1.1 เรื่องไม่คาดคิด

ชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่พร้อมกับหญิงในอ้อมแขน  ริมฝีปากกระจับสีแดงสดประกบ ซากไซส์ต้นคอขาวอย่างเมามัน ฝีเท้ายังคงขับเคลื่อน เพื่อไปยังจุดมุ่งหมาย

ตึก!

"ขอโทษครับ ขอโทษ" น้ำเสียงหวานละมุนถูกเปร่งออกมาอย่างรู้สึกผิด  เจ้าของร่างหวานก็เช่นกัน รีบยกมือขึ้นไหว้ พร้อมกับก้มหน้าก้มตา ชายหนุ่มนั้นไม่ได้ส่วมชุดพนักงานโรงแรมแต่อย่างใด

"โอ้ย !!ไม่มีตาหรึไง ห้ะ!!" หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม กระแทกเสียงตะคอก ชายหนุ่มร่างบางที่ก้มหน้าอยู่เบื้องหน้า  ใบหน้าของเธอในตอนนี้ แดงก่ำ ไม่รู้ว่าเพราะริษสุราหรือความโกรธเคืองกันแน่

"พอเถอะครับเขาเองก็ขอโทษเราแล้ว" เสียงทุ้มต่ำเอ๋ยขึ้น  และคว้าเอวเล็กของหญิงสาวให้มาแนบชิดกับตน พร้อมยื่นหน้าเข้าใกล้บริเวณใบหู "เราไปกันเถอะครับ"เสียงกระซิบที่ได้ยิน แรงลมอุ่นจากปากยิ่งทำให้เสียวซ่านขึ้นไปอีก ริมฝีปากของนักธุรกิจหนุ่ม ค่อยๆงับลงบนไปหูที่แดงเถือกอย่างเบาๆ เขาแค่ต้องการกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายเท่านั้น

"งั้น เราไปกันค่ะ"หญิงสาวเอ๋ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวน น่าฝัง และหันมาทางฝั่งคนที่ยื่นเก้งๆกัง ก้มบ้างเงยบ้าง "ส่วนแก อย่าให้ฉันเห็นอีก"หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ทำใหดูค่อนข้างน่ากลัว

"เอ่อ ครับ" ชายหนุ่มร่างบางไม่รอช้า รีบดันตัวออกจากบริเวณนั้นทันที  

"เฮ้อ เกียบไปแล้วไงเหนือริน  ขวัญเอ๊ยขวัญมา" ชายหนุ่มเอ่ยปลอบตนเอง พรางนำมือมากวักเรียกอะไรสักอย่าง  การกระทำนี้ถือเป็นความเชื่อของคนในชนบทแถวบ้านชายชายหนุ่ม

ติ้ง!!

ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกตรงหน้าแต่กลับ      ไม่อยากเชื่อเลย นั้นเขาชัดๆ เขาเป็นผีรึเปล่านะ  ฝีเท่างานค่อยเคลื่อนเจ้าของร่างให้เข้าไปในตัวลิฟต์อย่างช้าๆ  จิตใจเขาในตอนนี้ ได้หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว  บรรยากาศค่อนข้างวังเวง ทั้งบรรยากาศแห้งเย็น ประกอบกับโรคกลัวที่คับแคบ

 อึก อึก   ร่างบางค่อยๆ ล้มไปกองอยู่บริเวณพื้น  ริมฝีปากเริ่มซีดเซียว                  "ช ช่วย ด้วยครับ"ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ฮื้ม ผมหรอครับ"ชายร่างแกร่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วเข้ามาหาตัวเอง เขาไม่ได้โง่จนคิดไม่ออกหรอก แต่เมื่อครู่เขาเอาแต่คิดเลื่อยเปื่อยจนไม่ทันสังเกตคนรอบข้าง  พอหันมองก็ไม่มีใครเลยจริงๆ มีเเค่เขากับชายหนุ่มที่นอนขอความช่วยเหลืออยู่ที่พื้น

ร่างแกร่งค่อยๆย่อตัวลง คว้าตัวร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง เขาใช้มือเพียงข้างเดียวโอบกอดร่างอีกฝ่ายเอาไว้ เพราะอีกฝ่ายนั้นตัวค่อนข้างเล็ก  มือแกร่งอีกข้างที่ยังว่างอยู่รีบกดเปิดประตูลิฟต์ออกในทันที  

เขาเริ่มใช้ฝีเท้าอันแข็งแกร่ง วิ่งด้วยความว่องไว   ชายหนุ่มเลือกที่จะไม่ออกไปทางด้านนอก เพราะเกรงจะเป็นข่าวเสียๆหายเเก่คนอ้อมแขน  และประเมินจากอาการในตอนนี้แล้ว ถ้าไม่รีบอาจจะเสียชีวิตได้เลย  ชายหนุ่มถึงเลือกกลับห้องของตนเอง ภายในห้องนั้น มีอุปกรณ์การเเพทย์เพรียบพร้อมทุกอย่าง  ด้วยอาชีพที่เสียงอันตรายอยู่บ่อยครั้ง 

ชายร่างเเกร่งค่อยๆ วางร่างบางลง อย่างเบามือ และรีบเร่งนำ ยามารักษาแก่ ร่างบางที่นอนแน่นิ่งบนเตียงสีขาวสะอาด  ร่างแกร่งทำการรักษาอยู่ ราวๆ30นาทีเสร็จ 

ชายหนุ่ม เดินเข้ามาอีกครา หลังจากการไปชะล้างร่างกายให้สะอาด  

ร่างกายแกร่งที่สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ ค่อยๆย่อตัวลงบนเก้าอี้โซฟาหนังสีดำตัวใหญ่ พรางคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา กดสั่งอาหารเพื่อไม่ให้ร่างที่นอนอยู่ ตื่นขึ้นมาแล้วหิวโหย 

ผ่านไปราวๆ 15นาที  ก็มีเสียงกดกลิ่งหน้าประตูดังขึ้น  ชายหนุ่มจึงรีบวางโทรศัพท์ลงไว้ข้างกาย พรางเด้งตัวลุกขึ้นไปเปิดประตู รับอาหารที่นำมาส่ง ที่เขาไม่หวั่นที่จะไปรับอาหารนั้น ก็เป็นเพราะเขาสั่งให้พนักงานฝากไว้กับคนสนิท และให้คนที่สนิทนำมาให้แก่เขาแทน  

.

.

โอ้ย!! "ปวดหัวจัง"เหนือรินเอ๋ยด้วยความเจ็บปวดทางร่างกาย  แล้วค่อยๆปรายตามองรอบข้าง อย่างสงสัย  เหตุใดเขาถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วที่นี่คือที่ไหนกันเนี่ย  แค่เมื่อพบเจ้าของห้องอีกครา ความทรงจำเมื่อครู่ก็ได้พุดออกมา  

"คุณ ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม"เหนือรินเอ๋ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง แสดงจึงความขอบคุณ  

"อ๋อ ไม่เป็นไรครับ"ชายหนุ่มแกร่งรับเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ แลยกมือขึ้นมาทาบหน้าพาก "อืม ไม่มีไข้แล้วครับ'' สีหน้าของเหนือรินเริ่งก่ำ  ถึงแม้จะไม่ชอบ แต่ใครที่โดนแบบนี้มันก็ต้องเขิลบ้างเป็นธรรมดาของมนุษย์บนโลก

"แล้วคุณชื่ออะไรหรอครับ "นัยน์ตาสีคมเข้มเอ๋ยกล่าวแสดงเจตจำนง

"เหนือรินครับ  ผมชื่อเหนือริน"ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงรีบเร่ง 

"ครับ"

"แล้วคุณ...."

"อ่อ ผมเหมันต์ครับ"ชายหนุ่มตอบอย่างใจเย็น น้ำเสียงนิ่งเรียบ  

คุณเหมันต์ หรือ นายเหมันต์ อมรรัตน์สิงห์โชคชัย อัลฟ่านักธุรกิจหน้าหล่อเหลาคลับคล้ายคลับคลากับนักธุรกิจอีกคน อย่างคุณเพลิงพรายเป็นอย่างมาก แต่เมื่อมองดีๆใบหน้าที่หล่อเหลานั้นยังรองลงมาจากคุณเพลิงพรายอยู่ไม่น้อย  คุณเหมันต์นั้นร่ำรวย และยังเป็นเพื่อนเก่าของนักธุรกิจคุณเพลิงพราย และตอนนี้สองคนนี้เป็นคู่เข่งกัน  ชายหนุ่มมีใบหน้าที่เฉียบคม หล่อเหลา นัยน์ตาสีน้ำตาลคบเข็ม แววตามีความอบอุ่นอยู่บ้าง และบนใบหน้านั้นมีรอยยิ้มประดับในทุกเวลา แม้จะเศร้าโศก หรือ โกรธแค้น เขานั้นก็จะแสดงสีหน้าเป็นมิตรอยู่เช่นเดิม  รูปร่างของเขานั้นแลดูแข็งแกร่ง กำยำ กล้ามเนื้อเป็นมัด ส่วนสูงประมาณ 185 เซนติเมตร ส่วนน้ำหนักประมาณ 65 กิโลกรัม ถือว่าเป็นชายในฝันของหญิงสาวหรือโอเมก้าอีกมากมาย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***