ในจำนวนฝูงชนกลุ่มนั้น ก็ได้มีตัวของคนๆหนึ่ง ที่มองดูโดดเด่นกว่าชาวบ้านเขา ฉันไม่มั่นใจว่าเขาคนนั้นเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย เพราะตัวเขาค่อนข้างเล็ก แล้วก็ยังสวมเกราะสีทองสลับกับขาวทั่วทั้งตัวอีก พอฉันเพ่งมองไปที่ใบหน้าของเขาให้ชัดๆ เขามีผมสั้นสีม่วง ใบหน้าดูหล่อเหล่ามาก ที่หูซ้ายยังมีตุ่มหูสีแดงอีก แล้วเขาก็กำลังยืนพิงกำแพงรั่วของคฤหาสที่อยู่ไม่ไกลจากประตูทางเข้า เหมือนกับว่าเขาเฝ้ารออะไรบางอย่างอยู่
"................"ทันทีที่น้ารินสังเกตุเห็นอัศวินคนดังกล่าวก็หยุดอยู่กับที่ พร้อมกับจ้องมองไปที่อัศวินคนนั้นทันที พี่สาวที่ชื่อว่ากาฟราเองก็เห็นท่าทีของน้ารินแปลกไป ก็ได้เกิดความสงสัย แต่พอเมื่อเธอหันสายตาไปเห็นร่างของอัศวินสีทองที่กำลังยืนพิงกำแพงอยู่ เธอก็ได้เข้าใจสถานะการณ์ขึ้นมาทันที
ทันทีที่อัศวินรูปหล่อคนนั้นได้กวาดสายตามาเห็นน้าริน เขาก็ได้ผละออกจากจุดที่เขาพิงอยู่ แล้วก็เดินตรงดิ่งมาหาน้ารินแบบไม่รอช้า
"ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ คุณริน!"อัศวินเกราะสีทองขาวได้โนมตัวลงพร้อมๆกล่าวคำทักทาย
ผ...ผู้หญิง!!?
ทันทีที่ได้ได้ยินเสียงพูดของอัศวินสีทองคนนั้น ก็รับรู้ได้ในทันทีว่าเขานั้น เป็นผู้หญิง ที่มีใบหน้าที่ดูหล่อกว่าผู้ชายแท้ แล้วยิ่งฉันเห็นพี่อัศวินคนนั้นในระยะใกล้ ฉันก็ได้สังเกตเห็นว่า ภายในนัยตาสีทองทั้งสองข้างของพี่อัศวินคนดังกล่าว มีอัคระอักษรแปลกๆสีเขียวสลักอยู่ด้วย
"ฉันไม่คิดว่าเธอจะมาร่วมงานเลี้ยงแบบนี้นะ สกาเร็ต!"น้ารินเรียกชื่อของอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเอง
"ฉันชื่อ กาแร็ค ไม่ใช่ สกาเร็ค โปรดเรียกให้ถูกต้องด้วย คุณริน..."อัศวินเกราะขาวทองโต้กลับมาทันที
".........ก็ได้......"น้ารินที่ได้ยินแบบนั้น ก็ได้ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงดูฟังดูเศร้าเล็กน้อย
"เหตุผลว่าทำไมฉันถึงได้มาอยู่ที่นี่ มันก็ไม่ได้มีอะไรมากเป็นพิเศษ......ฉันก็แค่ต้องคุ้มกันความปลอดภัยให้ คุณหนู ที่ต้องมาร่วมงานตามมารยาท............"อัศวินคนดังกล่าวตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เบื่อหน่ายกับสายตาที่จ้องมองไปยังน้าริน ด้วยความรังเกลียดชอบกล ก่อนที่จะหันมาจ้องที่ฉันด้วยความสงสัย
"ฉันก็พอทราบมานะคะ ว่า 'คุณหนู' เองก็มีน้องสาวอยู่คนหนึ่ง แต่ไม่คิดว่าจะดูเหมือนคุณรินมากขนาดนี้"อัศวินคนดังกล่าวน้อมตัวลงมาอยู่ในระดับสายตาของฉัน ดวงตาของเราทั้งสองคนต่างกับจ้องสบตากันในระยะที่ใกล้เอามากๆ
มันเป็นความรู้สึกที่แบบ เขิลชิบหายเล๊ยยย พี่สาววว ช่วยเอาหน้าหล่อๆนั้นหนีไปจากสายตาหนูทีเถอะ!!!? หนูไม่กล้าสบตาแล้ววว!!! อ๊ากกก!!!?
