แค่ฉันก้าวท้าวลงมาจากเครื่องก็ยืนบิดม้วนไปม้วนมาอยู่หลายตลบ...
"โอ้ย!!!เมื่อยมากกกก"
ยัยพราวหันมาปรายตามองฉัน...
"บ่นๆๆๆๆตั้งแต่ขึ้นเครื่องยันลงเครื่องไม่เบื่อบ้างรึไง"
สายตามันหงุดหงิดฉันมากๆ...
เหอะ!!แล้วทำไม...ใครแคร์..
"ชิ!!"
ฉันเลยหยิบโทรศัพท์มากดโทรหาพี่เค
ตื้ดดดดดดด
[ฮัลโหล...ว่าไงไอ้ข้าว]
[หึ!!นี่น้องนะ..เรียกดีๆดิ้]
[กวนตีน...มีอะไร!]
แม่งนี่เค้าเป็นพี่ของฉันจริงๆใช่มั้ยว่ะ
[พี่เค!!!ถึงแล้วเนี่ย...ทำไมพี่ไม่มารับข้าวอีก]
[พี่ไม่ว่างให้ไอ้ฟรอยไปรับ..รออยู่ทางออกอ่ะ]
[ข้าวจะฟ้องแด๊ดว่าพี่ไม่มารับข้าวกับพราว]
ไอ้เด็กคนนี้นี่...แม่ง..น้องใครว่ะ!!!
[เออ!!!เดี๋ยวพี่มีของให้รีบมาเลยเลิกกวนตีนได้แล้ว]
ปากพี่ฉันนี่แม่งงงงงน่าฟ้องม๊ามาก..
[ถ้าของไม่คุ้มค่านะ..จะฟ้องม๊าให้เล่นพี่เคแน่ๆ]
แล้วฉันก็วางสาย...บนเก่งด่าเก่งเถียงเก่งนี่แหละพี่ชายฉันซึ่งแตกต่างจากพี่จีของฉันรายนั้นดีกว่านี้เยอะฉันไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเค้าเป็นฝาแฝดกันได้ยังไงกัน..ทั้งๆที่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว..
"ไง!!พี่เคไม่ว่างมารับว่างั้นเลยหน้าเป็นเงี้ย"
รู้ดีไปอิ๊ก...อีเพื่อนคนโปรดของฉัน..
"เออ!!ไปหาพี่ฟรอยเถอะรออยู่ทางออก"
หงุดหงิดชิบหาย...เจอนะจะตบพี่แม่ง..
จริงๆแม่งตบไม่ถึงหลอกคนห่าอะไรสูงชิบหาย..ฉันอยู่ใกล้ๆนี่อย่างกับลูกหมาขนาดฉันสูง175นะยังอยู่แค่หน้าอกเค้า..บ้าบอป๊าลำเอียงชัดๆที่แบ่งความสูงให้ฉันมาแค่เนี๊ะ..
พอออกมาก็เจอพี่ฟรอยกับเด็กยืนรอรับเราอยู่ก่อนแล้ว
"ยินดีต้อนรับครับคุณข้าวหอม,คุณพราว"
"ขอบคุณค่ะพี่ฟรอยที่มารับข้าวกับพราว"
"ครับ..ไปกันเถอะครับคุณเครอคุณอยู่ส่วนของทั้งหมดเดี๋ยวเด็กๆเอาไปเก็บที่คอนโดให้ครับ"
แล้วพี่ฟรอยก็หันไปพยักหน้าให้เด็ก
แล้วพวกเค้าก็ขนของไปขึ้นรถอีกคัน
"ที่นี่กี่โมงแล้วคะพี่ฟรอย"
"3ทุ่มครับ"
อ้อ!!ลืมบอกไปพี่ฟรอยเป็นมือขวาของพี่เค..จะอีกนัยนึงคือเพื่อนพี่เคนั่นแหละไว้ใจสุด..แถมซื่อสัตย์ที่สุดอีกด้วย
แล้วพี่ฟรอยก็ขับรถมาเรื่อยๆที่นี่กลางคืนดูวุ่นวายไม่ต่างจากรัสเซียจริงๆ
"พี่เคอยู่ผับรึคาสิโนคะพี่ฟรอย"
"อยู่ผับครับ..มีเรื่องนิดหน่อย"
ฉันเห็นพราวนั่งยิ้มมุมปาก..เหอะ!!มาวันแรกก็ได้ทำอะไรแก้เซ็งเลยว่างั้น
"ดี!!กำลังเบื่อๆหาอะไรทำสนุกๆดีกว่า"
ฉันหันไปสบตากับพราว..ยัยนี่มันกระตุกยิ้มให้ฉัน...อย่างชอบ...
