ตอนที่4 ความจริงของอาทิตย์

"คือน้องของคุณ เอ่อ อาทิตย์น่ะ เขาพูดอะไรแปลกๆออกมาด้วยล่ะ คุณพอจะอธิบายให้ผมฟังหน่อยได้มั้ย"เคนตะพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง จึงทำให้ฉันรู้สึกจริงจังไปกับเขาด้วย

"เขาพูดว่าอะไรหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามออกไปพร้อมกับมองไปที่อาทิตย์ ที่ตอนนี้สนุกกับการเลือกหนังสือเป็นอย่างมาก

"เขาพูดว่า เขาสามารถ'ท้อง'ได้ มันเป็นอะไรที่'พิเศษ'มาก ผมไม่รุ้ว่ามันหมายความว่ายังไง เขาเพ้อไปเองรึป่าว?"เคนตะ บอกในสิ่งที่เขาได้ยินออกมาพร้อมกับถามคำถามตามมา

"....."ฉันยืนเงียบไม่คิดที่จะตอบอะไร และได้แต่ยืนมองอาทิตย์ที่ตอนนี้ยิ้มอย่างมีความสุขมากกว่าครั้งไหนๆ

"ความจริงสิน่ะครับ..."เคนตะถามออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะยกยิ้มมุทปากแล้วมองไปที่อาทิตย์

"ความจริงแล้วไง คุณคิดจะทำอะไรนั่นสำคัญกว่า..."ฉันหันกลับมามองเคนตะอีกครั้งที่ตอนนี้ยังยิ้มมุมปากและมองไปที่อาทิตย์อยู่อย่างนั่น

"ผมไม่คิดจะทำอะไรอย่างการเอาเขาไปวิจัยหรืออะไรที่โหดร้ายแบบนั่นหรอก สิ่งที่ผมต้องการตอนนี้หลุดพ้นจากจีจี้ให้ได้ก่อน"แล้วเขาก็พูดออกมาติดขำๆนิดหน่อย ก็อดกังวลไม่ได้

"พี่ฮ่ะ ผมเอาหมดนี้ได้มั้ย"อาทิตย์วิ่งเข้ามาถามพร้อมกับหนังสือเกือบสิบเล่มในมือ

"เอาไปเยอะแบบนี้จะอ่านหมดหรอทิตย์"ฉันเอ่ยถามอาทิตยฺ์กลับไป

เขาก็ทำหน้าครุ่นคิดสักพักก็วิ่งเอาหนังบางอย่างไปวางไว้ที่เดิมจนตอนนี้เหลืออยู่เพียง3เล่มเท่านั่น

"งั้นแค่นั่นพอฮะ อ่านหมดค่อยซื้อใหม่"อาทิตย์พูดออกมาพร้อมกับยิ้มจนแก้มจะฉีกไปถึงใบหู

"โอเคงั้นไปจ่ายเงินกัน"พูดจบก็พากันเดินไปที่เคาน์เตอร์ก็เจอกับน้ำที่ยืนรอจ่ายเงินอยู่

"มาเดี๋ยวพี่เอาไปจ่ายเงินก่อน"พูดจบฉันก็เอาหนังสือในมืออาทิตย์มาถือไว้ แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์ทันที

"ชักช้าว่ะมึง เลือกตั้งนานได้มาแค่เนี่ยะ"พอเดินมาถึงน้ำก็บ่นทันที

"ก็กูไม่ได้จะอ่าน น้องก็เลือกต่างหากล่ะ"ฉันวางหนังสือลงที่เคาน์เตอร์แล้วให้เขาคิดเงินให้

"ไม่ทราบว่ารวมกันมั้ยคะ และจะปิดปกหนังสือด้วยเลยมั้ยคะ"พนักงานร้านถามพร้อมกับกดไปที่เครื่องคิดเงิน

