ตอนที่3 มันหมายความว่าไง

ฉาก: เย็นวันถัดมา ณ ห้องเรียนของมินาโตะ

นากามูระ: คือว่า..มินาโตะหายไปไหนหรอ

เพื่อนในห้อง: เอ๋? เมื่อกี้ยังอยู่นี่นา อ๋อ...มินาโตะไปชมรมแล้วหละ

นากามูระ: ไปชมรมแล้ว (ลำบากแล้วสิ ถ้าไปชมรมแล้วก็ไม่ได้อยู่กัน 2 คนนะสิ จะขอบคุณที่ช่วยตั้งชมรมบาสหญิงเสียหน่อย)

เนื้อเรื่อง: หลังจากนั้นนากามูระก็รีบวิ่งออกจากห้องเรียนทันที และจึงนึกถึงคำที่คุณครูอิสึมิพูดไว้ "ทั้งๆ ที่ชอบแต่กลับบอกไม่ชอบแล้วก็จะมาเสียใจทีหลัง"

นากามูระ: (ก่อนอื่นต้องทำให้นิ่มนวลขึ้น)

เนื้อเรื่อง: ในขณะเดียวกันทางเพื่อนผู้ชายที่อยู่ในห้องก็ได้พูดคุยกันเรื่องของมินาโตะ กับหญิงสาวปริศนาเมื่อช่วงปิดเทอมฤดูร้อนที่ผ่านมา

ชาย1: สงสัยฮารุกะจะชอบมินาโตะนะ

ชาย2: ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี

ชาย3: แต่ถ้าไม่หละ

ชาย1: เอ๋? ทำไมหละ!

ชาย3: ใช่แล้ว ฉันเคยเห็นเมื่อช่วงปิดเทอมฤดูร้อนนี้มินาโตะเดินกับผู้หญิงคนหนึ่งเห็นแต่หลัง แต่ฉันมั่นใจว่าคนนั้นคือมินาโตะ ส่วนผู้หญิงคิดว่าน่าจะเป็นคนมีอายุมากกว่ามินาโตะด้วยแหละ

เนื้อเรื่อง: ส่วนทางนากามูระที่วิ่งตามมินาโตะมาติดๆ พอนากามูระมองเห็นมินาโตะถึงกับต้องหยุดชะงักเพราะในขณะนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหามินาโตะ ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็คือครูอิสึมิ แล้วมินาโตะก็ได้ยื่นซองจดหมายสีขาวให้กับครูอิสึมิพร้อมกับพูดอะไรบางอย่างกับครูอิสึมิ ก่อนที่มินาโตะจะเดินจากไป

ครูอิสึมิ: มา...มาสึอุระคุง

มินาโตะ: ผมหนะ... ไม่อยากโกหกตัวเองอีกแล้ว อิสึมิ

นากามูระ: ("ผมไม่อยากโกหกตัวเองอีกแล้ว อิสึมิ"อะไรกัน? นี่มัน.. นี่มัน หมายความว่าอะไร..!? เป็นไปไม่ได้ที่มินาโตะจะชอบคุณครูอากาสึคิอย่างนั้นหรือ คุณครูกับนักเรียน...เรื่องแบบนั้นมันเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด 2 คนนั้นมีความสัมพันธ์กันอย่างไร..!?)

ฉาก: ตอนเย็น ณ โดมบาสของโรงเรียน

โคตานิ: นากามูระ หลังจากนี้ทีมบาสหญิงจะซ้อมอะไรกัน

นากามูระ: ออ ก็พยายามฝึกการเคลื่อนไหวกันอยู่

เนื้อเรื่อง: พอนากามูระมองเห็นมินาโตะ เธอก็ทำเป็นไม่สนใจมินาโตะ แล้วกลับไปซ้อมบาสต่อ

มินาโตะ: นากามูระ!

นากามูระ: ทุกคนพร้อมกันยัง เรามาซ้อมต่อกันเถอะ (ฉันทำใจเรื่องมินาโตะกับคุณครูไม่ได้ ต้องพยายามฮารุกะ)

นากามูระ: ทุกคนมารวมกันทางนี้ จากนี้ทีมบาสหญิงก็จะเริ่มซ้อมกัน ใครมีประสบการณ์เล่นบาสมาบ้าง

โมเอะ: เคยเรียนในชั่วโมงเรียนพละมาบ้าง

มิกะ: ใช่

นากามูระ: ก่อนอื่นก็เริ่มฝึกง่ายๆ กันก่อน ฝึกการเคลื่อนไหว จับคู่กันส่งบอลนะเริ่มได้!

เนื้อเรื่อง: แล้วจู่ๆ มินาโตะก็ได้โยนลูกบาสให้กับนากามูระ แล้วอาสาจะเป็นโค้ชให้

นากามูระ: เอ๋?

มินาโตะ: เป็นโค้ชก็ทำประโยชน์สิ เธอเข้าไปซ้อม ฉันจะควบคุมเอง

นากามูระ: (มินาโตะ โกหกใช่ไหม นายไม่ได้ชอบคุณครูใช่ไหม จริงๆ แล้วฉัน...อยากคิดกับนายได้มากกว่านี้)

เนื้อเรื่อง: หลังจากนั้นเวลาผ่านไปจนตกค่ำ ทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน นากามูระจึงเดินกลับพร้อมกันกับมินาโตะ มินาโตะเลยเดินไปส่งนากามูระที่ป้ายรถเมล์ประจำของเธอ

นากามูระ: พอซ้อมเสร็จก็ดึกขนาดนี้เชียวหรือ

มินาโตะ: ก็ทุกคนเพิ่งเริ่มหัดกันก็เลยใช้เวลานานไปหน่อย ก็เป็นแบบนี้ล่ะ

นากามูระ: เอ๋? ป้ายนี้รถของมินาโตะไม่จอดนี่

มินาโตะ: ไม่เป็นไรน่า ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงอยู่คนเดียวมันอันตรายรอส่งเธอกลับบ้านก่อน

นากามูระ: ออ ขอบคุณนะ (ถ้าหลังจากนี้อีกครึ่งปี ถ้าไม่มีโรงเรียนฮิงาชิชูแล้วฉันกับมินาโตะก็ต้องแยกกัน เวลาแบบนี้ก็ต้องหายไปด้วย อยากหยุดเวลาอย่างนี้ได้ อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป)

มินาโตะ: นี่ ตั้งแต่พรุ่งนี้ฉันก็จะซ่อมเพื่อไปแข่งคัดเลือกทีมจังหวัดที่ฮอกไกโด

นากามูระ: ดีจังเลย ได้ไปเที่ยวหมู่บ้านโนโบริเบทสึด้วยล่ะสิ

มินาโตะ: ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นนะ

ผู้หญิง: คนขับรถ เดี๋ยวค่ะ!!!

เนื้อเรื่อง: ทันใดนั้นเองจู่ๆ ก็มีคนรีบวิ่งมาขึ้นรถพร้อมกับมินาโตะและนากามูระ คนคนนั้นก็คือครูอิสึมิที่วิ่งมาด้วยความเหนื่อยหอบ

ครูอิสึมิ: อะ ขอบคุณจ

นากามูระ: (อะไรกัน คุณครูถึงมาอยู่ที่นี่)

ครูอิสึมิ: อ้าว นากามูระพึ่งกลับจากชมรมหรือจ๊ะ บังเอิญจังนะ ครูก็กลับคันนี้ ขึ้นรถเวลานี้ประจำหรือจ๊ะ มัสสึอุระคุงขอบใจนะ เมื่อกี้..

นากามูระ: (ทำไมถึง... มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ หรือมินาโตะ ที่มาเป็นโค้ชให้ ที่มาส่งฉัน ไม่ใช่มาเพื่อพบคุณครูหรือ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***