ต่อสิ

ต้า

:

:

ในที่สุดวันสุดท้ายก็มาถึงโอ้ยยย...กูจะบ้าตายหลังจากที่ติดป้ายเดินไปเดินมาทั่วมหาลัยจนอาจารย์ต้องเอ่ยถาม ไหนจะสาวๆอีกหายเข้ากรีบเมฆอีก..วุ้...ชีวิตกู "ไหนๆก็ไหนๆแล้ว วันนี้ไปหาไอ้ทายหน่อยดีกว่า"แล้วผมก็ตรงไปยังคณะบริหารก่อนจะเห็นมันนั่งอยู่กับเพื่อนอีกคนดูสนิทสนม "แน่ะ...มีป้อนขนมด้วย"

ผมสบทออกมาเบาๆก่อนจะเดินเข้าไป

"ทาย...ทำอะไรอยู่น่ะ....กูนั่งด้วยดิ ชายคนนั้นมองผมด้วยความสงสัย

"มาทำไมอีก..นี่มึงไม่มีเรียนหรอวะ มาได้ทุกวัน มันถามออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิด

"ก็มี...แต่กูจะมาดูว่าที่แฟนกูก่อนว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน...กับใคร แล้วผมก็เหลือบไปมองอีกคนที่อยู่ตรงข้าม คนนั้นทำหน้าไม่พอใจออกมาก่อนจะพูดกับผม

"เอ่อ..พี่ชื่อ เจ เจ นะครับเป็นเพื่อนสนิทของทาย เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ตอนมัธยม เรียนด้วยกัน นอนห้องเดียวกัน แล้วก็...อาบนํ้าด้วยกัน

"แล้วใครสน..ผมพูดพร้อมกับกระแทกตัวลงไปนั่งลงข้างๆทายพร้อมกับเกาะแขนไว้ ชายคนนั้นทำหน้าไม่พอใจออกมาอย่างปิดไม่มิด

"นี่ต้า..ปล่อย ไอ้ทายพูดขึ้นพร้อมกับจะแกะมือผมออก

"ไม่ปล่อย ไม่ปล่อย ทำไมจับนิดจับหน่อยไม่ได้หรือไง ทีให้พี่เจ ป้อนขนมยังไม่ว่าอะไรเลยหรือชอบให้คนป้อน กูก็ป้อนได้นาาา...เอาป่าว

มันทำหน้าลึกลักออกมา

"นี่มึงพูดไร...โรคจิตป่าวเนี่ยแล้วเลิกทำหน้า

อย่างนั้นใส่กู เห็นแล้วกูระแวง

"อะไร...กูหมายถึงป้อนขนม มึงคิดอะไร คิดมากเหมือนกันนะเนี่ยย...

"เหอะ...ไม่คิดมากก็บ้าล่ะ โดยเฉพาะกับคนอย่างมึง

"ทำไม..อย่างกูเป็นไง..หล่อ เท่ ดูดีว่างั้น

"เหอะ...กูละเชื่อเลย

แล้วมันก็แกะมือผมออกก่อนจะลุกขึ้น

"เดี๋ยวดิวาาา ทาย .... กูล้อเล่นนิดเดียวเอง ก็กูมาหามึง มึงลืมแล้วหรอ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนาาา....

"เออ...เออ...เอาโทรศัพท์มา กูรีบ กูมีเรียน  อะ....เดี๋ยวข้อสองกูจะไลร์บอกแล้วกัน แล้วมันก็เดินไปเลย ผมก็ได้แต่ยิ้มออกมาในความสำเร็จ "เสร็จไปแล้วหนึ่งข้อ..อิอิ...มึงเสร็จกูแน่"ผมพูดกับตัวเอง

นะตึกคณะวิศวะ

ไลร์

:

:

ท   :   "มึงอย่ากวนดิ..กูยังเรียนไม่เสร็จ

 ต     :"222222222222

ท    :"สัตว์

ต      :"2

ท     :"ถ้าไม่เลิกกูจะบล็อกมึงชะ

 ต       :"เออ......ปีศาจ

///

"นี่มึงยิ้มไรวะ....อ๋ออออ....นี่มึงได้ไลร์ไอ้ทายมาแล้วหรอวะ สุดยอดวะ งั้นมึงก็สำเร็จไปอีกขั้นนึงแล้วสิ ไอ้บอลถามขึ้น

"เออ...กูกำลังภูมิใจกับความสำเร็จกูอยู่ 

"ยังมีข้อสองกับข้อสามนะโว้ยอย่าลืม ไอ้เพชรพูดขึ้นมาบ้าง

"กูไม่กลัว กูผ่านข้อหนึ่งมาแล้ว กูไม่ยอมถอยง่ายๆหรอก ผมทำหน้าจริงจังออกมา

"กูแปลกใจนะเนี่ย..กูไม่เคยเห็นมึงจริงจังแบบนี้มาก่อน ระวังจะจับเขาแต่ดันโดนจับชะเองล่ะ

"หมายความว่าไงวะ กู งง  อะไรจับ จับ ใครจับใคร

"เฮ้ย..ดีนะที่มึงโง่ ไอ้เพชรพูด

"เชี่ยยย...เพชร  มึงว่ากูหรอ 

 แต่ก็จริงของมันทำไมผมต้องดีใจขนาดนี้ด้วยวะ หรือเป็นเพราะผมไม่เคยจริงจังแบบนี้มาก่อน พอได้มาแล้วมันถึงรู้สึกภูมิใจขนาดนี้

12:00

หลังจากนั้นผมก็มาหามันที่ตึกบริหารอีกเห็นมันกินข้าวอยู่กับพี่เจ "แหมมม...กินข้าวด้วยกันด้วยยย..

