Episode²

first night 

"อึก..อือ.."

"ที่ไหนวะ"อัตสึมุพูดขึ้นกับตัวเองพลางลุกขึ้นจากพื้นพรมสีดำเข้ม สึมุมองไปรอบๆบริเวณที่ตนเองอยู่อย่างถี่ถ้วนแต่กลับไม่เจอใครสักคนพบเพียงแค่กำแพงสีเหลืองอ่อนกับโคมไฟที่ติดอยู่ข้างกำแพงตามทาง

...ผมเดินตรงไปตามทางยาว...

...ตรงทางเดินมีเพียงแสงไฟที่ส่องและเสียงแปลกๆตามทาง...

"เสียงอะไรน่ารำคาญ"อัตสึมุตั้งคำถามกับตัวเองขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ไม่รู้คำตอบที่แน่ชัดว่าเสียงนี้เป็นเสียงอะไรกันแน่

...มันมีทั้งเสียงเคาะประตู...

...เสียงพูดที่ฟังไม่เป็นศัพท์...

...เสียงเปิดปิดประตู...

...เสียงคนเดินไปมาบนพื้นไม้...

"น่ารำคาญชะมัด!"สึมุเริ่มทนไม่ไหวและโวยวายขึ้นมา มือเรียลทุบลงไปบนกำแพงแรงๆแต่กลับไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด

...รู้สึกเหมือน.....

...ร่างกายเรามันชาไปหมดเลย...

...ไม่รู้สึกอะไรสักนิด...

"เดินดูรอบๆแล้วกัน..เผื่อจะเจอคน"

อัตสึมุตัดปัญหาโดยการเดินสำรวจพื้นที่บริเวณรอบๆแต่กลับไม่เจอใคร ตอนนี้สึมุรู้สึกเหมือนเดินวนไปวนมาอยู่ที่เดิมจมปลักอยู่แต่ที่เดิมๆ แต่จู่ๆก็มีเสียงหญิงสาวร้องไห้ออกมาเสียงไม่ดังมากแต่ยังพอได้ยิน

"ฮึก..ฮือออ"

...ผมเห็นเธอแล้ว...

...ดูเหมือนว่าเธอต้องการความช่วยเหลือ...

"คุณครับ!..มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ"สิ้นสุดเสียงตะโกนของอัตสึมุเสียงร้องไห้ก็เงียบหายไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นวิ่งไปอีกทางนึง

"เดี๋ยวสิครับคุณ!"

"คุณครับ!..รอผมด้วย"อัตสึมุรีบวิ่งตามผู้หญิงคนนั้นไปอย่างรวดเร็วแต่พบเพียงแค่ความว่างเปล่าไม่พบใครเลยสักนิด

"เธอหายไปไหนแล้ว"อัตสึมุตัดสินใจเดินไปตามทางเผื่อจะพบกับเธออีกครั้งนึงและช่วยเธอได้

"ว่าแต่.."

"ทำไมวิ่งไม่เหนื่อยเลยนะ..เมื่อกี้ที่ต่อยกำแพงก็ไม่รู้สึกอะไรด้วย"

อัตสึมุตั้งคำถามกับตัวเองระหว่างเดินจนไปเธอกับกระจกบานใหญ่ที่ติดอยู่ตรงกลางระหว่างทางแยกซ้ายขวา สึมุเดินไปส่องกระจกบานใหญ่นั้นทันทีและมีคำถามขึ้นมาอีก

"ใครเอากระจกมาไว้ตรงนี้ล่ะเนี่ย"

...ผมยืนส่องกระจกอยู่นาน...

...หางตาของผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนั้นยืนก้มหน้า...

...และเมื่อผมหันไปมองกลับไม่เห็นเธอ...

"ตาฝาดหรอวะเนี่ย"อัตสึมุหันกลับไปมองที่กระจกบานเดิมแต่เธอก็ยังอยู่ด้านหลังสึมุไม่ไปไหนเลย

"คุณ.."

"คุณเห็นฉันหรอ"หญิงสาวเอ่ยถามคนตรงหน้าตัวเองขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆช้าๆ

"เห็นครับ"

...ไม่เห็นได้ไงล่ะ...

...ยืนอยู่ข้างหลังแบบนี้...

"คุณมีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ.."อัตสึมุถามหญิงสาวผ่านกระจกโดยที่ไม่คิดที่จะหันไปมองอีกเลยสักนิด

"มีสิ.."หญิงสาวตอบรับทันทีที่สิ้นสุดคำถามของอัตสึมุ

"อะไรครับ..ถ้าผมช่วยได้ผมจะช่วย"

"ช่วย..อยู่กับฉันตลอดไปได้มั้ย"

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยข่วนตาข้างซ้ายบอดสนิท ปากเหมือนมีรอยเย็บ อัตสึมุที่เห็นผ่านกระจกตกใจเป็นอย่างมากสึมุยืนอึ้งอยู่สักพักก่อนที่จะตอบเธอกลับไป

"อ..เอ่อ..ผม..คงช่วยไม่ได้"สึมุปฏิเสธไปอย่างช้าๆด้วยความกล้าๆกลัวๆ

"ไม่มีใครทำให้ฉันได้สักคน.."

"ไม่มี.."

"ไม่มี!!!.."

...แสดงว่าคนที่มาอยู่ในนี้...

...ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวสินะ...

...เธอกรี้ดออกมาเสียงดังจนแสบแก้วหู...

...ผมมองเธอก่อนที่จะวิ่งออกไปอย่างสุดกำลัง...

"เมื่อกี้ยังตามฉันอยู่เลยไม่ใช่หรอ"หญิงสาวพูดพลางหายตัวไปดักอัตสึมุตรงหน้าทำให้ให้คนที่โดนดักหยุดชะงักทันที

"จะหนีไปไหน!"

...ผมผลักเธอออกสุดแรงและรีบวิ่งออกไป...

...ทุกอย่างมันวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนี้...

...จนผมเจอกับทางออก...

...ผมพยายามเปิดประตูแต่เหมือนมันจะล็อค...

"เปิดดิวะ!!..เปิดสิ!"อัตสึมุทุบประตูดันประตูทำทุกวิถีทางให้ประตูพังและเปิดออกให้ได้

...เธอถือมีดที่ชุ่มไปด้วยเลือด...

...เธอเดินเข้ามาใกล้ผมมาขึ้นเรื่อยๆ...

"เปิดสิว้อย!!!"

"ร้องออกมาดังๆสิ"

"กรีดร้องออกมาดังๆ"หญิงสาวใช้ปลายมีกรีดไปที่หลังของอัตสึมุบังคับให้ร้องออกมา

"ไม่เจ็บเว้ย!!"สึมุพยายามจนเปิดประตูได้สำเร็จแต่กลับโดนปลายมีดจากหญิงสาวคนนั้นกรีดไปที่หลังของอัตเป็นทางยาวแต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้สักนิด

...ภายในห้องมืดมาก.....

...ประตูถูกปิดลง...

...ผมมองเธอผ่านประตูอยู่ห่างๆ...

...เธอคุกเข่าลง...

"หนีไปได้อีกแล้ว..อึก..ฉันขอโทษ"หญิงสาวหยิบมีดขึ้นมาเธอค่อยๆนำมีดกรีดใบหน้าตัวเอง ตัวเธอค่อยๆจางหายไปประตูกลายเป็นกำแพงสีดำ

"อึก..ปวดหัว"

จู่ๆอาการปวดหัวก็ขึ้นมาอัตสึมุเอามือจับหัวตัวเองเค้าค่อยๆชันเข่าลงและนอนลงไปบนพื้นจากนั้นภาพก็ตัด รู้ตัวอีกทีก็ฟื้นขึ้นมาอยู่ในห้องพักผู้ป่วยของตัวเอง

"ตื่นแล้วหรอครับ"ซาคุสะถามคนไข้ของตนที่สดุ้งตื่นขึ้นมาด้วนน้ำเสียงนิ่งๆปนกับความยียวนกวนประสาทเล็กน้อย

...ผมหันไปมองหมอที่นั่งไขว่ห้างหลังพิงเก้าอี้ด้านข้างผม...

"ครับ..อ้าส์!"อัตสึมุตอบรับด้วยน้ำเสียงเบาๆพยายามขยับตัวขึ้นมาอยู่ในท่านั้งแต่กลับเจ็บบริเวณแผ่นหลังขึ้นมา

...หมอพยายามมองหลังผม...

"ช่วยถอดเสื้อออกได้มั้ยครับ"ซาคุสะเอ่ยขึ้นพร้อมเดินไปที่ตู้เก็บยาตรงบริเวณห้องครัวภายในห้องพักผู้ป่วย

"ทำไมครับ.."อัตสึมุเอ่ยถามด้วยความสงสัยแต่ก็แอบคิดไว้ว่าต้องมีอะไรสักอย่างเกี่ยวกับหลังแน่นอน

"ผมทำแผลให้ครับ"ซาคุสะวางถาดของที่เตรียมไว้ตรงโต๊ะบนหัวเตียง จัดการใช้มือดึงเชือกที่เสื้อของคนไข้ออกทีละเส้นจนหมด

"ดูเหมือนว่าจะต้องเปลี่ยนน้ำเกลือด้วยนะครับ"

"เริ่มมีเลือดแล้ว"

...หมอถอดสายน้ำเกลือและเสื้อผมออก...

^^^To be continued ^^^

ฮอต

Comments

พี่วัว🐮

พี่วัว🐮

รออัพ

2022-05-08

0

ทั้งหมด
เลือกตอน
เลือกตอน

อัพเดทถึงตอนที่ 3

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!