![ใครกันแน่ที่เป็นคนบงการเรื่องทั้งหมด[Demon Slayer]](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/243113960c4.webp)
ใครกันแน่ที่เป็นคนบงการเรื่องทั้งหมด[Demon Slayer]
บทที่2 ธุรกิจ
สึมิฮิโกะ
ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย
โทจูโร่
ถ้ามากกว่า5คำถามคิด1,000เยน
โทจูโร่
จะถามหรือไม่ถามล่ะ อุตส่าห์คิดให้ถูกสุดๆแล้วนะ
สึมิฮิโกะ
ถามสิๆ อ่ะนี่เอาไปก่อน1,000เยน เผื่อเกิน5คำถาม
สึมิฮิโกะ
นายตั้งแก๊งตั้งแต่ตอนไหนหรอ
โทจูโร่
อืมมม น่าจะตอนปี1นะ
สึมิฮิโกะ
โห~! สุดยอดเลยแล้วคิดยังไงมาตั้งหรอ
โทจูโร่
แค่อยากหาอะไรทำสนุกๆน่ะ
โทจูโร่
แถมที่ตั้งมาก็ไม่ได้วางแผนอะไรไว้เลยด้วย
สึมิฮิโกะ
แล้วตอนนี้นายวางแผนยังไงหรอเกี่ยวกับแก๊งน่ะ
โทจูโร่
ก็คงจะตั้งต่อไป จนกว่าแก๊งนี้จะมีอำนาจสูงสุดไงล่ะ~!
สึมิฮิโกะ
เป็นแผนที่ยิ่งใหญ่จัง
สึมิฮิโกะ
พ่อของคนพวกนี้คงจะมีเงินมากแน่ๆเลยถึงได้รับมาเลี้ยงเยอะขนาดนี้
โทจูโร่
ก็ไม่เชิงหรอก เป็นนักธุรกิจน่ะ
โทจูโร่
||นักธุรกิจใหญ่ด้วย ควบตำแหน่งนักธุรกิจมืดอีก||
โทจูโร่
ทำไมถึงอยากรู้เรื่องนี้จังเลยล่ะ
สึมิฮิโกะ
ก็กลัวว่าเขาจะเป็นคนไม่ดีน่ะ
ดามิ
เฮ้ อย่ามากล่าวหาพ่อคนอื่นแบบนี้นะเจ้าบ้า
คานาตะ
ก็ไม่จริงรึไงล่ะ ไม่งั้นจะหาเงินเยอะแยะมาจากไหน
โทจูโร่
นี่หยุดเลยนะ สึมิฮิโกะคุงครั้งนี้นายผิดนะที่พูดแบบนั้น
โทจูโร่
เขาไม่ใช่คนไม่ดี เขาเป็นคนดีมากๆต่างหากล่ะ ไม่งั้นจะให้เจ้าแบล็คการ์ดนี่กับฉันทำไม
เทนมะ
นั่นสิ ถ้าฉันเป็นคนรวยก็คงไม่ให้บัตรนี้กับใครง่ายๆหรอก แบล็คการ์ดมันของคนที่โคตรๆจะรวยเชียวนะ
รุยะ
พี่โทจัง พรุ่งนี้พ่อชวนให้พี่มากินข้าวด้วย
โทจูโร่
โอ๊ะ! ไปอยู่แล้ว เดี๋ยวทำอาหารให้กินเอง
โทจูโร่
ของรุยะข้าวผัดแครอท~
สึมิฮิโกะ
แสดงว่าไปบ่อยหรอ?
โทจูโร่
ฉันไปตั้งนานแล้วเจ้าบ้า
โทจูโร่
ไปตั้งแต่เริ่มขึ้นปี1แล้ว
โทจูโร่
ก่อนที่พวกนี้จะได้เข้ามาเป็นครอบครัวเดียวกันด้วย
สึมิฮิโกะ
ว่าแต่ทุกคนนามสกุลอะไรกันหรอเผื่อผมรู้จัก
โทจูโร่
ทุกคนนามสกุล... อะไรนะ มัตสึจิใช่มั้ย?
โยชิเทรุ
แค่กๆ- ไม่ใช่ ฉันตกใจ-!
โยชิเทรุ
นามสกุลอะไรนะขออีกที
โทจูโร่
หัวหน้าหน่วยตรงนี้ทุกคนนามสกุลมัตสึจิทุกคน
โยชิเทรุ
ไอ้ๆ- ไอ้คนที่มันเป็นนักธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นน่ะนะ-!!!?
ทาคาชิบะ
พวกเรา9คนโดนรับเลี้ยงมาเพราะแต่ละคนมีข้อดีที่เด็กหลายคนเทียบไม่ค่อยได้เท่าไหร่
ทาคาชิบะ
พวกเรามีข้อดีเหมือนกันคือ หัวดีกันมากๆเลยล่ะ ฉันหัวดีด้านการวางแผน ส่วนพวกเด็กๆก็ดีทั้งวางแผนและการเรียนเลยล่ะ
ทาคาชิบะ
เงียบไปเลยเจ้าตัวเล็ก
โทจูโร่
จะว่าไป...ไอติมได้รึยังครับ!
พนักงานเสิร์ฟรีบนำไอติมมาเสิร์ฟที่โต๊ะของเหล่าเพื่อนและพี่น้องของเด็กหนุ่มหน้าหวานทันที
รุยะ
อ้าม//ยื่นช้อนที่เพิ่งตักไอติมไปจ่อปากพี่คนสนิทหน้าหวานที่กำลังทำหน้างงๆอยู่
โทจูโร่
อ๋อ~ อ้ามม~//ยิ้มรับแล้วกินไอติมนั้นเข้าไปก่อนนะตักป้อนเด็กน้อยคืนบ้าง
รุยะ
อร่อยมากเลย วันหลังมากินที่นี่อีกได้มั้ย
โทจูโร่
น้อยใจอะไร มือก็มีไม่ใช่รึไง กินเองสิ
เสียงกระดิ่งดังเพราะลูกค้าใหม่เปิดประตูเข้ามาและใช่ เป็นพี่เลี้ยงของเด็กหนุ่มหน้าหวานและโกลเด้น(?)
โอบาเนะ
ช่วยถอยไปที เหมือนเจ้ากรรมนายเวรชะมัด//พูดจบก็รีบสาวเท้าไปนั่งข้างๆของเพื่อนสนิทน้องชายของตน
สึมิฮิโกะ
เอ่อ-? เกิดอะไรขึ้นหรอครับ?
โอบาเนะ
ไอ้บ้านี่มันเดินตามน่ากลัวมากเลย
โอบาเนะ
ใครจะทักฉันมันก็ทำหน้าเหมือนจะไปกัดเขา
มัตสึโระ
อะไรกัน~ ผมเปล่านะ แล้วก็ไปนั่งเบียดแบบนั้นเดี๋ยวก็ตกหรอก
โอบาเนะ
ไม่ต้องมายุ่ง! เอาลูกน้องแกไปเก็บเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าเด็กบ้า!
สึมิฮิโกะ
พี่มัตสึโระ หยุดแกล้งพี่โอบาเนะได้แล้วนะครับ
เทนมะ
เอาป๊ะ เดี๋ยวป้อนไอ้เตี้ย
โอบาเนะ
เตี้ยก็เอาแกจมพื้นได้แล้วกัน อาา
เทนมะ
เหมือนเด็กเลยว่ะ แต่ก็ดีจะได้หยุดห้าว//พูดจบก็ตักไอติมป้อนเพื่อนรุ่นเดียวกันพร้อมตักกินเองบ้าง
โทจูโร่
อร่อยมั้ยครับพี่โอบาเนะ
โอบาเนะ
ก็ใช้ได้นะ แกชอบกินดาร์คช็อกหรอ?
โอบาเนะ
อร่อยกับผีน่ะสิ ขมปี๋เลย
เทนมะ
อ่ะๆ อาาา//ตักไอติมในถ้วยของตนพร้อมยื้นไปจ่อปากเด็กหนุ่มหน้าหวาน
โทจูโร่
อ้ามมม~!//กินไอติมนั้นเข้าไปก่อนจะหลับตาปี๋และแลบลิ้นออกมา
ทาคาชิบะ
อ้าปากๆ ลูกอมนี่ช่วยได้
ทาคาชิบะ
//หลังจากที่เด็กหนุ่มอ้าปากก็หยิบลูกอมขึ้นมาแกะและป้อนให้กินเพื่อลดความขมของไอติม
ดามิ
ทีหลังก็อย่าไปกินของพี่เสาแล้วกันนะโทจัง
โอบาเนะ
ไม่ค่อยเท่าไหร่ ฉันกินกาแฟประจำเลยเริ่มชินรสขมแล้ว
โอบาเนะ
แต่ก็ไม่ชินกับดาร์คช็อกซักที
โทจูโร่
เดี๋ยวไปซื้อเสื้อผ้าต่อมั้ย
นามิเระ
ไม่ ผมจะตัดให้เองอยากได้ชุดไหนบอกได้เลย
โทจูโร่
งั้นขอกระโปรงเอวสูงตัวใหม่ แล้วก็แจ็คเก็ตแบบพวกพี่ตัวนึง
นามิเระ
เอาแจ็คเก็ตตัวใหญ่หรือพอดีตัว
โทจูโร่
ตัวใหญ่แล้วกัน เอาสัญลักษณ์ไปด้านหลังแทน แล้วก็ถ้าจะใส่ตัวอักษรให้ใส่แค่ตัวM
นามิเระ
ติดใจคำว่ามาสเตอร์หรอ?
นามิเระ
||เห่ยต่างหากเจ้าเด็กบ๊อง-||
โอบาเนะ
โทจูโร่ เอาบัตรมาเดี๋ยวพี่เอาไปจ่ายให้
โทจูโร่
ครับผม~//ตอบรับผู้เป็นพี่ของตนพร้อมกับหยิบบัตรแบล็คการ์ดออกมายื่นให้
โอบาเนะ
จะสั่งอะไรกลับกันรึเปล่า?
โทจูโร่
ไม่ๆ ห้ามสั่ง เดี๋ยวปวดท้องกัน
โอบาเนะ
สั่งคนอื่นไม่สั่งตัวเองเจ้าน้องบ้า//พูดจบก็เขกหัวน้องชายสุดที่รักไป1เขกพร้อมกับที่เดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์
โอบาเนะ
คิดเงิน3โต๊ะนั้นด้วยครับ
นายประกอบ
ทั้งหมด13,000เยนครับ
โอบาเนะ
มีของแนะนำอะไรให้ซื้อกลับไปมั้ยครับ?
นายประกอบ
อืมมม มีนี่เลยครับ วาฟเฟิลหลากรส สามารถเลือกซื้อได้ไม่จำกัดจำนวนครับ
โอบาเนะ
งั้นจดตามให้ทันนะครับ
โอบาเนะ
ตามนี้ครับทันรึเปล่า?
นายประกอบ
มีอะไรเพิ่มเติมมั้ยครับ?
โอบาเนะ
ไม่ล่ะครับ แค่นั้นก็พอแล้ว
โอบาเนะ
คิดรวมกันเลยนะครับ
นายประกอบ
ทั้งหมด19,500เยนครับคุณลูกค้า
มัตสึโระ
ทำไมนานจังล่ะครับคุณลูกแมว
โอบาเนะ
อะไรของแกไอ้โกลเด้น!
มัตสึโระ
พูดจาใจร้ายจัง//พูดจบก็กอดเอวของชายหนุ่มตัวเล็กพร้อมกับเกยคางไว้บนไหล่ของชายหนุ่ม
โอบาเนะ
ไอ้เวรนี่! รูดบัตรนี่ได้เลยครับ เดี๋ยวผมขอเคลียร์กับไอ้เวรนี่ก่อน!
นายประกอบ
เอ่อคุณลูกค้าจะทะเลาะกันไม่ได้นะครับ
โอบาเนะ
ถ้าซื้อร้านนี้ทะเลาะได้ยัง
นายประกอบ
เอ่อคือไม่ได้อยู่ดีครับ คุณลูกค้าพูดอะไรช่วยนึกถึงตัวเองด้วยนะครับ
โอบาเนะ
งั้นรอเดี๋ยวแล้วกัน
มัตสึโระ
จะทำไรอ่ะ ฝันอยู่หรอเจ้าแมว
โอบาเนะ
เดี๋ยวก็ศอกเข้าให้หรอก//พูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายไปหาคนที่คอยหนุนหลังให้พวกเขา
โอบาเนะ
สวัสดีครับ มาหาพวกผมที่โลเคชั่นนี้ด้วย
โอบาเนะ
ภายใน10นาที ไม่งั้นผมไม่ให้คุณติดต่อกับโทจูโร่อีก
หลังจากที่ชายหนุ่มตัวเล็กวางสายได้ไม่นาน5นาทีต่อมากก็มีรถหรูและรถคุ้มกันมาจอดอยู่ที่หน้าร้านพร้อมกับหนุ่มหล่อคนหนึ่งที่เดินเข้ามาพร้อมบอดี้การ์ดอีก2-3คน
มุเซน
เอาแต่ใจชะมัดเลย ชอบเอาโทจังมาขู่ตลอด
โอบาเนะ
หยุดพูดมากแล้วจ่ายเงินซื้อร้านนี้ซะ
มุเซน
เรียกมาเพราะแค่นี้หรอ-?
โอบาเนะ
โทจูโร่กลับบ้านกั-
โอบาเนะ
เวลาออกมาช่วยทำให้ตัวเองขี้เหร่ทีเถอะ น่าหมันไส้ชะมัด
มุเซน
บอกตัวเองให้เก็บก่อนมั้ย ใครล่ะที่เกาะตัวอยู่ผีหรอ
โอบาเนะ
ไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง
เหล่าลูกบุญธรรมของชายหนุ่มเอ่ยเรียกดังขึ้นจนทุกคนในร้านต้องหันมามองแล้วพบกับชายหนุ่มคนดัง
โทจูโร่
โอ๊ะ! คุณมุเซนมาที่นี่ได้ไงหรอครับ
มุเซน
ก็พี่ของโทจังเรียกมาซื้อร้านนี้น่ะ
มุเซน
ไปโมโหอะไรมาก็ไม่รู้
โอบาเนะ
หุบปากแล้วซื้อร้านซะตาแก่
มุเซน
เดี๋ยวเถอะ! ฉันเพิ่ง32!
โอบาเนะ
ไม่รู้ไม่ชี้รีบซื้อซะ
มุเซน
เหอะๆ เอาแต่ใจชะมัดพี่น้องคู่นี้ อ่ะๆ ถือว่าซื้อให้เป็นของขวัญให้นาย เดี๋ยวโอนชื่อให้
มุเซน
อ่ะๆ จะรีบซื้อรีบไปแล้วมีประชุมต่อ
โอบาเนะ
ไปด้วยดิ บอกแล้วว่าจะไปฝึกงานที่บริษัทอ่ะ
นายประกอบ
เอ่อ...คือ...เอาจริงหรอครับ-!??
โอบาเนะ
ก็คุณบอกเองนี่ถ้าซื้อแล้วก็ต่อยได้
มัตสึโระ
ยังไม่พอใจผมอยู่หรอใจร้ายจัง
มุเซน
เด็กพวกนี้มันตามใจตัวเองน่ะ ว่าแต่ขายเท่าไหร่
นายประกอบ
ถ้าตามที่จะขายจริงๆก็15ล้านเยนครับ
มุเซน
ถ้าซื้อให้แล้วก็บริหารเองด้วยล่ะโอบาเนะ ผมไม่ได้ว่างมาบริหารให้หรอกนะ
มุเซน
ยังอีกไอ้เด็กคนนี้-!
มุเซน
อ่ะ บัตรนี้มี15ล้านเยนพอดีเลยครับ แล้วทีนี้ก็เป็นของเขาแล้วนะ โอนชื่อแล้วทุกอย่างให้เด็กคนนี้ด้วย
โอบาเนะ
อย่างงี้ฉันก็มีธุรกิจของตัวเองแล้วดิ
มุเซน
ก็ใช่ ดูแลดีๆล่ะฉันจะลงมาดูเดือนละ2ครั้ง
โอบาเนะ
โทจูโร่ ลุงนี่จะมาหานายแค่2ครั้งต่อเดือนล่ะ
โทจูโร่
ใช่สิผมไม่ใช่เด็กน่ารักคนนั้นแล้วนี่
เทนมะ
||เกลียดความตามน้ำกันทันทีของพี่น้องคู่ชะมัด-||
มุเซน
ไม่ใช่แบบนั้นนะโทจังฟังกันก่อนสิ-
โยชิเทรุ
นึกว่านักธุรกิจระดับประเทศจะดูดีกว่านี้ซะอีก
โทจูโร่
อ๊าา-- ไม่รู้ไม่ฟังง//ยกมือขึ้นปิดหูทันทีพร้อมส่ายหัวไปมา
มุเซน
เจ้าเด็กน้อยเอ๊ยย--//รีบสาวเท้าไปหาเด็กหนุ่มหน้าหวานพร้อมสอดมือเข้าไปใต้แขนเด็กหนุ่มแล้วอุ้มขึ้นมา
โทจูโร่
อ่อ! ลืมแนะนำไปเลย นี่คุณมัตสึจิ มุเซน
โทจูโร่
เป็นพ่อเลี้ยงของคนพวกนี้ ส่วนความสัมพันธ์ของฉันกับเขา ไม่บอกหรอกแบร่!
สึมิฮิโกะ
คนนี้น่ะหรอคนรู้จักของโทจูโร่คุงน่ะ
โทจูโร่
ใช่~ แล้วก็จะพาผมไปไหนเนี่ย-!
มุเซน
พาไปประชุมด้วยไง ไปกันเถอะเด็กน้อย//อุ้มเด็กหนุ่มหน้าหวานหันหน้าเข้าหาตนเองพร้อมพาออกไป
โอบาเนะ
ไอ้ลุงนี่! เหวอ-?!
โทมะ
พ่อให้พานายไปด้วย ว่าแต่ตัวเบานะเนี่ย กินเยอะๆบ้างนะ//หิ้วตัวพี่ชายของเด็กหนุ่มหน้าหวานเดินตามผู้เป็นพ่อเลี้ยงของตนไป
โอบาเนะ
ฉันเดินเองได้น่า-!! ปล่อยไอ้เสา2!
มัตสึโระ
เดี๋ยวสิ จะเอาเจ้าแมวไปด้วยหรอ งั้นผมไปด้วยได้มั้ย?
นามิเระ
ไม่ได้ครับ ขอโทษด้วย คุณไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเรา
ดามิ
ไปกันพี่เสา ช้าเดี๋ยวก็ได้นั่งรถคันอื่นหรอก
เทนมะ
เข้าใจแล้วๆ เชิญนำไปเลยครับคุณน้องดามิ
ดามิ
งั้นรีบตามมาเลย~!//รีบวิ่งนำไปพร้อมกับลากผู้เป็นพี่ชายของตนไปด้วย
คิวทาโร่
เห้ย- อย่าลาก-!//รีบวิ่งตามเพราะกลัวหกล้ม
อาคาเสะ
ส่วนพวกนายก็กลับบ้านไปซะ โอบาเนะจ่ายเงินให้เรียบร้อยหมดแล้ว
สึมิฮิโกะ
เดี๋ยวสิ แล้วโทจูโร่คุงจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ?
อาคาเสะ
ก็คงนอนค้างที่บ้านพวกฉัน ส่วนพรุ่งนี้ก็ไปเรียนเหมือนเดิมนั่นแหละ
สึมิฮิโกะ
งั้นหรอ เดี๋ยวเรื่องอื่นค่อยถามโทจูโร่ทีเดียวเลยแล้วกัน
อาคาเสะ
ไม่อนุญาต ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวหรือธุรกิจของโทจูโร่ขอปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
สึมิฮิโกะ
ต้องขนาดนั้นเลยหรอ-?
คานาตะ
ไปเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอโทจังอยู่ดีนั่นแหละพวกนายก็ลุกได้แล้ว
โยชิเทรุ
หาเรื่องเสียเงินอีกแล้ว- อ่ะๆเดี๋ยวเลี้ยงก็ได้
มัตสึโระ
นี่สึมิฮิโกะคุง ผมขอไปด้วยได้มั้ย ผมมีเรื่องสงสัยหลายอย่างเลย
สึมิฮิโกะ
โอ๊ะ ได้อยู่แล้วครับมัตสึโระคุง
โทจูโร่
อ๊าาา-- น่าเบื่อๆ-//ยกมือขึ้นปิดหูพร้อมกับส่ายหัวไปมาไม่ยอมฟัง
มุเซน
เธอต้องฟัง เธอบอกเองนี่ว่าจะมาทำงานให้ผม//ยกมือขึ้นดึงมือของเด็กหนุ่มหน้าหวานลงพร้อมกับจูบหน้าผากไปเบาๆ
โทจูโร่
แต่ผมไม่อยากประชุมกับพวกหน้าเงินพวกนั้นนี่
โทจูโร่
พวกเขามีแต่ประวัติเสียๆ จะร่วมงานจริงๆหรอ
โทจูโร่
ไหนจะประวัติฉ้อโกงอีก//เอื้อมมือหยิบเอกสารบนมือของชายหนุ่มรุ่นใหญ่มาอ่านพร้อมเอียงตัวพิง
มุเซน
ผมเตรียมเอกสารฟ้องบริษัทพวกนี้แล้วล่ะ
มุเซน
เก่งจังเลยนะเจ้าหนูเซนต์ดีของผม//ยกมือขึ้นลูบหัวเด็กหนุ่มพร้อมมองไปที่เหล่าลูกๆบุญธรรมแล้วเอ่ยทัก
มุเซน
บรรยากาศดีรึเปล่าที่รร.น่ะ
ทาคาชิบะ
เกรดทุกคนดีพอสมควรเลยครับพ่อ
มุเซน
ไม่จำเป็นต้องเกรดดีหรอก พอใช้หรือตกฉันก็รักเหมือนเดิม
โทจูโร่
บอกรักพวกเขาต่อหน้าผมเลย~ ไม่อายแล้วใช่ม้าาา
มุเซน
เงียบไปเลย ดื้อนักใช่มั้ยเรา เห็นว่าเข้ารร.สายด้วยไม่ใช่หรอหืม?
โทจูโร่
ใครเข้ารร.สายไม่มี๊
มุเซน
โกหกเก่งจริงๆเด็กคนนี้
โทจูโร่
เมื่อไหร่จะถึงอ่าาา ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ชอบนั่งรถไปไหนนานๆ
มุเซน
จะถึงแล้วครับ ไม่งอแงสิเด็กดี
โอบาเนะ
เกรงใจกันบ้างก็ดีนะ แล้วก็เอาไอ้เสา2ออกไปซักที-!//พยายามดันตัวของตนเองออกจากเพื่อนชายร่างสูง
โทมะ
ไม่เอาา กำลังทำความสะอาดให้ไง หมาโกลเด้นตัวนั้นนายดูไม่ชอบนี่
มุเซน
เดี๋ยววันหยุดนี้ผมจะพาลูกๆไปฝึกยิงปืน
โทจูโร่
ไปอยู่แล้ว น่าสนุกจะตาย ว่าแต่ตอนนี้ใครมีใบอนุญาตพกปืนแล้วบ้างหรอ?
มุเซน
ถ้านับในครอบครัวก็มีผมกับทาคาชิบะที่มี
มุเซน
แต่คนที่ยิงเก่งสุดก็ต้องยอมให้ทาคาชิบะกับนามิเระเลยล่ะ
โทจูโร่
งั้นตอนประชุมคุณแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกับผม ผมจะดูเชิงก่อน
โทจูโร่
ถ้าเขาจะทำร้ายผม พี่ทาคาชิบะกับพี่นามิเระกระหน่ำเลย
โทจูโร่
จบงานนี้เลี้ยงขนมผมด้วยล่ะ~
มุเซน
เลี้ยงจนจะเป็นหมูแล้วครับเด็กดี
โทจูโร่
พูดชมแบบนี้ผมอยากตีปากคุณซักทีจัง~
มุเซน
ล้อเล่นน่า โอ๊ะ ถึงพอดีเลย
โทจูโร่
งั้นแยกกันตรงนี้นะครับ ให้พี่ทาคาชิบะกับพี่นามิเระมากับพวกผม ส่วนคุณก็พาลูกคุณที่เหลือไป
โอบาเนะ
ปล่อยได้แล้วไอ้เสา2 ฉันจะตามน้องฉัน
โทมะ
คร้าบๆ เข้าใจแล้ว~//พูดจบก็ปล่อยกอดเพื่อนชายให้เป็นอิสระ
โอบาเนะ
เกือบขาดใจตายแล้ว กอดแน่นชะมัด//พูดจบก็ใช้ศอกกระทุ้งไปที่ท้องของเพื่อนหน้าตากวนของตนไปเต็มแรงและรีบลงจากรถไป
เทนมะ
อย่าพาไปส่งเกิน2ทุ่มล่ะ แค่นี้โทจูโร่ก็ไม่เหมือนเด็ก15เข้าไปทุกทีแล้ว
มุเซน
แต่โทจังเป็นคนขอเองฉันห้ามอะไรไม่ได้หรอกนะ
เทนมะ
เฮ้อ ยังไงก็เถอะ ไปส่งห้ามเกิน2ทุ่ม
เทนมะ
เจ้าพวกนี้จะได้พักผ่อนกันด้วย
นามิเระ
รีบลงไปเถอะ โทจังเดินไปนู่นแล้ว
ทาคาชิบะ
งั้นขอเดินไปก่อนแล้วกัน ตัวเล็กแบบ2คนนั้นเจอพวกผู้ใหญ่มาหาเรื่องคงไม่ดีแน่
ทาคาชิบะ
//พูดจบก็รีบลงจากรถแล้วรีบตามเด็กหนุ่มทั้ง2ไปในทันที
นามิเระ
เราก็รีบตามไปเถอะ//พูดจบก็เอื้อมมือหยิบเสื้อสูทมาใส่และหยิบกระเป๋ามาถือก่อนจะรีบลงจากรถตามทั้ง3คนไปในทันที
เทนมะ
อ่าๆ รีบแล้วๆ//พูดจบก็ลงจากรถแล้วรีบสาวเท้าตามไปทันพอดีที่จะขึ้นลิฟท์ตัวเดียวกัน
มุเซน
ส่วนพวกลูกก็ ทำตัวตามปกติ ดามิกับกิวทาโร่เฝ้าหน้าห้องประชุม
มุเซน
ส่วนโทมะ ไปสืบข้อมูลเพื่อนของโทจังมาด้วย
มุเซน
แล้วก็เจ้าหัวชมพูที่กอดโอบาเนะด้วย
โทมะ
รับทราบครับ แล้วเรื่องบริษัทให้ผมสืบด้วยมั้ย
มุเซน
ไม่มีต้องๆ พ่อรู้เบื้องลึกเบื้องหลังมาแล้ว สืบเท่าที่ให้สืบนั่นแหละ ได้ความยังไงก็ตามมาบอกด้วย
มุเซน
ส่วนรุยะกับเคนมุไปรอพ่อที่ห้องทำงานพ่อแล้วกันนะ
มุเซน
เด็กๆแบบลุกไม่ควรมาฟังเรื่องพวกนี้
เคนมุ
ป่ะ เราไปที่ห้องทำงานพ่อกันดีกว่า//พูดจบก็จูงมือน้องชายลงจากรถแล้วขึ้นลิฟท์อีกตัวไปคนละชั้นกับเหล่าพี่ๆ
นายประกอบ
คุณหนูโทจัง มาเองเลยหรอครับหายากนะครับเนี่ย
โทจูโร่
แค่อยากลองดูน่ะครับ แล้วก็จะมาฉีกหน้าคนพวกนั้นด้วย
นายประกอบ
ลงมาเองขนาดนี้น่าจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้วสินะครับ
นายประกอบ
ว่าแต่พี่ของคุณหนูโทจังจะเอาเก้าอี้เพิ่มมั้ยครับ
โทจูโร่
เพิ่มครับ ส่วนพี่2คนนี้ไม่ต้องเขารับหน้าที่เป็นบอร์ดี้การ์ดให้ผม1วัน
โทจูโร่
อ้อ! แล้วผมก็ยืมปืนพวกคุณด้วยนะ แล้วก็ไปเบิกปืนใหม่จากคุณมุเซนได้เลยบอกว่านี่คือคำสั่งผมเอง
นายประกอบ
โอ๊ะ คุณหนูโทจังวางแผนไว้ดีจังเลยนะครับ//พูดจบก็หยิบปืนที่เหน็บไว้ยื่นให้ลูกบุญธรรมทั้ง2ของเจ้านายตนเอง
นายประกอบ
กระสุนยังเต็มอยู่ครับไม่ต้องห่วง
โทจูโร่
รู้ใจจังเลยนะครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ ให้คนอื่นมาเฝ้าแทนก่อนแล้วกันนะครับส่วนปืนก็รีบไปเบิกวันนี้ก่อนจะโดนบ่นนะครับ
นายประกอบ
ครับคุณหนู เชิญเข้าไปได้เลยครับ//พูดจบก็เปิดประตูให้เด็กหนุ่มหน้าหวานในทันที
โทจูโร่
โอ๊ะ ขอบคุณนะครับ~//รีบสาวเท้าเดินเข้าไปพร้อมกับเปลี่ยนสีหน้าในทันที
โทจูโร่
พี่น้องโคโตะหรอกหรอ ไม่สบอารมณ์เลยครับ//พูดจบก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตนพร้อมเท้าคางมองด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด
โอบาเนะ
ตามคาดแฮะ บริษัทผลิตยาแถมเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ด้วย
ซานาเอะ
เดี๋ยวสิ! มาที่นี่ได้ยังไง!
ชิโนเอะ
นั่นสิ! ที่นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นแบบเมื่อตอนเย็นนะ!
โทจูโร่
ช่วยสงบปากลงด้วยครับ ที่นี่ห้องประชุมไม่ใช่ตลาดนะครับ
โอบาเนะ
//นั่งลงที่เก้าอี้ของตนเองก่อนจะหันหนัาปะทะกับพี่น้องโคโตะ
เทนมะ
อาาา โวยวายกันเก่งจัง//พูดจบก็นั่งลงพร้อมยกขึ้นมาพาดโต๊ะพร้อมเป่าหมากฝรั่งเล่น
นามิเระ
นั่งดีๆสิ เสียภาพพจน์หมด
นามิเระ
เฮ้อ...//เดินเข้ามาจัดท่านั่งของรุ่นพี่คนสนิทของเด็กหนุ่มหน้าหวานพร้อมกลับไปยืนด้านหลังของเหล่าเด็กหนุ่มเช่นเคย
โทจูโร่
เมื่อไหร่จะมาเนี่ย นานชะมัดเลย
ซานาเอะ
พูดให้มันดีๆหน่อยเถอะ ถ้าไม่ได้ร่วมงานขึ้นมาจะขำให้ฟันร่วงเลย
ชิโนเอะ
ไอ้เด็กนี่!!!//ทุบโต๊ะพร้อมยืนขึ้นด้วยความโกรธ
โทจูโร่
ถ้าคุณไม่อยากร่วมงาน ก็เอาสิ
โอบาเนะ
ฉันเคยบอกแล้วไง...ระวังตัวด้วยล่ะ'พวกบุปผา'//พอถึงชื่อของแก๊งชายหนุ่มทั้ง2ก็ใช้การขยับปากแทนพร้อมส่งยิ้มให้
"เข้ามาก็ภูมิใจเลยนะครับ พวกคุณคุยกันเสียงกันจังเลยนะ"
ชายหนุ่มเจ้าของบริษัทได้เดินเข้ามาพร้อมกับเหล่าบอดี้การ์ดของตนเอง
ซานาเอะ
โอ๊ะ คุณมุเซนมาแล้วหรอครับ ขอโทษทีเสียมารยาทด้วยนะครับ
ชิโนเอะ
ครับพี่..//รีบนั่งลงก่อนจะหันไปทางเจ้าของบริษัทในทันที
มุเซน
ไหนมีงานอะไรมาเสนอหรอ
ซานาเอะ
บริษัทยาเราผลิตยาตัวใหม่ออกมาน่ะครับ
ซานาเอะ
เป็นยาที่สามารถกระตุ้นให้ตื่นตัวในแต่ละวันน่ะครับ
ชิโนเอะ
ก็ทำให้ตื่นตัวไง ถามแปลกๆ
โทจูโร่
ฤทธิ์ของยายาวนานเท่าไหร่
ซานาเอะ
แล้วแต่สีของตัวยาครับ
ซานาเอะ
มี2สี คือสีม่วงกับสีฟ้า
ซานาเอะ
สีม่วงจะออกฤทธิ์แค่1ชม. ส่วนสีฟ้าจะออกฤทธิ์ทั้งวัน
ชิโนเอะ
มันไม่ได้ผลิตสำหรับเด็กต่ำกว่า15ปี
โทจูโร่
เป้าหมายคือเขาหรอ?//เท้าคางมองพร้อมเลิ่กคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
ชิโนเอะ
อย่ามาพล่ามอะไรแปลกๆดีกว่าเด็กน้อย
โทจูโร่
เครื่องดื่มที่ทำให้ตื่นตัวก็ตั้งเยอะแยะจะผลิตเป็นยาทำไม
โทจูโร่
เอามา ผมลองกินเอง//ยื่นมือออกไปทาง2พี่น้องพร้อมขมวดคิ้ว
ซานาเอะ
ถ้าอยากลองมาก็นี่ //ยื่นยาให้เลือกสีเม็ดพร้อมแอบยิ้มเล็กน้อย
โทจูโร่
งั้นเอาสีม่วงแล้วกัน เหมือนสีบลูเบอร์รี่เลย//เอื้อมมือหยิบมาพร้อมหันมองหน้าเหล่าพี่ๆเล็กน้อยเพื่อเป็นการขออนุญาต
โอบาเนะ
//พยักหน้าเบาๆด้วยความไม่เต็มใจพร้อมหันไปสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า
ชิโนเอะ
~//ส่งรอยยิ้มหานให้เด็กหนุ่มที่ทำสีหน้าเครียดใส่
โอบาเนะ
||ยิ้มหรอ..เดี๋ยวสิแบบนี้มันไม่ปกติชัดๆ!!|| //คิดได้ดังนั้นก็จะหันไปห้ามน้องชายของตนแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว
โทจูโร่
//ก้มมองเม็ดยาครู่หนึ่งก่อนจะอ้าปากกินยานั้นเข้าไป
มุเซน
//มองครู่หนึ่งก่อนจะทำสีหน้าเคร่งเครียดแล้วหยิบเอกสารของยาขึ้นมาอ่านในทันที
มุเซน
ทำไมไม่บอกว่ามันมีผลข้างเคียงด้วยล่ะ!
ซานาเอะ
คุณไม่ได้ถามนี่ครับ แล้วเด็กคนนี้ก็ขอกินเองด้วย
โทจูโร่
//ดันตัวเองลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินไปหา2พี่น้องด้วยร่างกายที่ยังดูปกติ
โทจูโร่
ผมให้ในความพยายามนะ แต่ตอนนี้ ไม่ไหวแล้ว..//พูดจบก็ทรุดตัวลงพร้อมกับหมดสติไป
ชิโนเอะ
ฟู่ว~ คว้าไว้ได้ทันด้วย//ยิ้มหวานพร้อมดึงตัวของเด็กหนุ่มหน้าหวานเข้าหาตนเอง
โอบาเนะ
คิดจะทำอะไรกันแน่!!
ซานาเอะ
คิดว่าผมไม่รู้หรอว่าพวกคุณน่ะรู้จักกัน
ซานาเอะ
แต่ขอบคุณน้องของคุณแล้วกันที่เป็นตัวทดลองให้
ชิโนเอะ
ถ้ากล้าก็เข้ามาเลย แต่ก็น่าทึ่งนะ ตัวแค่นี้ก็คิดแผนร้ายซะแล้ว
โทจูโร่
อือ..//ขมวดคิ้วพร้อมหายใจถี่เอามากๆพร้อมกับพยายามที่จะลืมตาขึ้นมา
ชิโนเอะ
พยายามไปก็เท่านั้นแหละ บอกแล้วไง ว่ามันไม่เหมาะกับเด็ก
โอบาเนะ
พี่นามิเระ ไปเตรียมรถให้หน่อย เดี๋ยวผมจะพาน้องไปหาหมอ
ชิโนเอะ
แล้วรู้หรอว่าจะรักษายังไง?
โอบาเนะ
ขึ้นชื่อว่าหมอมันก็ต้องได้อยู่แล้วสิวะ!!//รีบลุกและเดินไปแย่งตัวน้องชายของตนมา
ชิโนเอะ
โว้วๆ ใจเย็นๆสิ~ มันไม่อันตรายขนาดนั้นซะหน่อย~
ชิโนเอะ
แต่ทรมานนิดหน่อย ไม่ตายหรอก//ดึงตัวเด็กหนุ่มหน้าหวานถอยตามตัวเองออกมา
ซานาเอะ
จะเอายังไง? รับข้อเสนอของผมได้รึยัง
โทจูโร่
ไม่...ห้ามรับนะ...//หลังจากที่ความพยายามเป็นผลก็ค้านขึ้นมาทันที
โทจูโร่
บริษัทนี่มันแย่เกินไป...
ชิโนเอะ
น่าตกใจจังที่ร่างกายนายต้านยานี้ได้ด้วย
ทาคาชิบะ
อยากมีชีวิตต่อแบบปกติหรือพิการดีครับ//หลักจากที่ชักปืนออกมาแล้วปลดล็อกไกปืนเสร็จก็ชี้ปืนไปทาง2พี่น้องในทันที
โทจูโร่
อย่าเพิ่งยิง...ผมยังไหวอยู่..
ทาคาชิบะ
นายจะใจดีจนติดเป็นนิสัยไม่ได้นะโทจูโร่
โทจูโร่
จะเพิ่มฤทธิ์ยารึไงเจ้าบ้า..
โทจูโร่
อือๆ..อาา..//อ้าปากกินยาที่โดนป้อนมาอย่างว่าง่าย
โทจูโร่
ถ้าผมตายก็ฆ่าให้ตายตามกันไปนี่แหละ...
ซานาเอะ
เฮ้อ.. รอหน่อยแล้วกัน แค่แกล้งเล่น แต่ถ้าเป็นหมอนั่นฤทธิ์คงแรงกว่านี้
โทจูโร่
น่าจะทำให้ยาเป็นรสสตอเบอรี่นะจะได้อร่อย...
ชิโนเอะ
ไม่กลัวตายเลยรึไงเด็กน้อย
โทจูโร่
ถ้ากลัวป่านนี้คุณคงไม่ให้ยาแก้หรอก...บากะ...
ชิโนเอะ
ก็จริงนะ แต่ก็สนุกดี//พูดจบก็ตบบ่าเด็กหนุ่มหน้าหวานเบาๆพร้อมมองเหล่าผู้ปกครองของเด็กหนุ่มที่จ้องมองตนเหมือนจะฆ่าให้ตาย
ชิโนเอะ
ใจเย็นๆยากำลังออกฤทธิ์น่า
โอบาเนะ
เย็นยังไงวะ! แกจะฆ่าน้องฉันเลยนะ!
ซานาเอะ
ยาที่ชิโนเอะผลิตมันแค่ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงลงเฉยๆ จะตกใจทำไม
ซานาเอะ
แถมน้องนายก็ต้านยาได้ดีนะ ครั้งล่าสุดที่ทดสอบยาตัวนี้มีคนเกือบตายเลยล่ะ
ชิโนเอะ
ง่วงก็นอนสิ กอดอยู่เนี่ย
โทจูโร่
เงียบไปเลยคนโรคจิต..
โอบาเนะ
ปล่อยน้องฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้...!! ฮึ่ย..จะด่าก็ไม่ได้โทจูโร่ก็ฟังอยู่
โทจูโร่
ง่วง...นอนที่นี่เลยได้มั้ยอ่ะคุณมุเซน..
มุเซน
ไม่ได้ๆ ถ้ามีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับเธอจะทำยังไงล่ะครับโทจัง
โทจูโร่
เงินมีไว้ทำไมล่ะครับ...ใช่ให้เป็นประโยชน์สิ..งืม..
มุเซน
แน่ใจนะว่าเธอเป็นเด็กน่ะ น่ากลัวจริงๆ
โทจูโร่
งั้นหรอ...คงเพราะมีแต่คนแก่ขี้บ่นรายล้อมมั้งครับ..
เหล่าเด็กหนุ่มและชายหนุ่มถึงกับกุมหน้าอกเพราะคำพูดของเด็กหนุ่มที่เจ็บเป็นอย่างมากโดยเฉพาะคำว่า"คนแก่"
งั้นผม...ขอหลับก่อนแล้วกัน...หวังว่าพรุ่งนี้คงจะไปรร.ไหวนะ...
โอบาเนะ
อืม หลับเถอะ เดี๋ยวพี่ก็ต้องอุ้มไปส่งที่เตียงอยู่ดี
Comments