"รวมค่ะปิดปกหนังสือด้วย"ฉันตอบออกไปพน้อมกับหยิบเอาเงินออกมา

ระหว่างนั่นก็เห็นบัตรของเคนตะที่ฉันเก็บไว้จะเอามาคืนก็ดันลืมสะนิทเลย

หลังจากที่จ่ายค่าหนังสือเสร็จก็เดินเที่ยวกันอีกสักพัก ก็เดินออกมาจากห้างกัน

"โห่...อยู่จนมืดเลยแหะ"ฉันร้องอุทานออกมาเมื่อเดินออกมาจากห้างและพบว่าตอนนี้มันดึกมากแล้ว

"ตามสัญญาเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน"เคนตะพูดขึ้นเมื่อเดินมาถึงที่จอดรถมอ`ไซต์

"งั้นก็ฝากด้วยน่ะ ขับตามมาแล้วกันเดี๋ยวไปรอที่ตรงทางออกตรงนั้น"ฉันบอกพร้อมกับยื่นของทุกอย่างให้เขาถือไปที่รถของเขา

บรื้นนๆ บรื้นน

เสียงบิดเร่งเครื่องพร้อมกับออกตัวไปข้างหน้าของรถเอ็ม

ฉันขับออกมารอที่หน้าทางออกที่บอกเอาไว้ก่อนหน้าส่วนเพื่อนของฉันนั่นกลับไปก่อนแล้ว และน้องชายของฉันก็อยู่กับเคนตะ ถ้าถามว่าทำไมฉันถึงไว้ใจให้เขาอยู่กับเคนตะ ก็คงบอกไม่ได้เหมือนกัน เพราะฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม

ฉันมองไปที่รถสีดำคันหนึ่งที่ลดกระจกลงทำให้เห็นว่าข้างในนั่นมีใครอยู่ข้างใน ฉันจึงสตาร์ทเครื่องรถอีกครั้งแล้วบอกให้เขาคับตามมาทางนี้

จนถึงหน้าไฟแดงเขาก็เข้ามาจอดขนาบข้างกับฉันแล้วลดกระจกลง

"คุณ นี่คุณจะกลับบ้านเลยรึป่าว"เคนตะถามในขณะที่รถติดไฟแดงอยู่

"ใช่ ฉันจะกลับบ้านเลยมันดึกแล้ว ต้องรีบกลับ ขับตามมาล่ะกัน"ทันทีที่พูดจบสัญญาณไฟก็เขียวพอดี ฉันจึงบิดเร่งรถออกตัวไปในทันที

ในระหว่างที่เดินทางกลับบ้าน มักจะติดไฟแดงเสมอ และทุกครั้งที่ติดไฟแดง เคนตะมักจะเข้ามาขนาบข้าง และลดกระจกคุยด้วยตลอดทางระหว่างที่ติดไฟแดง

จนกระทั่งมาถึงบ้าน ฉันบอกให้เขาเอารถไปจอดไว้ในวัดซึ่งเขาก็ทำตาม และจึงพาอาทิตย์กลับมาบ้านก่อน แล้วค่อยออกไปรับเขาอีกที

หลังจากไปรับเขามาที่บ้าน เขาก็มองไปที่ตัวบ้านอย่างสงสัยทันที

"นี่บ้านคุณหรอ"เคนตะถามด้วยความสงสัย

"ใช่...ทำไม ไม่เหมือนที่คิดล่ะสิ"ฉันพูดออกไปเป็นการประชดเล็กๆ แต่ก็แอบเจ็บใจอยู่ลึกๆ

"ก็ต่างจากที่คิดเยอะเลยล่ะ แต่แบบนี้ก็โอเคอยู่น่ะ เหลือแค่ปรับปรุงอะไรนิดๆหน่อยๆ"เมื่อพูดจบก็เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับของบางอย่างที่ซื้อมาแล้วเแามาส่งที่บ้านให้

"อ้าว ใครมาล่ะนั่นไอ้จันทร์"พี่ตะวันเดินออกมาเมื่อได้ยินเสียงรถที่ไม่คุ้นแล้วไม่มีคนเข้าบ้าน

เมื่อออกมาแล้วพบว่าเป็นน้องสาวจึงได้ทำการตะโกนเรียกผู้เป็นน้องสาว ที่มาพร้อมกับชายหนุ่มแปลกหน้าอีกคน จึงได้ถามออกไปในรวดเดียว

