เจ้านายชื่อคุ้นๆ

“แก้วๆ ตื่นได้แล้ว แก้ว ตื่นนนน ทำไมถึงได้มานอนตรงนี้เนี้ย”

... ใครสักคนเรียกชื่อฉันและเขย่าตัวฉันไปด้วย เอ๊ะตะกี้มีคนเรียกชื่อฉันนิแปลว่าตอนนี้ถ้ายังไม่ตาย แสดงว่าอยู่โรงพยาบาลแล้วสินะ คงไม่ไช่ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั้นหรอก จากนั้นฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้น แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าคือผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะประมาณ20ต้นๆ หน้าตาจิ้มลิ้ม ปานิดจมูกหน่อย ดูน่ารักผมของเธอถูกรวบไว้ด้านหลังจนแทบไม่มีเส้นไหนสักเส้นโพล่ออกมาให้ดูน่ารำคาญเลย แต่งตัวเรียบร้อยด้วยเสื้อผ้าสะอาดตา เสื้อเชิ้ดเเขนยาวสีฟ้า และกระโปร่งที่ยาวเลยเข่ามานิดหน่อย ฉันล่ะอิจฉาเทอจังเลย น่าตาแบบนี่นะไปเป็นนางเอกละครได้สบายๆ เลยนะเนี้ย...

“แก้ว! แกได้ยินฉันพูดมั้ยเนี้ย\~\~”

ผู้หญิงตรงหน้าถามฉันอีกครั้ง ด้วยสีหน้าสงสัย

“ห๊ะ”

ฉันได้สติ ทำให้เริ่มมองสำรวจไปรอบๆ ห้องอีกครั้ง แต่นี่มันไม่ไช่ห้องของโรงพยาบาล มันเป็นห้องสีเหลี่ยมที่เธอเห็นครั้งที่แล้วไม่ไช่เหรอ

“เธอเป็นอะไรหรือป่าว หรือยังเจ็บตรงไหนอีกอยู่ไหม แล้วทำไมมานอนที่พื้นตรงนี้ ทำไมไม่ไปนอนบนเตียง”

หญิงสาวตรงหน้ารั่วคำถามฉันเป็นชุดเลยล่ะ แล้วจะให้ฉันตอบอะไรก่อนเนี้ย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นงั้นลองถามหยั่งเชิงดูล่ะกัน

“เออ…ฉันเป็นอะไรไปเหรอ แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ” ฉันถามผู้หญิงตรงหน้าอย่าระมัดระวัง

“ฉันชื่อเปลว นี่เธอจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ”

เธอตอบกลับมาด้วยสีหน้าตกใจ และดูเป็นห่วงฉันมาก

“ก็ไม่เชิงหรอก ฉันรู้สึกมึนๆ หัวน่ะ แล้วก็จำได้นิสสสหน่อย”

.

ฉันตอบตามความจริง เพราะดูจากท่าทางของผู้หญิงตรงหน้าจะเป็นห่วงฉันมาก และดูไม่มีพิษมีภัยอะไร เธอช่วยพยุงฉันให้มานั่งที่เตียงและเล่าเรื่องราวเมื่อ2วันก่อนให้ฟัง สรุปคือเมื่อ2วันก่อน ฉันตกบันได หลังจากที่ไปทำความสะอาดบ้านหลัก เป็นงานที่แก้วกมลหรือร่างกายที่เธอมาสิงอยู่เนี้ยทำอยู่ จะเรียกว่าสิงได้ไหมฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน พูดง่ายๆ ก็คือฉันเป็นคนรับใช้ของบ้านใครสักคนนั้นแล่ะ ดีเหมือนกันร่างกายนี้ชื่อเหมือนฉันเลย จะได้ไม่ต้องแทนชื่อตัวเองผิดจังหวะที่ตกทำให้หัวไปกระเเทกเข้ากับขอบบันได นอนสลบไป2วันเต็มๆ ถามว่าทำไมถึงไม่พาฉันไปโรงพยาบาลนะเหรอ ก็เพราะว่าที่นี่อยู่ไกลจากตัวเมืองมาก แถมมีหมอประจำอยู่ที่นี่ ถ้าหากเจ็บไข้ได้ป่วยก็เรียกใช้ได้เลย เฮ้อ! อนาถจริงๆ ชีวิตฉันเนี่ยยย

“งั้นเธอพักผ่อนไปนะแก้ว ตอนเย็นฉันจะเอาข้าวมาให้ แกไม่สบายคุณกวินให้แกลาพักได้1 อาทิตย์เลยล่ะ”