ไหนรองไปดูดิกินอะไรกัน "หลังจากนั่นผมก็ชื้อข้าวแล้วเดินตรงเข้าไปก่อนจะกระแทกจานข้าวลงบนโต๊ะแล้วลงไปนั่งเบียดไอ้ทาย

"กินอะไรกัน   ผมถามไอ้ทายขึ้น  โห้...กินแกงส้มด้วย ไม่เผ็ดหรอวะ

"ใครจะไปกินไข่เจียวเหมือนมึง ไม่ใช้เด็กชักหน่อย แล้วนี้มึงถ่อมากินข้าวที่นี่ อยู่นั่นไม่มีข้าวให้กินหรอไง

"มี...แต่...กูชอบกินไข่ที่นี่ อร่อยดี 

"แอ้ะ..แอ้ะ...แอ้ะ....ไอ้พี่เจมันสำลักออกมา 

"ทำไม..กูพูดอะไรผิด

"หึ..มึงนะพูดไม่ผิดหรอกแต่ถ้ามึงพูดให้จบประโยคมันจะดีกว่านี้ เช่น ไข่เจียวไม่ใช้ไข่เฉยๆ

"แล้วมันก็ไข่เหมือนกันป่าววะ

"เออ..เออ..กูขี้เกียจจะเถียงกับมึงแล้ว มึงมีไรอีก 

กูบอกแล้วไงว่าจะไลร์ไปบอก

"ก็มึงไม่บอกกูชักที กูใจร้อน 

"เฮ้ยยย...มันถอนหายใจออกมา "งั้นเองงี้ ข้อสองมึงต้องทำตามที่กูบอกทุกอย่างภายในสิบวัน 

ผมทำท่านับนิ้วมือ 'ยังทันแฮะ ยังไม่ครบเดือนแต่เหลือเวลาอีกห้าวันจะครบเดือนจะทันข้อสามหรือเปล่าวะ งั้นเอาข้อนี้ให้ได้ก่อนละกัน'ผมนึกในใจ

"ได้...งั้นมึงจะให้กูทำไร

"ไว้ไลร์บอกแต่ตอนนี้กูให้มึงกินข้าวนี่ให้หมดแล้ว

กลับคณะไปชะ

"วุ้...ใจร้ายวะ  ผมทำท่างอนออกมา

หลังจากที่ผมกลับมาจากคณะมัน ก็ปาไปจนถึงตอนเย็นไอ้ทายก็ยังเงียบ ไม่ไลร์บอกผมชักที

"โอ้ยยย...หงุดหงิดโว้ยย...มันจะให้กูทำไร ทำไมมันไม่ไลร์บอกกูชักทีวะ  

"มึงเป็นไรนี่...มันไม่ไลร์บอกมึงก็ดีแล้ว มันจะได้จบภรกิจโดยไม่ต้องทำไร ไม่ดีหรอวะ ไอ้บอลพูดขึ้น

"เออ...แล้วทำไมกูต้องหงุดหงิดด้วยวะ  อยู่ๆเสียงไลร์ก็ดังขึ้น" มาแล้วววว..."

ไลร์

:

:

ต      :  ว่า

ท      :พรุ้งนี้กูจะกลับบ้านห้าวัน มึงต้องไปกับกู

ต      :ห้ะ...แต่กูมีเรียน

ท      :ลา.....เจอกันไต้หอนักศึกษา 8:00 อย่าสาย..

ต      :เออ...สัตว์

////

แล้วผมก็มาตามนัดตอนเช้าของวันรุ้งขึ้นพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้า

"มาสาย"มันพูดออกมาทันทีที่ผมเดินมาถึง

"สายที่ไหนหลือตั้งสิบนาที มึงรู้ไหมเมื่อคืนกว่ากูจะขอแม่กูได้ก็ปาไปห้าทุ่ม กว่ากูจะได้นอนอีก ..วุ้

เออ..ว่าแต่มึงจะกลับบ้านไปทำไม

"ก็แม่กูป่วย

"แล้วมึงจะให้กูไปด้วยทำไม

"ก็....ถ้ามึงไม่ไปกับกูมึงก็สบายสิ ใครยอม...มันพูดโดยไม่มองหน้าผมก่อนจะเดินไป

"เดี๋ยวดิวะ...แล้วบ้านมึงอยู่ไหนอะ

"ภูเก็ต

"ห้ะ....

กว่าจะถึงจุดหมาย ทำเอาผมอ๊วกออกมาเป็นสิบรอบมันพาผมขึ้นรถทัวร์ ลงเรือ นั่งรถสองแถว 

แม้งงง...บอกให้ขี่เครื่องบินมา มันก็บอกว่ากลัวความสูง...สัตว์ บางทีผมก็นึกในใจว่ามันจะแกล้งผมหรือเปล่า แต่ก็เอาเหอะ...ยอมๆไปจะได้จบๆ

###%%%%%###%%%

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***