"พี่ เรียกทีให้มันสมกับที่หนูเป็นผญ.หน่อย! ส่วนนี้เคนตะ เขาแค่เอาของที่หนูไปเลือกซื้อกับเพื่อนและอาทิตย์มาส่งให้ไม่มีไรหรอกเดี๋ยวเขาก็กลับแล้ว"ฉันส่วนกลับพี่ชายของฉันทันที และแนะนำให้เขารุ้จักพร้อมให้เหตุผลว่าทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ และถือโอกาสนี้ไล่เขากลับทางอ้อมทันที

"อ้าวหรอ กลับไวจังทำไมไม่อยู่ต่ออีกหน่อยล่ะคุณ มาเที่ยวบ้านแฟนสาวแบบนี้ทั้งที"พี่ตะวันที่เหมือนจะสรุปไปผิดประเด็น ก็ได้ชวนเคนตะเข้าบ้านพร้อมกับบอกว่าน้องสาวของตนนั่นเป็นแฟนกับอีกด้วยท่าทางนิ่งๆ ไม่ทุกข์เลยสักนิด

"ได้สิครับพี่ชาย"แล้วเคนตะก็ไหลตามน้ำไปอย่างง่ายดาย

"ด...เดี๋ยวสิ!.."ฉันที่รีบตามเข้าไปในบ้านก็ได้แต่ห้ามอยู่ในใจเท่านั่น

#ในบ้าน

"ทิตย์เล่าให้พี่ฟังหมดแล้ว ทั้งสองแอบคบกันลับๆใช่ ทำไมทำแบบนี้ ทำไมไม่บอกพี่ห้ะไอ้จันทร์"พี่ตะวันโวยวายให้หลังจากที่ได้รุ้ความจริงทั้งหมด

ซึ่งความที่ว่านั่นมันมีแค่บางส่วนเท่านั่นและที่ฉันตกใจสุกขีดเลยนั่นก็คืออายุของคุณเคนตะ เขาอายุแค่20ปีเท่านั่นซึ่งมากกว่าฉัน4ปีน้อยกว่าพี่ตะวัน4ปี ถือว่ากลึ่งๆเลยน่ะ แถมยังเป็นนักธุระกิจที่ประสบความสำเร็จที่อายุน้อยที่สุดและเป็นมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของโลกอีกด้วย

สุดยอดเลย

"โถ่พี่ ก็คบกันได้ไม่นานเองจะบอกได้ไง"ฉันรีบแก้ตัวทันที

"อย่ามาอ้างไอ้จันทร์"พี่ตะวันมองอย่างจับผิด

"พี่ตะวันครับ ทิตย์ว่าให้เขาสองคนคุยกันเองดีกว่าน่ะครับ"อาทิตย์พูดแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเรื่องมันชักจะบานปลาย

"ทำไมล่ะอาทิตย์ ก็เห็นๆอยู่สองคนนี้มีอะไรปิดบังยังไม่บอกเรา"พี่ตะวันหันไปถามอาทิตย์ทันทีที่อาทิตย์พูดจบ

"ก็พี่ตะวันมีเรื่องอยากจะขอให้พี่จันทร์ช่วยอยู่ไม่ใช่หรอครับ"อาทิตย์เอ่ยเตือนเมื่อพี่ใหญ่ของบ้านลืมเรื่องสำคัญไปเสียสะนิด

"จะของให้จันทร์ช่วยหรอ เรื่องอะไรไหนเล่ามา"เมื่อฉันได้ยินคำว่าช่วยก็กลับกลายเป็นฉันที่จริงจังขึ้นมาทันที

"เอ่อ...แต่ว่า..."พี่ตะวันทำท่าลังเลก่อนจะหันไปมองทร่เคนตะ จึงทำให้ฉันรู้ว่ามีคนที่ไม่ควรรู้อยู่ด้วย

"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เอาไปบอกใครหรอก"เมื่อเคนตะพูดแบบนั้นพร้อมสีหน้าจริงจังก็ทำให้พี่ตะวันพอที่จะสบายใจขึ้นอีกนิด

