ ไอ้กายถ้ามึงพร้อมเมื่อไหร่ มึงค่อยบอกพวกกูก็ได้นะเว้ย"ดาวเหนือที่เห็นนทีส่งสายตาขอความช่วยเหลือมา ก็ต้องช่วยกันห้าม เพราะเวลาเลม่อนโมโหนั่นน่ากลัวเป็นไหนๆ

"มันไม่มีอะไรหรอกม่อน พวกนั้นมันก็รังแกกูตามปกติ ที่เวลาเห็นคนอ่อนแอมันก็จะแกล้งไง ม่อนอย่าโกรธกูเลยนะ"สกายพูดอ้อนๆ ถึงเขาจะไม่เคยโดนม่อนโกรธใส่ แต่นทีบอกว่าเลม่อนน่ากลัวมากอย่าทำให้โกรธจะดีที่สุด

"ไอ้กาย มึงโดนคนมากกว่าสิบคนรุมกระทืบนะเว้ย แบบนี้ยังเรียกว่าปกติได้อีกหรอว่ะ!"ในทีแรกอารมณ์เลม่อนก็จะลงแล้วล่ะ ถ้าเขาไม่ได้ยินคำว่า 'ปกติ' จากเพื่อนตัวเล็ก การนำคนมากกว่า10มารุมกระทืบคนๆเดียว แบบนี้ยังปกติได้หรอ นี่เพื่อนของเขาคิดอะไรอยู่

"ก็แล้วมันทำไมเล่า! ที่หลังก็ปล่อยกูตายตรงนั้นเลยดิ!!"สกายเริ่มที่จะทนไม่ไหว เพราะเลม่อนชักจะถามเขามากเกินไป เขามีความลับที่บอกไม่ได้ แล้วจะให้เขาตอบยังไง

"ไอ้กาย!!"คนตัวเล็กคนที่สองของกลุ่มตะโกนออกมา เพื่อนของเขาคิดได้ไง นี่มันกำลังจะบอกว่าไม่ให้เขายุ่งรึเปล่า

ตึง!

หลังจากนั้นเลม่อนก็เดินออกไป และปิดประตูเสียงดัง

"กาย มึงพูดแรงเกินไปนะเว้ย ไอ้ม่อนแค่เป็นห่วงมึงเอง"เหนือพูดหลังจากที่ม่อนเดินออกไป เพื่อนของเขานั้นพูดแรงเกินไป

"กูจะทำไงดี มึงบอกว่าไอ้ม่อนน่ากลัวมากเวลาโกรธ แล้วกูก็เผลอพูดตามใจตัวเองไปอ่ะ กูกับมันยังมองหน้ากันติดป่ะว่ะ"สกายพูดและทำหน้าเศร้า

"ไม่เป็นไรหรอก กูรู้จักม่อนดีที่สุด มันไม่ได้โกรธมึงขนาดนั้น มันแค่เป็นห่วงมึง และไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่าง มึงพูดเหมือนไม่อยากให้ไอ้ม่อนเสือกเรื่องของมึง มันกำลังไปทบทวนตัวเองอยู่ว่ามันก็มีส่วนผิด"นาทีพูดหลังจากเห็นสกายทำหน้าเศร้า

"พรุ่งนี้ไปขอโทษไอ้ม่อนดิ รีบเครียก่อนที่จะปัจฉิมดีกว่านะ ไม่งั้นแผนที่มึงว่างไว้จะไม่ได้ทำ เที่ยวหลังปัจฉัม เนอะ"ดาวเหนือพูดเพื่อให้อารมณ์ตึงเครียดหายลง

ผมไม่เข้าใจ

ทำไมกายต้องพูดเหมือนมันเอาตัวเองรอดได้

มันพูดเหมือนมีคนคอยหนุนหลังมันอยู่

'มันไม่มีอะไรหรอกม่อน พวกนั้นมันก็รังแกกูตามปกติ ที่เวลาเห็นคนอ่อนแอมันก็จะแกล้งไง ม่อนอย่าม่อนอย่าโกรธกูเลยนะ'

ปกติหรอ?

การโดนรังแกคือเรื่องปกติสำหรับกายหรอ?

'ก็แล้วมันทำไมเล่า! ที่หลังก็ปล่อยกูตายตรงนั้นเลยดิ!!'

สีหน้าของมันต่อนพูด เหมือนคนที่กำลังรู้สึกรำคาญเต็มทน

เหมือนไม่อยากตอบคำถามไปมากกว่านี้

เหมือน...มีบางอย่างที่บอกไม่ได้

กายมึงเป็นใครกันแน่ว่ะ

พาร์ทสกาย

เช้าวันต่อมา

หลังจากกลับบ้านไป ผมนั้งคิดอยู่ทั้งคืน ว่าไอ้ม่อนมันสงสัยอะไรรึเปล่า แต่ยังไงผมก็ต้องไปขอโทษมันก่อน เพราะผมผิดจริงๆ

นั่นไง!

"อะ...ไอ้ม่อน!!!"ผมที่เห็นม่อนกำลังเดินเข้าโรงเรียนก็รีบวิ่งไปหามัน

"หื้ม? ว่าไง"เลม่อนตอบ

"เดินเข้าโรงเรียนพร้อมกันนะ"ผมบอกมันและเดินข้างมันไป

"..."

ทำไมบรรยากาศถึงอึดอัดแบบนี้ล่ะ!!!

"เอ่อ...กูขะ-"ผมที่กำลังจะเอ่ยคำขอโทษออกไป แต่ม่อนมันดันพูดแทรกขึ้นมาก่อน

"ขอโทษนะ กูคงเสือกเรื่องของมึงมากไปใช่มั้ย และยังบังคับให้มึงตอบคำถามในสิ่งที่ไม่อยากตอบอีก กูไปนั้งคิดทบทวนมาแล้วล่ะ กูผิดจริงๆ คนเราก็ต้องมีเรื่องที่บอกไม่ได้นี่เนอะ"ม่อนพูดขอโทษผม และหลังจากที่มันพูดจบมันก็หันมายิ้มให้ผม

"กูก็ขอโทษ กูไม่ได้ไม่อยากบอกนะเว้ย แต่กูว่ามันยังไม่ถึงเวลาว่ะ กูกลัว"ผมตอบออกไป ใช่ผมกลัว เรื่องในตอนนั้นมันยังฝังลึกในใจผม ผมยังลืมไม่ได้

"อืม ขอโทษ/ขอโทษ"x2

...

"5555"เลม่อน

"55555"สกาย

"อะไรเนี่ย ใจตรงกันจริง"ผมพูดขึ้น หลังจากที่พวกเราหัวเราะพร้อมกัน

"เย้!!!"นาที

"วู้หวู๊~"ดาวเหนือ

เอ๊ะ ไอ้2ตัวนี้โผล่มาได้ไงอ่ะ?(เลม่อน/สกาย)

"ในที่สุด เพื่อนตัวจิ๋วของเราก็คืนดีกันสักที ใช่ป่ะไอ้เหนือ"นาทีพูดและเดินไปกอดคอเลม่อน

"นั่นสิคร้าบ~ น้อนตัวจิ๋วคืนดีกันแล้ว งั้นต้องฉลอง!!!"ดาวเหนือว่าจบก็เดินไปกอดคอสกาย

"ตัวจิ๋วพ่อมึงอ่ะ!!!"เลม่อน