ตอนที่5 ง้อครั้งแรก

"เฮ้อ~"อาทิตย์ถอนหายใจแล้วมองที่เคนตะ แล้วเอ่ยขึ้นว่า

"ไม่ไปง้อหน่อยหรอครับ"อาทิตย์ถามในสิ่งที่เคนตะไม่เคยคิดจะทำมาก่อน

"เอ่อ..พี่ไม่เคยง้อใครมาก่อนน่ะ"เคนตะพูดออกมาด้วยสีหน้าหมาหงอยทันที

"ขนมหรืออะไรก็ได้ที่เป็นของกิน เอาไปง้อมันดิ รับรองหายงอนเหมือนไม่เคยงอนมาก่อน"ตะวันได้เอ่ยแนะนำว่าที่น้องเขยด้วยความอารมณ์ดี

"จะจริงหรอครับ ขนาดกับน้องชายผมที่บ้านยังไม่หายเลย"เคนตะถามเพื่อความไม่แน่ใจพร้อมกับนึกไปถึงตอนที่ตนนั่นง้อน้องชายด้วยขนมที่เขาชอบ แต่ก็ถูปัดทิ้งอยู่ดี

"คนทุกคนมันไม่เหมือนกันนิ่เนอะ แต่กับไอ้จันทร์เนี่ยบอกได้เลยว่าได้ผลร้อยเปอร์เซ็น"ตะวันพูดอธิบายพร้อมกับพูดให้ความมั่นใจเข้าไปอีก

"ใช่ครับ สำหรับพี่จันทร์ ถ้าเอาของกินมาง้อล่ะก็ หายงอนแน่นอนครับ ขนาดรุ่นพี่ที่โรงเรียนผมยังเอาขนมมาล่อเลย ถึงขั้นบางครั้งก็ถูกล่อไปเกือบโดนข่มขืนก็มี"อาทิตย์อธิบายพร้อมกับเล่าถึงเหตุการณ์ที่เคยเจอมา

"เกือบหรอ หมายความว่าไงที่ว่าเกือบน่ะ"เคนตะรีบถามต่อทันทีที่อาทิตย์พูดถึงเหตุการณ์ที่ตนไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินคำนี้

"คือ..รุ่นพี่มหาลัยกลุ่มหนึ่งเข้าตีสนิทพร้อมกับขนมถุงใหญ่มาด้วยน่ะครับและในนั่นมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ด้วย ตอนนั้นผมไปเห็นเข้าพอดี จะเข้าไปหาก็ไม่กล้า เลยโทรเรียกพี่ตะวันน่ะครับ"อาทิตย์เล่ามาได้สักพักก็หยุด แล้วมองไปที่ตะวัน

"หลังจากที่ฉันรู้เรื่องก็รีบไปหาไอ้จันทร์ทันที แต่พอไปถึง ฉันควรที่จะได้ช่วยแท้ๆแต่กลับไม่ใช่ซะงั้น"ตะวันหยุดเล่าเพียงเท่านั่น จึงทำให้ตะวันสงสัยมากขึ้น

"พอไปถึงแล้วเกิดอะไรขึ้นหรอครับ? หรือว่าพวกนั่นหนีกันไปก่อนแล้ว"เคนตะถามด้วยความสงสัย พร้อมกับมีสีหน้ากังวล

"ป่าวหรอก ไอ้จันทร์น่ะเป็นคนที่ถ้าได้ดื่มของมึนเมาแล้วจะเป็นเหมือนปีศาจชนิดหนึ่งเลยล่ะ ดื่มจนเมาแล้วจริงๆถึงจะได้เวลาอาละวาดของมัน"ตะวันเล่ามาได้สักพักก็หยุด

"รู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ฉันไปถึงพอดี"แล้วตะวันก็ถามขึ้นมาหลังจากที่เงียบมาสักพักแล้ว

"เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอครับ"เคนตะถามพร้อมกับทำสีหน้าคิดหนัก

"พี่เคนตะอย่าห่วงไปเลยครับ ถ้าไม่เมาก็ไม่อาละวาดหรอก แต่วันนั่นพวกรุ่นพี่ดันเอาเครื่องดื่มมึนเมาให้พี่จันทร์ดื่มจนเมา เลยได้รับการลงโทษจากพี่จันทร์จนเข้าโรงพยาบาลไปแล้วล่ะครับ"อาทิตย์อธิบายในช่วงประโยคแรก แล้วเฉลยคำตอบให้กับเคนตะในประโยคหลังทันที

"จริงหรอครับ ผมไม่อยากจะเชื่อเลย ภายนอกดูเด็ก แต่การกระทำผู้ใหญ่ แต่พออยู่บอกกลับเป็นนิสัยของเด็ก5ขวบ พออยู่ข้างนอกเหมือนผู้ใหญ่มาก ไม่เห็นจะมีอะไรลงตัวเลยสักนิด"เคนตะถามเหมือนไม่อยากจะเชื่อพร้อมกับวิเคราะห์บุคลิกของจันทร์ไปในตัว

