แอบชอบตอนที่ 3

เธอไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะแต่ว่า....เธออดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้จริงๆ สรุปแล้วสองคนนั้นเป็นอะไรกันนะ เธอกดมาดูหน้าแจ้งเตือนผู้ติดตามใหม่ก่อนที่เธอจะกดยอมรับ ไม่รู้ว่าพี่เขาหาไอจีเธอเจอได้ยังไงแต่ยอมรับเลยว่าเธอดีใจที่อีกคนกดติดตามมา เสียงข้อความเข้าเรียกความสนใจจากเธอที่กำลังมาร์กหน้าได้เป็นอย่างดี ใครกันนะเพราะปกติเวลานี้จะไม่มีใครทักมา เธออ่านชื่อเจ้าของข้อความก่อนจะยิ้มออกมา “พี่ทิศเหนือ” ทักมาทำไมกันนะ

“นี่ใช่ฟองนมหรือเปล่า” อย่ามือสั่นสิฟองนมไม่ต้องตื่นเต้น “ใช่ค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่า” โอ๊ย! ไอ้มือบ้านี่ก็สั่นจังเลย “จำพี่ได้ไหม” ไว้เท่าความคิดเธอก็รีบตอบกลับไปทันที “จำไม่ได้ก็เป็นปลาทองแล้วค่ะ” ก่อนจะมานั่งคิดมากทีหลัง ยังไม่สนิทกันเลยพิมพ์ไปแบบนั้นจะโอเคไหมนะ “ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกนะเราน่ะ” โอเคอย่างน้อยก็ทำให้พี่เขาหัวเราะแหละ ถึงจะไม่รู้ว่าหัวเราะจริงไหม “แฮะๆ พี่มีอะไรกับหนูหรอคะ” และแล้วคำตอบของคนพี่ก็ทำให้เธอเสียอาการไม่น้อย “ไม่มีอะไรครับ อยากคุยด้วยเฉยๆ คุยได้ไหม” จะตอบยังไงดีนะบ้าจริงเธอหุบยิ้มไม่ได้เลย “ไม่ได้ค่ะ” ไม่ได้ก็บ้าแล้ว เธอหยิบแผ่นมาร์กออกก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งคุยดีๆ “ทำไมล่ะ” เธอพิมพ์บางอย่างลงไป ก่อนจะลบทิ้งและพิมพ์ของความลงไปอีกครั้ง “คุยเยอะๆ เดี๋ยวหนูเผลอตกหลุมรักพี่จะทำยังไงล่ะ” เธอทำใจอยู่สักพักก่อนจะกดส่งไป

“รักก็รักสิ ไม่เห็นเป็นไรเลย” คำตอบนั้นทำให้เธอยิ้มออกมาอีกแล้ว “อย่ามาให้ความหวังทั้งที่มันเป็นไปไม่ได้นะคะ” เธอพอจะมีความหวังไหมนะ “ทำไมถึงคิดว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ” เอาล่ะในที่สุดก็ถึงคำถามในสิ่งที่เธออยากรู้สักที “ก็พี่มีแฟนแล้วนี่” ถึงจะถามไปแบบนั้นแต่ฉันก็หวังว่ามันจะไม่ใช่เรื่องจริงนะ “รู้ได้ไง” จากกำลังมีความหวังตอนนี้เหมือนความหวังนั้นมันหลี่แสงลงเลย “หนูเก่ง” หมายถึงปากเก่งน่ะแต่ตอนนี้อยากร้องไห้ “เก่งไม่จริงน่ะสิ” เธอเริ่มขมวดคิ้วกับคำตอบนั้น “หมายความว่าไงคะ” หรือว่าเธอจะมีความหวังจริงๆ “ไม่บอก” เธออดเบ้ปากให้กับข้อความของคนตรงหน้าไม่ได้ “ไม่บอกก็ไม่บอก” มาหลอกให้อยากรู้สุดท้ายก็คงเป็นแค่หมาหยอกไก่ “ถ้าอยากรู้พรุ่งนี้ไปกินข้าวกับพี่ที่โรงอาหารสิ” แบบนี้นี่คือมีใจหรือเปล่านะ “กี่โมงคะ” เธอย้ายตัวเองมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะยิ้มออกมา “เจอกันเจ็ดโมงครึ่งก็ได้ครับ” เธอเลือกเครื่องประดับผมมาวางไว้พรุ่งนี้เธอว่าจะทำผมสักหน่อย “เลี้ยง?” ถามไปเท่านั้นแหละไม่ได้จะให้เลี้ยงจริงๆ หรอก “ครับเลี้ยง” เธอยิ้มให้ความใจป้ำของคนในแชท “เย้! แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูจ่ายเองดีกว่า ว่าแต่มีใครไปบ้างหรอคะ” ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยเธอคงต้องปฏิเสธ “มีสี่คนน่ะ มีพี่ทิศเหนือ น้องฟองนม พี่ทิศเหนือแล้วก็น้องฟองนม” เธอยิ้มให้กับคนพี่....อีกแล้ว “เยอะจัง งั้นหนูไม่ไปล่ะ” เมื่อเลิกเกร็จเธอก็เผยตัวตนที่แท้จริงออกมาทีละนิด “อย่ามาตลกนะไอ้เด็กแสบ” ไอ้เด็กแสบหรอ ฮึ! ชอบจัง “ฮ่าฮ่า ล้อเล่นเองถ้างั้นเจอกันพรุ่งนี้นะคะ”

