บทที่4

แม่ แม่ ขอโทษนะลูก ฮึก

กึก ตู้ดดดดดดด ตู้ดดดดด

เดี๋ยว! แม่! แม่!

ไข่ แม่มึงมีอะไรหรอ (ไอ้น่อนเอ่ยถามฉันด้วยความงงงวย)

น่อน บ้านกู บ้านกูล้มละลาย

อ้อออ ล้มละลายหรอ มึงจะเศร้าทำไมไข่บ้านมึงล้มละลายมา10กว่ารอบแล้ว งำ่าๆ (ไอ้น่อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับยัดหมูเข้าปากไปด้วย)

แต่ครั้งนี้มันหนักกว่าเดิมมากเลยนะมึง มันหนักมากจนถึงกับแม่กูไม่มีเงินแม้จะส่งให้กูเรียนมหาลัยเลย

ห๊ะ อิเหี้ยย แม่งหนักขนาดนั้นเลยหรอไข่

เออ แล้วกูจะทำยังไงต่อดีวะน่อน อีกเดี๋ยวก็สิ้นเดือนแล้ว แล้วค่าห้อง ค่ากิน ค่าอยู่กูจะทำไงดีวะมึง (ฉันเอ่ยขึ้นเสียงสั่นพร้อมกับเอามือกุมหัวไปด้วยความเครียด)

ไม่เป็นไรไข่มึงยืมกูก่อนก็ได้ (ไอ้น่อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอามือลูบหลังฉันไปด้วยอย่างปลอบใจ)

ไม่เอาวะน่อน มึงก็ไม่ได้มีเงินอะไรขนาดนั้นถ้ากูไปยืมมึงก็มีแต่จะทำให้มึงลำบากไปด้วย

ไข่ (ไอ้วอร์เอ่ยขึ้นมาหลังจากนั่งเงียบมิดจิรี่อยู่นาน)

ไร

มึงอย่าลืมกูดิ กูให้เงินมึงใช้แบบที่มึงไม่ต้องคืนเลยก็ได้ ที่อยู่ มึงก็มาอยู่กับกูก็ได้กูไม่ว่าอะไรหรอก

มึงบ้าหรอวอร์ให้กูไปใช้เงินคนอื่นโดยไม่ต้องทำอะไรเลยหรอ แถมกูจะไปอยู่กับมึงได้ไงพี่เวย์ก็อยู่ในห้องมึงด้วยกูเกรงใจพี่เค้า

เกรงใจอะไรไข่พี่เวย์ก็ไม่ได้อยู่ห้องกับกูซะหน่อย ถ้ามึงมาอยู่กับกูมึงก็ต้องมาอยู่ห้องกูอยู่แล้วป่ะ

ไม่เอาวะ กูเกรงใจ

เฮ้ออออออ (ไอ้น่อนกับไอ้วอร์ถอนหายใจใส่ฉันอย่างพร้อมเพรียง)

..ร้านข้าวป้าน้อย..

เฮ้ออออออ

ไข่ มึงจะถอนหายใจอีกนานไหมเนี่ย (ไอ้น่อนสถบใส่ฉัน)

ก็กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วมึง เดือนนี้กูต้องหางานที่มีที่อยู่ให้กูอยู่พ่วงด้วยสามารถไปมหาลัยได้ง่ายบวกกับเงินเดือนดีๆกูถึงจะอยู่รอดได้ไปถึงจนจบปี4อะมึง

ไข่ กูว่าข้อเสนอของไอ้วอร์มันก็ดีอยู่นะมึง

ดีบ้านมึงดิน่อน กูเกรงใจมัน มึงจะให้กูไปกินนอนๆอยู่กับมันเฉยๆแบบไม่ต้องทำอะไรเลยมันไม่ได้หรอกเว้ย มันไม่ใช่กูวะ กูไม่อยากสร้างความลำบากให้ใคร

ไม่เป็นไรหรอกไข่ กูว่าสำหรับไอ้วอร์นะแค่มึงอยู่กับมันก็เป็นสิ่งที่มันต้องการมากที่สุดแล้ว เพราะฉะนั้นมึงนะตอบรับข้อเสนอมันซะไข่

ไม่! บอกว่า! ไม่! ก็คือไม่เว้ย!

เออแล้วแต่มึงเลย! ถ้าอยากอดตายก็แล้วแต่มึง!

มีอะไรกัน2คนนี้เอะอะโวยวายอะไรกัน (ป้าน้อยเอ่ยขึ้นพร้อมกับทยอยเอาข้าวกระเพราของฉันกับไอ้น่อนวางลงบนโต๊ะมุมอับของร้านที่นั่งกินข้าวประจำของพวกฉันอย่างช้าๆ)

ฮือออออ ป้าน้อยย ไอ้น่อน มันพยาม บังคับขืนใจหนูอะ ฮืออ (ฉันร้องไห้ออกมาพร้อมกับโผผเข้ากอดป้าน้อยอย่างแนบแน่น)

จริงหรอลูก โอ๋ ไม่เป็นไรนะ (ป้าน้อยเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาผิดหวังไปใส่ไอ้น่อน)

อิไข่มึงหย่าพูดอะไรที่มันชวนเข้าใจผิดแบบนั้นได้ป่ะ แล้วเรื่องมันก็ไม่ได้เป็นแบบที่ป้าคิดด้วยย

แล้วเรื่องมันเป็นยังไงอธิบายมาซิ (ป้าน้อยพูดขึ้นพร้อมกับไปลากเอาเก้าอี้แถวๆนั้นมานั่งกับพวกฉัน)

คือมันเป็นแบบนี้ครับป้า

..ด้านวอร์..