"รีบๆไปง้อดีกว่าน่ะครับ ปล่อยไว้นานเดี๋ยวได้นอนนอกห้องน่ะ"อาทิตย์รีบเปลี่ยนเรื่องเอ่ยเตือนเคนตะเรื่องที่จะต้องง้อจันทร์แทนแล้วรีบลุกหนีขึ้นห้องไป

"ฉันก็ว่างั้นแหละนายควรรีบง้อดีกว่าน่ะ ถ้าปล่อยไว้นายล่ะก็จะง้อยาก"ตะวันพูดขึ้นเสริมทับ ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วหนีขึ้นห้องไปอีกคน

"งั้นก็คงจะต้องให้เจ้าตัวกดสั่งเองแล้วล่ะมั้ง"เมื่อพูดจบเคนตะก็เดินไปที่ห้องของจันทร์ทันที

เมื่อมายื่นอยู่หน้าห้องของจันทร์แล้วเคนตะจึงเริ่มที่จะง้อทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แอ๊ดด~

"อีตานั่นกลับไปแล้วหรอถึงได้มาเคาะประตูห้องฉันเนี่ย"

เมื่อสิ้นเสียงเคาะประตู เสียงเปิดก็ดังตามมาพร้อมกับเสียงของเจ้าของห้องที่พูดขึ้นโดยไม่ได้มองเลยว่าคนที่ยืนอยู่หน้าห้องไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนที่ตนนั่นไล่ให้กลับไปต่างหาก

"ยัง..ยังไม่กลับ"เมื่อพูดจบเคนตะก็ผลักจันทร์เข้าไปในห้องพร้อมกับแทรกตัวเข้ามาในห้องด้วยเช่นกัน

"ห้ะ! อ้ะ! นี่!!"เมื่อจันทร์ได้ยินดังนั่นก็ตกใจและก็ต้องตกใจมากขึ้นเมื่อถูกผลักให้เข้ามาในห้องพร้อมกับมาชายหนุ่มอีกคนเข้ามาด้วย

แกร็ก!

เสียงล็อกประตูดังขึ้นทำให้จันทร์ตกใจยิ่งขึ้น

"นี่จันทร์ ผมขอโทษที่ทำแบบนี้แต่.."เคนตะที่ยืนหันหลังให้และกำลังพูดอยู่นั้น เมื่อหันมามองจันทร์ก็ทำให้เคนตะถึงกับชะงักไปในทันที

"ต..แต่อะไร..."จันทร์ที่ตอนนี้ยังไม่รู้สถานะการณ์ และด้วยความที่ตกใจอยู่นั่นทำให้เธอลืมไปว่าก่อนหน้านี้เธอนั่นออกมาเปิดประตูโดยที่มีผ้าขนหนูเพียงตัวเดียว แต่ตอนนี้มันได้หลุดลงไปกองอยู่บนพื้นเป็นเรียบร้อย

"เอ่อ...ผ..ผมว่าคุณรีบ..แต่ตัวก่อนดีกว่าน่ะ.."เคนตะเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่นเพื่อซ้อนใบหน้าที่แดงก่ำในตอนนี้

"แต่ง..ตัว?.."ว่าแล้วเธอก็มองสภาพของตัวเองและหลังจากนั่น"กรี๊ดดดดดดดด!!!!"เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นพร้อมกับความอายที่ประดังเข้ามา

จันทร์ได้แต่นั่งแล้วใช่แขนทั้งสองปกปิดร่างกายทั้งหมดให้มิด แต่ก็ไม่มิด เพราะมันสามารถปิดไว้ได้แค่นิดเดียวเท่านั่น แต่ส่วนอื่นไม่สามารถปิดได้

"อึก!...จ..จันทร์~"เคนตะยังไม่หันไปมองตรงๆ แต่ทำได้เพียงเหล่ตามองเป็นพักๆเท่านั่น แล้วเรียกหญิงสาวที่นั่งอยู่บนพื้นน้ำเสียงแหบพร่า

"ย...อย่ามองน่ะ.."จันทร์รีบเอ่ยห้ามพร้อมกับเอื่อมมืออีกข้างไปปิดส่วนนั่นไว้

ซึ่งสิ่งที่จันทร์ทำนั่น มันเหมือนเป็นการยั่วยวนเขาทางอ้อมชัดๆ

"ร..รู้แล้ว แค่จะบอกว่ารีบๆลุกไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว"เคนตะสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้งก่อนที่จะหันหลังให้จันทร์พร้อมกับกล่าวเตือนให้รีบไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว

"อ...อื้ม.."จันทร์ตอบรับแล้วรีบไปใส่ชุดที่จะใช้ใส่นอนในคืนนี้ทันที

หลังจากที่จันทร์ใส่เสร็จก็ได้เอ่ยบอกกับเคนตะอีกครั้ง

"ส...เสร็จแล้ว"

"อ..อื้ม.."เคนตะตอบรับพร้อมกับหันมามองจันทร์และก็ต้องจะชะงักไปอีกครั้งเมื่อเห็นชุดนอนที่จันทร์ใส่

"อ..อะไร..มองอะไรแบบนั่นยะ"จันทร์ที่ตอนนี้กลับมาเป็นจันทร์ที่กำลังงอนก็ได้เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ พร้อมกับกอดอกมอง

"ป..ป่าว คือนั่งคุยกันที่เตียงดีมั้ย จะให้ยืนคุยแบบนี้เมื่อย.."เคนตะรีบเบี่ยงประเด็น พร้อมกับขอไปนั่งคุยกันดีๆที่เตียงน่าจะง่ายกว่า

"ฉันไม่คุย ออกไปเลยน่ะ"แล้วจันทร์ก็เดินเข้ามาผลักเคนตะออกจากห้อง

แต่เคนตะกลับไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด เนื่องจากจันทร์นั่นตัวเล็กกว่าเคนตะ และเคนตะนั่นตัวสูงและแข็งแรงกว่า นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไม จันทร์ถึงไม่สามารถทำให้เคนออกไปจากห้องได้

"นี่คุณ คุยกันก่อนสิ ผมมาง้อคุณน่ะ"เคนตะพูดออกมาพร้อมกับคว้าจับข้อมือของจันทร์เอาไว้ แล้วดึงเข้ามาไว้ในอ้อมกอดทันที

"นี่คุณ!! ปล่อยน่ะ! มางงมาง้ออะไรเล่า! ฉันไม่ได้งอนคุณสักหน่อย อีกอย่างน่ะเราไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย!"จันทร์พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของเคนตะ พร้อมกับตะโกนใส่และหาข้ออ้างมากมายมาปกปิดความจริง

"ผมไม่เชื่อหรอก ถ้าคุณไม่ยอมรับว่าคุณงอนผมล่ะก็ ผมจะหอมแก้มคุณให้ช้ำเลย"เมื่อจบคำพูดเคนตะก็ทำอย่างที่พูดไว้ทันที

ฟอดด!~

"กรี๊ดด!~"จันทร์กรีดร้องออกมาทันทีเมื่อโดนหอมแก้มเข้าเต็มๆ

"ไงจะสาระภาพมั้ยว่างอนผมอยู่"เคนตะถามพร้อมกับจับจันทร์กดไว้กับเตียง

"ไม่! เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ทำไมต้องงอนเล่า!"จันทร์ปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับดิ้นขลุกขลักใต้ร่างของเคนตะ

"หึหึ..ชอบให้หอมแก้มก็ไม่บอก ไม่เห็นต้องหาข้ออ้างทางอ้อมเลย ได้ ในเมื่อไม่ยอมรับผมก็จะหอมไปเรื่อยๆจนกว่าจะยอมรับล่ะกัน ฟอดด!~"เคนตะเอ่ยล่อนิดๆก่อนจะเริ่มทำการหอมแก้มอีกครั้งหลังจากที่พูดจบ

"กรี๊ดดด!! หยุดน่ะไอ้บ้า!!"จันทร์ด่าเคนตะทันทีพร้อมกับพยายามผลักเคนตะให้ออกไปห่างๆ

"ไอ้บ้าหรอ ได้~ ฟอด! ฟอด!"เคนตะเมื่อได้ยินสิ่งที่จันทร์ก็ทำการหอมไปสองฟอดทันที

"กรี๊ดด!! ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต!"คราวนี้จันทร์ได้ด่าไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้จันทร์ได้เพิ่มเข้ามาอีกคำ นั้นจึงทำให้เคนตะได้ใจ จึงยกยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าเข้าไปใกล้กับใบหูแล้วกดจูบที่ใบหูแผ่วเบา

"อ๊ะ~ ย..อย่าน่ะ!"จันทร์หลุดเสียงร้องแปลกๆออกมาเพียงนิดเมื่อถูกจูบที่ใบหู แต่ก็ไม่ทำให้จันทร์ยอมรับว่าตนนั่นกำลังงอนอยู่จริงๆ

"หึ...เสียงร้องเมื่อกี้เพราะดีน่ะ เดี๋ยวทำให้ร้องยาวๆเลยดีมั้ย"เมื่อพูดจบก็ดันช่วงล้างให้ชิดกันมากขึ้น

นั้นจึงทำให้จันทร์นั่นต้องเบิกตากว้างขึ้น และหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้น ถ้าให้เดาตอนนี้หน้าของเธอคงแดงเป็นลูกตำลึงไปแล้ว

เคนตะที่เห็นสีหน้าแบบนั้นของจันทร์จึงแกล้งต่อโดยการก้มหน้าซุกเข้าที่ซอกคอของจันทร์แล้วขบเม้นเบาๆ

"อ๊ะ..อื้ออ~"จันทร์ร้องออกมาด้วยความสยิวก่อนที่จะขยับหนีออกไป

เคนตะเมื่อได้ยินแบบนั่นจึงชะงักอีกครั้งแล้วถอยออกไปมองหน้าของจันทร์ที่ตอนนี้มันเซ็กซี่มากๆ

"....จะยอมรับมั้ย"เคนตะเงียบไปสักพักก่อนที่จะเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับขยับช่วงล้างให้เสียดสีเบียดชิดกันมากขึ้น

ถึงแม้ว่าการทำแบบนี้มันจะเป็นการทรมานตัวเองด้วยก็ตาม

"ย..ยอม..อื้ออ~ยอมแล้วอ๊ะะ~"จันทร์ครางออกมานิดๆ แต่ก็ทำให้เคนตะนั่นแทบสติหลุดได้เช่นกัน

"...ซี๊ดด~ ขอยืมห้องน้ำหน่อยได้มั้ย.."เคนตะซี้ดปากเบาๆ แล้วเอ่ยปากขอยืมห้องน้ำในการทำธุระส่วนตัว

"จ..จะอาบน้ำก็ไปอาบข้างล้างสิ"จันทร์ที่ไม่รู้ว่าเคนตะนั่นต้องการอะไรจึงไล่ให้ไปอาบน้ำข้างล้าง

"ไม่ได้จะอาบน้ำ..."เคนตะมองหน้าจันทร์พร้อมกับขยับช่วงล้างต่อไปเรื่อยๆ เพื่อบ่งบอกให้รู้ว่าต้องการอะไร

แต่ก็ไม่ได้ผลเพราะถึงแม้จันทร์จะรู้อะไรแบบนี้แต่บางครั้งก็ซื้อจนเกินไป

"อื้ออ~ เลิกเอาไอ้ท่อนไม้ยักษ์มาดันก้นฉันสักที!"ว่าแล้วจันทร์ก็คว้าหมับเข้าที่ท่อนไม้ยักษ์ที่ว่า

แต่การที่จันทร์ทำแบบนั่น มันยิ่งทำให้เคนตะเริ่มจะหมดความอดทนมากขึ้นไปอีก

"ซี้ดด~จันทร์ ปล่อย มันไม่ใช่ท่อนไม้ แต่มันเป็นงูยักษ์"เคนตะพูดไปพร้อมกับดึงเอามือของจันทร์ออก แต่มันกลับไม่ได้ผล เมื่อจันทร์กำมันแน่นขึ้น

"งูยักษ์หรอ แล้วทำไมมันไปอยู่ในกางเกงได้ล่ะ ปล่อยมันออกมาเลยน่ะ!"จบคำพูดของจันทร์ มือทั้งสองข้างของจันทร์ก็ได้ทำการปล่อยงูยักษ์ออกมาสูดอากาสข้างนอกทันที

"ไม่ใช่งูนิ่ นายโกหกว่าเป็นงูทำไม?"เมื่อจันทร์เห็นสิ่งที่ตนเองปล่อยออกมาก็โวยวายทันที

แล้วทุบตีอกของเคนตะอีกครั้ง แต่เคนตะก็ไม่ให้เป็นแบบนั่นนาน จึงทำการเบี่ยงประเด็นมาที่สิ่งที่จันทร์บอกว่าไม่ใช่งูอีกครั้ง

"ถ้าไม่ใช่งู แล้วจะให้มันเป็นอะไรล่ะ"เคนตะถามพร้อมกับจับมือของจันทร์ไปจับลำท่อนนั่นของตนเองแล้วควบคุมให้จันทร์นั่นชักรูดขึ้นลงอยู่แบบนั้น

"ม...มันคือ..งื้ออ..คืออ.."จันทร์ทำท่าเหนียมอายแล้วเหล่ตามองสิ่งนั่นเป็นพักๆ ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำไปทั้งหน้า

"คืออะไรหื้มม~ ฟอดด~"เคนตะเร่งเอาคำตอบพร้อมกับหอมแก้มจันทร์ไปอีกฟอด

"งื้ออ..มันคือ...ไอ้นั่น...ต่างหาก~"จันทร์ตอบเสียงเบาพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอี่น และจะชักมือกลับ แต่เคนตะไม่ปล่อยจึงได้แต่ปล่อยไว้แบบนั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***