ทั้งที่ตอนเเรกริมฝีปากของเขามันดูอ่อนโยนเเละอบอุ่นมากเกินกว่าจะทนไหว
เเต่ตอนนี้กลับรุกล้ำอย่างหนักจนร้อนไปหมดเลย...
"ผมจะไปช้าๆ...ไม่ต้องเกร็งนะ"
ฉันพยักหน้าตอบรับกลับ น่าอายจังที่ฉันต้องมาทำเเบบนี้กับผีดิบที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเเวมไพร์ที่น่ากลัว เเละมีลูกกับเขาเพื่อให้ทีชีวิตรอด เเต่ว่า...
สวบ!
"ฮึก..เจ็บ..." ฉันร้องครวญครางในอ้อมกอดของเขา บางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉัน เขาเป็นคนที่ทำให้ความบริสุทธิ์ของฉันหายไป ส่วนล่างของฉันเมื่อเขาดันมันเข้าไปมันเจ็บหน่วงไปหมด...
ฉันรู้สึกเหมือนตนเองกำลังเเตกสลาย
ทว่าความอบอุ่นจากมือของเขากลับปลอบประโลมเเก้มของฉันอย่างอ่อนโยน
"ผมขอโทษ"
ถึงคำพูดนั้นจะเเสดงความรู้สึกผิดขนาดไหน เเต่ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะหยุดอยู่เเค่นี้ สิ่งนั้นยังคงค้างเอาไว้ในกลับกุหลาบของฉัน
เขาเองคงทรมานไม่ต่างกัน
"ฮึก...ชั่งเรื่องนี้เถอะค่ะ" ฉันพยามปาดน้ำตาของตนเองลวกๆ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น
"ต่อเถอะค่ะ เเค่นี้...ฉันทนไหว"
"คุณเเน่ใจนะ..?"
คริสเตียนถามฉันด้วยน้ำเสียงที่เเผ่วเบาเเละยังไม่ลดละการปลอบใจฉัน เขาลูบเเก้มฉันอย่างช้าๆก่อนที่จะชะงักเมื่อมือของฉันทาบลงไปกับมือคู่งามนั้นของเขาอีกที
"ไม่เป็นไรค่ะ..."
เพราะพรุ่งนี้ฉันก็จะตายเเล้ว
"อืม" เขาครางตอบรับในลำคอก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะขยับสิ่งนั้นช้า ๆ
ฉันเจ็บ เจ็บไปหมดเลย
เเต่ความเป็นความตายมันจะยิ่งทรมานมากกว่านี้
อย่างน้อยฉันจะพยามคุ้นชินกับมัน
เมื่อเวลาผ่านไป น่าเเปลกที่ความเจ็บปวดนั้นหายไปจากฉันทีะบนิดจนกระทั่งเหลือเเต่ควาทรู้สึกเสียวซ่านเเทน
"อ๊ะ..! อ๊าา!"
ฉันอายที่จะต้องครวญครางอะไรเเบบนี้ เเต่พอยิ่งเอามือปิดหน้า คนตรงหน้าฉันกลัยเเสยะยิ้มเจ้าเล่ห์เเละทำให้ฉันยิ่งน้องมากขึ้นเข้าไปอีก
"อึก..." คริสเตียนกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก ไม่สิ เขาไม่ควรจะปฏิเสธตนเองว่าพอใจกับเธอมาก เขาไม่อยากจะทำอะไรรุนเเรงกับเธอ เเต่ผู้หญิงคนนี้จะทำให้เขาคลั่งจนเสียสติ เพราะกลิ่นหอมๆของเลือดเเละร่างกายของเธอ
จนสุดท้ายเวลาล่วงเลยมาหลายนาที เขาปลดปล่อยน้ำขุ่นออกมาราวกับหมดเหมือนเป็นความอิ่มเอมในร่างกาย เเต่ไม่ใช่ นั่นคือโดยปกติ
พรวด!
เเต่เมื่อสายตาของเขาเห็นเเก้มที่เเดงๆน่ารักอย่างนั้นของมนุษย์...