ตัวใจของฉันเต้นแรง จนฉันรู้สึกได้ ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงดี พี่เขาก็ยังเอาแต่จ้องมาที่หน้าของฉัน ฉันก็เลยหลับตา แล้วก็เบี่ยนหน้าหนี
".....จะหันหน้าหนีไปไหนเล่า!......ทำตัวนิ่งๆสักแปปซิ..."พี่สาวเกราะอัศวินที่เห็นท่าทีของฉันที่เบี่ยนหน้าหนี ก็ได้ใช้มือของเขามาประกบที่ใบหน้าของฉันให้นิ่งๆ เพื่อที่เขาจะได้มองดูใบหน้าของฉันให้ชัดๆ
"สายตาสั้นลงเหรอ?"น้ารินที่เห็นท่าทีของพี่สาวเกราะสีทอง ก็ได้พูดถามขึ้นมา
"นิดหน่อย แต่นั้นก็ไม่ส่งผลอะไรหรอก"
"ฉันว่าเธอควรไปตัดแว่นเหอะ....."น้ารินแนะนำพี่สาวสวมเกราะสีทองไปทันที ที่เธอเห็นภาพที่กาแร็คพยายามหยี๋ตามามองที่หน้าของฉันในระยะใกล้
"อืม........"พี่สาวหน้าหล่อก็ยังคงพยายามเพ่งมาที่หน้าของฉัน
"แล้วเด็กคนนั้นก็ไม่ใช่มิเรนด้วย แต่เป็นหลานสาวของฉันน่ะ"น้ารินเดินเข้ามาคว้าตัวของฉันให้ถอยห่างจากตัวของอัศวินเกราะสีทอง พร้อมๆกับลูปหัวของฉันอย่างอ่อนโยน
"หลานสาว?? งั้นหุ่นที่คุณกำลังอุ้มอยู่นั้นก็???"อัศวินคนดังกล่าวถามขึ้น พร้อมกับจ้องเขม็งไปที่มิกะ
"อืม.......ทั้งสองคนเป็นลูกของ วิเรีย น่ะ"น้ารินส่งยิ้มให้กับอัศวินเกราะสีทอง
"..............."อัศวินคนดังกล่าวไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับมา
"............."น้ารินก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรเช่นกัน แต่ก็ยังคงจ้องมองไปที่คู่สนทนาของตนเช่นเดิม
"......เห็นคุณสบายดี ก็ยินดีด้วยแหละกัน"อัศวินคนดังกล่าวลุกขึ้นมายืนพร้อมๆกับหันหน้าเตรียมที่จะเดินเข้าไปในงาน
"..........."น้ารินยังคงเงียบไม่โต้ตอบอะไรกลับมา แต่สีหน้าของน้ารินนี้ค่อนข้างดูเศร้าเอามากๆ
"คืนนี้ทั้งฉัน และคุณหนูจะค้างคืนอยู่ที่นี่ และพรุ่งนี้ก็จะออกเดินทางกลับคฤหาสตอนเช้า ก็ใช้โอกาสช่วงนี้ปรับความเข้าใจกับคุณหนูซะ??"อัศวินเกราะสีทองพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยแล้วก็มองมาที่ตัวของน้ารินด้วยหางตา ก่อนที่จะเดินเข้าไปในงาน ปล่อยให้น้ารินยืนครุ่นคิดอะไรอยู่ในหัวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยเหมือนกับจะร้องไหออกมา
ทั้งฉันและคุณกาฟรา ทำได้เพียงแต่ยืนรับฟังบทสนทนาของทั้งคู่เท่านั้น ส่วนมิกะ ยังนอนขี้เซาอยู่บนอุ้มแขนของน้ารินได้อย่างหน้าตาเฉย
"ป่ะ ไปกันเถอะ~♥"น้ารินพูดขึ้นมา พร้อมๆกับยิ้มออกมา ถึงน้ารินจะยิ้มแย้มออกมาขนาดนั้น แต่ในใจของน้าคงจะเศร้าใจไม่น้อย ฉันไม่รู้หรอกนะว่า คุณหนู ที่อัศวินคนดังกล่าวพูดถึงมีความสัมพันธ์ยังไงกับน้ารินกันแน่ แต่ต้องเป็นคนที่สำคัญกับน้ารินเป็นอย่างมากแน่ๆ
กาฟราที่เงียบเอาแต่ยืนชมการสนทนาของน้ารินและอัศวินเกราะขาวทองตั้งแต่ต้นจนจบ ก็เดินนำหน้าน้ารินเพื่อนำทางทันที
************************************
"โห......."
