ชินโด คิริโนะ

ชินโดพากษ์

วันนี้เป็นวันที่จะจบศึกนี้สักทีและผมจะได้กลับไปหาคิริโนะแล้วด้วยวันนี้เป็นวันจบศึกกาแลตซี่ที่ผมเฝ้ารอมานาน

ผมน่าจะส่งเมลไปหาคิริโนะสักหน่อยดีกว่ามั้ยนะ'ศึกจบแล้วตอนนี้กำลังจะกลับคาดว่าน่าจะถึงตอนเย็นวันนี้'แล้วผมก็กดส่งไปหาคิริโนะทันที

ในที่สุดก็จะได้เจอแล้วคิริโนะจะยังอยู่ดีมั้ยนะคิดถึงชะมัดอยากเลยคิริโนะของผม

จบพากษ์ชินโด

คิริโนะพากษ์

ตอนนี้ผมกำลังฝึกตามปกติอยู่เสียงเมลของผมทำให้รุ่นพี่คุรามะหันมาบอกผมว่ามีเมลเข้ามา..ผมนี่เหวอเลยล่ะครับใครเขาจะส่งเมลมาหาผมกัน

ผมไปนั่งที่ม้านั่งและเอาโทรศัพท์ออกมากดเข้าไปในเมลและมันเป็นเมลของชินโดผมสงสัยจึงกดเข้าไปอ่านดู'ศึกจบแล้วตอนนี้กำลังจะกลับคาดว่าน่าจะถึงเย็นนี้วันนี้'ผมยิ้มน้อยๆออกมาและตะโกนบอกทุกคน

"ทุกคนชินโดกำลังจะกลับนะ"ทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว

"จริงหรอคิริโนะ"รุ่นพี่ซันโกคุถามผม

"พวกกัปตันจะกลับมาแล้วดีใจจังเลยนะครับ"ฮายามิ

"หวังว่าคงไม่มีใครบาดเจ็บหรอกนะ"มินามิซาวะ

"นั้นสินะครับ"ผมอมยิ้มแล้วตอบกลับไป

"ไปฝึกซ้อมกันเถอะนะครับ..เดี๋ยวพวกเราจะแสดงให้ดูถึงความสามารถที่พัฒนาขึ้นนะครับ"ผมอมยิ้มแล้วไล่ให้ทุกคนไปฝึก

"นั้นสินะพวกเทนมะจะต้องตกใจมากแน่ๆ"ชินสุเกะพูดพร้อมกับยิ้มร่า

แล้วทุกตนก็ไปฝึกซ้อมกันตามปกติจนถึงตอนเย็นตอนนี้ทุกคนกำลังรอรถตู้ของพวกเทนมะที่น่าจะถึงแล้วแต่ไม่มีวี่แววของรถสักคันเดียว

"ทำไมยังไม่มาอีกนะ"ผมว่าพลางมองโทรศัพท์ไปด้วย

"นั้นสินะ"คาริยะมองผมและหันไปมองถนนต่อ

"หวังว่าคงไม่เกิดอุบัติเหตุเกิดขึ้นหรอกนะครับ"ฮิคารุพูดนั้นทำให้ใจผมกระตุกวูบอะไรกันนี้คืออะไรความรู้สึกนี้คืออะไร

"นั้นไงมาแล้ว"รุ่นพี่อามางิบอกก่อนจะชี้ไปทางรถตู้ที่กำลังเข้ามาในโรงเรียนและก็จอดลงที่หน้าโรงเรียนและพวกเทนมะก็เดินลงมา

"เทนมะ"ชินสุเกะวิ่งไปหาเทนมะแล้วก็คุยกันสนุก

"ยินดีต้อนรับกลับนะพวกนาย"นิชิกิพูพร้อมยิ้มร่า

"ยินดีต้อนรับกลับนะสึรุงิ"ไทโยไปหาสึรุงิแล้วคุยกันสนุกปากเหมือนคู่ของเทนมะ

ผมเองก็ยินดีด้วยแหละนะครับก็นะไม่ได้เจอกันนานนี่น้าจะคิดถึงกันก็ไม่แปลกในขณะที่ผมกำลังคิดอะๆรเพลินๆเสียงที่เรียกผมก็ดังขึ้น

"คิริโนะ!!?"ผมหันไปตามเสียงเรียกทันทีก็พบกับชินโดที่วิ่งมาหาผมอยู่

"ชินโ--"คำพูดของผมหายไปทันทีที่ชินโดกระชากผมไปกอดแน่นจนผมอึดอัดและเริ่มจะหายใจไม่ออก

"ปล่อยก่อนชินโด"ผมตีบ่าชินโดเบาๆพยายามเค้นพูดมากเลยนะครับเพราะชินโดเอาแต่กอดผมแน่นไม่ปล่อยเลย

แต่ชินโดก็ยอมฟังคำขอของผมและเริ่มที่จะคลายอ้อมกอดลง

"เป็นยังไงบ้างอ่ะชินโด"ผมพยายามพูดเสียงให้เหมือนปกติที่สุดแล้วพูดกับชินโดเหมือนแบบเมื่อก่อนก่อนจะสังเกตุเห็นว่าชินโดสูงขึ้นมากเลยหน้าตาดูหล่อขึ้นและดูสมเป็นชายชาตรีมากขึ้น

"ก็ดี"ชินโดตอบแบบเรียบง่าย

ชินโดพากษ์

ตอนนี้ผมกำลังอยู่บนรถเพื่อไปหาคิริโนะ..ผมรอวันนี้มาโดยตลอดผมหลับไปจะกอดให้หายคิดถึงไปเลย

ตอนนี้รถตู้ก็มาถึงโรงเรียนแล้วซึ้งเป็นโรงเรียนไรมงนั้นเอง

ผมลงจากรถก็เห็นผมสีชมพูที่ยาวขึ้นมาเยอะเลยและมัดผมแกละที่ผมคุ้นเคยบวกกับใบหน้าหวานใสที่กำลังยิ้มร่ากับการที่ทุกคนกลับมาอย่างปลอดภัยนั้นทำให้ผมจำเขาได้ไม่ยากเลยผมจึงตะโกนชื่อของคนคนนั้นไป

"คิริโนะ!!?"ผมตะโกนแล้ววิ่งไปหาคิริโนะทันที

คิริโนะหันมามองผมใบหน้าหวานใสมีรอยยิ้มบางๆอยู่เมื่อได้เจอผม

"ชินโ--"คิริโนะกำลังจะเอ่ยชื่อผมไม่ทันไรผมก็ดึงคิริโนะเข้าไปกอดด้วยความคิดถึงงจนแทบบ้าผมกอดแน่นไม่ปล่อยและสูดดมกลิ่นกายเฉพาะของคิริโนะเข้าไปเต็มปอดบอกได้คำเดียวคือผมคิดถึงคนคนนี้มากๆเลย

จนผมคิดว่าผมน่าจะกอดแน่นไปหน่อยคิริโนะเลยตีบ่าผมเบ่าๆและบอกว่า"ปล่อยก่อนชินโด"ผมคงกอดแน่นไปจริงๆสินะแต่ผมก็ยอมฟังคำร้องขอของคิริโนะล่ะนะผมค่อยๆคลายอ้อมกอดลงไปแล้วคิริโนะก็หันมาถามผมว่า

"เป็นไงบ้างอ่ะชินโด"คิริโนะพูดพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ผมมองกี่ครั้งก็ใจสั่นทุกครั้งเลย

"ก็ดี"ผมตอบไปตามปกติผมพึ่งสังเกตุดีๆว่าคิริโระสวยมากขึ้นเกมือนผู้หญิงคนหนึ่งเลยล่ะผมที่ยาวประบ่ามัดแกละเมื่อก่อนหายไปหมดตอนนี้คิริโนะไว้ผมยาวถึงกลางหลังและก็ยังมัดผมแกละตามเดิมใบหน้าสวยหวานน่ารักร่างกายบอบบางน่าถนุถนอมมากขึ้น

ผมตอบได้คำเดียวเลยว่าตอนนี้คิริโนะสวยสวยมากๆน่ารักน่ารักที่สุด

—————————————————————————

ชินโดแกเองก็แอบร้ายเหมือนกันนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***