เปลวเพื่อนคนเเรกของฉันตรงหน้าพูดไปด้วยยิ้มไปด้วยยังกะคนเพ้อฝันเมื่อพูดถึงชื่อของชายเมื่อกี้ แต่เดี่ยวนะชื่อเจ้านายไหม่ของเธอทำไมมันดูคุ้นๆ เหมือนได้ยินที่ไหนมา

“กวิน เหรอ?” ฉันทวนชื่อนั้นอีกครั้งแล้วทำหน้าสงสัย

“ก็ใช่น่ะสิ อย่าบอกว่าเรื่องนี้แกก็ลืมนะ”

ฉันได้แต่ยิ้มเห่ย พร้อมเกาหัวตัวเองกลับไป

“ก็คุณกวิน พิสิฐจิรกุลกิจ เจ้าของบ้านที่เราทำงานอยู่เนี้ย”

.

ทันทีที่ฉันได้ยินชื่อนี้ ทำให้ฉันนึกถึงภาพของหนังสือนิยายที่หน้าปกเขียนว่า สุดหัวใจของนายเพอร์เฟค นั้น เธอจำได้ดีว่าพระเอกของเรื่องที่เธออ่านก็ชื่อนี้เช่นเดียวกัน เพราะเธออ่านเรื่องนี้มาแล้วไม่ต่ำกว่า2รอบ ใครใช้ให้เนื้อหาสนุกล่ะเลยเป็นนิยายเล่มโปรดของเธอที่อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ แต่ก่อนที่ฉันจะเดาอะไรไปมากกว่านี้

“เธอโอเครไช่ม่ะ หรือเธอเจ็บหัวขึ้นมาฉันจะไปตามหมอมาให้”

เปลวถามฉันอีกครั้ง ฉันพยายามนึกถึงคนสำคัญในเรื่องว่ามีชื่ออะไรบ้างน๊าาที่อยู่ในบ้านพระเอกของนิยาย เพราะถ้าเธอเข้ามาอยู่ในนิยายนั้นจริงๆ ก็ดีนะสิ นี่ฉันได้เป็นเเขกรับชมกิตติมศักดิ์แต่เพียงผู้เดียวเลยนะเนี้ย เจ๋งโครตเลยอ่ะเอ๋…นางเอกล่ะ ชนิกาล แล้วพระรองสุดหล่อของฉันล่ะ ณัฐนันท์ แล้วก็ป้าบัว หัวหน้าแม่บ้านที่ปากร้ายแต่ใจดี หรือลุงสน คนทำสวน..ฉันพยายามนึกชื่อทุกคน

“เออ…ฉันไม่ได้เป็นอะไร ถามอะไรหน่อยสิ คุณกวิน เลขาคนสนิทคือ คุณณัฐนันท์ แล้วก็แม่บ้านคือป้าบัว ลุงสนคนทำสวนไช่ป่ะ” ฉันถามอยากไปอย่าตื่นเต้น

“ก็ไช่นะสิเธอถามทำไมเหรอ เอาล่ะฉันไปทำงานต่อแล้วเดี่ยวป้าบัวมาตาม แกก็พักผ่อนไปล่ะ”

เปลวพูดกับฉันพลางจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

“โอเคร ขอบใจแกมากนะ”

เปลวเพียงพยักหน้าแล้วเดินออกไปจากห้อง เสียงประตูปิดลงแล้ว แต่ฉันยังอยู่ที่เดิมไม่มีท่าทางที่จะขยับไปไหน ยังอึ้งกับเรื่องที่ได้รับรู้เมื่อกี้นี้ นี่ฉันเข้ามาอยู่ในนิยายจริงๆ เหรอเนี้ยยยย มันเรื่องอะไรกันฉันคิดว่ามันมีแต่เรื่องในนิยายที่ชอบอ่านเป็นประจำ ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้มาอยู่ในสภาพนี้ ได้เข้ามาทั้งทีทำไม่ได้อยู่ในตัวที่ไม่ต้องทำงานลำบากนะ น้องสาวพระรองก็ได้รวยจะตาม แถมมีพี่ชายหล่อขนาดนั้นในนิยายบรรณยายหน้าตาส่ะฉันอยากได้มาครอบครองแถมเจริญหูเจริญตาอีก ฉันสัญญาเลยจะเป็นเด็กดี เอ้ยน้องที่ดีเลยคร๊าฟ จะได้ไม่ต้องมาทำงานลำบากเป็นคนรับใช้แบบนี่เนี้ย\~

.

แก้วกลมนั่งคิดว่าตอนนี้เธอมาอยู่ในตอนไหนของเรื่องสุดหัวใจนายเพอร์เฟค แต่สายตากลับไปสดุดกับกระจกบานหนึ่ง ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในก็คือเธอในร่างนี้

…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***