“ครับตัวแสบ” หลังจากที่ตอบข้อความของคนตัวเล็กทิศเหนือก็หยิบภาพใบนั้นขึ้นมา ภาพนี้มันเห็นแค่หน้าของเขาก่อนที่เขาจะยิ้มให้กับรูปภาพใบนั้น เหมือนว่าเด็กน้อยจะคิดว่าเขากับฟ้าเป็นแฟนกันสินะ เขามองรูปนั้นอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจออกมา “เฮ้อ! มันก็เหมือนจริงๆ นั่นแหละ” เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดเข้าไปในไอจีของยัยเด็กแสบ โพสต์ล่าสุดก็คือ “อกหักทั้งที่ไม่มีแฟน” พออ่านจบเขาก็ยิ้มออกมาก่อนจะคอมเม้นต์ลงไป “ใครมันกล้าหักอกยัยเด็กแสบกันนะ”

หลังจากที่พี่ทิศเหนือคอมเม้นต์มาแบบนั้น สองเพื่อนซี้ของเธอก็ทักมาทันที “อะไรยังไงคะ ยัยเด็กแสบ!” วิวาห์ที่เป็นสายเผือกตัวจริงทักมา “ก็ไม่มีอะไร” ก่อนจะเห็นอีกฝ่ายกดอ่านอย่างรวดเร็ว “ไปเป็นยัยเด็กแสบของพี่เขาตอนไหนคะ” วิวาห์ยังคงถามต่อไม่หยุด “โทรได้ไหมขี้เกียจพิมพ์” พอเธอบอกไปแบบนั้นแนนนี่ก็กดโทรมาทันที เธอนึกว่ายัยนี่จะไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้ซ่ะอีก สงสัยเธอคงต้องมองยัยนี่ใหม่แล้วล่ะ

“ฉันว่าพี่เขาต้องชอบแกแน่ ๆ คอนเฟิร์ม” วิวาห์ผู้ที่เชียร์เพื่อนสุดใจพูดขึ้น “นั่นสิทั้งชวนกินข้าว ไหนจะพูดจาเหมือนให้ความหวังแกอีก ถ้ามันไม่ใช้การให้ความหวังเล่นๆ พี่เขาต้องชอบแกมากแน่ ๆ” เธอก็หวังให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน รักแรกของเธอหวังว่ามันจะสมหวังนะ “พรุ่งนี้ฉันจะไปนั่งสังเกตุการณ์แต่เช้าไม่ต้องประหม่านะจ๊ะเพื่อนรัก” วิวาห์พูดด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะโดนเบรกจนหน้าทิ่มด้วยแนนนี่ “ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องคนอื่นจ้า” เธออ่านข้อความของเพื่อนทั้งสองที่ทะเลาะกันเหมือนเด็กก่อนจะหัวเราะ “จะบอกว่าฉันเผือกหรอ” เธอยิ้มแล้ววางมือถือลงปล่อยให้สองคนนั้นทะเลาะกันไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***