หลังจากที่ฉันได้ต่อแถวเสร็จ แล้วก็ได้เดินเข้าไปภายในงานที่อัศวินรูปหล่อเมื่อกี้เข้ามาถึงกับอุทานออกมาเลยล่ะ
สิ่งที่ฉันเห็นตั้งแต่เข้ามาในงานก็คือ คฤหาส ขนาดย่อมๆตั้งอยู่เบื้องหน้าของฉัน สภาพตัวคฤหาสค่อนข้างเก่าและ แลดูมีเสน่ห์ในแบบของมันแถมมันดูจะเป็นปราสาทมากกว่าอีก มีหลายตึก มีสวนค่อนข้างกว้างและเป็นสถานที่จัดงาน ที่ฉันไม่เห็นมันแต่แรก คงเป็นเพราะทางเข้าต้องเดินไต่อ้อมเขาขึ้นมาก็ได้ล่ะมั้ง และที่สำคัญเลยก็คือมีแขกมากมายต่างสังสรรกันอย่างสนุกสนาน มีฝูงซอมบี้คอยบริการแขกทุกคนอย่างใกล้ชิด มีบึงน้ำขนาดใหญ่แถมมีศาลาย่อยๆบนน้ำอีกกว่าหลายหลังตั้งอยู่ แถมยังมีเวทีขนาดใหญ่ที่ตอนนี้กำลังมีการบรรเลงเสียงเครื่องดนตรีที่สุดแสนจะไพเราะ พร้อมกับกลิ่นของอาหารอบอวนไปทั่ว
ฉันได้กลิ่นหอมๆของเนื้อ เลยรีบหันไปมองด้วยความเร็ว สิ่งที่ฉันเห็นเป็นเนื้อของไก่ที่หนังถูกราดด้วยน้ำผึ้งหลายตัว กำลังย่างบนเตาถ่านอย่างปราณีต จนฉันน้ำลายไหลโดยไม่รู้ตัวขณะที่จ้องมองมันเหมือนลูกแมว
"....เดี๋ยวน้าจะสั่งให้ทหารเก็บไก่ไว้ให้หนูสักจานละกัน"น้ารินเห็นท่าทีของฉันจนยิ้มออกมา
"อ...หนูกินตอนนี้ไม่ได้เหรอ?"ฉันถามน้าออกไปพร้อมกับจ้องไปที่เนื้อไก่อย่างไม่กระพริบตา
"ไม่ได้จ้ะ! น้าต้องพาหนูไปรู้จักกับเจ้าภาพของงานก่อน มันเป็นมารยาทนะ!! และน้าก็จะเติมมานาให้มิกะก่อนด้วย"น้ารินพูดขึ้นพร้อมกับคว้าข้อมือของฉันจูงเดินตามกาฟราตรงไปที่คฤหาสที่ตั้งอยู่
"...ค้าาา....."ฉันลากเสียงยาวด้วยท่าทีที่เหน็ดเหนื่อยปนกับผิดหวัง
ระหว่างทางน้ารินได้หยุดเดินพร้อมกับใช้มืออีกข้างที่ว่างของเธอโบกเรียกทหารนายหนึ่งที่กำลังยกถาดเนื้อเสียบไม้เข้ามา
"เอ้า! นี้จ้ะ"
สายตาของฉันเปล่งประกายทันทีที่เห็นเนื้อย่างเสียบไว้มายื่นอยู่ตรงหน้าของฉัน
ฉันไม่รอช้า รีบคว้ามันมาทันทีเพื่อลิ้มลองรสชาติ ฉันกัดเข้าไปที่เนื้อเสียบไว้อย่างเอร็ดอร่อย ทุกครั้งที่เคี้ยวมันมีรสชาติของความหวานกระจายไปทั่วลิ้นของฉัน ปะปนไปกับรสเค็มเล็กๆน้อยๆของเกลือ ยิ่งกัดน้ำจากเนื้อก็ค่อยๆไหลออกมา เนื้อของมันค่อนข้างจะเหนียวไม่มาก นุ่มๆ เนื้อแน่นๆดี
"นี้เป็นลิ้นวัวย่างที่เจ้านายของน้าเลี้ยงไว้ให้เป็นสัตว์เศษฐกิจของอาณาจักร ขอโทษทีนะที่น้าคงจะหาให้หนูกินได้แค่นั้นก่อน"น้ารินหันมาส่งยิ้มให้ฉันก่อนที่จะส่งสัญญาณให้ทหารที่ยกถาดเนื้อย่างไปทำหน้าที่ของตนต่อไป
"มะ..ม๊าเป่นไร"ฉันตอบกลับไปขณะที่กำลังเคี้ยวอาหารอยู่ในปากอย่างมีความสุข
"กินเสร็จค่อยพูดก็ได้"น้ารินพูดขึ้นพร้อมกับคว้าข้อมือของฉัน พาเดินตรงดิ่งไปยังคฤหาสทันที
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments