ตอนที่5 เลิก

... คำเตือน เนื้อหาอาจมีคำหยาบคายรุนเเรงเล็กน้อย การใช้อาวุธ ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการเสพสื่อ อายุน้อยกว่า20ปีควรได้รับคำเเนะนำ...

wine:

ผมพาไอ่เท็กซัสเดินออกมา สายตามันชัดเจนมากว่าอยากกินผู้หญิงคนนั้น ไม่ใช่ผมหึงหรอกนะ ผมเเค่รู้สึกถูกชะตาเเปลกๆไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเธอ

เเต่ก็นะ ผมก็มองเธอเเบบละสายตาไม่ได้เลย ทั้งขาวทั้งสวย หน้าอกกลมโต หุ่นดีจนอยากจะ..ไม่ๆ ผมคิดไรวะเนี่ย

กลับไปหาโซเฟียดีกว่ายังดีที่ยัยนั่นไม่มีเรียน

ผมกลับมาถึงคอนโดก็พบกับห้องที่ว่างเปล่า

เหอะ!ไปเเรดตามเคย เธอไม่เคยทำสิ่งที่ตัวเองพูดได้เลย

เอาเถอะ คงไม่รู้สินะว่ากระเป๋าที่ซื้อให้ผมติดเครื่องส่งสัญญานไว้จะตามหาคงไม่ยาก

หืม..ผมเดินตามเครื่องส่งสัญญานมา เชี้ย ห้องข้างๆเนี่ยนะ ผมเคาะประตูดังลั่น

ปัง! ปัง!ปัง!ปัง!

เกร็ก!

"เอ่อ..มีอะไรหรือป่าวครับ"ผู้ชายหน้าตาดีเดินมาเปิดประตู

"เมียกูอยู่ไหน"

"ค ครับ ผมอยู่คนเดียว"

"อย่าให้กูถามซ้ำ"

"ผมอยู่คนเดียวจริงๆครับ"

เเววตาเลิกลั่ก เหงือกที่ไหงเป็จจำนวนมากกว่าปกติ เหอะ

"มึงโกหก!"

เปรี้ยง!!!! ผมซัดหน้ามันหงายก่อนจะเดินไปหาโซเฟีย

"มึงอยู่ไหน"

"..."

"มึงคิดว่าจะหาไม่เจอใช่ไม๊" ผมหาทั่วห้องรวมถึงระเบียง เเต่ก็ไม่พบ เครื่องจับสัญญานมันดังอยู่กระจกเป็นเวลานาน

พรึบผมดึงกระจกออกก็พบโซเฟียอยู่ในนั้นวมันถูกสร้างมาให้เก็บของ เเต่เจ้าหล่อนใช้ซ่อนตัวเสียมิดชิด

"ว..ไวน์"

"มึงจะเอาไง ไหนพูด"

"คือว่ามันข่มขื่นฉัน"

เธอชี้ไปที่ไอ่หน้าหล่อ

"เฮ้ย! เธอชวนฉันเองนะ"มันตอบ

"เอากันหรือยัง"

"..."

"กูถามว่ามึงเอากันหรือยัง"

เหอะ!จะถามทำไมหลักฐานก็เห็นอยู่ ถุงยางจำนวนมากที่ใช้เเล้วถูกวางบนเตียงอย่างสะเปะสะปะ

"ไวน์ โซเฟียขอโทษ" เธอเข้ามากอดขาผม

พอกันทีถ้าเเม่งไม่รักดีก็ตายๆห่าไปให้หมด

ผมหยิบปืนในกระเป๋าจ่อไปที่โซเฟีย

"ไวน์ ฮืออออย่าได้โปรด"โซเฟียร้องขอชีวิต

"มึงจะไปไหน"ผมเหลือบเห็นอีกคนกำลังจะหนีออกจากประตู

ปัง!!

"โอ้ย!" เสียงร้องครวญครางของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อกระสุนปืนปักไปที่ขาของมัน

"กริ๊ดดดด"โซเฟียกรีดร้องด้วยความกลัว ทั้งที่ผมทนมาตลอด ให้อภัยได้เสมอ เเทบจะไม่เคยทำร้ายเธอ

"กูเคยพูดเเล้วใช่ไม๊ กูเกลียดผู้หญิงร่าน"

"ฮือออ ไวท์ ได้โปรดอย่าทำไรฉันเลย"

สันดาลคนมันทำยังไงก็ไม่เปลี่ยนสินะ

"ได้ กูปล่อยมึง เเต่ถ้ากูเจอพวกมึงสองตัวอีก กูไม่ปล่อยพวกมึงเเน่ กูให้เวลา3วัน ถ้ากูยังหาพวกมึงเจอ มึงก็รู้ว่าคนอย่างกูเอาจริง"

ผมเดินออกไปอย่างหัวเสีย

...KC Pub

"เอ้า ไอ่ไวน์ นั่งเเดกเเต่เหล้าทำเเมวไรวะ" เท็กซัสทัก

"เสือก"

"อ้าวไอ่นี่ มึงหวังดีห่วงกิจการกูขนาดนี้ จัดสาวเพิ่มให้ดีไม๊วะ เเค่ค่าเหล้าที่ได้จากมึงก็เป็นเเสนละมั้ง55"

"...."

"เป็นไรอีกมึงเมียนอกใจไง๊"

"เออ กูเลิกเเล้ว"

"เอ้า เชี้ย กูน้ำตาจะไหลตื้นตันชิบหาย"

"..."

"เฮ้อ มึงน้ากูบอกเเล้วว่ามันเเรดมึงก็เอาจริง กี่คนละวะที่เป็นเเบบนี้ มึงจะจริงจังทำไมนักวะกูว่าเล่นพอสนุกละทิ้งไม่ดีกว่าหรอ"

"กูไม่ใช่มึง"

"เอาเถอะๆ กูเลี้ยงเหล้าปลอบใจ "

ชายหนุ่มนิ่งเงียบกระดกเหล้าเข้าปาก พลางคิดในใจทำไมการที่เขารักใครไม่เคยได้รักตอบเลย มันน่าเเปลกสำหรับผู้ชายที่ทุ่มเททุกอย่าง เพื่อนของเขาอีก3คนก็คบผู้หญิงทิ้งๆขว้างๆ ไม่เห็นจะทุกข์ใจอะไรเลย

"เฮ้ยๆ ไวท์ "

"ไรมึง"

"ใช่สาวที่มึงนั่งด้วยตอนกลางวันปร่วะ"

ไวน์ชายตามองไปที่ปลายทาง เห็นนาโน ในชุดสีดำเปิดไหล่ ชุดสั้นเเหวกให้เห็นเรียวขางามๆ ชายหนุ่มมองตามเธอ เเล้วเผลอกลืนน้ำลายลงคอจนเพื่อนข้างๆจับผิดได้

"เชี้ยไวท์ กูว่ามึงท่าจะโสดไม่นาน"

"ไรมึง"

"ชอบหรอวะ"

"เปล่า"ชายหนุ่มปฏิเสธ

"งั้นกูขอนะกูว่ากูไม่ไหวละว่ะ"

หมับ!ไวน์เผลอคว้าเเขนเท็กซัสไว้ ทำให้คนเป็นเพื่อนอดขำไม่ได้ ถึงจะเสียดายก็เถอะ เเต่ถ้าเพื่อนชอบเขาก็ไม่คิดจะเอาอยู่เเล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***