ตึ้ง!

ไอ้วอร์มึงจะปิดประตูแรงหาบ้านมึงหรอ! (เวย์ตะโกนด่าน้องชายของตนที่กลับมาด้วยสภาพเมามายตัวเหม็นไปด้วยกลิ่นเหล้าที่อยู่ๆก็ปิดประตูคอนโดอย่างแรง)

เพราะพี่นั้นละ!

เพราะกูอะไร! กูไปทำอะไรให้มึง!

ทำไมพี่ไม่ย้ายๆไปอยู่ที่อื่นซะที!

เอ้า มึงคิดว่ากูอยากอยู่กับมึงนักหรอ! ถ้าแม่ไม่บอกให้กูมาอยู่กับมึงเพื่อคอยดูแลมึงกูก็ไม่อยากอยู่กับมึงหรอก!

พี่ก็ออกไปดิ! ผมดูแลตัวเองได้แล้ว!

นี่หรอคนที่ดูแลตัวเองได้ เมาอย่างกับหมากลับมาทุกวัน

แล้วไง! พรุ้งนี้พี่ก็รีบๆย้ายออกไปได้แล้ว!

มึงก็ไปคุยกับแม่เอาเองดิ

โธ่เอ้ย! ถ้าพี่ไม่อยู่นะป่านนี้อีไข่คง!……..

..ร้านป้าน้อย..

ทั้งหมดมันก็เป็นแบบนี้ละครับป้า

แล้วหนูจะทำยังต่อดีค่ะป้าน้อย

ป้าพอมีอยู่นะ

มีอะไรค่ะ/ครับ! (ฉันกับไอ้น่อนตะโกนออกมาพร้อมกันเสียงดัง)

งานนะ ป้าพอมีอยู่ งานที่เงินดี มีที่อยู่ให้ แถมอยูใกล้ มหาลัยที่หนูไข่เจียวเรียนด้วย

อะไรหรอคะป้า!

แม่บ้านประจำยังไงละ!

ห๊ะ! แม่บ้านประจำ! (ฉันกับไอ้น่อนตะโกนขึ้นมาเสียงดังอีกครั้ง)

เดี๋ยวป้าอธิบายให้ฟัง แต่พวกหนูหยุดตะโกนได้แล้วลูกค้าป้าตกใจจนจะหนีกลับบ้านหมดแล้ว

ครับ/ค่ะ

ก็คือมีลูกค้าคนหนึ่งที่ชอบมากินข้าวร้านป้าอยู่ประจำเค้าบอกว่าชอบฝีมือกับข้าวร้านป้ามากเลยอยากให้ลูกเค้าได้กินบ้างแต่ลูกเค้านะไม่ชอบอากาศร้อนเลยแทบไม่เคยออกมาจากบ้านมาเดินตามซอยตามตลาดซักครั้งในชีวิต เลยอยากจ้างให้ป้าไปเป็นแม่บ้านประจำที่บ้านหลังนั้นหลังที่ลูกชายเค้าอยู่ ป้าก็เคยถามเค้าแล้วว่าทำไมไม่ซื้อห่อกลับบ้านไปลูกชายเค้าเลย เค้าก็บอกว่าลูกชายเค้าเป็นคนหัวสูงไม่กินของที่ขายตามตลาดตามซอยเด็ดขาดหาว่ามันสกปรก

ห๊ะ สกปรกเลยหรอคะป้า ถ้าหนูได้ไปทำงานที่นั้นหนูจะวางยาลอบปลงพระชนไอ้คุณชายหัวสูงนั้นให้ตายๆไปเลยกล้ามาดูถูกอาหารข้างทางที่แทบจะเป็นของหล่อเลี้ยงหนูที่ชอบหิวโซตอนเที่ยงคืนมาทั้งชีวิตได้ยังไงกัน

ใช่ๆ ไข่ถ้ามึงได้ไปทำงานที่นั้น กูฝากต่อยปากไอ้นั้นให้แข่วหล่อนไปทั้งปากเลยนะมึง

เออ ได้เพื่อน

เออป้าก็ขอสนับสนุนด้วยนะ หนูไข่เจียวช่วยกระทืบมันให้ตายคาตีนเลยนะ กล้ามาดูถูกอาหารข้างทางที่ป้าคลุกคลีมาเป็นสิบๆปี

ได้ค่ะป้า

เอาเป็นว่าเดี๋ยวตอนเช้านี้ มาหาป้าที่ร้านนะผู้หญิงคนนั้นทิ้งเบอร์ไว้ให้ป้าเดี๋ยวป้าโทรเรียกเค้ามาสัมภาษณ์งานหนูพรุ่งนี้)

ค่ะป้าา

ดีใจกับมึงด้วยนะไข่

เออ

..รุ่งเช้าที่ร้านป้าน้อย..

