อยู่ๆเหมือนมีใครมากอดเลย สัมผัสแบบนี้น่าจะเป็นไคโตะแน่ๆ อบอุ่นเหลือเกินไม่คิดว่าจะมีใครทำแบบนี้กับเรา แม่งพูดไม่ออก... ตั้งแต่เกิดมาก็มีแต่ความรุนแรงในครอบครัว ทำให้เป็นเด็กเก็บกด
ยิ่งบวกกับนิสัยที่เป็นคนตรงๆ หาที่ระบายไม่ได้เลยต้องไปลงกับเพื่อนร่วมห้องทำไปเรื่อยๆจนชินชา และตัวเราเองได้ไปอ่านพวกนิยาย เว็บตูน จนเริ่มอยากจะทำแบบนี้บ้าง ซึ่งก็ทำได้จริงๆแล้วมันได้กลายเป็นงานอดิเรกไปโดยปริยาย
"ท่านไนลอนครับ ทำไมถึงร้องไห้แบบนี้กันครับ" ที่พึ่งสุดท้ายคงจะเป็นตัวละครที่เราแต่งเอง ไม่อยากจะกลับไปโลกเดิมอีกแล้ว
"ฮือ ฮือ ท่านไคโตะพาบี๋ไปบ้านเราหน่อย..."
"ได้ครับ ท่านพ่อขอตัวก่อนนะครับ"
"เอิ่ม... ดูไนลอนเสร็จ มาเจอพ่อด้วยมีธุระด่วนต้องคุยกัน"
หลังจากออกมา ไนลอน อาการเริ่มซึมจน ไคโตะ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้พยายามปลอบใจเท่าไรเหมือนอาการจะไม่ค่อยจะดีขึ้น ถ้าแม้ตัวของ ไนลอน เคยถูกกอดจาก ไคโตะ แล้วก็ตาม
"ท่านไคโตะ คนอย่างผมมีอะไรพิเศษหรอที่ทำให้ท่านมาตกหลุมรักแบบนี้กันครับ" คำถามแบบนี้ ไคโตะ เองยังตกใจ
"ตามจริงข้าเองไม่ได้ชอบผู้หญิง ข้าชอบผู้ชายที่มีความพิเศษในตัวเอง ไนลอน ข้าเล็งตั้งแต่เจ้ายังไม่เป็นหัวหน้าอัศวินเพราะว่า เจ้ามีเสน่ห์เฉพาะตัว แถมข้ายังชอบนิสัยที่เป็นคนตรงๆ เรียกว่า ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอ"
มันยังไม่เบาใจเลยแถมยังกลุ้มใจหนักกว่าเดิม 'ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอ?'ก่อนจะเจอเราไม่เคยมีรักให้คนอื่นเลยหรอ
//ลูบหัวเบาๆ
"คงจะเจอเรื่องอะไรที่หนักใจล่ะซิ ระบายออกมาเลยพร้อมรับฟังอยู่เสมอนะ คนเก่งของผม"
"ถ้าเราบอกเรื่องนี้จะเชื่อคำที่เราพูดไหม?"
"ข้าเชื่ออยู่แล้ว"
"จริงๆเรามาจากอีกโลกหนึ่ง โลกที่เราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่หลุดเข้ามาในโลกนิยายที่เป็นคนแต่งเอง แล้วเข้ามาอยู่ในร่างผู้ชายที่มีชื่อว่า ไนลอน เราเองยังไม่รู้นะ ว่าจะกลับไปโลกเดิมได้ไหม?"
ดูเหมือนจะเชื่อคำพูดที่ไนลอนพูดทั้งหมด
"เดี๋ยวนะ เจ้าคงจะรู้จุดจบใช่ไหม แล้วทั้งสองเราจะได้แต่งงานกันไหม?" นึกว่าจะไม่เชื่อสักอีก จุดจบยังไงก็รู้อยู่แล้วแต่เรื่องแต่งงานนี่สิ...
