ตอนที่5 การรอคอยท่ามกลางสายฝน

ฉาก: เช้าวันอาทิตย์ ณ ย่านชื่อดังในโยโกฮาม่า

เนื้อเรื่อง: ณ วันอาทิตย์ที่คุ้นเคย นากามูระเธอได้รีบวิ่งออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อมาตามนัด แต่เนื่องด้วยสถานการณ์ไม่เป็นใจรถเลยติดแต่เช้านากามูระเลยมาตามนัดช้า แต่ในระหว่างทางที่เธอวิ่งมาเธอก็ได้มองเห็นมินาโตะยืนรอใครบางคนอยู่ แต่นากามูระก็ไม่ได้เข้าไปทักทาย เธอจึงตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อไปเพื่อไปให้ถึงที่นัดหมายไว้กับมิกะ

นากามูระ: ช้าไปแล้วเลยเวลานัดไปสายแน่เลย (นั่นมินาโตะนี่ วันนี้วันอาทิตย์ไม่มีซ้อม มินาโตะคงนัดกับใครไว้ ไม่ได้เราต้องรีบไปให้ทันนัด)

ฉาก: หลายชั่วโมงต่อมา

มิกะ: ขอบใจนะที่มาช่วยเลือกรองเท้าเล่นบาสเป็นเพื่อนน่ะ

นากามูระ: ไม่เป็นไรจ๊ะ

มิกะ: ถ้างั้นก็แยกกันตรงนี้นะ พอดีฉันจะไปซื้อของอีกหน่อยน่ะ

นากามูระ: เจอกันพรุ่งนี้นะ บาย

มิกะ: บายจ๊ะ

เนื้อเรื่อง: หลังจากที่นากามูระแยกจากมิกะได้ไม่นาน จู่ๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนักแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย นากามูระจึงรีบเดินกลับบ้านแต่ระหว่างทางกลับมาก็พบว่ามินาโตะยังคงยืนตากฝนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ทั้งๆ ที่ฝนก็ตกหนักแบบไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่ามินาโตะกำลังรออะไรบางอย่างที่สำคัญมากๆ

นากามูระ: อ้าว..! อะไรกัน ตกมาได้ไงพยากรณ์อากาศไม่ได้บอกไว้ว่าฝนจะตกนี่

นากามูระ: (โกหก! มินาโตะ ยังรออยู่ ทำไม!? จากเมื่อกี้เป็นเวลากี่ชั่วโมงแล้วทั้งๆ ที่ฝนตกขนาดนี้ก็ยังไม่กลับ รอใครอยู่นะ)

เนื้อเรื่อง: ทันใดนั้นเองคำพูดของคุณครูอิสึมิก็ผุดขึ้นมาในความคิดของนากามูระทันที

นากามูระ: "คนที่คบอยู่หรือ? ไม่มีหรอกจ๊ะ ขนาดวันอาทิตย์นี้เป็นวันเกิดยังต้องไปดูคอนเสิร์ตกับเพื่อนผู้หญิงด้วยกันเลย" (วันนี้เป็นวันเกิดของคุณครูวากาสึคิ!! ถ้าอย่างนั้นมินาโตะรออยู่ท่ามกลางสายฝนแบบนี้ เพื่อ..คุณครูที่ตัวเองรัก!!! ฉันบ้าไปเอง!!!! 2 คนนั้นไม่ได้คบกันก็เพราะฉัน ฉันมันไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของมินาโตะเลยสักนิด ฉันมันคนเห็นแก่ตัว!!)

ฉาก: ณ หน้าฮอลล์ย่านโยโกฮาม่า

ผู้หญิง: ฮอลล์ใหม่นี่เยี่ยมเลยนะ ว่าไหมวากาสึคิ

ครูอิสึมิ: อือ... จ๊ะ

เนื้อเรื่อง: และในเวลานั้นนากามูระเธอก็ได้รีบวิ่งมาตามหาครูอิสึมิที่หน้าฮอลล์ แล้วตะโกนเรียกชื่อของครูอิสึมิอย่างดัง ในตอนนั้นครูอิสึมิเกิดอาการตกใจมากจนสะดุ้งตื่น แล้วเผลอทำของหล่นจากมือ ซึ่งของชิ้นนั้นมันก็คือพวงกุญแจหมาจิ้งจอกที่มินาโตะได้มอบให้ครูอิสึมิหลังจากกลับมาจากการแข่งขันที่ฮอกไกโด มันเป็นพวงกุญแจแบบเดียวกันกับที่มินาโตะเอาให้นากามูระเป็นของฝาก เพียงแต่มันเป็นคนละอัน

นากามูระ: (พวงกุญแจนี่มัน!! จะไม่โกหกตัวเองอีกแล้ว เรื่องที่มินาโตะชอบคุณครูวากาสึคิ ฉันจะไม่โกหกตัวเองเด็ดขาด!!!)

นากามูระ: คุณครูคะ! ขอร้องเถอะค่ะ มินาโตะรออยู่ ช่วยไปพบเขาด้วยเถอะค่ะ!!! (ฉันต้องไม่..ไม่ห้ามคุณครูแล้ว ตั้งแต่นี้ต่อไปจะไม่พบกับมินาโตะ)

ครูอิสึมิ: นากามูระ

เนื้อเรื่อง: แล้วหลังจากนั้นครูอิสึมิก็ได้เขียนอะไรบางอย่างลงบนหลังพวงกุญแจที่มินาโตะมอบให้ ซึ่งสิ่งที่ครูอิสึมิเขียนลงไปนั้นคือคำว่า "ลาก่อน" แล้วยื่นให้กับนากามูระก่อนที่จะเดินจากไป

ครูอิสึมิ: ครูฝากเธอเอาไปให้มินาโตะด้วย ถ้ารักมินาโตะ ถ้าคิดถึงเรื่องของมินาโตะ ขอให้เธอช่วยจบเรื่องของพวกเราลงด้วย

เนื้อเรื่อง: พอครูอิสึมิแยกจากไป นากามูระเธอก็รีบวิ่งฝ่าสายฝนกลับมาหามินาโตะเพื่อนำพวงกุญแจที่ครูอิสึมิฝากมา มาให้กับมินาโตะที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน

นากามูระ: มินาโตะ นี่จากคุณครูวากาสึคิ

มินาโตะ: อะไรกัน เธอนี่

เนื้อเรื่อง: ทันทีที่มินาโตะมองเห็นข้อความหลังพวงกุญแจนั้น มินาโตะก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนที่จะมองเห็นว่านากามูระกำลังร้องไห้

มินาโตะ: เข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ

มินาโตะ: บ้าน่ะ เธอร้องไห้ทำไม

นากามูระ: ก็มัน.. ฉันช่วยมินาโตะไม่ได้เลย มินาโตะทำเพื่อคนที่ชอบ แต่ฉันกลับไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยมันเป็นเรื่องน่าเศร้า

มินาโตะ: ขอยืมไหล่หน่อยนะ

นากามูระ: มินาโตะ!

เนื้อเรื่อง: พอพูดจบมินาโตะก็เอาหน้าเข้าไปซบไหล่ของนากามูระท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักก่อนที่จะปล่อยให้น้ำตาของตนเองค่อยๆ ไหลออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***