อย่างเเวมไพร์เหรอจะทนไหว
ยิ่งกับหญิงสาวที่เป็นภรรยาของเขา การปฏิเสธเป็นเรื่องยากทีเดียว
"เเฮ่ก..เเฮ่ก" ฉันหอบหายใจออกมาถี่ ๆ รู้สึกว่าร่างกายจะอ่อนเเรงเเละเพลียเหลือเกิน กว่าอีกคนกลับจับที่เอวของฉันยกขึ้นจากนั้นก็ใส่มันเข้าไปจนสุด
สวบ!
"อ๊า..!"
"คุณคริสเตียน ฉัน..."
"ผมไม่ให้คุณพักหรอก"
ฉันชะงัก
"คืนนี้คุณเป็นเจ้าสาวเพียงคนเดียวของผม เพราะผมจะทำให้คุณพอใจ..."
"เเต่...ฉันเพลีย" ฉันทิ้งตัวลงบนอกของเขาอย่างเพลีย ๆ นี่ไม่ใช่รอบเเรกที่พวกเราทำเเต่เป็นรอบที่สอง เเต่เขากลับยืนยันคำเดิม
"คุณลองหลับตาดูสิ ผมจะลงโทษคุณ"
เขาว่าอย่างนั้นก่อนจะหยิบช็อกโกเเลตนั้นเข้ามากินอีกครั้ง รวมถึงป้อนฉันด้วยริมฝีปากร้อนเเรงของเขา...
ช็อกโกเเลตนั่นผสมยาชูกำลัง!
"อึก...อ๊า... "
ฉันครางออกมา เขาดูยิ้มเเละพอใจกับสิ่งตรงหน้าซึ่งเเตกต่างกับฉัน คริสเตียนใช้สายตาเล้าโลมร่างกายของฉันก่อนที่ริมฝีปากนั้นจะสัมผัสกับริมฝีปากของฉัน
ฉันไท่รู้ว่าจะตอยรับยังไงเลยยอมเปิดอปากให้เขาได้ตักตวงความหวานจากด้านในจนพอใจ
"คืนนี้กว่าคุณจะได้นอน...เมื่อผมพอใจเเล้ว"
เเละหลังจากนั้นเจาก็ทำมันอีกครั้ง เรื่อย ๆ เรื่อย ๆ
...
เธอหลับไปเเล้ว
เธออาจจะเพลียมากเพราะเขานั้นก็ทำมันไปหลายต่อหลายครั้ง
ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองอยากขึ้นมาอีกครั้ง
สายตาของเจามองพลางกายของเธอที่เต็มไปด้วยรอยเเดงตามอก คอ เเละข้อมือ เฮ้อ...
"ผมขอโทษอีกครั้ง"
คริสเตียนเอื้อมมือไปหยิบช็อกโกเเลตนั้นอีกครั้ง
"ครั้งสุดท้ายเเล้วจริงๆ"
@06:12
คฤหาสว่ากลายเป็นสีเลือด ในยามเช้ามันกลับดูโดเด่นเป็นพิเศษ เเสวอาทิตย์อ่อนๆที่อบอุ่นส่องมาที่ปลายเตียงของสองร่างที่นอนอยู่ ปลายเท้าของพวกเขามีสองคู่ ยามที่เหล่านกโบยบินกลับมาหารังที่กิ่งไม้ กลับมีสองร่างที่เหนื่อยล้าหลับไหลบนเตียง
มือของฝ่ายชายสวมกอดร่างของหญิงสาวเอาไว้เเน่น เส้นผมของเธอโปรยปรายใกล้กับจมูก ซึ่งส่วกลิ่นหอมอ่อนๆของเเชมพูที่เพิ่งชำระกายใหม่โดยที่ชายหนุ่มอุ้มเธอจากเตียง
ใบหน้าของเธอซุกลงที่อ้อมกอด ในลักษณะเปลือยเปล่าทั้งคู่
เเสงตะวันส่องลงมาที่ดวงตาของหญิงสาวจนเปลือกตาของเธอลืมขึ้น
"อืม..."
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments