1.2 ค่ำคืนอันเร่าร้อน

ทั้งสองนั้น ได้รับประทานอาหารเย็นที่จัดเตรียมมาเมื่อครู่ เสร็จเรียบร้อย  ชายหนุ่มร่างกายบอบบาง จึงกล่าวขอบคุณและเอ๋ยถึงความต้องการในตอนนี้ของเขาให้ชายหนุ่มร่างแกร่งทราบ นี่มันก็ใกล้มืดแล้ว ถนนหนทางในตอนนี้ถึงแม้จะมีการจราจรที่หนาแน่นก็จริง แต่ก็มีภัยอันตรายอยู่มากเช่นกัน 

"ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมไว้ วันหน้าถ้ามีโอกาสผมจะตอบแทนน้ำใจของคุณเหมันต์เป็นอย่างดีครับ แต่ตอนนี้มันก็ใกล้มือแล้ว ปมขอตัวกลับก่อนนะครับ" คนที่ฟังก็ทำได้เพียงพยักหน้ารับคำขอบคุณ เขาเต็มใจที่จะช่วยเหลือผู้คนในยามลำบากอยู่แล้ว  แต่กลับ ชายหนุ่ม เหนือรินคนนี้ เขาก็แอบเปลอใจไปบ้าง ขณะทำการรักษา ใบหน้าของคนตัวเล็กนั้น อ่อนหวานละมุ่น นัยน์ตากลมโต ริมฝีปากอมชมพูอวบอิ่ม ไหนจะผิวพรรณสีขาวเนียนนั้นอีก  คนคนถือว่าเป็นเสป็กที่เขาชอบเลยทีเดียว 

"ครับ ผมยินดีเสมอครับ "เหมันต์เอ๋ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ  และอีกไม่กี่วินาทีต่อมา ชายหนุ่มร่างแกร่งตรงหน้า กลับเอ๋ยถามด้วยน้ำเสียงที่ดูสดใสขึ้นเล็กน้อย "ไม่ทราบว่า คุณเหนือรินพอจะมีเบอร์ติดต่อไหมครับ  ผมจะได้ติดต่อนัดคุณว่าต้องการอะไรบ้างเป็นสิ่งตอบแทน" คนตัวเล็กที่ได้ฟัง ถึงกับค้างไปชั่วขณะ และก็หยิบปากกากับกระดาษในกระเป๋าออกมา ทำการจดเบอร์โทรศัพท์ตัวเองลงไป และยื่นกระดาษใบนั้นให้แก่คนตัวโตตรงหน้าไป   

เหมันต์  -ที่ผมพูดอย่างนั้นไป ผมแค่ไม่อยากให้ภาพลักษณ์ที่สะสมมาพังทลายลง ผมคิดว่าผมชอบ เธอเข้าเเล้ว และผมก็อยากให้เธอรับรู้ไว้ด้วย เหนือริน-   

พอจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหนือรินจึงแง้มประตูห้องพักคุณเหมันต์ออก พอที่จะให้เจ้าตัวนั้นลัดเลอะออกไปได้  และการกระทำนั้นมันทำให้เหมันต์ถึงกับอมยิ้มตามกลับความโก๊ะของเขาเลยทีเดียว

.

.

เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าตนนั้นลืมทำๆอะไรบางสิ่งบางอย่าง ชายหนุ่มร่างผอมบางจึงรีบเร่งฝีเท้าขึ้นอีกครา เขาเลือกที่จะใช้บันใดหนีไฟ แทนการใช้ลิฟท์ เพราะเขาอาจจะไม่โชติดีทุกครั้ง พระเจ้าไม่ได้รักเขาขนาดนั้น   จากชั้นที่ชายหนุ่มอยู่เมื่อครู่ คือชั้น ที่ 56ของตึก และจะลงไปยังชั้น 1 ก็น่าจะราวๆ30นาที  แต่เมื่อวิ่งลงมาได้ไม่ถึงครึ่งทางเขาก็ต้องพบเจอกับอุปสรรคอีกเช่นเคย  มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างเมามัน ขวางทางลงบันได   เหนือรินก็ไม่รู้จะทำยังไงครั้งจะลงไปก็ ....  หากจะขอก่อนมันน่าจะขัดจังหวะของคู่รักคู่นี้อยู่ไม่น้อย  เขาจึงเลือกที่จะวิ่งขึ้นไปชั้นที่ผ่านมาเมื่อครู่ เพื่อกดลิฟท์ ลองอีกสักครั้งคงไม่เป็นไร  ระหว่างจะก้าวเท้า รองเท้าเจ้ากรรมกลับลื่น ถไหลลงไปนอนกับพื้นบริเวณข้างๆของชายหญิงคู่นั้น 

