ได้เงินมาเพียบเลยแหละ

"มีอะไรเหรอ?"

"หมูป่าปะทุนั่น จะทิ้งไว้ทั้งยังงี้เหรอ?"

จีทรีชี้ที่ซากศพมอน

……ก็ไม่รู้จะทำยังไงกับมันดีนี่นะ เลยจะทิ้งไว้

"มอนที่กำจัดได้ จะให้ทำยังไงดีล่ะ?"

ยังไงเหรอ.....ก็ต้องเอาไปขายแน่อยู่แล้วสิ, ขนของหมูป่าปะทุ นำไปขายได้ราคาสูง, แถมศพไม่มีแผลร้ายแรง หนังก็คุณภาพดีด้วย

จีทรีว่างั้นเมื่อมองดูร่างมอน

ดูเหมือนเจ้านี่จะเป็นมอนชื่อ หมูป่าปะทุ (burst boar)

เอาเหอะ, หากขายได้ก็เอาไปด้วย

เพราะตอนนี้ไม่มีกะตังค์ติดตัวซักแดง

และชั้นก็ได้โยนเวทเก็บของสารพัด 汎用収納魔法

".....เวทเก็บของงั้นรึ?" 収納魔法

จีทรีถามเมื่อเห็นชั้นยัดมอนเก็บไป

"อืม, ก็แค่เวทเก็บของ ไม่ใช่อะไรที่ผิดปกติสินะ"

"**เวทย์เก็บของไม่ผิดปกติหรอก แต่ว่าหมูป่ามันมีน้ำหนักเป็นร้อยกิโลกรัมเลยนะ ไม่เคยเห็นเวทย์ที่ได้เก็บของที่หนักขนาดนี้ ได้หนักเช่นนี้มาก่อน"

"ปกติจะเก็บได้สักประมาณเท่าไหร่ล่ะ"

"อย่างมากก็ 30 กิโล, คนค้าขายอย่างเราใช้รถม้าเพื่อลำเลียงของ แต่นักผจญภัยจะเลือกของสวมใส่ติดตัวโดยขึ้นอยู่กับระดับความจุของเวทย์เก็บของ"

อ้อ

ดูเหมือนคนในโลกนี้

จะบรรจุของในเวทย์ได้น้อยกว่าสินะ

แม่แต่ในโลกชาติก่อน, คนเราก็มีเวทย์เก็บของแต่ล่ะคนไม่เท่ากัน แต่ว่าอย่างน้อยเวทย์เก็บของแต่ล่ะคนอย่างต่ำก็มีคนล่ะ 5 ตันล่ะนะ

พอรถขนส่งเวทมนต์ถูกประดิษฐุ์ขึ้น ก็เป็นเรื่องปกติที่จะเอาของเก็บไว้ในเวทย์เก็บของ และใช้รถขนคนไป

ทำให้ส่งของได้เป็นจำนวนมาก

แต่ว่า สำหรับ โลกนี้คงจะพึ่งพาเวทย์เก็บของเพื่อการขนส่งไม่ได้สินะ

คิดแล้วก็ดูรถม้าคันใหญ่ของจีทรีเพื่อเปรียบเทียบดู

"งั้นก็รีบไปกันดีกว่า ยิ่งชักช้าพระอาทิตย์ตกดินก่อนแน่ ตอนกลางคืนก็ยิ่งมีมอนสเตอร์เยอะขึ้นอีกด้วย"

"ยังมีพลังเวทเหลืออยู่ ถ้าเป็นมอนแบบเดิมมาก็พอทำอะไรได้อยู่ จะช่วยจัดการมอนให้เพื่อเป็นการขอบคุณที่อุตส่านำทางมาที่เมืองให้ล่ะกัน"

"ขอบคุณมาก, จะจ่ายค่าจ้างคุ้มกันให้"

ได้ทั้งคนนำทาง และค่าคุ้มครองอีก

โชคดีชะมัด จะว่าไปพูดถึงค่าจ้าง

"จะสมัครเข้ากิลด์ต้องมีค่าสมัครสินะ? ถ้าขายมอนที่กำจัดไปเมื่อครู่ จะพอค่าสมัครรึเปล่านะ"

"เอ่อ, ยังขายมอนไม่ได้หรอก จนกว่าจะสมัครเข้ากิลด์แล้ว, แต่ที่ช่วยเหลือไว้ กับที่ช่วยคุ้มกัน จะมีค่าตอบแทนให้ เลยใช้เงินนั้นเพื่อสมัครได้, ไมนีอาเป็นเมืองที่มีนักผจญภัยหน้าใหม่เยอะ คำขอต่างๆไว้รับหลังจากสมัครเข้ากิลด์ก็ได้"

ว่าแล้ว จีทรีก็ส่งถุงเล็กๆให้

ข้างใน มีเหรียญทอง 20 เหรียญ

"มีอยู่ 2 ล้านจีค"

มูลค่าของ 1 หน่วยจีค คือประมาณ 1 เยนสินะ จะไม่เยอะไปหน่อยเหรอ"

ค่าคุ้มกันนี่จะแพงไปแล้วรึเปล่า?"

"ไม่หรอก, หากว่าตอนนั้นไม่ถูกช่วยเอาไป ก็คงตายไปแล้ว, รับไปเถอะ"

……ถ้าว่ายังงั้น ก็คงต้องขอรับไว้ด้วยความยินดีแฮะ

สำหรับคนยาจกอย่างชั้น ช่วยได้มากเลยล่ะ

"ขอบคุณมาก"

"ทางนี้ต่างหากล่ะที่ต้องขอบคุณนะ"

คุยกันไปอย่างงี้ แล้วเราก็เดินทางไปที่ ไมนีอา

ถนนหนทางสู่ไมนีอา ออกจะซับซ้อน

มีทางแยกในจุดต่างๆถ้าเลี้ยวผิด ก็จะนำไปสู้พื้นที่ล่า

หรือก็คือเข้าป่าไปซึ่งมีแต่มอน

ครึ่งวันต่อมา

"เห็นแล้วล่ะ"

จากไกลๆจะเห็นเมืองไมนีอา

ถนนหนทางเองก็ดูเก่าๆ

อารมณ์เดียวกันกับการแต่งกายของจีทรี คือจะออกแนวยุคกลาง

ไม่มีอาคารแบบตึกสูงตระหง่านแม้แต่อาคารใหญ่ๆอย่างมากก็สูงแค่ 4 ชั้นเท่านั้น

"จะเมืองไหนๆก็เป็นแบบนั้นหรอ?"

"แบบนี้ที่ว่า หมายถึงยังไง?"

"ก็พวกตึกอาคารที่ ไม่ค่อยมีตึกสูงซักเท่าไหร่"

"อ้อ ถ้าเรื่องนั้นถ้าหากว่าไปที่เมืองหลวง ก็จะมีตึกใหญ่ๆแบบอาคาร 4 ชั้นเยอะอยู่หรอก ส่วนเมืองไมนีอาก็ไม่ใช่บ้านนอก แต่ก็ไม่ได้อยู่ติดย่านเจริญๆก็เลยเป็นยังงี้แหละ"

อ้อ, 4 ชั้นนี่คือสูงสุดแล้วเรอะ

……สำหรับโลกที่ระดับอารยธรรมต่ำ อาจจะเป็นแบบนั้น

แล้วทำไมถึงได้มีเครื่องบันทึกข้อมูลเวทย์ตกอยู่ได้ล่ะ

"อย่างน้อยๆก็มีตึกเยอะกว่าป่าใช่มั้ยล่ะ?"

"ก็จริงหรอก....."

โลกชาติก่อนของชั้น, เมืองจะเรียงรายด้วยตึกสูงหลายร้อยเมตรที่ใช้เหล็กเสริมแกร่ง และเครื่องมือเวทต้านแรงโน้มถ่วง

เทียบกันแล้วคือเจริญลงเป็นอย่างมาก

เดินไปพลางคุยกัน, เราก็มาถึงที่ไมนีอา**

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***