ตอนที่2 ใจตรงกัน

nano:

..มหาลัย

"นาโน เมื่อวานไปไหนมาโทรหาเเกไม่ติด" เเนนเพื่อนสาวทัก เห็นมันบ้าๆบอๆเเบบนี้มั้นก็เป็นถึงดาวคณะเเพทย์เลยทีเดียว

"ปิดเน็ตหน่ะ"

"ห๊ะ!"

"อยากอยู่คนเดียว"

"เดี๋ยวๆเเก เกินไปล่ะ ควรมีสังคมบ้างไม๊วะ"

"ไม่หล่ะ"

ฉันตอบไปเเบบนั้นก่อนจะเดินไปกินข้าวที่โรงอาหาร ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีนะ เเต่ถ้าสังคมมันทำให้ชีวิตที่ควรสงบสุขมันวุ่นวายจะไปมีทำไมจริงไม๊

ฉันเดินไปสั่งข้าวที่โรงอาหาร

"ป้าเอาเหมือนเดิมค่ะ/ครับ"

เสียงผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาเเทรกระหว่างสั่งข้าว

"อ่อ เชิญก่อนก็ได้ค่ะ"

ฉันมองหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างนึกสงสัย ไม่เคยเห็นในคณะนะ เเล้วเคยมากินข้าวที่นี่บ่อยด้วยหรอถึงสั่งเเบบเคยชินขนาดนั้น

"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอจ้า เอาไปพร้อมกันเลยยังไงก็สั่งเหมือนกันอยู่เเล้ว ข้าวผัดเเยกหมูเเยกไข่ไม่ผัก เเหม่ป้าตกใจเลยนะเนี่ยไม่คิดว่าจะมีคนสั่งเหมือนกันถึง2คน ปกติมาคนละเวลา วันนี้บังเอิญจริงเชียว"

ป้าร้านข้าวทักก่อนจะยื่นมาให้เรา2คน พอเอาข้าวไปวางก็เลยไปซื้อน้ำต่อ

"เอา นมฮอกไกโดไข่มุกหวานน้อยค่ะ"

"อุ้ย หนูนาโน นมนั่นพึ่งหมดเมื่อกี้เลยผู้ชายคนนั้นพึ่งสั่งไป"

ฉันหันมองตามที่ป้าชี้ ผู้ชายคนนี้อีกเเล้วหรอเนี่ย เขาเป็นฝาเเฝดฉันหรือไง ไม่สบอารมณ์เลย

ฉันเดินมาที่โต๊ะด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะลงมือทานข้าวไแป ทำรายงานที่อาจารย์สั่งไป

"นี่นาโน รายงานเสร็จยังหรอ"เเนนถามก่อนจะมานั่งโต๊ะข้างฉัน

"ของเเกเสร็จเเล้วอยู่ในกระเป๋า"

"เชี้ยยย เเกมุมดีชิบเลย "

"อะไรอีก?"บางทีฉันก็เหนื่อยเวลาคุยกับเพื่อนตัวเองนะ

"เเกมองตรงนั้นดิ นั่นพี่เท็กซัส กับพี่ไวท์ไง โอ้ยนั่งตรงนี้ประสานสายตาได้เลยนะเนี่ย"

ฉันมองตามที่เเนนบอก อ่อ ตานั่นชื่อไวน์สินะ เหมือนจะไม่ได้อยู่คณะนี้ทั้งคู่ เเต่ยอมรับว่าหล่อเอาเรื่องเลย

คนที่ชื่อเท็กซัสเหมือนจะเห็นมาคณะนี้เป็นช่วงๆ มาทีก็พาสาวสวยที่คณะกินข้าวที ไม่เคยซ้ำคนเลยสักครั้ง ส่วนไวน์นั่นก็ดูไม่สนโลก นั่นกดโน้ตบุ้คทำอะไรตลอดเวลา

"เฮ้อ อยากได้พี่เค้าจัง"

"เเกก็บ้า เรียกเขาพี่ ขีดบนเสื้อมันปี3รุ่นน้องเราไม่ใช่หรือไง"

"พี่เเท็กซัสรุ่นเดียวกะเรานะเเกเขาดรอปไป1ปี"

"อ่อ"

"สรุปคนที่เเกมองมาตั้งเเต่เมื่อกี้คือน้องไวน์สินะ คิคิ"

"มองอะไรเเก ก็เเกบอกให้มอง"

"ยัยนั่นใครกันนะ ที่นั่งข้างพี่เท็ด"

ฉันปรายตามองไปเห็นน้องปี1นั่งข้างเท็กซัสก่อนจะลุกไปซื้อข้าว

โครม!

"ว้าย"

"อุ้ย พี่ขอโทษนะน้องไม่ได้ตั้งใจ"

เเนนเพื่อนสาวฉันขัดขาน้องจนล้มลง

"เฮ้ย เเนน ทำไรเเกเนี่ย "ฉันรีบวิ่งไปช่วยพยุงน้อง

"เปล่าเเก น้องสะดุดขาเราเอง"

สะดุดบ้าไรหล่ะถึงจะนั่งทำงานเเต่สายตาก็เหลือบเห็นนะว่ามันจงใจ

"ลุกก่อนนะ เดี๋ยวพี่ซื้อข้าวให้ใหม่"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"พี่ขอโทษเเทนเพื่อนนะ พอดีมันเด็กขี้อิจฉาหน่ะ"

"เอ้าเเก!" เเนนเเว้ด

"เอาน่าๆ เเกก็ไว้เราคุยกันนะ" ฉันเดินพาน้องไปซื้อข้าวใหม่ก่อนที่จะส่งน้องที่โต๊ะ

วินาทีนั้นฉันสัมผัสถึงใครบางคนกำลังมองฉันอยู่ตลอดเวลา เเต่พอหันไปรอบข้างกลับไม่เจอดวงตานั้น

"ชิเเก"เเนนทำหน้างอลเมื่อฉันกลับมานั่งที่โต๊ะ

"อะไรเเก ฉันเป็นประธานนะต้องดูเเลน้องประเเกก็ด้วยโตเเล้วนะ"

"ก็อิจฉาอ่ะ"

"เออจ้าา ทีงี้ล่ะยอมรับ เขาไม่มายุ่งก็ดีเเล้ว ถ้าเขามายุ่งกับเเกเเล้วโดนทิ้งๆขว้างๆมันเจ็บกว่ามากนะ"

"จ้าาา เเม่ เเต่น่าสงสัยนะฉันไม่สวยหรอ"

"ไมอ่ะ"

"ก็พี่เขาควงดาวคณะทุกคณะยกเว้นฉันอ่่ะ"

"อือ น่าเเปลกจริงด้วย"

"ทำไงจะได้บ้างอ่ะ"

"ยังไม่เลิกคิดอีกเเกนี่"

"เออๆ งั้นไปก่อนละกันนะมีนัด"

"อืม โชคดี"

เเนนเดินออกไปไม่วายส่งสายตาให้คนที่ชื่อเท็กซัสทั้งที่คนควงเขานั่งอยู่ข้างๆ หน่ายใจจริง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***