บทที่4 โมจิหวั่นไหว

ที่ร้านเหล้าของโยคัง

หลังจากเลิกเรียนผมก็กลับหอก่อนที่จะตรงดิ่งมาที่นี่ นี่คือร้านเหล้าของเพื่อนผมเอง ถึงแม้ว่าร้านนี้จะอยู่ในนามของพี่ชายโยคังตามกฎหมาย แต่เมื่อโยคังเรียนจบ พี่ชายโยคังก็จะยกให้ในทันที ดังนั้นระหว่างรอเวลามาถึงโยคังที่ขึ้นปีหนึ่งจึงได้รับมอบหมายให้เริ่มมาจัดการร้านนี้ ทั้งคอยดูแลร้านทั้งคอยดููแลลูกค้าเป็นทุกอย่างที่เจ้าของร้านจะทำได้ 

บางวันโยคังยังขึ้นไปร้องเพลงเองก็มี ที่ร้านเป็นร้านเหล้าบรรยากาศชิวๆ หลังจากเปิดประตูร้านเข้ามาก็จะเห็นบาร์ที่คอยเสริฟเหล้าให้ลูกค้า และตัวร้านเป็นกระจกสามารถมองออกไปด้านนอกได้แต่ด้านนอกกลับไม่เห็นด้านใน มีโต๊ะให้ลูกค้านั่งหลายโต๊ะ แถมการจัดไฟของร้านให้บรรยากาศเกาหลีสุดๆ 

ผมเดินไปยังโต๊ะที่เรามักมานั่งประจำถ้ามาที่นี่ พอผมมาถึงโต๊ะกลับเห็นโยคังกับไดฟุกุสองคนนั่งกันอยู่

"นั่งๆๆ ไอ้โม" โยคังพอเห็นผมมาถึงก็ขยับตัวเองให้ผมนั่งข้างๆ

"แล้วดังโงะล่ะครับ??"（∵）？ผมถามขึ้นเพราะเห็นเพื่อนผมมากันแค่สองคน

"รายนั้นนะ  นัดเองมาสายเอง สงสัยโดนรุ่นพี่สั่งลุกนั่งอยู่มั้ง"โยคังตอบคำถามผมพร้อมยกแก้วที่อยู่ในมือขึ้นมาดื่มด้วย

"นั่นไง! ตายยากจริงๆพูดถึงแม่งแม่งก็มาเลย"ไดฟุกุพูด

ดังโงะที่เพิ่งมาถึงโต๊ะพอวางกระเป๋าได้ ก็นั่งเอาตัวพิงกับโซฟาและทำตัวเหมือนของเหลว ไหลไปกลับโซฟาอย่างผ่อนคลาย 

"เหมือนผ่านสงครามโลกมาเลยว่ะ"(눈‸눈)ไดฟุกุพูดขึ้นเมื่อเห็นสภาพของเพื่อน

"(￣へ ￣ 凸"ดังโงะตอบกลับเป็นภาษากายแทน

"555 อย่าล้อมัน ดูมันดิ้น่าสงสารชิบหายย~555"โยคังพูดขึ้นและดังโงะก็ตอบกลับโยคังเหมือนเช่นเคย

"凸( •̀_•́ )凸"

ผมยื่นแก้วน้ำเปล่าที่ใส่น้ำแข็งให้ดังโงะพร้อมกับยาดม ดังโงะหันมองหน้าผมแล้วพูด

"กวนตีนละ" และหยิบเพียงแก้วน้ำเปล่าแต่ไม่หยิบยาดม ผมเลยเอายาดมเก็บใส่กระเป๋า

'แค่ห่วงกลัวจะเป็นลมเอง╥﹏╥'

"มึงไม่ต้องไปห่วงมันหรอกโมจิ มันถึกจะตาย"ไดฟุกุตบเข้าที่ไหล่ดังโงะสองสามที

เพี้ย~

ไดฟุกุจึงโดนดังโงะตบหัวเข้าให้

"555ไอ้สัส สมองลั่นเลยย!!"โยคังตบมือชอบใจ

"เอาๆพวกมึงสองตัวสั่งเลยว่าวันนี้จะดื่มอะไร"ไดฟุกุพูดพรางยกมือลูบหัวที่โดนตบของตัวเองไปด้วย

"วอดก้า"เสียงของดังโงะดังขึ้น

"เราเอาแบบดังโงะเลย"ผมบอก

"เออ รอแป้บเดี้ยวกูไปเอามาให้"โยคังลุกขึ้นเพื่อไปเอาเหล้ามาให้

ทุกคนคงจะสงสัยทำไมผมถึงใจกล้าถึงขนาดกินวอดก้าใช่หรือเปล่า ตอนมอต้นผมก็ไม่คอแข็งหรอกครับแต่เพราะต้องออกงานกับพ่อแม่บ่อย จนชินตอนนี้กินเท่าไหร่ก็ไม่เมาแล้ว จนครั้งนึง โยคังบอกว่า'เออดี คอแข็งแบบนี้จะได้ไม่โดนใครมอมเหล้า'

หลังจากโยคังเอาวอดก้ามา พวกเราก็พากันดื่มไปด้วยและเล่าว่าวันนี้ไปเจออะไรหรือเป็นยังไงบ้าง พอพวกเพื่อนรู้ว่าผมได้ประกวด ก็พากันบอกว่าจะช่วยโหวต

21:02 น.

