3.ถ้าคนมันใช่...ยังไงก็ต้องเจอกันอีก

"กี่โมงแล้วคะพี่เค"

ไอ้ข้าวมันถามผม...อ๋อ!!คงยังไม่ชินกับเวลา

"จะเที่ยงคืนแระ...กลับคอนโดกันเลยมั้ยจะได้พักผ่อน"

"แล้วพี่เคไม่กลับเหรอคะ"

ก็เค้าอยู่คอนโดเดียวกับฉันนี่นา..

"พี่ต้องเครียร์แขกอีก...ถ้าไม่ไหวจริงๆนอนนี่แหละง่ายดี"

"งั้น!!ข้าวกับพราวกลับเลยนะคะ"

"อืม!!ไอ้ฟรอยเอารถขับนำน้องไปปิดหัวปิดท้าย...ขับดีๆที่นี่ถนนไม่เหมือนบ้านเรา"

"ค่ะ"

"พรุ่งนี้เจอกันค่ะพี่เค"

แล้วไอ้ฟรอยก็ขับนำไปตามด้วย2สาวปิดท้ายขบวนอีก1คัน..หายห่วง

"งั้นพวกกูกลับหล่ะ..ฝากรถไอ้โอด้วยนะกูจะลากมันกลับคอนโดพร้อมกู"

"เออ!!ขับกลับดีๆนะมึง"

แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับ..ผมกับไอ้โออยู่คอนโดเดียวกันครับ..แถมชั้นเดียวกันอีกด้วย..ก็ดีเมากันทีไม่ต้องวุ่นวายลากกันกลับทีเดียวไปเลย

- ในรถ -

"มึงว่าไอ้เคมันให้น้องๆอยู่คอนโดไหนว่ะ"

"ถ้าฟังไม่ผิด..คอนโดมัน...แต่เดี๋ยวนะงั้นแปลว่าคอนโดเดียวกับเรา"

ประสานเสียงกันเลยครับ...ดีใจชิบหายก็นะ..ถ้าคนมันใช่ยังไงมันก็ต้องหากันเจออยู่ดีแหละครับ...

"มึงสนใจพราวใช่มั้ยไอ้แซน"

รอยยิ้มมันน่าหมันใส้มากครับ..

"เออ!!เห็นนิ่งๆอย่างร้าย..เชื่อกูสิ"

ผมเชื่อมันครับ..ไม่เน้นพูดเน้นทำจากที่ดูนะ..ส่วนข้าวเก่งทั้งปากเก่งทั้งกระทำ

"น่าสนใจทั้งคู่...กูอยากได้ว่ะ"

นั่นไง!!กูว่าแระ...

"หึ!!นั่นน้องไอ้เค...อย่าคิดจะแค่เล่นๆเชียวมึง"

"กูไม่เล่น..กูจริงจัง.."

รอยยิ้มมันช่าง..กวนตีนยิ่งนัก..

พอถึงคอนโด..ก็เจอรถของทั้ง2สาวผมงี้รีบหันมายิ้มกันกับไอ้แซนแทบไม่ทัน

"ชั้นเดียวกับเราแน่มึง"

เพราะไอ้เคอยู่ชั้นเดียวกับพวกผมครับชั้นพวกผมมีแค่4ห้องซึ่งตอนนี้มันเหลืออยู่อีก1ห้องที่ว่างอยู่

"ได้ดั่งใจชิบหาย...เนื้อคู่ของมึงกับกูแน่ๆ"

ไอ้โอมันมีโมเม้นน้ำเน่างี้ด้วยครับ...

"พอมึง..กูจะอวกไอ้สัส..เนื้อคู่"

"โว๊ะ!!แยกย้ายโว้ย..ง่วงชิบหาย"

"ง่วงพ่อง!!!ตาใสขนาดนี้..."

"5555ไอ้สัสเกลียดชิบหายเลยคนรู้ทันกูเนี่ย"

"แต่กูไม่ไหวเหนื่อยชิบหาย...ที่ผับแม่งมีแต่เรื่อง"

"เออ!!พรุ่งนี้กูไปดูคาสิโนให้แระกัน"

"เชี้ย!!!" °^°

"มึงด่ากูทำไมเนี่ยไอ้แซน"

"กูแค่ตกใจร้อยวันพันปีไม่เคยอยากจะไป..แต่นี่อะไรจู่ๆก็อยากช่วยซะงั้น"

แม่งไม่ตอบ..เดินยักไหล่ใส่ผมแล้วเข้าห้องไป..เหี้ยอะไรของมัน..

- เที่ยง -

"หิว!!!"

"ตื่นมาก็บ่นเลยว่ะ"

ยัยพราวมันยืนจ้องหน้าฉันเขม็ง...

"หึ!!"

ไปอาบน้ำดีกว่า..แล้วค่อยไปหาอะไรกิน..แล้วฉันก็หายไปสักพัก..เดินออกมาก็เห็นยัยพราวยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง

"ไปหาข้าวกินกัน"

"อืม!!"

แล้วเราก็เปิดประตูออกมาเจอเข้ากับ..

"พี่แซน"

โลกกลมชิบหาย..แล้วยังจะไอ้ขี้เก๊กนี่อีก..โว๊ะ!!หงุดหงิดโมโหหิว...

"อ้าว!!ข้าวหอม,พราวนี่จะออกไปไหนกันเหรอ"

ไอ้เหี้ยโอยืนจ้องหน้าข้าวนิ่งๆ

"ข้าวหิวเลยจะไปหาอะไรกินกันค่ะ"

"อ้อ!!เหมือนพวกพี่เลย..ไปด้วยกันมั้ย..

เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"

ดีมากไอ้เพื่อนรัก...ผมทำได้แค่ตบไหล่มันเบาๆ...เพื่อชื่นชมมันนั่นเอง..

"ไม่อยากรบกวน..ข้าวไปกันเองดีกว่าค่ะ"

"ก็แล้วแต่ข้าวแล้วกัน"

แล้วพวกผมก็เดินลงมาพร้อมๆกัน..

แต่พอข้าวลงมาถึงหน้าคอนโด..สีหน้าเทอก็เปลี่ยนไป...

"เห้อ!!คิดผิดมหันต์ที่จะขี่มอไซค์ไป..

แดดแม่ง...ร้อนจะตาย..ไหม้กันหมดพอดี"

ยัยพราวมันรีบหันกลับเข้าลิฟต์แทบไม่ทัน..

"แต่ข้าวหิวมากกกก"

ฉันยืนกอดอก..คิ้วขมวดเชียวหล่ะ

"ไปกับพี่เถอะข้าวแดดมันร้อนอย่าขี่มอไซค์ไปเลย"

"เฮ้อ!!!ก็ได้ค่ะ"

ก็แค่นั้นแหละครับ...

"เอาจริงดิ้"

ยัยพราวมันหันมาถามฉัน...

"จริง!!หิวมาก...ไม่ไหวแระ"

"ไปเถอะครับพี่ก็หิว"

"พี่ไม่กล้าพาข้าวไปขายหลอก..สงสารคนที่จะซื้อไปหน่ะ"

ปากพี่โอนี่แม่ง...ถ้าไม่ใช่เพื่อนพี่ฉันนะจะต่อยให้คว่ำเลยว่ะ..

ผมหันมาพยักหน้าใส่ไอ้เหี้ยแซน...

ทำดีมากไอ้แซน...รู้งานดีจริงๆ

แล้วพวกเราก็พากันมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากคอนโดสักเท่าไร

"ร้อนจะบ้า...แทบอยากจะหนีพี่เคกลับรัสเซียแม่งเลย"

เอ้า!!!ไม่ได้นะ...ยังไม่ทันได้จีบเลยอ่ะจะไปไหนไม่ได้นะ...

"เลิกบ่นได้มั้ย...น่ารำคาร"

ยัยพราวมัน....อย่าได้แคร์...

"หึ!!"

ไม่ตอบแม่ง..ร้อนจนหงุดหงิดไปหมดแระ..หิวก็หิว..โอ้ย!!!

"ข้าวอยากกินอะไร"

ไอ้โอมัน...ใส่ใจคนอื่นเป็นด้วยครับ

"เอ่อ!!ข้าวไม่รู้จักสักอย่างเลยอ่ะ"

อะไรบ้างว่ะเนี่ย..มีแต่อาหารที่นี่..

"กินเผ็ดได้มั้ย"

"พอได้ค่ะ"

"แล้วพราวหล่ะ..กินเผ็ดได้มั้ย"

ไอ้แซนมันรีบถามบ้างครับ..

"พราวกินได้หมดแหละค่ะ.."

"งั้นพวกพี่สั่งให้แระกัน"

"ค่ะ/ค่ะ"

สามัคคีกันดีจังวุ้ย..

แล้วพวกผมก็สั่งอาหารมา5-6อย่าง

ทั้ง2คนนั่งจ้องหน้ากันนิ่งๆคงงงอะครับอะไรกันนักหนาบนโต๊ะเนี่ย...

"กินเถอะเดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อยเอานะ"

แล้วพวกเราก็นั่งกินกันไปคุยกันไปแต่ส่วนใหญ่ข้าวจะเป็นคนตอบนานๆทีพราวจะพูดออกมาสักคำ..พูดน้อยดีจริงๆ..

แล้วพวกเราก็กลับมาสิงที่คอนโด...

แม่ง!!!มันจะร้อนอะไรนักหนาว่ะ..

- 1ทุ่ม. -

ฉันกับพราวก็แว้นมาผับพี่เค..แต่พอเข้ามาถึงในร้านพี่ฉันก็คิ้วขมวดใส่ซะงั้น

"เป็นอะไรพี่เค"

"ไปดูคาสิโนให้พี่หน่อย.."

"ได้!!แล้วมันยากตรงไหน..รึติดอะไรคิ้วถึงขมวดขนาดนั้นคะ"

มันไม่ปรกติ..มันต้องมีอะไรสักอย่าง

"ลูกค้าผู้หญิง"

"เดี๋ยวพราวจัดการเองค่ะ..สัญญาว่าจะแค่เบาๆ"

ไม่มีทางแน่นอนที่พราวมันจะออมมือแน่นอน..

"ได้!!!ไอ้ฟรอยพาน้องไปคาสิโน

ข้าว,พราวของๆน้องอยู่ในรถไอ้ฟรอยนะ"

ฉันกับพราวแค่พยักหน้ารับฉันแอบเห็นยัยพราวกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ

อย่างชอบ..สนุกแน่

-คาสิโน-

พอมาถึงเด็กของพี่เคก็ยืนรอกันอยู่แล้ว..

"ยินดีต้อนรับครับคุณข้าวหอมคุณพราว"

"สวัสดีค่ะทุกคน..ใครคือผู้โชคดีของข้าวและพราวคะ"

ยัยพราวเดินไปหยิบของในรถพี่ฟรอย

ฉันเลยเดินตามพวกเด็กๆไป..พอเข้ามาถึงก็เจอเข้ากับสาวสวยปากแดงคนนึงพร้อมการ์ดของเทอ4คน...หึ!!

"พวกมึงหายไปตามสาวน้อยคนนี้มาเนี่ยนะ"

ยัยปากแดง...ยิ้มได้กวนมือดีมากฉันเลยหันไปหาพี่ฟรอย...

"ติดอยู่เท่าไหร่ค่ะพี่ฟรอย"

"10ล้านครับคุณข้าวหอม"

"เหอะ!!แค่10ล้านยังไม่มีปัญญาจะจ่ายแล้วเอาเงินที่ไหนมาจ้างการ์ดเหรอคะ"

"ปากดีนักนะมึง..เด็กๆอย่างมึงจะทำอะไรกูได้"

เหอะ!!เด็ก...

เคร้งๆๆๆๆ

เสียงยัยพราวมันลากไม้เบสบอสลูกรักของฉันกับมันเข้ามา..

หมับ!!มันโยนมาอย่างรู้ใจ...

"อยากจะหักกี่ส่วนว่ามาเลย"

การ์ดของยัยนั่นก็เข้ามาล้อมเรา2คนไว้...

ตุบ....ตับ...ผลัก...อึก...

กระทืบกันให้วุ่นวาย..แต่แม่ง..ไม่อึดเหมือนที่บ้านเลยว่ะ...

ตุบ....ฉันฟาดเข้าไปอีกทีพร้อมเอาเท้าเหยียบไปที่อกของการ์ดยัยนั่น...

"จะจ่ายมั้ยแค่10ล้านเนี่ย..."

ฉันเดินเข้าไปหาแม่งเลย...แล้วกันยัยปากแดงนั่งนิ่ง...จ้องหน้าฉันเขม็ง..

เค้รง...ไอ้การ์ดของยัยนั่นมันลุกมาได้เอามีดมาฟันจากข้างหลัง..ฉันเลยกำสนับมือแน่นหันไปรับมีดไว้..แล้วกระแทกหน้าไป1ที..

"จ่ายแล้วๆๆๆๆๆเอาไปสิ"

"ก็แค่นั้นแหละ..ต้องให้เสียเวลา"

ยัยปากแดงยืนกัดปากนิ่ง...

"เก็บกวาดด้วยนะ..."

พราวมันหันไปสั่งเด็กๆก่อนเดินออกไปพร้อมกับฉัน...

"ข้าวกลับนะคะพี่ฟรอย...ฝากเก็บของข้าวกับพราวให้ด้วยนะคะ"

"ไม่สนุกเลยว่ะข้าว"

จริงของยัยพราว..ยังไม่ทันจะได้เลือดเท่าไร..หมอบกันหมดแระ..

"กลับเถอะ...อยากจะอาบน้ำว่ะ...แม่ง!!"

"ไปๆ"

แล้วเราก็ออกมาจากคาสิโน...

(ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยค่ะ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***