"คืออย่างนี้ ช่วงนี้มีการส่งยากันบ่อยมากพี่เลยอยากให้จันทร์เข้าไปเป็นสายให้หน่อย และแน่นอนว่าเรื่องของคืนนั้นฉันจะไม่เอาความ"พี่ตะวันอธิบายและหาข้อแลกเปลี่ยนมาให้เพื่อที่ฉันจะได้ยอมตกลง

ซึ่งมันก็ได้ผลตลอดมา รวมถึงครั้งนี้เช่นกัน

"ก็ใครจะไปปฏิเสธได้ล่ะ รับก็ได้ ตามที่ตกลงกันไว้"ฉันบ่นออกมานิดๆแล้วตอบตกลง และเตือนไม่ให้คนเป็นพี่ลืมข้อตกลง

"เอ่อ...คุยกันเสร็จแล้วใช่มั้ยครับ"เคนตะเอ่ยขึ้นเมื่อพวกเราตกลงกันเสร็จ

"ก็ใช่ ทำไมหรอ"พี่ตะวันเป็นคนตอบ

"คือจริงๆแล้วผมกับน้องจันทร์เนี่ย เราไม่ได้เป็นแฟนกัน"

เคนตะพูดขึ้นเมื่อพี่ตะวันทำหน้าสงสัยว่ามีอะไรจะพูดรึป่าว

"หมายความว่าไง กะจะกินฟรีแล้วทิ้งงี้หรอ!"พี่เอ่ยถามเหมือนต้องการจะหาเรื่องมากกว่า

"ไม่ใช่ครับ คือผมหมายถึง ผมจะจ้างให้จันทร์เนี่ยแสดงละครว่าเป็นแฟนผม คบกับผมอยู่ และผมก็ต้องการจ้างในระยะยาวด้วยเพราะต้องมีการแต่งงานจดทะเบียนไปในตัวด้วยน่ะครับ"เคนตะรีบอธิบายเห็นว่าพี่ตะวันจะเอาเรื่อง

"ห้ะ กะจะเอาน้องของไปเป็นไม้กันหมารึยังไง"พี่ตะวันเริ่มเดือดมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินสิ่งที่เคนตะพูดออกมา

"ต...แต่จดทะเบียนด้วยน่ะครับจดของจริงเลยด้วย"เคนตะรีบละล้ำละลักพูดออกไป

"หึหึ..ถ้าว่าอย่างนั่นก็ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย"พี่ตะวันร่าจนเห็นฟันขาว

"เฮ้ออ~คุณนี้มันซื้อบื้อจริงๆ"ฉันมองเคนตะที่ตอนนี้หลงกลพี่ชายของฉันเข้าเต็มๆ

"เอ๊ะ? หมายความว่าไง?"เคนตะทำหน้าสงสัยแล้วถามออกมาด้วยความอยากรอุ

"ก็พี่ตะวันน่ะ เจ้าเล่ห์เป็นกรดเลยน่ะสิครับ"อาทิตย์ตอบเคนตะกลับไปด้วยสีหน้ายิ้มๆ

"เอ๋?'งั้นแสดงว่าผมโดนแกล้งงั้นหรอ?"เคนตะถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

"ฉันไม่ได้แกล้ง แต่แค่ต้องการให้น้องของฉันเนี่ยมีอะไรมาประกันไว้ก่อนแค่นั่นเอง"พี่ตะวันเอ่ยขึ้น

"เอ่อ...ครับ"เคนตะมองพี่ตะวันด้วยสายตาสงสัยและอยากรุ้อะไรบางอย่าง

"เอาละ คุยเสร็จแล้ว กลับได้แล้วค้ะ"ฉันรีบเอ่ยไล่เคนตะทันทีที่หาโอกาสได้

"แต่ว่า รถผมอยู่ในวัดน่ะครับ"เคนตะรีบเอ่ยเตือน

"ก็จะพ.."ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบก็ถูกขัดขึ้นโดนอาทิตย์ทันที