ป้าาค้าาาหนูมาแล้วค่ะ

นั่งตรงไหนก็ได้เลยลูก

(ฉันเดินไปนั่งที่ประจำของฉันพรางชเง้อหน้าไปมาเพื่อมองหาผู้หญิงคนนั้นคนที่จะมาสัมภาษณ์ฉัน)

เดี๋ยวเค้าก็มาแล้วลูกรอแป๊บหนึ่ง

ค้าาป้า

ตึก

ตึก

ตึก

(เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบลงบนพื้นดังซะจนทำให้ฉันต้องเหลียวหน้าไปมองเลยทีเดียว อีเหี้ยยยย ทันทีที่ฉันหันหน้าไปหาต้นเสียงของรองเท้าส้นสูงฉันถึงกับอ้าปากในภาพที่เห็นตรงหน้า เพราะผู้หญิงคนนั้นที่รูปร่างแบบเช๊พบ๊ะเอ้อเหอเซ็กซี่น่าสูน่าสีน่าดู๋น่าดี๋ชีกอคือมันแบบเอวยี่สิบหกอกสามสิบห้าหน้าผากโหนกนูนบวกลบหารคูณคุณคงรู้คือดีสวยมากกก น่าจะสูงราว168 มีผมสีดำสนิท ในตาสีดำขลับตามสไตล์คนเอเชียแท้ๆปากบางเล็กสีชมพูสวย ถึงแม้หน้าจะแล้วดูมีอายุแล้วแต่แบบโครตสวยยย)

หนูใช่ไหมจ๊ะ ที่จะมาสัมภาษณ์กับน้า (ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วมาที่ฉันที่นั่งอยู่คนเดียวในร้าน)

ใช่ค่ะ

ครืดดด (ผู้หญิงคนนั้นลากเก้าอี้ด้านตรงข้ามฉันพร้อมกับบรรณจงนั่งลงบนเก้าอี้อย่างช้าๆ)

หนูไม่ต้องกังวลหรอกนะจ๊ะ สบายๆเลยน้าชื่อแก้วนะ

ค่ะ สวัดดีค่ะน้าแก้ว หนะ หนูชื่อไข่เจียวนะคะ

หรอจ๊ะ ชื่อน่ารักจังเลยนะ

จริงหรอคะ มีแต่คนว่ามันแปลก มีแต่พี่แก้วคนเดียวที่ชมว่ามันน่ารัก

ไม่แปลกหรอกจ๊ะเป็นเอกลักษณ์จะตาย แล้วก็พี่เผ่ออะไรกันอายุของน้าไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะเรียนพี่แล้วนะแก่ขนาดนี้แล้ว

โหหหห นี่หรอคะแก่ถ้านี่เรียกว่าแก่หนูคงจะแก่แบบก.ไก่ล้านตัวแล้วค่ะ

5555555 หนูนี่ปากหวานจังแถมตลกด้วย งั้นน้ารับหนูเข้าทำงานเลยเริ่มงานพรุ่งนี้เลยนะจ๊ะนี้จะไอดีไลน์ป้าเดี๋ยวป้าส่งที่อยู่ของลูกชายป้าให้นะพรุ่งนี้หนูก็ย้ายเข้ามาอยู่ได้เลยนะ นี่จะเงินเดือนเดือนแรก (น้าแก้วเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบเงินในกระเป๋าตังค์ให้ฉัน ประมาณ 50000บาท)

หะ 50000 บาทเลยหรอคะ

ใช่จะ ทำไมหรอจ๊ะ

มะ มันไม่มากไปหรอคะ

ไม่นิจ๊ะ นี่ก็เงินเดือนปกติเลยนะ อะ9โมงแล้วหรอเนี่ยงั้นน้าต้องไปทำงานก่อนนะ บ้าย บาย

ตึก

ตึก

ตึก

(น้าแก้วเดินจากไปทิ้งให้ฉันเคว้ง อยู่คนเดียวเอาก็เอาวะ เงินเดือนตั้ง50000บาท ต้องทำงานให้ดีที่สุด)

..รุ้งเช้าวันทำงานวันแรก..

(ฉันเก็บของใส่กระเป๋าเรียบร้อยพร้อมกับกอดรำ่ลาไอ้น่อนอยู่นานส่วนไอ้วอร์นะหรอไม่รู้มันหายหัวไปไหน ฉันขับมอไซค์ฮอนด้าเวฟลูกรักฉันมาตามทางกูเกิลแมพที่ปักหมุดที่อยู่ของของลูกชายน้าแก้วจนมาหยุดอยู่ที่สถานที่ๆคุ้นตา บะ บ้านของพี่คิง อย่าบอกนะว่าฉันตะต้องมาเป็น มะ แม่บ้านของพี่คิง )

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***