"กูเริ่มมึนๆละ"ไดฟุกุพูด

"เหมือนกัน"ดังโงะเอามือเท้าหัวของตัวเองนิ่งๆ

"มีกูกับไอ่โมแค่สองคนมั้ง ที่คอเป็นทองแดงเนี่ย"โยคังยิ้มพร้อมพยักหน้าให้ผม

"เดี้ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ผมลุกขึ้นไปเข้าทันทีที่พูดจบ 'จะไม่ไหวแล้วปวดฉี่มากเลย'

'ดีนะที่ห้องน้ำโล่ง ไม่ต้องต่อแถว'ผมจัดการกับตัวเองเสร็จขนาดที่กำลังล้างมือ ผมรู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ด้านหลัง ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปมองที่กระจก ก็เห็นคนที่ซื้อชาเขียวให้ผมเมื่อสองวันก่อนนี้ยืนจ้องผมอยู่

'พี่เขาชื่ออะไรน้ะ?? อ่อๆพี่เสือๆ'

ผมรีบทบทวนความจำตัวเองทันที ก่อนผมจะหันไปยกมือสวัสดีพี่เสือ

"สวัสดีครับ พี่เสือ"(≡^∇^≡)

"รู้จักชื่อพี่ด้วยเหรอครับ"พี่เสือตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่ทำให้ผมตาพร่างมัว

"ผมรู้จากเพื่อนน่ะครับ"ผมก้มหน้าตอบกลับไป 'ไม่กล้ามองพี่เสือเลย สงสัยเราอาจจะเมาก็ได้ ถึงได้อยู่ดีๆตามัวขึ้นมา'ผมคิดกับตัวเองในใจ ก่อนจะรู้สึกว่ามีมือของพี่เสือประคองที่คางของผม 

"ก้มหน้าทำไมครับ เขินพี่หรอคนดี"พี่เสือพูดพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้หน้าผม 

ผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่อบอุ่นของพี่เสือ ตอนนี้หัวใจของผมเต้นเหมือนกลองชุดที่โยคังเคยตีให้ผมดูเลย 

"พี่เสือจะทำอะไรครับ"ผมพูดเสียงเบาจนตัวเองรู้สึกได้ว่าเมื่อกี้เหมือนแค่ละเมอ 

"ทำในสิ่งที่พี่อยากทำไงครับ"พี่เสือพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนก้มเอาริมฝิฝีปากของตนมาประกบกับปากของผม ผมตกตะลึงรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกถึงลิ้นที่พัวพันที่ลิ้นของผม น้ำลายของผมไหลออกตรงมุมปาก เหมือนอากาศที่ตัวผมกำลังหมดลงเรื่อยๆ มือที่อ่อนปวกเปียกของผม ทุบไปที่อกของพี่เสือ เพื่อให้เขาเปิดโอกาศให้ผมได้หายใจบ้าง

"ตอนจูบใครเขาให้กลั้นหายใจกันครับ"พี่เสือพูดพร้อมกับงับที่ปากผมไปด้วยสองสามที 

"พี่..พี่เสือปล่อยผมก่อนครับ"ผมรีบพูดทันทีเพราะรู้สึกได้ว่ามือของพี่เขาจับอยู่ที่สะโพกของผม พร้อมกับ บีบไปด้วย 

"ทำไมครับ เมื่อกี้ไม่รู้สึกดีหรอ? หืออ~"พี่เสือพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าดวงตาของพี่เขาเหมือนกับในสารคดีที่ผมเคยดู สารคดีเกี่ยวกับเรื่องนักล่าที่ก่อนจับเหยื่อกินมักเล่นกับเหยื่อตัวเองก่อน 'แต่ทำไมเราถึงรู้สึกว่าเราเหมือนเหยื่อในสารคดีเลยล่ะ'

ก่อนที่พี่เสือจะก้มมาที่ริมฝีปากผมอีกครั้ง ข้างนอกก็เกิดเสียงเสียก่อน

ปังๆๆๆๆ

"ไอ้เหี้ยตัวไหนแมร่งล็อกประตูวะ เฮ้ย!!!กู ปวดขี้ รีบเปิดประตูดิ้"

'ประตูล็อกได้ยังไงนะ? หรือพี่เสือเป็นคนล็อกหรอ!?'ผมหันมองที่ประตูห้องน้ำก่อนที่จะหันมามองพี่เสือ

"วันนี้รอดตัวไปนะเรา แต่ก่อนที่พี่จะไป ช่วยบอกชื่อกับพี่ก่อนได้หรือเปล่า?"พี่เสือพูด

"ผม..ผมชื่อโมจิครับ"ผมตอบกลับพร้อมกับหลบสายตาของพี่เสือไปด้วย 

"ไอ้เชี้ยยเอ้ยย!! กูจะขี้แมร่งที่หน้าประตูนี่แหละ #฿_&+(//!;"฿_-("คำด่าที่หน้าประตูดังขึ้นอีกครั้ง

เสียงพี่เสือถอนหายใจก่อนที่จะก้มหน้ามาข้างหูผม

"แล้วเจอกันนะครับน้องโมจิ"ก่อนที่พี่เขาจะเดินไปคลายล็อกประตูแล้วเดินออกไป ผมได้แต่ตะลึงแล้วยกมือขึ้นจับที่หูข้างที่พี่เสือพูดเมื่อกี้ ก่อนจะรีบเดินออกไปหาเพื่อนเพื่อสงบสติตัวเอง

---------------------------------------------

(♥_♥)ลูกแม่สติกระเจิดกระเจิงหมดแล้ว #พี่เสือมันร้ายย!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***