"พระเอกได้แต่งงานครับท่าน"
"ใช่ข้าไหม ข้าคงจะเป็นพระเอกแน่ๆ"
"ไม่ใช่ครับมันเป็นงานแต่งของอลันครับ" ไม่บอกดีกว่าว่าตัวเองเป็นตัวร้าย อิอิ
เอ้า!!!! นั้นไงช็อกไปแล้วคิดไปคิดมาผัวของข้าคิดแต่เรื่องแต่งงานอย่างเดียวเลย โชคชะตาไม่เคยเข้าข้างใครหรอกมันมักจะมีอุปสรรคอยู่ เพราะเรื่องงานแต่งของไคโตะจริงๆก็มีอยู่แต่งกับหัวหน้าอัศวินนี้แหละ
เนื้อเรื่องส่วนนี้ก็ถูกตัดออกไป ไม่รู้จะส่งผลอะไรหรือเปล่า แต่ก่อนอื่นทำอย่างไรให้ไคโตะตื่นเนี่ย!!! รู้แล้วทำอย่างไรถึงตื่น
"ท่านครับ รีบตื่นมารับของรางวัลก่อนยังไม่ลืมใช่ไหมครับ" พอพูดจบลุกอย่างเร็ว ได้ยินคำว่า 'รางวัล' โอ้โหขี้อ้อนเชียวส่งสายตามุ้งมิ้งมาให้อีก~
เข้าฉาก NC จ้า
"ท่านนี้น่ะ ขี้ยั่วเก่งกว่าแต่ก่อนอีกนะครับ"
//นั่งตัก
"แน่นอนครับ ท่านจะได้มีอารมณ์ร่วมกับค่ำคืนอันเร่าร้อน ที่ผมจะมอบเป็นของรางวัลให้"
"ข้าไม่คิดเลยนะ ว่ามันจะลงเอยแบบนี้ด้านล่างของข้ามันเริ่มจะมีอารมณ์ขันแล้ว" รอแบบนี้มานานแล้ว เราเองเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ
"งั้นเริ่มเลยนะ ท่านไนลอน"
"เอิ่ม เริ่มเลย..."
สัมผัสริมฝีปากที่กระทบกันเบาๆ มือของเราได้ไปสัมผัสกับงูของไคโตะ เริ่มแข็งได้ที่แล้วนะ โอ้โหใหญ่เหมือนกันนะแทงเข้าไปน่าจะฟินน่าดู ขั้นตอนแรกคงจะอม...ให้มีอารมณ์มากขึ้นซินะ
"งูใหญ่ไหม ท่านไนลอนระวังนะครับเดี๋ยวจะติดใจจนอยากจะทำเพิ่มอีก"
"แหม๋~ พูดเป็นเล่นเห็นแบบนี้แล้วผมอยากจะรู้นะครับว่าท่านจะมีลีลาดีขนาดไหน จนต้องโดนมนต์สะกดให้กับงูอันนี้" ฉันว่านะต้องลีลาดีแน่นอน แฮะ... ดูเหมือนว่าจะแตกเต็มปากเลย น้ำกามออกมาเยอะนะเนี่ย
//ดูดงูอีกรอบนึง
"ท่านไนลอน เวลาทำเรื่องแบบนี้แลดูมีความชำนาญมากขึ้นอีกนะครับ อ๊าส์... แต่ผมทนไม่ไหวแล้ว" ไคโตะ จับ ไนลอน นอนบนที่นอนพร้อมกับถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นจนทั้งคู่อยู่ในสภาพที่จะพร้อมบรรเลงรักกัน
ไคโตะ เป็นฝ่ายรุกส่วน ไนลอน เป็นฝ่ายรับ เขาได้จับงูของเขามาใส่ในรูทวารของผม มันค่อยๆเข้ามาอย่างช้าๆ เข้ามาทีละนิดจนมิดด้ามแล้วก็กระทบเบาไปถึงแรงๆ
"อ๊าส์ อ๊าส์ มะ...มันรู้สึกดีจัง"
"ลีลาของผมไม่เป็นรองใครเลยนะครับ เรื่องแค่นี้ผมสามารถให้ท่านมีความสุขมากกว่านี้ได้อีกนะครับ" จบประโยคนี้เขาก็กระทบแรงมากกว่าเดิมอีก ถึงมันจะเจ็บแต่มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก...
ทั้งคู่ได้ทำกันตลอด 3 วัน 3 คืน จนไคโตะ ลืมเรื่องธุระที่ท่านพ่อจะพูดด้วยไปโดยปริยาย
"มันไปทำอะไรกันเนี่ย รอนานแล้วนะโว้ย"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments