ซาวเฉิง ทำตัวไม่ถูกเขาหายใจแรงด้วยความหวาดกลัวก่อนจะพยายามตั้งสติแต่ทว่าภาพตรงหน้าที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าหวาดกลัวกลับทำให้เขาสงบสติไม่ได้ซาวเฉิงตกอยู่ในภวังค์แห่งความหวาดกลัวก่อนจะเขยิบถอยหลังให้ห่างจากหน้าต่างแถวนั้น เสียงนักศึกษาเริ่มดังขึ้นพวกเขาเริ่มแตกตื่นกันอย่างไร้ขีดจำกัด
"พะ.. พวกเราจะตายกันหมด!!"
"ไม่จริงนะ! ฉันต้องกลับไปที่บ้าน!! พ่อแม่รอฉันอยู่นะ!!"
"ช่วยด้วย! ฉันยังไม่อยากตาย!!"
"ฉันต้องออกจากที่นี้!!!"
เสียงของเหล่านักศึกษาเริ่มตะโกนดังขึ้น ก่อนที่บางคนพยายามจะวิ่งออกไปจากห้องโดยสารแต่ก็ถูกรั้งไว้จากนักศึกษาคนอื่นๆ
" นายจะบ้าหรอ! ออกไปพวกเราก็ตายกันหมด!! ข้างนอกนั้นมีเจ้าสัตว์ประหลาดบ้านั้นเต็มไปหมด!! "
ถึงแม้การเตือนของนักศึกษาคนนั้นจะเป็นจริงแต่ทว่านักศึกษาอีกคนกลับไม่สนใจแม้แต่น้อย
"แต่หากเรายังอยู่ต่อ! เราก็จะถูกพวกมันที่เข้ามาในยานจับกินได้เลยนะเฟ้ย!"
เสียงทะเลาะของนักศึกษาดังขึ้นเสียงที่ดังจนสามารถล่อพวกซอมบี้ให้เข้ามาได้มากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่ง หนึ่งในผู้รวมเดินทางในการมาทัศนศึกษาครั้งนี่อย่างผู้ที่ได้รับหน้าที่ดูแลเหล่านักศึกษา ร้อยเอกหยาง ผู้ได้รับหน้าที่นำการทัศนศึกษาของนักศึกษาระดับบีห้องจี ได้เอ่ยปากขึ้นด้วยเสียงที่ดุดัน
"พวกนายทุกคนเลิกทะเลาะกันได้แล้ว!! รู้ไหมว่าเสียงมันจะดึงดูดเจ้าพวกนั้นมา!!" _ร้อยเอกหยาง
ร้อยเอกหยางพูดด้วยสีหน้าที่ดุเดือดราวกับภูเขาไฟที่กำลังประทุเหล่านักศึกษาที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบหุบปากและเงียบเสียงลง
"พวกนายรู้ไหม! ว่ายิ่งพูดตะโกนเสียงดังโหวกเหวกหรือทะเลาะกันยิ่งทำให้อากาศออกซิเจนในห้องลดน้อยลง!! "_ร้อยเอกหยาง
ใช่แล้วตอนนี้ออกซิเจนในยานบินเหลือเพียงอาศัยอยู่ได้ถึงเพียง 3 ชั่วโมงโดยรวมหากยิ่งทะเลาะหรือพูดคุยมากก็ยิ่งเท่ากับเสียออกซิเจนมากขึ้น ร้อยเอกหยางที่สีหน้าดุเดือดก็เริ่มเบาลงเหลือเพียงใบหน้าที่หงุดหงิด
" ถึงแม้พวกนายทุกคนจะไม่เคยออกจากนรคดาลินและไม่เคยเห็นโลกภายนอก! ก็คิดแค่ว่าโลกมันสดใสรึไงกัน! คิดว่าพอออกไปแล้วก็มีปฎิหาริย์รอดจากฝูงสัตว์ประหลาดเหมือนในหนังรึไง!" _ร้อยเอกหยาง
"รู้อะไรไหม! หากพวกนายออกไปยังไงก็ตาย!!" _ร้อยเอกหยาง
ร้อยเอกหยางนั้นได้ชื่อว่าเป็นคนพูดตรงไปตรงมาอย่างมาเขามักจะพูดตรงๆโดยไม่อ้อมค้อม
" ในตอนที่ยานตกนักบินได้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปยังศูนย์บัญชาการนครดาลินแล้ว! อีกไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาจะส่งหน่วยทหารรบพิเศษมารับพวกเราแล้ว! เพราะงั้นนั่งนิ่งๆและอย่างหายใจให้สิ้นเปลือง!"
ซาวเฉิงเมื่อได้ยินที่ร้อยเอกหยางพูดก็เริ่มจุดประกายความคิดขึ้น
(หน่วยทหารรบพิเศษงั้น..)_ซาวเฉิง
เด็กหนุ่มคิดด้วยใบหน้าแห่งความหวัง เขารู้จักหน่วยทหารรบพิเศษเป็นอย่างดีพวกเขาคือหน่วยทหารที่ถูกขนานนามว่าแข็งแกร่งราวกับเหล็กและไม่พ่ายแพ้ต่ออะไรง่ายๆโดยเฉพาะทีมทหารรบพิเศษที่ได้รับชื่อว่า มือสังหารเลือดเย็น พวกเขาคือกลุ่มทหารรบพิเศษที่แข็งแกร่งและทำภารกิจเสี่ยงตายมาทุกอย่างแต่ก็ไม่เคยทำพลาดแม้แต่น้อยพวกเขาได้รับชื่อเสียงมากมายโดยเฉพาะหัวหน้าทีมเขาคือ พันเอกที่ได้รับขนานนามว่า เทวทูต ชื่อของเขาคือ ไฮน์ เบอร์ตัน เขาได้กลายเป็นตำนานของหน่วยทหารรบพิเศษไม่มีใครไม่รู้จักเขา ประวัติของเขานั้นในอดีตวัยหนุ่มเขาเป็นนักวิจัยแนวหน้าของสถาบันแต่ทว่าในวันที่ได้ดิบได้ดีกลับสละทุกอย่างแล้วเดินสู่เส้นทางแห่งทหารรบพิเศษที่จะได้รับไวรัสXที่มีสารกระตุ้นให้แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ปกติหลายสิบเท่าและมีอายุได้เพียง 10 ปีก็จะจากโลกไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 16
Comments