แอบชอบตอนที่ 4

ฟองนมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ เธอเปิดผ้าม่านออกก่อนจะมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้นพ้นขอบฟ้าในยามเช้าที่สดใส เธอรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวจากนั้นจึงมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง เธอแต่งหน้าบางๆ ด้วยแป้งฝุ่น พร้อมกับเพิ่มความสดใสให้ใบหน้าด้วยเครื่องสำอางสีหวาน ปิดท้ายด้วยการทาลิปสติกสีชมพูอ่อน จากนั้นก็จัดการทำผมด้วยการดัดล่อนเล็กๆ ที่ปลายผมพร้อมกับติดกิ๊บรูปดาวน่ารักๆ เพิ่มความสดใสให้เธอ เธอมองตัวเองข้างในกระจกพร้อมกับยิ้มให้กำลังใจตัวเอง “ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดี”

เธอเดินเข้ามาในโรงเรียนที่ตอนนี้ค่อนข้างเงียบเพราะมีนักเรียนอยู่แค่ไม่กี่คนเท่านั้น เธอรู้สึกว่าตอนนี้มือของเธอมันเย็นผิดปกติ ยิ่งเดินไปใกล้โรงอาหารมือของเธอยิ่งเย็นเฉียบมากขึ้น เธอยืนมองแผ่นหลังของคนตัวโตที่นั่งหันหลังให้กับเธอ หลังจากทำใจอยู่สักพักก็เดินเข้าไป “สวัสดีค่ะ พี่มาเร็วจัง” เธอก้มมองเวลาก็พบว่าเธอมาถึงก่อนเวลานัดห้านาที “พี่กลัวเรารอน่ะ นั่งสิอยากกินอะไรครับเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้” เธอยิ้มให้กับการกระทำนั้น “ขอบคุณค่ะ แต่เราไปซื้อด้วยกันดีกว่า หนูยังไม่รู้ว่าจะกินอะไรเลย” เธอวางกระเป๋าก่อนจะดึงแขนอีกคนให้เดินตาม “พี่จะกินอะไรหรอคะ” เธอหันไปถามอีกคน แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะเอาแต่เหม่อมองไปที่ไหนสักที่ “พี่เหนือ พี่ทิศเหนือ!” เมื่อได้ยินเสียงเรียกที่ค่อนข้างดังอีกคนก็เหมือนจะได้สติ “ครับ เรียกพี่ทำไมหรอ” เธอยิ้มกลั้วหัวเราะก่อนจะถาม “หนูถามว่าพี่จะกินอะไรคะ” อีกฝ่ายเกาท้ายทอยแก้เก้อก่อนจะตอบ “อืม...ไม่รู้สิ เราสั่งไปก่อนได้ไหมเดี๋ยวพี่มา” เมื่อเธอพยักหน้า อีกคนก็รีบเดินไปทันที เธอมองร่างสูงที่เดินออกไปก่อนจะเข้าใจ เมื่อเห็นหลังของผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอคุ้นตา

“เมื่อวานยังมาให้ความหวังอยู่เลย” เช้านี่เธอคงต้องกินข้าวคนเดียวสินะ เฮ้อ! เธอเดินไปซื้อข้าวไข่เจียวก่อนจะเดินกลับมานั่งกินคนเดียว เธอมองไข่เจียวหน้ายิ้มที่วาดด้วยซอสพริกจากฝีมือของเธอเอง “ยิ้มเยอะๆ นะ” พูดจบน้ำตาที่เธอพยายามกลั้นไหวหยดลงมาจนได้ เธอปาดน้ำตาออกก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปอาหารส่งไปให้เพื่อนรักดู “มาโรงเรียนหรือยัง” แนนนี่ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว “กำลังเดินไปโรงอาหาร” เธอใจชื้นขึ้นมา อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่ต้องกินข้าวคนเดียว “มากินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย” เธอรอข้อความของเพื่อนสาวแต่อีกฝ่ายกลับเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว “ไปซื้อข้าวแปปนึงเอาอะไรอีกไหม” แนนนี่เดินออกไปหลังจากนั้นไม่นานก็กลับมาพร้อมกับข้าวผัดกุ้งกับโกโก้ปั่นสองแก้ว “โกโก้ปั่นใส่ไข่มุกเยอะๆ จะได้อารมณ์ดี” เธอยิ้มให้กับความเอาใจใส่นั้นก่อนจะดื่มโกโก้แล้วเคี้ยวไข่มุกหนุบหนับ พอได้กินของที่ชอบดูเหมือนว่ามันจะช่วยเธอได้มากจริงๆ

“พี่เขาไปไหนล่ะ” แนนนี่พยายามสอดส่องสายตาหารุ่นพี่หนุ่ม “ไม่รู้สิเห็นเดินตามผู้หญิงคนหนึ่งไป” เมื่อได้ยินดังนั้นเธอจึงหันกลับมาสนใจเพื่อนตรงหน้า “แล้วพี่เขาบอกจะกลับมาไหม” ฟองนมส่ายหน้า เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน “น่าจะกลับมาแหละ กระเป๋าก็อยู่ที่นี่” แนนนี่จึงหยิบกระเป๋าของอีกคนไปวางไว้โต๊ะข้างๆ “ฉันไม่ให้ผ่านนะคนนี้น่ะ” เธอยิ้มเมื่อเห็นหน้างอๆ นั่น “ฮ่าฮ่าฮ่า คิดไปถึงไหนเนี่ยพี่เขาไม่ได้จีบฉันสักหน่อย” เธอเห็นแนนนี่เบ้ปากก่อนจะตอบ “แน่ใจนะว่าดูไม่ออก” เธอยิ้มก่อนจะตอบ “มันก็แค่หมาหยอกไก่น่ะ อย่าไปสนใจเลย” เธอตอบปัดไป เพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง “แล้วก็จะยอมให้หยอกแบบนี้หรอ” เธอพยักหน้า “อย่างน้อยก็ได้ทำตามใจตัวเองนะ” เธอรู้ว่าเพื่อนเป็นห่วงแต่ทำยังไงได้ล่ะเธอเลือกแล้ว อย่างน้อยก็ขอทำให้มันเต็มที่ก็แล้วกัน จะได้ไม่เสียดายทีหลัง “ขอพยายามก่อนก็แล้วกัน”

เธอก้มมองนาฬิกา ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะกลับมาตอนไหนแต่เธอคงจะไม่อยู่รอแล้ว “ขึ้นห้องกันเถอะ จะถึงเวลาเรียนคาบแรกแล้ว” เมื่อเพื่อนทั้งสองพยักหน้าเธอจึงเดินนำไปยังอาคารเรียนของมอต้น เหมือนจะเห็นพี่เหนือเดินมากับพี่ผู้หญิงคนนั้นเลย เป็นผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ด้วย “เมื่อกี้เห็นไหม” วิวาห์ที่พึ่งมาทีหลังถามขึ้น “เห็นสิ ทำไมหรอ” เธอหยุดเดินก่อนจะมองหน้าอีกคน “เปล่าหรอก ถามเฉยๆ” เธอหันหลังไปมองที่โรงอาหารอีกครั้งก็เห็นว่าพี่เขากำลังมองมาเหมือนกัน เราสบตากันสักพักเหมือนต่างคนต่างไม่รู้จะทำตัวยังไง ก่อนที่อีกคนจะส่งยิ้มมาให้ เธอจึงยิ้มตอบกลับไป ที่ตอนแรกไม่หันไปมองเพราะเธอไม่รู้จะทำตัวยังไงน่ะ ไม่รู้ว่าจะทักอะไร ก็เลยเลือกที่จะเดินออกมาก่อนที่พี่เขาจะเข้ามาใกล้ ให้พี่เขาคิดว่าเรามองไม่เห็นน่าจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นก็คงจะเจอสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***