รอยยิ้ม

"สึรุงิ!!"ผมตื่นจากภวังค์ทันทีที่เทนมะส่งบอลไปให้สึรุงิและสึรุงิก็รับบอลและยิงด้วยท่าไม้ตาย

"ดาบสังหาร!!"สึรุงิพูดชื่อท่าไม้ตายออกมาและได้ยิงไปทางชินสุเกะแต่ชินสุเกะก็ใช้ร่างอวตารต่อยลูกบอลที่สุรุงิยิงมาได้

"เทพพิทักษ์ไททาเนีย!!"ชินสุเกะพูดชื่อร่างอวตารของตัวเองออกมาและต่อยลูกบอลที่สึรุงิแตะมาได้ไปชนกับขอบเสาของโกลและกำลังพุ่งมา

กำลังพุ่งมา กำลังพุ่งมาทางผม!!?

ผมหลับตาปี้เพราะคิดว่าบอลนั้นคงแรงมากๆแน่ก็แหง่ล่ะเป็นลูกยิงท่าไม้ตายของสึรุงินี้บวกกับแรงของลูกบอลที่ได้รับจากร่างอวตารของชินสุเกะอีกและผมที่ขาพลิกก็ไม่สามารถวิ่งหรือเดินไปไหนได้ด้วย

แต่ทำไมไม่เจ็บเลยล่ะหรือว่ามีคนมารับลูกบอลนั้นแทนผมและเรียกชื่อผมด้วย

"คิริโนะ!!!"ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาปรากฎว่าเป็นชินโดนั้นเองที่มารับลูกเตะของสึรุงิไว้จนลูกบอลเปลี่ยนทิศทางและร่างของชินโดก็กระเด็นมาทางผม

ชินโดกระเด็นมาทางผมและทับร่างของผมไว้และตอนนั้นที่ชินโดกำลังกระเด็นมาทางผมผมก็หลับตาปี้ผมค่อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเพราะผมรู้สึกถึงแรงกระแทกแต่มันก็ไม่เจ็บ

"อึก"ผมจึงเห็นชินโดกอดผมและเอาผมไว้ข้างบนส่วนตัวเองก็รับแรงกระแทกอยู่ข้างร่างผมจึงร้องเรียกชินโด

"ชินโด!!!?"และทุกคนก็มามุ่งดูผมและชินโดว่าเป็นอะไรมากมั้ย

"กัปตัน!!?"เทนมะพูดก่อนจะมาทางผมและทุกคนก็เริ่มมาทางผมเหมือนกัน

"ขอโทษด้วยครับ"สึรุงิพูดก่อนจะก้มหัวขอโทษ

"ขอโทษด้วยครับกัปตัน"และคราวนี้ชินสุเกะก็พูดบ้าง

และชินโดก็ลุกขึ้นมาและบอกว่า"ไม่เป็นไรๆ"

ผมจึงถามไปว่า"ไม่เป็นอะไรจริงหรอ..ชินโด"

และชินโดก็หันมายิ้มให้ผมไม่รู้ทำไมรอยยิ้มของชินโดทำให้ผมใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนมากเลยล่ะจนทำให้ผมคิดว่าตอนนี้ผมคงหน้างแดงอยู่แน่ๆ

ชินโดพากษ์

ผมที่เห็นคิริโนะหน้าแดงก็ได้แต่ยิ้มค้างไว้เหมือนเวลามันหยุดเดินไปซะอย่างนั้นก่อนที่อวัยวะเบื่องล่างจะตอบสนองกับความคิดของผมซะงั้น

และคิริโนะก็หันกลับมายิ้มให้ผมเป็นรอยยิ้มบางๆที่ทำให้ใจผมเต้นแรงมากๆเลยรอยยิ้มที่หยุดเวลาทุกอย่างไว้และอวัยวะเบื่องล่างก็ตอบสนองมากขึ้นกว่าเดิม

ผมจึงไปขอกับโค๊ชว่าขอเข้าห้องน้ำหน่อยและโค๊ชก็อนุญาติผมจึงรีบไปเข้าห้องน้ำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้