เสียใจ1

เอ่อ... นี่มันอะไรกันละครับเนี่ย

ชิกิพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขากำลังนอนอยู่ตรงพื้นตรงหน้าเขากับผู้ชายที่เขาไม่รู้จัก แถมอีกคนใส่แค่ชุดคลุมอาบน้ำด้วยแล้ว ทำให้ชิกิยืนมองด้วยสายตาตกใจเล็กน้อย ปนสับสน เขามองหน้าพะแพงสลับกับชายที่      พะแพงทับอยู่ แล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด 

ชิกิ นายกำลังเข้าใจผิด คือว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดนะ 

อ่า ให้ตายสิ ไม่ต้องพูดอะไร รีบไปดีกว่าจะสายแล้วชิกะรออยู่นะ ลุกขึ้นมาสิ

ชิกิพูดขึ้นด้วยสีหน้าราบเรียบ แล้วหันหลังจะเดินกลับออกไป 

พะแพงเห็นว่าท่าไม่ดีจึงรีบลุกขึ้นแล้วหันหลังกลับไปเอากระเป๋าของเขาแล้วรีบวิ่งตามชิกิออกไปทิ้งให้ยูกินั่งอยู่ตรงหน้าประตูโดยไม่ช่วยเขาสักคน 

ชิกิ นายอย่าพึ่งคิดมากนะ ฉันจะเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น 

ชิกิหันหน้ากลับมามองเพื่อนของเขา ก่อนจะทำหน้าซึมใส่พะแพง แล้วเดินขึ้นรถไปไม่พูดอะไรกับพะแพงสักคำ พะแพงเองก็เดินขึ้นรถของชิกิเช่นกัน

เอาไว้ง้อตอนถึงโรงพยาบาลก็ได้เพราะเขาอยู่แผนกเดียวกัน พะแพงคิด

ด้านยูกิ 

เขายังคงนั่งอยู่ที่พื้นบ้านของพะแพง เขาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ยังไม่หาย ก่อนจะคิดได้ว่า ชิกิ เป็นผู้ชายที่พะแพงละเมอหาเมื่อคืน อะไรกัน พะแพงชอบไอ้หน้าอ่อน  ชิกินั่น อย่างงั้นเหรอ 

ยูกิรีบลุกขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหามือขวาของเขา 

เคียวยะ มารับฉันที ฉันอยู่ตรงบ้านที่ตรงข้ามกับ  โรงพยาบาลฮินาตะ รั้วสีขาวใหญ่ๆ เอาเสื้อผ้าของฉันมาด้วยแล้วก็หาประวัติคนที่ชื่อพะแพงเป็นหมอโรงพยาบาลในเครือของเรามาด้วย ฉันต้องการรู้ข้อมูลของคนๆนี้ทั้งหมด 

รับทราบครับท่านยูกิ ผมจะไปถึงในอีก10นาที  เมื่อยูกิได้คำตอบของมือขวาเขาก็วางสายทันที 

นายต้องมาเป็นคนของฉันพะแพง ยูกิพูดกับตัวเอง เขานั่งรอมือขวาของเขาไม่นานก็มาถึง เคียวยะเดินมากดออดหน้าประตู เพื่อให้เจ้านายของเขามาเปิดประตูบ้านให้ 

ท่านยูกิ ผมมาแล้วครับ เสื้อผ้าของท่านอยู่นี่ครับ ส่วนเรื่องข้อมูลของคนที่ท่านต้องการผมกำลังรวบรวมให้ครับ น่าจะเสร็จพอดีที่ถึงบริษัท 

ดี หาคนมาเฝ้าบ้านหลังนี้เอาไว้ด้วย อย่าให้เป็นที่สะดุดตา แต่งตัวธรรมดาที่สุดเท่าที่จะทำได้ คอยเฝ้าระวังเผื่อมีคนของตระกูลอื่นมาวุ่นวายกับคนของฉัน 

หมายถึงคนที่ท่าให้ผมหาข้อมูลเขานี่เหรอครับ 

ใช่ เขาช่วยฉันไว้ แถมยังทำอาหารอร่อยถูกปากฉันด้วย คนนี้แหละที่ฉันจะเอามาเป็นคนของตระกูลฉัน เขาจะเป็นนายท่านอีกคนของนายด้วยเคียวยะ ดูแลเขาให้ดีๆ 

ยูกิพูดพร้อมเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จเรียบร้อย เขาไม่ลืมที่จะวางนามบัตรของเขาใว้บนโต๊ะรับแขก ตามที่บอกพะแพงไว้ แล้วเดินออกไปขึ้นรถส่วนตัวของเขาทันทีเพื่อไปบริษัท 

ชิกะ เดี๋ยวถึงโรงพยาบาลแล้วเธอรอพี่ห้องพักนะ พี่จะไปเดินตรวจคนใข้ หิวก็หาอะไรกินก็ได้ หลังตึกมีร้านมินิมาร์ทอยู่ ไปเองได้ใช่ไหม 

อืม พี่ไปเหอะ ฉันดูแลตัวเองได้ไม่ต้องห่วง 

พะแพงปล่อยให้สองพี่น้องคุยกันก่อนแล้วเขาค่อยเข้าไปคุยกับชิกิ พวกเขาเดินตรวจคนใข้ด้วยกันในช่วงเข้าจนตอนนี้พักเที่ยงแล้ว ปกติพวกเขาจะไปทานข้าวที่ห้องอาหารด้วยกัน แต่วันนี้ชิกิกลับไม่ไปด้วย โดยให้เหตุผลว่าต้องพาชิกะไปทานข้าข้างนอก พะแพงได้แต่ครุ่นคิดว่าจะทำยังไงเพราะหลังจากลงรถมาพวกเขาไม่ได้คุยกันเลย มันน่าอึดอัดมากสำหรับพะแพง จนถึงเวลาที่ว่างพะแพงจึงเป็นฝ่ายไปหาที่ห้องพักของชิกิเพราะชิกิไปส่งชิกะกลับบ้านแล้วด้วยเขาจึงเข้าห้องพักได้อย่างอิสระแล้วเริ่มเปิดประเด็นที่จะพูดทันที 

ชิกิ นายโกรธฉันอยู่เหรอ ฉันอธิบายได้นะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าน่ะ 

จะพูดอะไรก็พูดเถอะ ฉันว่างฟังนายได้แต่ไม่นานนักหรอก 

หมายความว่ายังไงที่ว่าฟังได้ไม่นานนายมีงานอะไรงั้นเหรอ

ไม่เกี่ยวกับนายพะแพง พูดธุระของนายมาได้แล้ว 

ก็ได้ คือว่าผู้ชายที่นายเห็นน่ะ เขาเป็นคนเจ็บที่ฉันเจอน่ะ เขาถูกยิงมาเมื่อวานฉันเลยช่วยเขาไว้ ส่วนภาพที่นายเห็นเมื่อเช้าคือว่าฉันสะดุดขาตัวเองแล้วล้มใส่เขาตอนจะไปเปิดประตูให้นายน่ะ ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น 

ใครจะไปเชื่อลง สภาพแบบนั้น นี่นายชอบผู้ชายงั้นเหรอพะแพง นายชอบเขารึเปล่า

ทะ...ทำ...ทำไมถึงถามอะไรแบบนี้ละ นายไม่พอใจที่ฉันไม่บอกนายเรื่องเขาใช่ไหม

ฉันถามนายไม่ใช่ให้นายมาถามฉันกลับนะพะแพง ตกลงนายชอบผู้ชายด้วยกันงั้นเหรอ นายเป็นเกย์ใช่ไหม ตอบฉันมา 

ใช่ ฉันเป็นเกย์ ฉันไม่ได้ชอบเขาคนนั้น ฉันชอบนายชิกิ 

รู้แบบนี้แล้วนายจะทำยังไงต่อละเลิกคบฉันหรือไง 

ชิกิไม่ตอบนั่งมองพะแพงด้วยสายตาที่พะแพงเองอ่านไม่ออก เขาทั้งสองเงียบไปสักพักชิกิเลยตัดสินใจพูดสิ่งที่พะแพงเองก็เตรียมใจไว้แล้วก่อนหน้านี้ 

ขอโทษนะพะแพง เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วละ     ถึงนายจะชอบฉันแต่ฉันไม่ได้ชอบนายเลยสักนิด ฉันคิดกับนายแค่เพื่อนเท่านั้น แล้วก็ ฉันไม่ชอบผู้ชายด้วยกัน      ฉันชอบผู้หญิง ต่อไปเราทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันเถอะนะ

ชิกิ นาย...นายจะตัดเพื่อนกับฉันงั้นเหรอ เราเป็นเพื่อนกันมา 8 ปีเลยนะ 

แล้วยังไงละ จะให้ฉันเป็นเพื่อนกับคนที่คิดไม่ซื่อกับฉันงั้นเหรอ ฉันทำไม่ได้หรอกนะ 

แล้วนายคิดว่าฉันทำได้งั้นเหรอ อยู่ๆก็มาตัดสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนเพียงเพราะฉันเป็นเกย์น่ะ นายไม่ชอบขนาดนั้นเลยเหรอ 

พอเถอะ ฉันไม่มีอะไรจะต้องพูดหรืออธิบายกับนายอีกแล้วพะแพง นายไปเถอะ 

ชิกิ

พะแพงเรียกชื่อของคนที่เขาพึ่งสารภาพรักไปแต่กลับโดนตัดเพื่อน เขามองหน้าชิกิก่อนจะจะเดินหันหลังกลับออกจากห้องพักชิกิ เมื่อออกมาจากห้องแล้วเดินมาที่หน้าลิฟต์พนักงานความอดทนทั้งหมดของเขาหมดลงแล้ว เขาร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เขาร้องอยู่อย่างนั้นจนมีคนมายืนข้างๆเขา พร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ พะแพงจึงหันกลับมามองคนที่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เขาก็ต้องขมวดคิ้วลงเล็กน้อย 

คุณยูกิ มาได้ไงครับ 

ก็ฉันว่าง อีกอย่างตอนนี้เวลาพักของนายไม่ใช่หรือไงมายืนร้องไห้ทำไมตรงนี้ 

ผมแค่มีเรื่องเครียดๆน่ะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวก็หายแล้ว พะแพงพูดแล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาของตัวเอง 

ถ้าเครียดมากเล่าให้ฉันฟังได้ไหม ฉันรับเป็นที่ปรึกษาชั่วคราวของนายได้นะ ถือว่าตอบแทนที่นายช่วยฉันไว้ 

ระหว่างที่ยูกิพูดกับพะแพงนั้น พะแพงก็ร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม ยูกิจึงดึงอีกฝ่ายมากอดเพื่อเป็นการปลอบแล้วลูบหัวลูบหลังให้ด้วย 

นี่ นายหยุดร้องเถอะนะ นายกินข้าวหรือยังเนี่ย 

ยูกิถาม พะแพงที่ร้องไห้ก็ส่ายหัวเบาๆ ทำให้ยูกิรู้ว่าพะแพงนั้นยังไม่ได้ทานอะไรเลย เขาจึงดึงข้อมือพะแพงแล้วออกไปขึ้นรถของเขาสั่งให้คนขับรถพาเขาไปร้านอาหารทันที 

ด้าน ชิกิ

หลังจากที่เขาพูดกับพะแพงแบบนั้นเขาก็กลับมานั่งคิดใหม่เรื่องระหว่างเขากับพะแพง 

เขาเป็นอะไรไป พะแพงชอบผู้ชายด้วยกันทำไมต้องโมโหขนาดนั้น แถมพะแพงยังชอบเขาด้วย เขาควรดีใจสิที่พะแพงชอบเขา แล้วเราพูดอะไรออกไป แบบนั้นต้องไปขอโทษพะแพง

คิดแล้วชิกิก็รีบเปิดประตูเดินออกมาตามหาพะแพงทันที 

คงไปที่ลิฟต์พนักงานสินะ คงยังไม่ได้ไปไหนหรอกใช่ไหม หงุดหงิดตัวเองเป็นบ้า ชิกิพูดกับตัวเองจนเขาเดินมาถึงลิฟต์พนักงาน เขาก็ต้องหยุดเดินเพราะถาพที่เขาเห็น 

พะแพงกำลังร้องไห้ เขาไม่เคยเห็นพะแพงร้องไห้เลยสักครั้งตั้งแต่รู้จักกันมา แต่ตอนนี้พะแพงกำลังร้องไห้เพราะเขา เขาต้องไปปลอบเขาสิเวลานี้พะแพงต้องการเขาที่สุดแล้วเขาต้องขอโทษพะแพงด้วย 

ชิกิที่กำลังจะเดินเข้าไปหาพะแพงก็ต้องหยุดอีกครั้งเมื่อเขาเห็นชายหนุ่มเขาเจอที่บ้านของพะแพงเดินเข้าไปหา   พะแพงที่ยืนร้องไห้อยู่ ผู้ชายคนนั้นตอนนี้ใส่ชุดสูทผูกไทป์เรียบเนี๊ยบกำลังพูดบางอย่างกับพะแพงแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้พะแพง พะแพงรับมาแล้วพูดอะไรกันนิดหน่อยก่อนที่ชายคนนั้นจะดึงพะแพงเข้าไปกอด พร้อมลูบหัวพะแพงด้วย  ชิกิกำมือแน่นกับภาพตรงหน้า 

ทำไมเป็นเขาอีกแล้ว ทำไมเขาต้องมายุ่งกับพะแพงด้วย เขาเป็นใครกัน

ชิกิไม่ได้เดินเข้าไปหาพะแพงจนผู้ชายคนนั้นดึง     พะแพงเดินออกไปจากโรงพยาบาล เขาทำได้แค่มองตามหลังเท่านั้น

ช่างเถอะยังไงค่อยหาเวลาไปขอโทษทีหลังแล้วกัน หวังว่านายจะยังไม่เปลี่ยนใจจากฉันนะ พะแพง

ชิกิพูดกับตัวเองก่อนจะเดินหันหลังกลับไปที่ห้องพักของเขา 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***