บทที่3

..รุ่งเช้า..

หาววว อะ อึดอัดจังวะ (ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆนี้มันห้องกูหรอวะไม่มีทางๆฉันยาจกและซกมกจะตายห้องฉันไม่มีทางหรูหราและสะอาดตาขนาดนี้หรอก ฉันก้มมองไปที่ร่างกายของตัวเองขะ แขนมะมีคนกำลังกอดเอวฉันอยู่ ฉันค่อยๆเอี้ยวหน้าไปมองข้างหลังของตัวเองเพื่อมองว่าใครกำลังกอดฉัน พะ พี่ คิง เหี้ยยยทำไงดีวะระหรือว่ากูกับพี่เขาได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้ว ไม่น่าาาาไม่น่าใช้เพราะเสื้อผ้าฉันยังอยู่ครบ32ประการ ทะทำไงดีวะฉันค่อยๆแกะมือที่กอดเอวฉันออกก่อนใช้สกิลการย่องเบาค่อยๆก้าวออกมาจากห้องพี่คิง)

โอ้โหหหห บ้านแม่งโครตกว้างต้องขายไตกี่

ข้างถึงจะซื้อบ้านแบบนี้ได้วะใหญ่ยิ่งกว่าคฤหาสน์ (ฉันสถบออกมาอย่างตกตะลึงหลังจากที่ได้เห็นสภาพบ้านของพี่คิง ไม่ๆไม่ใช่เวลามาคิดอะไรแบบนี้รีบออกไปจากที่นี้ดีกว่า)

เหี้ยยยยมีบันใดคนรวยในละครด้วยวะ (ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับเพร่งพินิจมองไปที่บันใดที่ใหญ่โตซะยิ่งกว่าห้องฉันอีก อยะ อยากนั่งราวบันใดแล้วค่อยๆไถลงมาจังเลย แค่ฉันไถลงมาคงไม่ทำให้บันใดทรุดหรอกมั้ง)

อะ

พรึบ

ฟิ้วววววว

55555555 ในที่สุดความฝันก็เป็นจริงแล้ว ตายตาหลับแล้วโว้ยยวู้วว(ฉันเผลอตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งหลังจากได้ไถบันใดคนรวยตามความฝันซักที)

เอาละหมดเวลาปัญญาอ่อนแล้วซิ ได้เวลาออกไปจากบ้านหลังนี้แล้ว (ฉันเอ่ยขึ้นเรียกสติตัวเองแล้วรีบวิ่งไปที่ประตูก่อนจะออกแรงผลักประตูให้เปิดออกฉันรีบก้าวออกมาแล้วปิดประตูให้พี่คิงอย่างเรียบร้อย)

เหอะรั้วงั้นเรอะ (ฉันสถบขึ้นมาเบาๆหลังจากเหลียวไปเห็นรั้วหน้าบ้านพี่คิงที่สูงซะจนเหมือนสร้างไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ไททั่นบุก)

รั้วแค่นี้นะ ไม่คณามือไข่เจียวผู้ถูกขนานนามว่าหนุมานกลับชาติมาเกิดหรอกน่า(ฉันเปิดสกิลทักษะลิงที่รำ่เรียนมาจากการไปปีนลักโขมยมะม่วงบ้านป้าใบทุกวันในสมัยเด็กๆ ฉันทำการปีนป่ายออกมาจากบ้านพี่ิคิงได้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะยืนโบกมือไปมาอยู่นานกว่าจะมีรถแท็คซี่ผ่านมาก็ผ่านไปเกือบชั่วโมง บ้านของพี่คิงนี้ช่างเป็นสถานที่ๆเหมาะสมที่จะเอาไว้ขังจำเลยรักมากๆเพราะบ้านพี่เค้านะอยู่ในป่าในเขาแถบจะเป็นบ้านหลังเดียวที่ตั้งอยู่บนนี้ด้วยซำ้)

..ด้านคิง..

(ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาพยามควานหาร่างบางที่เคยนอนอยู่บนเตียงแต่กับไม่มี เธอไปแล้วหรอ เธอหนีไปงั้นหรอ ตั้งแต่เกิดมามีแต่ผู้หญิงที่อยากนอนกับเขา ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเคยหนีเขาแบบนี้มาก่อน เธอเป็นใครกันนะ ชายหนุ่มเดินไปที่หน้าคอมพิวเตอร์ของตนเองก่อนจะกดย้อนเวลากล้องวงจรปิดเพื่อดูว่าเธอออกไปจากบ้านของเขาได้ยังไง สายตาของเขาจดจ้องไปที่ร่างบางที่กำลัง ทำท่าทางลุกลี้ลุกลนและทำในสิ่งที่เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะทำ ร่างบางค่อยๆเอนกายลงราวบันใดก่อนจะค่อยๆไถตัวลงมาจากราวบันใดอย่างช้าๆเธอตะโกนออกมาอย่างสนุกสนาน)

