บทที่4 เธอคนนั้น

เช้าที่สดใสเด็กสาวตื่นขึ้นมาดูสิ่งต่างๆรอบห้องก่อนจะปลูกเด๋กผู้ชายที่นอนข้างให้ลุกขึ้นมา

"สไปเดอร์ตื่นเร็วเช่าแล้วนะ"

"อืมมมม ข้ายังง่วงอยูู่''

"สไปเดอร์นี้ไม่ใช่บ้านของเรานะ ตื่นเร็ว"

"ใช่!! ข้าลืมเลย"

"มาตื่นแล้วข้าจะถักผมให้เจ้า"

มายาถักผมให้กับสไปเดอร์จนเสร็จและเธอก็ทำผมของเธอบ้างจนสายตาเธอเหลือบไปเห็นคีการ์ดอะไรสักอย่าง

"เอ๋? นี้อะไรอ่ะ"

"มันน่าจะใช้เปิดประตูได้"

"งั้นลองดูใหม"

"อืม ลองดู"

มายาใช้ตีการ์ดเพื่อลองเปิดประตูและมันได้ผลพวกเขารีบออกไปทันทีเผื่อจะมีความหวังได้ออกไปแต่ก็ต้องหยุดเพราะมายาถูกจับตัวได้ซะก่อน

"จะไปใหนสาวน้อย"

"คือพอดีข้าหิวนิดหน่อยเลยว่าจะหาของกิน"

"งั้นหรอ มาเดียวฉันพอไปเอง"

"คุณเป็นใครกัน"

"โอ้ ลืมเลยฉันซีด็อกนะส่วนพวกเธอฉันรู้จักแล้ว"

"ใครสั่งคุณมาหรอ"

"ออผู้พันน่ะเขาสั่งให้ฉันดูแลพวกเธอน่ะโดยเฉพาะหนูมายา"

"หนูหรอ หนูดูอันตรายขนาดนั้นเลยหรอ"

"เปล่าเพราะเธอมีปลอกคอนี้เมื่อไรก็ตามที่มันแบตหมดหรือ เธอฝ่าฝืนกฎของมัน มันจะทำการรัดคอเธอทันที"

มายาฟังแล้วก็ยิ้มแห้งหน่อยๆก่อนจะเดินตามซีด็อกไปที่ห้องอาหาร ในนั้นมีคนที่เป็นร่างอวตารและคนจากฟ้ามากมาย

"เอาละถึงเเล้วพวกเธอนั้งตรงนี้เดียวฉันเอาอาหารมาให้โอเค"

"ขอบคุณ"

ซีด็อกเดินไปสั่งอาหารให้ทั้งสอง

"สไปเดอร์ข้าจะตายไหมอ่ะ"

"ไม่แน่นอนเจ้าต้องไม่เป็นอะไร"

"ข้าก็หวังไว้เช่นนั้น ขอพระเเม่เอวาปกป้องลูกด้วย"

ระหว่างที่คุยซีด็อกก็เดินมาพอดี

"คุยกันสนุกเชียวนะพวกเธอน่ะ"

"นิดหน่อยค่ะ"

"เอานี้ของเธอเจ้าหนูสไปเดอร์ส่วนนี้ของเธอคุณหนู เสร็จแล้วอย่าลืมกินยานะแล้วฉันจะกลับมาดู"

"ขอบคุณ"

ทั้งสองกินอาหารที่ซีด็อกนำมาให้อย่างอร่อยจนอิ่มมายาค่อยกินยาที่ซีด็อกวางให้ก่อนที่เธอจะมาตรวจ

"ว้าว เก่งมากสาวน้อยทีนี้ไปเดินเล่นใหม"

"ที่ใหนหรอ"

"ก็ในนี้ละ เพราะจะให้ไปสนามฝึกคงจะเสียงดังไป"

"ไปใหมสไปเดอร์"

"แล้วแต่เธอ ข้าได้หมด"

"งั้นไปค่ะ"

ทั้งสองตามซีด็อกไปที่ห้องแล็บที่นักวิทยาศาสตร์กำลังยุ่งอยู่

"สไปเดอร์จับมือข้าไว้นะ"

"อืม มีอะไรข้าจะปกป้องเจ้าเอง"

"ท่านซีด็อก ข้าสามารถหยิบเล่นได้ใหม"

"ได้สิตามที่คุณหนูต้องการ นี้พวกนายดูคุณหนูให้ดีเข้าใจใหม!"

"ครับผม"

มายาเดินดูสิ่งต่างๆกับสไปเดอร์ในนั้นมีร่างของอวตารหลายคนในตู้แช่ พวกคนในนั้นตั้งใจทำงานมากแต่ก็ไม่ละสายตาจากพวกเขา มายาถึงจะอ่อนโยนแต่ก็มีความสนในตัวอยู่บ้างเธอหยิบนู่นหยิบนี้มา

"สไปเดอร์ดูนี่สิ"

"อย่าซนสิมายา เดียวก็เกิดเรื่องหรอก"

"ดูถ้าแมวน้อยของฉันจะสนุกน่าดู"

"นางชื่อมายาไม่ใช่แมวน้อยเจ้าโง่"

"ใจเย็น ขอโทษแทนเพื่อนข้าด้วย"

ผู้พันอุ้มายาไปโดยไม่สนสไปเดอร์เลยเขาต้องวิ่งไปเอง จนไปถึงสนามที่เหล่าอวตารทุกตัวกำลังเล่นบาสกันอยู่ ก่อนที่เขาจะวางเธอลงอย่างช้าๆ

"แมวน้อยเธอสนใจเล่นบาสใหม"

"บาส น่าสนใจนะคะ สไปเดอร์เล่นใหม"

"น่าจะเหมือนโดยนไม้ที่ป่าแหละเอาสิ"

พวกเขาเริ่มเล่นบาสกับเหล่าคนในนั้นโดยไม่รู้เลยว่าที่บ้านของพวกเขามีเรื่องแต่ความห่างบ้านนั้นกับทำให้มายาหยุดทุกสิ่งที่เธอทำและกลับห้องทันที

"เป็นอะไรมายา เจ้าโอเครึเปล่า"

"ข้าคิดถึงบ้าน..ข้าอยากกลับบ้าน..ข้าอยากกอดทุคกอดพี่ๆ"

"โอ๋ มายาขอโทษที่ลืมเรื่องนี้"

"ไม่เจ้าไม่ผิดหรอก"

"ไม่เป็นไรนะมายา "

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***