อาการคลั่งรักของเขา

โอ้ย!!! นี้ก็วันที่ 3 แล้วนะทำไมยังไม่หายสักทีนี้กูเป็นไข้หรืออะไรวะ ทรมานชิบลุกไปไหนก็ไม่ได้ลุกแล้วเวียนหัวตลอด หมอที่ว่าเก่งก็รักษาไม่หายเลยสักราย 

"นี่เจ้าทำไมยังไม่หายสักที แถมตัวยังไม่หายร้อนเลย มันต้องมีวิธีสิทำไงถึงจะหาย" จบประโยคนั้นก็มีเสียงดังกำลังพุ่งตรงมาทางเรา

"ท่านพี่ หัวหน้าอัศวินเป็นยังไงบ้างครับ" 

"เป็นไงหรอ ดูอาการเหมือนคนใกล้จะตายเลย" พูดจบรีบมากอดอย่างไวเมื่อเห็นอาการของเรา

"โอ๋ๆๆๆ เบบี๋รีบหายเร็วๆนะครับ ท่านไนลอน" นี้คือตัวร้ายจอมคลั่งรัก แต่เดี๋ยวนะหมอนี่มันคลั่งรักหัวหน้าอัศวินงั้นหรอ โอ้...ยาพาราอยู่ไหนเนี่ย 

มันต้องคลั่งนางเอกสิไม่ใช่เราเนื้อเรื่องทำไมเปลี่ยนไปแบบนี้เนี่ย เห้อมถ้ามันเป็นแบบนี้แล้วเอาวะไปให้สุดเลย ก่อนอื่นจะเอาไงกับร่างนี้เนี่ยนอนโทรมมา 3 วันติดแล้ว ร่างกายแม่งขยับไม่ได้เลย

"แง ตอบผมหน่อยเบบี๋ไคโตะอยู่ไม่ได้นะครับถ้าไม่มีท่านไนลอน" 

"องค์ชาย?" คำพูดไม่กี่คำไคโตะก็ร้องไห้ฟูมฟายอย่างกับเด็กน้อยที่สูญเสียคนรักไป ภายในใจของไนลอนอยากจะบอกว่า 'ช่วยไปร้องไกลๆหน่อยโว้ย!!! รำคาญชิบหายเลย' 

"องค์ชาย อย่ากอดแรงได้ไหมครับคนหายใจไม่ออกแล้ว เดี๋ยวผมจะตายก่อน" 

"ไม่ บี๋อยากกอดให้มันนานๆก็ท่านไนลอนไม่ได้เข้ามาในราชวังนาน พอทราบข่าวว่าท่านป่วยเข้าวันที่ 3 ก็รีบวิ่งมาอาการทันที" 

"ไอ้น้อง เห็นพี่เป็นอากาศหรือไง มาแล้วยังจะเมินพี่อีกถามจริงเหอะ ทำไมต้องห่วงมันไม่ใช่คนในราชวงศ์ก็แค่สามัญชน" คำว่า สามัญชน คำเดียวไคโตะถึงกับอารมณ์เสียไม่คิดเลยว่าท่านพี่จะเป็นคนแบบนี้ 

"ระวังปากให้ดี ท่านพี่อลันอย่าให้มีครั้งที่ 2 เดี๋ยวน้องคนนี้จะฆ่าท่านพี่ให้ตายเลย เป็นแค่สามัญชนทำไมน้องจะเป็นห่วงไม่ได้เขาก็เป็นคนเหมือนกับพวกเรา แค่พวกเขาต่างชนชั้นกัน" ปลื้มจิตปลื้มใจผัวของดิฉันค้าาา พูดให้มันสำนึกหน่อยในสิ่งที่พูดออกไป 

อลัน นิ่งไปชั่วขณะหลังเจอคำตอบจากปากของน้องชาย แต่ดูแล้วไม่มีความสำนึกเลยสักนิดแววตาคู่นั้นค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นโหมดจริงจัง แต่ตอนนี้อาการของเราเริ่มจะดีขึ้นมาแล้ว... อะไรกันเนี่ยมีมวยกันหรอ 

"หึหึ พ่อคนดีอยู่ๆก็มีสาระขึ้นซะงั้น สามัญชนก็คือสามัญชนตัวเราเป็นคนชนชั้นสูงอย่ากดตัวเองไปอยู่กับคนพวกนั้นเลย" 

"ฝ่าบาท ทำไมถึงตรัสแบบนั้นครับ เป็นผู้สูงศักดิ์ทำไมถึงทำตัวกิริยาที่ไม่เหมาะสม กำลังจะได้ขึ้นเป็นองค์รัชทายาทแท้ๆ ท่านควรจะละอายใจบ้างนะครับ" อลัน ตกใจในเมื่อเรากำลังโต้ตอบกับเขาทั้งๆที่ป่วยอยู่ มันหายเป็นปกติแล้วหรอ!? 

"ท่านคงจะสงสัยสินะครับ ว่าหายป่วยแล้วหรอ ใช่ตอนนี้อาการเริ่มจะดีขึ้นจนมีแรงที่จะโต้ตอบฝ่าบาทได้ ผมจะบอกให้นะครับสามัญชนก็เป็นคนคนหนึ่งเรื่องชนชั้นเป็นสิ่งที่มีมนุษย์สร้างขึ้นมาเพื่อจะได้อยู่ร่วมกันได้ในสังคม ชนชั้นมีทั้งข้อดีและข้อเสียขึ้นอยู่ว่าคุณจะคิดยังไงกับมัน..." โล่งเลย พูดออกไปตามความรู้สึกของเราแต่เขาสิจะมีสีหน้าแบบไหนอีก 

นิ่ง นิ่ง นิ่ง นิ่งสงบฝ่าบาทจอมเย็นชาเดินออกไปอย่างไร้เยื่อใย

"สวัสดีครับองค์ชาย ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ ตอนนั้นไม่น่าฝึกดาบท่ามกลางสายฝนเลยไข้กินจนได้" 

/////มือลูบหัวเบาๆ 

"น่าตีให้ตายจริงๆเลย ช่างมันเถอะยังไงท่านไนลอนก็เริ่มจะดีขึ้นแล้ว ไปราชวังกันท่านพ่อมีเรื่องจะคุยด้วย" 

"ได้ครับท่านไคโตะ แต่ช่วยอุ้มผมหน่อยได้ไหมครับ~" ทำเสียงให้มันน่ารักน่าเอ็นดู เพราะขี้เกียจเดิน ;-; 

"อุ้มหรอ ได้สิไม่มีปัญญาข้ารู้นะว่าเจ้าขี้เกียจเดิน 555" 

"รู้ได้ไงเนี่ยยยย ท่านอ่านใจได้งั้นเหรอครับ" ถึงจะรู้อยู่แล้วหล่ะ ความสามารถของไคไตะคืออะไร  

ตัดไปยัง อลัน 

แม่ง!!! เป็นครั้งแรกเลยที่ไนลอนพูดตรงๆแบบนี้ แต่ทำไมมันไม่รู้สึกโมโหเลยทั้งๆที่มันควร... แต่กลับมาหน้าแดงแบบนี้นะแถมหัวใจยังเต้นเร็วอีก หรือว่าจะโดนตกจนได้ ไอ้บ้าจะชอบผู้ชายไม่ได้นะห้ามใจให้ได้...ฮึ่ม...ปล่อยวาง 

ไคโตะ มันจอง ไนลอน อยู่อย่าไปกวนคู่รักคู่นี้เลย กำลังหวานได้ที่ถึงขนาดอุ้มมาราชวังยัง ยัง ยิ้มกันอีกโอ้ยอิจฉาจัง 

"ท่านไนลอน ถึงแล้วครับลงได้แล้ว" 

"ไม่อยากลงเลย อยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไปรู้สึกมันอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้" แม่ง!!! เขินจังพึ่งโดนแบบนี้ครั้งแรกเพราะโลกนู้นเป็นได้แค่ พี่น้อง โลกนี้ก็ได้ผัวหล่อค้าาาแถมยังเป็นคนคลั่งรักอีกสเปคเลย อวยผัวตัวเอง300% 

"อบอุ่น!? ไม่ได้ยินคำนี้มานานเลยนะครับตั้งแต่เกิดมา" คำพูดพวกนี้มันต้องพูดกับนางเอกสิ ว่าแต่นางเอกของเรื่องนี้หายไปไหนวะเนี่ย 

"ท่านไคโตะ พึ่งได้ยินคำนี้เป็นครั้งแรกหรือครับ" มีปมด้วยหรอไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะขนาดเป็นคนแต่งนะ ตั้งแต่ท่านไนลอนพูดคำว่า "อบอุ่น" สีหน้าไคโตะไม่ค่อยดีเลย 

"ใช่ ข้ามีปมกับท่านแม่เลี้ยง...ฮือ...ยิ่งคิดยิ่งปวดใจ"

/////ลูบหน้าไคโตะเบาๆ ปมน่าจะเยอะดูทรงแล้วจะปลอบใจยังไงดีให้เขารู้สึกดีขึ้น 

มัวแต่คิดเรื่องของเรื่องไคโตะอยู่ สายตาอันเฉียบคมของเราได้ไปเห็นผู้หญิงที่เป็นนางเอกของเรื่องนี้ 'ใช่คนนั้นแน่ๆ ยูนนะต้องใช่อย่างแน่นอน' 

"มองคู่นั้นรู้สึกอิจฉาจัง หวานกันตลอดเลยคนเป็นพี่ต้องการเหมือนกันนะ" ดิ้น ดิ้น 

"ขนาดข้ามีฮาเร็มยังไม่พอใจเหมือนเทียบเท่าไนลอนคนเดียว ใจหนึ่งอย่างได้แต่อีกใจกลัวจะโดนน้องเกลียดคิดทางไหนมีก็ไม่ได้ผลหรอก แต่ต้องเป็นฝ่ายที่รุกไปหาสินะ" การคิดของอลันในครั้งนี้เป็นจุดชนวนความรักของ ไนลอนxไคโตะ ให้อะไรไปดูตอนต่อไปนะจ๊ะ....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***