หึ

(ชายหนุ่มเผลอเหยียดยิ้มหัวเราะออกมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะหยิบโทรศัพย์ขึ้นมาแล้วกดถ่ายรูปของร่างบางในกล้องวงจรปิดก่อนจะส่งไปให้ลูกน้องคนสนิทของตน)

ตู้ดดดดดดดดด ตู้ดดดดดด กึก มีอะไรให้ผมรับใช้ครับบอส

มึงไปสืบประวัติของผู้หญิงที่กูส่งรูปไปให้มา

ให้กูภายใน3วันนี้ถ้าช้ากว่านี้มึงก็รู้นะว่าจะ

เจออะไร

ครับบอส

..ด้านไข่เจียว..

(ฉันกึ่งเดินกึ่งคานกลับขึ้นมาบนคอนโดของตัวเองอย่างทุลักทุเลอยู่ดีๆก็ปวดหัวจนเหมือนหัวจะระเบิดเลยทั้งๆที่ตอนเช้ายังไม่ปวดขนาดนี้เลยแม่งหนักหัวชิบหายเหมือนไขมันทั้งหมดในบอดี้ไปรวมกันในสมองเลย)

กุญแจ แม่งเอ้ยกระเป๋าอยู่กับไอ้น่อน งั้นก็เข้าห้องไม่ได้อะดิไม่น้าา นอนตรงนี้คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง(ว่าเสร็จฉันก็หมอบคานล้มตัวลงที่พื้นหน้าห้องตัวเอง)

ไข่! มึงเป็นอะไร! ไข่! ตื่นสิ!

(เสียงทุ้มเข้มคุ้นหูของไอ้วอร์ปลุกฉัน พร้อมเขย่าตัวฉันไปมา)

โอ้ยยยย ไอ้วอร์ ไอ้เพื่อนเหี้ยมึงจะปลุกกูทำไมวะ (ฉันเอ่ยขึ้นงัวเงียพร้อมกับดีดดิ้นด้วยความโมโห)

โหหหห ไอ้วอร์มึงไปแมนๆเตะบอลมาหรอ เหงื่อมึงเยอะชิบหายไปไกลๆกูเลยกูเหม็น(ฉันสถบขึ้นมาพรางจ้องมองไปที่ไอ้วอร์ที่ร่างกายเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ)

แฮก มึงไม่เป็นไรนะ ไข่ มึงไม่เป็นไรใช่ไหม แฮก (ไอ้วอร์เอ่ยขึ้นถามฉันอย่างตื่นตระหนก)

มึงเป็นไรอะวอร์ กูไม่ได้จะตาย มึงไม่ต้องกลัว

จะต้องเสียเงินcfดอกไม้จันออนไลน์ให้กูหรอกเพื่อน

พรึบ

ไอ้วอร์ (ฉันสถบขึ้นมาอย่างตกใจเราะอยู่ๆไอ้วอร์มันก็โผลเข้ามากอดฉันไว้)

วอร์มึงกอดกูแน่นไปแล้วนะ อีกหน่อยกูจะสิง

ร่างมึงได้แล้วนะไอ้สัส

เมื่อคืนไอ้น่อนมันโทรมาบอกว่ามึงหายตัวไป

กูตกใจมากเลยนะเว้ย มึงอย่าหายไปแบบนี้อีกนะ(ไอ้วอร์เอ่ยขึ้นเสียงสั่น)

โครกกก!

อุ้ยโทษทีวะวอร์ท้องกูร้อง สงสัยลูกกูหิว

เออ งั้นไปห้องกูละกัน เดี๋ยวกูทำข้าวให้แดก

เย้ ขอบคุณมากเพื่อน

..ในห้องวอร์..

อะ ข้าวกระเพราที่มึงชอบ

โหหหโครตน่าอร่อย มึงนี้เป็นแม่บ้านแม่เรือน

ขนานแท้เลยนะเนี่ย

ไข่ เมื่อคืนนี้มึงหายไปไหนมา

ไม่มีไรหรอกเพื่อนวอร์ ไม่ได้หายไปไหน งำ่ๆ (ฉันตอบกลับไอ้วอร์ไปพร้อมกับยัดข้าวกระเพราเข้าปากไปด้วย)

ตู้ดดดดดดด ตู้ดดดดดดดดด

ใครโทรมาวะวอร์

ไอ้น่อน

ตู้ดดด กึก แฮก ไอ้วอร์มึงเห็นอีไข่รึยัง แฮก

เห็นแล้วมันอยู่ห้องกู

แฮก อยู่ห้องมึงหรอ เออๆ เดี๋ยวกูไปห้องมึง

นะ แฮก

..10 นาทีต่อมา..

ตึ้ง!

อิไข่อยู่ไหน!

อยู่นี้ (ไอ้วอร์ตอบกลับไอ้น่อนที่ถีบประตูห้องเข้ามา)

อิไข่เมื่อคืนมึงหายไปไหนมา! กูกับไอ้วอร์ตามหาแทบตาย! (ไอ้น่อนเอ่ยขึ้นอย่างเดือกดานพรางชี้นิ้วมาที่ฉันที่นั่งกินข้าวอยู่เก้าอี้โต๊ะกินข้าว)

เออะ เอ่อ ไม่ได้ไปไหนนิ

อิไข่! มึงอย่ามาดัจจริต! อย่ามาไร้เดียงสานะ! ตอบกูมามึงไปไหนมา!

ไปคุยกับกูในห้องนำ้ (ฉันลุกขึ้นไปกระซิบข้างหูไอ้น่อนเบาๆ)

ตึก

กึก

(ฉันกับไอ้น่อนพากันเดินเข้าไปห้องนำ้ของห้องไอ้วอร์ย่างพร้อมเพรียง)

มึงมีไรไข่ทำไมต้องหลบๆซ่อนๆมาคุยในห้องนำ้

ก็ต้องคุยในห้องนำ้นี้ละ เพราะถ้าไอ้วอร์รู้เรื่องนี้มันเอากูตายแน่

ว่ามาๆ

คือเรื่องมันเป็นแบบนี้

(ฉันสารถยายเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับฉันให้ไอ้น่อนฟังจนหมดเปลือก)

อิเหี้ยย! จริงดิ!

จริงมึง

อิเหี้ยงั้นก็ต้องปิดไม่ให้วอร์รู้ไม่งั้นมึงตายแน่

ไข่

เออมึงไม่บอกกู กูก็ปิดอยู่แล้วแต่ก่อนอื่นน่อ

นมึงต้องช่วยกูหาข้ออ้างบอกไอ้วอร์ก่อนว่ากูไปไหนมา

เอ่ออ กูรู้แล้วมึงแค่บอกว่ามึงเมามากแล้วขึ้น

แท็คซี่กลับบ้านโดยไม่ได้บอกกู แล้วมึงก็ลืมกระเป๋าไว้ที่กูก็เลยไม่มีกุญแจเข้าห้องมึงเมามากจนเผลอหลับตรงหน้าประตู

เออวะความคิดมึงเข้าท่าวะน่อน ป่ะออกไปข้างนอกมันจะได้ไม่สงสัย

แอ๊ด

กึก

(ฉันกับไอ้น่อนเดินออกมาจากห้องนำ้พร้อมกัน)

พวกมึงจะเข้าไปในห้องนำ้กันทำไม (ทันทีที่ฉันกับไอ่น่อนเดินออกมาจากห้องนำ้ไอ้วอร์ก็เอ่ยถามขึ้นมาทันที)

ไม่มีอะไรนิ

ใช่ๆไม่มีไรเนาะน่อนเนาะ

ใช่ๆ ไข่ ใช่ๆไม่มีไรๆ

จริงหรอ(ไอ้วอร์เอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาคาดคั้นมาที่ฉันกับไอ้น่อน)

จริง มึงจะมาคาดคั้นกูกับอิไข่ทำไมวอร์ อิไข่มันบอกกูแล้วที่มันหายไปเมื่อคืนเพราะมันเมามันเลยเรียกแท็คซี่กลับบ้านโดยไม่ได้บอกกูแล้วมันดันลืมกระเป๋าไว้ที่กูมันเลยไม่มีกุญแจเข้าห้องด้วยความที่มันเมามากมันเลยวูบดับลงที่หน้าประตูเลย เรื่องมันก็ประมารณนั้นหละ

เชื่อได้หรอ(ไอ้วอร์เอ่ยขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าที่บ่งบอกว่ากูไม่เชื่อหรอกมาให้ฉันกับน่อน)

แล้วแต่ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง

พวกมึง! วันนี้ไปแดกหมูทะกันป่ะ! (ฉันเอ่ยขึ้นมาเสียงดังเพราะ ต้องการตัดบทสนทนาพวกนี้ไอ้วอร์มันจะได้ไม่ต้องถามไซร้ให้มากความ)

ไป! (ไอ้น่อนไอ้วอร์ตอบกลับมาใส่ฉันเสียงดัง)

เออๆงั้นไปกันเลยยย

..ณ.ห้าง..

ไอ้วอร์ทำไมมึงต้องมาแดกหมูทะในห้างวะ

อ้าวไข่ มึงจะให้กูไปแดกข้างทางหรอ มึงดู

อากาศข้างนอกแค่เดินออกจากบ้านแค่ก้าวเดียวกูก็โดนความร้อนแผดเผาเป็นเถ้าทุรีแล้ว

กินหมูทะก็ต้องกินข้างทางสิวะถึงจะได้ฟิวส์

เนอะน่อน

ใช่อิไข่มันก็พูดถูกหมูทะต้องแดกข้างทาง