"แฮะๆ ขอโทษครับ" เขาทำได้เพียงหัวเราะแห้ง พร้อมยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษ

"หื้ม"ชายหนุ่มร่างหนาแกร่งรีบพลักหญิงสาวร่างเล็กออกจากอ้อมกอดทันที พร้อมหันแววตาอันทะมึนมาทาง ชายร่างเล็ก  แววตาของเขามันน่ากลัวจริงๆ  ร่างหนารีบผละไส ให้หญิงสาวคนเมื่อครู่ออกไปให้พ้นโดยทันที 

"ออกไป"น้ำเสียงคมเข้มกดต่ำ ที่คนฟังถือกับสั้นผหวากันทีเดียว  เมื่อหญิงสาวร่างเล็กเดินสะบัดก้นหายลงไปแล้ว  ชายร่างเล็กนางจึงหันมาพูดคุยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ดูมีเลห์สนัย "คนที่อยู่บนเวทีเมื่อกี้นี้เอง"เขาเอ๋ย  

ใบหน้าหวาน เริ่มขนวดคิ้ว เรื่องที่เขาเต้น แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก อาจเป็นเพราะอาการป่วยฉับพลันเมื่อครู่ เหนือรินจึงเลือกที่ตะกล่าวตอบไปตรงๆ"ใช่ครับผมเต้น แต่ผมจำหน้าคุณไม่ได้นะครับ" น้ำเสียงหวานถูกเปร่งออกมา  อ๊ะ!!"

ไม่ทันได้พูดจนจบ ร่างแกร่งของชายหนุ่มตรงหน้า ก็พุ่งตัวเข้ามาโอบกอด และร่ายเลียซอกคอขาว อย่างเมามัน เสียงโทนตำได้เอ๋ยขึ้นมากระซิบข้างหูอย่างเบาบาง พร้อมกับลมอุ่นๆจากร่างกาย "จำไม่ได้จริงๆหรอครับ" เขาพูดพรางงับลงบนใบหู ทำให้คนที่ถูกกระทำ หน้าแดงเถือก หูเริ่มร้อนระอุ ท้องน้อยเริ่มหวาบหวิว ภายในหัวใจเริ่มที่เต้นไม่เป็นจังหวะ   นี้เขาเป็นอย่างนี้ได้ยังไงกัน 

ร่างแกร่งของนักธุรกิจหนุ่มไม่รีรอ รีบช้อนตัวคนตัวเล็กให้ขึ้นมาอยู่ในอ้อมอกที่มีกล้าเป็นมัดๆ  เขาประกบ บีบขยี้ริมฝีปากสวยอย่างช่ำชอง จนคนตัวเล็กในอ้อมอกนั้นพยายามทุกอกแกร่ง เพราะว่าขาดอากาศหายใจ  "อึก อึก" ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยจูบริมฝีปากกับใครแต่เขาก็จูบบริเวณอื่นบ่อย ทำให้ชำนาญเป็นอย่างดี   

เรียวเท้าแกร่งรีบเร่งเพื่อให้ไปยังห้องที่เขาเตรียมไว้กับคนเมื่อครู่ให้เร็วที่สุด  มือหนาล้วงคีกาดย์ในกระเปากางเกงหรูตัวสีกลม นำมารูดให้ผ่านเข้าไปได้  พอถึงห้องเขาก็ไม่รีรอ  รีบโยนร่างคนตัวเล็กให้ลงไปนอนอยู่บนเตียง และเขาก็ค่อยขึ้นคร่อมร่างนั้นไว้ ตอนนี้เขานั้นอยู่ทางด้านบน ส่วนคนตัวเล็กอยู่ด้านหลัง  มือหน้าค่อยไล่แกะกระดุมทีเม็ด ที่เม็ดอย่างชำนาญ  แล้วค่อยๆลงลิ้ม สัมผัสไปยังดอกประถันที่ชัดชูขึ้นมาเชิญชวนให้เขาได้ลิ้มลอง  พอสัมผัสร้อนไล่ลงมา ถึงกับทำให้ร่างเล็กใต้ร่างเขาสะดุ้งเล็กน้อย ความรู้สึกในตอนนี้ทั้งเสียวซ่าน ทั้งต้องการอย่างบอกไม่ถูก  หรือว่า ตายแล้ว เขาลืมกินยาระงับฮีท ในร่างกาย ก็เลยทำให้อัลฟ่าบางตัวครั้งควบคุมสติอารมณ์ความต้องการไว้ไม่อยู่  

เฮ้อคงต้องปล่อยสินะ ทำอะไรไม่ได้เลย ขัดขืนก็ต้านทานแรงของชายคนนี้ไว้ไม่อยู่  เหนือรินทำได้เพียงเฝ้าถอดกายใจ และอะไรมันจะเกิดขึ้นก็ไห้มันเกิด น้ำตาโอเมก้าหนุ่มค่อยๆเอ่อคลอ และไหลรินมาเป็นสายน้ำตก  แต่นั่นก็ไม่สามารถทำไห้ อัลฟ่าคุณเพลิงรายที่กำลังคลั่งอยู่ตอนนี้สงบลงได้เลย  

ชายหนุ่มร่างเเกร่ง เริ่มเร้าโลมร่างบอบบางครั้ง เขาประกบริมฝีปากอวบอิ่มจนบวมเปรอะ แลซากไซส์ต้นคอขาว ลงมายังดอกประถันสีชมพูน่าลิ้มลอง  ลิ้นร้อนยังลงไร่เลียความหอมหวานจากล่างกายคนตรงหน้าอย่างไม่หยุดพัก  เขาทำเช่นนั้นจนลงมาถือยังท้องน้อย เขาใช้ฟันขบบริเวณเหนือสะดือเบาๆ แต่ก็เกิดรอยแดงช้ำจางๆ  

มือเรียวหนาและหยาบเล็กน้อยของชายหนุ่มรีบปรดเสื้อผ้าร่างบนเตียงและค่อยตามด้วยของตนเอง ในตอนนี้ทั้งสองร่างเหลือเพียงกางเกงบร๊อกเซอร์ชั้นในลายสกอ๊อดเพียงคนละตัวเท่านั้น  มือเรียวหนารีบควักแกนกายพองร้อนอันใหญ่โตของเขาขึ้นมา จ่อไว้ตรงริมฝีปากของอีฝ่าย "อมมันสิครับ ยัยหนู"เขาเอ๋ยด้วยน้ำเสียงสั้นๆ  

ไปหน้าหวานค่อยเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายตรงหน้า พร้อมกับส่งสายตาเว้าวอนถึงความปราถนา แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอที่จะหยุดการกระทำอันไร้สินลธรรมนี้ลงได้  

มือเรียวหนาจัดการบีบปาก อมชมพูอวบอิ่มของชายหนุ่มร่างบอบบางออก และรีบนำแกนกายยัดเข้าไปทันที  คนตัวเล็กนั้นถึงกับตาเหลือก  มือเล็กพยายามดันตัวเองออก แต่ก็ต้องหยุดเมื่อมือแกร่งได้สะกัดทุกทางของเขาเอาไว้   

ลิ้นเล็กๆค่อยไร่เลียตรงหัว อบเอาอบออก ทำให้คนที่ถูกทำอย่างนั้น เสียวซ่านเป็นอย่างมาก " อืมส์~~ดีมากค่ะตัวเล็ก"เสียงครางต่ำเอ๋ยขึ้นเป็นระยะๆ พร้อมกับมือเรียวหนาเมื่อครู่ขึ้นมาลูกศรีษะให้เขาเบาๆ การกระทำนี้ดูอบอุ่นเป็นอย่างมากสำหรับเหนือริน เพราะเขานั้นไม่เคยที่จะทำอะไรเช่นนี้  

สักพักน้ำสีขาวขุ่นก็ค่อยๆพุ่งออกมา ภายในปากของ คนตัวเล็ก  ร่างเล็กพยายามที่จะคายมันออก แต่ก็ถูกมือคู่หน้าปิดเอาไว้ ก็เลยจำใจต้องกลืน   ร่างแกร่งไม่รีรอรีบจับยกแก้ก้นสีขาวเนียนอมชมพู ขึ้นมาไว้บนตักแกร่ง   พร้อมทั้งค่อยๆพรมน้ำลายลงบนรูรัก และแกนกาย  และนำสอดเข้าไปยังรูที่คับแคบในทันที  "อืม เเน่น"รูรักของคนตัวเล็กนั้นคับเเน่น รัดแกนกายของเขาเป็นอย่างมาก "อย่าตอดสิคะ ตัวเล็กของ Daddy "เขาเอ๋ยพรางหันมาประกบจูบเพื่อระบายความกดดันและความเจ็บของอีกฝ่ายลง  เมื่อเขาได้โอกาสจึงใช้จังหวะนั้นดันเข้าจนสุด ถึงแม้คนตัวเล็กอยากจะคล้ำครวญออกมาเพียงใด แต่ตอนนี้ปากของเขาถูกปิดไว้อยู่  ชายร่างแกร่งจึงค้างเอาไว้สักพัก เมื่อแน่ใจแล้วก็ค่อยๆขยับแกนกายอย่างช้า และเร็วขึ้นเลื่อยๆ  เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง  ตับ ตับ พร้อมกับเสียงร้องคราง ของทั้งสองดังเเข่งกันอยู่เป็นเนืองๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***