ปากอุโมงค์

ขบวณรถไฟ

—มันเป็นการเดินทางโดยรถไฟครั้งแรกที่ผมไปคนเดียว แม่เลี้ยงมาที่สถานีเพื่อดูผมออกเดินทาง และดำเนินการทำให้ผมอายด้วยการกอดจูบที่ผมไม่ต้องการสักนิดและทำเสียงประคบประหงมเหมือนพูดกับเด็กเล็กที่ หล่อนมักใช้เสมอเวลาแสดงความรักให้ชาวบ้านเห็นแบบนี้

พ่อของผมไปส่งคราม ต่อสู้กับพวกบัวร์¹ กลางความร้อนแผดเผาของแอฟริกาใต้ ผมยินดีจะไปร่วมรบกับพ่อที่นั่นดีกว่าต้องมาใช้ชีวิตอีกแม้ชั่วขณะ อยู่กับเมียจิตตกน่ารำคาญของพ่อ แต่ใช่ว่าผมจะมีความรู้สึกอย่างที่คุณอาจเรียกว่าความผูกพันใกล้ชิดกับพ่อหรอกนะ

ผมโล่งอกเมื่อในที่สุดวันหยุดก็จบลง และแล้วผมต้องออกเดินทางไปโรงเรียนใหม่ ปกติแล้ว ผมจะรู้สึกกังวลกับการย้ายโรงเรียนครั้งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย แต่การใช้ชีวิตอยู่กับแม่เลี้ยงมาหลายสัปดาห์ช่างเป็นความลำบากแสนสาหัสที่ทดสอบ และทำให้ผมกล้าเผชิญความท้าทายทุกอย่างในโรงเรียนใหม่ ผมจึงไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น

หรืออย่างน้อยผมก็คิดอย่างนั้น

พวกเรารออยู่ที่ชานชลามาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว เพราะแม่เลี้ยงผมยืนยันให้มาเร็วๆ หล่อนช่างกังวลเสียเหลือเกินว่าผมอาจจะตกรถไฟ

พวกเรานั่งอยู่บนม้านั่งไม้บนชานชาลา เรื่องที่จะพูดกันก็พูดไปหมดนานแล้ว ผมกำลังอ่าน ลอนดอน อิลลัสเตรด นิวส์ ส่วนแม่เลี้ยงผมสัปหงกอยู่ หล่อนช่างมีศักยภาพผิดธรรมชาติในการผล็อยหลับไปในช่วงเวลาสั้นๆ การหยุดพักระหว่างทำกิจวัตรใดๆก็ตามล้วนเป็นข้ออ้างเพื่อจะงีบ ผมสาบานว่าหล่อนคงเป็นแมวมากกว่าคน

ผมมองไปรอบตัวซึ่งเป็นสถานีรถไฟ ชนบทที่แสนน่าเบื่อของอังกฤษ ในเช้าที่อากาศค่อนข้างดีและแจ่มใส มีผู้โดยสารคนอื่นอีกสามหรือสี่คนมาถึงในช่วงที่เรานั่งอยู่ที่นั่น และมีนายสถานีไว้หนวดร่างอ้วนเดินไปมาบนชานชาลาเขามองนาฬิกาข้อมือตัวเองทุกสองนาที และยิ้ม พร้อมแตะหมวกให้ทุกคนที่เดินผ่าน

......................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ขบวนรถไฟ

