บอดีการ์ดจำเป็น

บังเอิญ

ในค่ำคืนที่ฝนตกฉันกำลังเดินกลับบ้าน แต่ฉันกำลังเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะถูกทำร้าย จึงทำให้ฉันได้ตัดสินใจเข้าไปช่วย จนทำให้เขารอดได้ฉันจึงพาเขาไปโรงพยาบาล จนเขาฟื้นขึ้นมาฉันจึงถามชื่อของเขา

หลี่หมิว: สวัสดีค่ะฉันชื่อหลี่หมิวเป็นคนที่ช่วยคุณในคืนก่อน คุณชื่ออะไรหรอคะ

ชายอนนัม: เออ..ผมชื่อชายอนนัมครับ คุณเป็นคนช่วยผมจริงๆหรอ

หลี่หมิว:ใช่ค่ะ คุณไม่เป็นไรมากใช่ไหมคะ

ชายอนนัม:ใช่ครับ ขอบคุณคุณมากครับที่ช่วยผมไว้

หลี่หมิว:ไม่เป็นไรคะ เออ..คุณมีคนมารับไหมคะคุณหมอให้กลับบ้านได้นะคะ

ชายอนนัม :ออมีครับเดี่ยวผมโทรหาก็น่าจะได้แล้วละครับ

ชายอนนัม:อันนี้เบอร์ผม ถ้ามีอะไรติดต่อผมได้นะครับ ถือว่าเป็นคำขอบคุณที่คุณช่วยผมไหวนะครับ

หลี่หมิว:ขอบคุณมากค่ะ เออ...ฉันมีธุระไปก่อนนะคะไว้เจอกันไหมค่ะ

หลังจากนั้นฉันก็ไม่เคยติดต่อเขาไปเลยเนื่องจากฉันไม่มีอะไรที่จะต้องติดต่อเขาจน..

เลขา:นี้ท่านผมว่าท่านต้องหาบอดีการ์ดมาป้องกันท่านแล้วนะครับ พวกนั้นมันจะทำร้ายท่านอยู่นะครับ

ชายอนนัม: ฉันรู้ ฉันหาคนที่จะเป็นบอดีการ์ดให้ฉันได้แล้วละ แต่นายไปสืบมาว่าเธอคือใคร

เลขา:ได้ครับท่าน