ตอนที่ 4.

"ปะเล่นกันนน" เจ้าสายเสมอพูด

.

.

.

.

คงมีเเต่พวกมันนี้เเหละที่คบกับผม พวกมันไม่ได้ไร้อัตลักษณ์นะเเต่เป็นอัตลักษณ์ที่คนอื่นคิดว่ามันอ่อนเเอหรือไม่มีประโยชน์ เเต่จริงๆมันเป็นอัตลักษณ์ที่ดีมาก

.

เจ้าหัวเทา- อัตลักษณ์เล็บ(เมื่อใช่อัตลักษณ์เเล้วจะเพิ่มพลังไปที่มือ มีเล็บงอกออกมานิดๆเล็บนั่นก็คมมาก)

เจ้าขี้บ่น- อัตลักษณ์บาเรีย(สามารถสร้างบาเรีย ป้องกันอาวุธได้ เเละไม่ให้เสียงออกไปนอกบาเรียได้)

ไอ้สายเสมอ- อัตลักษณ์ความเร็ว(สามารถเสริมความเร็วไปทั่วร่างกายได้ เเละสามารถทำให้คนอื่นได้)

เจ๋งใช่ไหมละ~ พวกมันไม่ค่อยเเสดงอัตลักษณ์หรอกมันเเทบจะใช่ชีวิตเป็นคนไร้อัตลัษณ์ไปเเล้วด้วยซ่ำ เเต่มันก็อยากจะเป็นฮีโร่

อาจจะเป็นเพราะผมก็ได้ที่พวกมันไม่ใช่อัตลักษณ์.... เราเป็นเเก๊งที่สนิทกันมากอยู่ด้วยกันมาตั้งเเต่ป.6 เเต่ก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันทุกปี ถึงเเม้มันจะรู้ว่าผมไร้อัตลักษณ์เเต่ก็ไม่เคยเกลียดผมเลย

ผมโคตรรักพวกมันเลย ไปไหนด้วยกันตลอด

อ้า! ลืมเลยมันเป็นเด็กทุนนะ ไม่มีพ่อเเม่ไม่มีญาติมันอาศัยอยู่บ้านผม เเม่ผมก็ไม่ได้เกี่ยงอะไร ยินดีด้วยซ่ำไป เรานอนห้องเดียวกัน

เเละถึงผมจะมีเพื่อนที่ดีขนาดไหน ผมก็ไม่มีทางที่จะลืมคัตจัง เพื่อนคนเเรกของผมไปได้หรอกนะ ก็ยังชื่นชมไอ้เพื่อนปากจัดนั่นเสมอ มันคือ'เพื่อน'ที่ผมไม่มีทางเกลียด

.

.

.

.

.

.

.

-17.49-

"ปะ! กลับบ้านกัน" ผมพูด

"อื้ม" พวกมันตอบ

.

.

.

.

.

-บ้านอิซึคุ-

"กลับมาเเล้วครับ" พวกผมพูด

......เเต่เงียบกริบไร้เสีบงตอบกลับจากเเม่

"น้าอิงโกะคงไปทำงานสินะ" เจ้าขี้บ่นพูด

"เข้าบ้านกันเถอะ" ผมพูด พวกผมก็เดินเข้าบ้านไปวางกระไว้ข้างโซฟา ผมเดินมาที่โต๊ะกินข้าวมีอาหารวางไว้อยู่พร้อมโน็ต

..._______________________...

...เเม่ออกไปทำงานนะจ๊ะ ข้าววางไว้ให้เเล้ว...

...อย่านอนดึกมากละ กินให้อร่อยนะจ๊ะ...

...^^...

^^^จากอิงโกะ^^^

..._______________________...

"เเม่ไปทำงานน่ะมากินข้าวกัน" ผมพูด

"เย้! ฝีมือน้าอิงโกะกินเป็นล้านๆครั้งก็ไม่เบื่อ~" เจ้าหัวเทาพูดพรางน้ำลายไหล พวกผมก็ลั่นขำกันยกใหญ่

"ง่ำๆๆๆ"

"กินดีๆสิ!" เจ้าขี้บ่น โป้ง!! หัวเจ้าหัวเทาไปที

"อั่ก!"

"5555555" พวกผมหัวเราะกันอย่างมีความสุข

"เออจริงสิ เกะโตะนายได้คุยกับหญิงที่ไหนมาอีกเเล้วล่ะ?" ผมพูด

"น้องโรสที่อยู่ม.1น่ะสิ ก้นเด้งๆนมตูมๆ เสียงหวานๆ อ๋าา! ช๊อบ!ชอบ!" มันพูด ท่าทางต้องไปหาหมอจิตแพทย์เเล้วล่ะนะ

"เห้อ" ผมถอนหายใจเเรงกับเพื่อนโรคจิต เเต่ก็เเอบขำนะ55555

"เออใช่สิ อิสึคุ" เจ้าขี้บ่นพูด

"ห้ะๆ ว่า?"

"พรุ่งนี้นายไปหาหมอนีี่?"

"เออว่ะ ลืมเลย" ผมกำหัวเเครกๆ ลืมไปซะสนิดว่าพรุ่งนี้ไปหาหมอเพื่อตรวจอัตลักษณ์

^^^(คนที่ไร้อัตลักษณ์ไปตรวจทุกปี^^^

^^^เพราะอัตลักษณ์อาจะมาช้ากว่า^^^

^^^คนทั่วไปก็ได้ จึงต้องไปตรวจ^^^

^^^ในเเน่ใจทุกปี)^^^

^^^[!ผมคิดเองนะฮะ! : คนเเต่ง]^^^

"เอาเถอะรีบกินข้าวดีกว่า" ผมพูด

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

-22.33-

พวกผมเผลอเล่นเกมกันจนดึกเลย -.-'

ลืมบอกไม่ใช่เเค่นอนห้องเดียวกันนะ เตียงเดียวกันด้วย เตียงมันใหญ่พอสมควร เลยไปไม่เบียดกันนอนสบายซะยิ่งกว่า อบอุ่นดี

(ลายมือเละมากกก: คนเเต่ง)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***