-ผับของเค-
พอรถจอดก็มีเด็กๆของพี่เคมายืนรอรับพวกเราอยู่5คน...
"ยินดีต้อนรับครับคุณข้าวหอม,คุณพราว"
"ขอบคุณทุกคนนะคะที่ออกมารับพวกเรา"
"ครับ!!"
"เข้าไปข้างในกันดีกว่าครับ"
ฉันไม่ได้เข้าหน้าผับค่ะ..มีทางพิเศษหลังผับข้างหน้าคนเยอะ..แต่กว่าจะเดินเบียดคนของห้องวีไอพีข้างหลังมาได้ก็เหนื่อยอยู่เหมือนกัน..แล้วพี่ฟรอยก็พาเรามาห้องๆนึง..
"คุณเคให้รออยู่ห้องนี้ครับ..ขอเครียร์งานสักครู่เดี๋ยวตามมาครับ"
แล้วพี่ฟรอยก็เดินออกไป...
จู่ๆก็มีเสียงวุ่นวายจากหน้าห้อง
"กูจองห้องวีไอพีห้องนี้แล้วนี่หว่าทำไมกูต้องไปอีกห้องนึงว่ะไหนมึงพูดมาสิ"
"ห้องของคุณอยู่ข้างๆครับไม่ใช่ห้องนี้"
เด็กก็พยายามจะอธิบายแต่เค้าก็ไม่ยอมที่จะฟัง...จนเสียงดังฉันเรื่มรำคารจนไม่ไหวแระ...
ปั้ง!!!ฉันกระแทกประตูออกมายืนจ้องหน้าเค้า...หงุดหงิดชิบหาย...
"อยากได้ห้องนี้ใช่มั้ย...เชิญ!!"
นี่ถ้าไม่ใช่ลูกค้านะมึง...
ไอ้หนุ่มนี่มันมองได้...ไหนจะอี2ตัวที่นุ่งสั้นเสียจนจะปิดนมปลอมแทบไม่มิดอยู่แล้วนี่อีก...
"ก็แค่นั้นแหละ..ไม่ใช่วีไอพีเสือกมาขวางคุณลีโอได้ไง"
อีชุดแดง...จีบปากจีบคอได้..น่าตบนัก
"เก็บปากได้แดรกเหล้ามั้ยมึงอ่ะ.."
ไอ้ลีโอห่าไรนี่ก็...หน้านิ่งได้กวนตีนดีจริงๆ
"อีนี่ไม่รู้จักพวกเราใช่มั้ย..ไม่รู้ใช่มั้ยว่าพวกเราเป็นใคร"
"ก็แค่พวกของปลอม...มีค่าอะไรตรงไหน"
"กรี๊สสสแกรกล้าดียังไงมาด่าฉัน"
อีชุดแดงมันปรี่จะมาตบฉัน...กูรพร้อมมากมาเลยมึง..ฉันเลยคว้าสนับขึ้นมารอ..
"มาสิ!!กรูจะสอยให้ซิลิโคนบนหน้าไหลเลยมา"
แล้วยัยพราวก็เดินออกมา..มันยืนดูสูบบุหรี่เฉย..
"อ๋ายยยแกรรร"
แม่ง!!!โกรธจนนมปลอมสั่น...
ส่วนไอ้ผู้ชายยืนจ้องหน้าฉันนิ่ง...อ้อนมือมากจากสีหน้ามัน...
"อะไรกันหวานเทอจะแหกปากทำไมนักหนา..น่ารำคาร"
พี่เคไง...จะใครหล่ะ..ยังไม่ได้สักหมัดจะรีบมาห้ามทำไม...โว๊ะ!!
"หวัดดีพี่เค..ไม่น่ารีบมาเลย
พราวอดดูอะไรสนุกๆเลยอ่ะ"
ฉันหันไปจิกตาใส่พราว..
ซึ่งมันไม่เคยจะใส่ใจอะไรอยู่แล้ว
แถมยักไหล่ใส่อีกแม่งเอ้ย...หงุดหงิด...
"หวัดดีพี่เค"
"ไงน้องพี่มาถึงก็จะสอยเลยว่างั้น"
"กวนตีนมากพี่เคข้าวยิ่งหงุดหงิดอีนมปลอมนั่นอยู่"
ฉันเลยเดินเข้าห้อง...เดี๋ยวจะไปตบแม่งซะอีก...
"ไงไอ้ลีโอ..ห้องของมึงอยู่โน่น..ส่วนห้องนี้ของน้องกู..ส่วนหวานถ้าไม่อยากไปทำใหม่ทั้งตัว..เลิกวุ่นวายซะไม่งั้นน้องพี่ไม่เอาเทอไว้แน่"
ปั้ง!!!
แล้วไอ้เคก็เข้าห้องไปทิ้งกูไว้เงี้ย..หมดอารมณ์แดรก..หมดอารมณ์เที่ยวเลยกู
อุตส่าห์หนีจากผับพ่อมาเที่ยวผับมันก็ดันมามีเรื่องอีก..
"เทอ2คนไปก่อนไปวันนี้ฉันไม่มีอารมณ์...อยากเมาอย่างเดียวไป"
"แต่ว่าคุณลีโอคะหวาน..."
"ไป!!!....อย่าต้องให้พูดซ้ำ"
แล้วทั้ง2คนก็จากไป...แล้วทำไมผมต้องมองไปที่ห้องของเทอด้วยว่ะ..คนบ้าอะไรสวยก็สวยแต่ปากหมาชะมัด
ผมเดินเข้ามาห้องที่อยู่ข้างกันแล้วกดโทรหาไอ้แซน
ตืัดดดดด
[ฮัลโหล..ว่าไงมึง]
[มากินเหล้าเป็นเพื่อนหน่อยสิว่ะ]
[มึงอยู่ไหน]
[ผับไอ้เคห้องวีไอพี2]
[เออ!!เดี๋ยวกูไป...ขอสั่งงานแป๊บ"
"เออ!!]
แล้วมันก็วางสายไป...แล้วเด็กก็เข้ามาเสริฟพอดี..โว๊ะ!!หงุดหงิดชิบหาย
ห้องวีไอพี1
"เป็นไงมาวันแรกก็หาเรื่องสนุกๆทำเลย"
กวนตีนได้อีก..จะใครกันหล่ะ..พี่ชายฉันไง..
"หึ!!"ไม่ตอบแม่ง..หงุดหงิด..นั่งกอดอกนิ่งๆให้อารมณ์เย็นก่อนแล้วค่อยคุยกัน
"เป็นไงบ้างคะพี่เคงานที่นี่สนุกเหมือนบ้านเรามั้ยคะ"
ยัยพราวก็ยังสูบบุหรี่ไม่วาง...
"ก็ดี..สนุกไม่เท่าบ้านเราหลอกมีแต่อ่อนๆ"
แล้วเค้าก็นั่งบิดขี้เกียจไปมาท่าทางเบื่อหน่ายเอามากๆ
"แล้วจะตามพวกเรามาทำไมคะพี่เคถ้าไม่สนุก"
ยัยพราวมันขยี้บุหรี่ทิ้งแบบ...
"ก็มันต้องมีผู้หญิงมาจัดการผู้หญิงด้วยกันไงพี่เป็นผู้ชายบางเรื่องก็ทำไม่สนิทใจ"
เหอะ!!เห็นว่ามีประโยชน์ว่างั้น
"ก็น่าสนุกดีนะคะพราวเคยแต่กระทืบผู้ชาย.."
"ของอย่างนี้มันต้องลองอะแกร"
ฉันหันไปกระตุกยิ้มให้พราวเบาๆ
"มาหาพี่สิข้าว..."
เค้ากวักมือเรียกฉัน...อะไรกันเนี่ย?
ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาไม่เคยมีนะ
ไอ้โมเม้นนี้...ทำตัวไม่ถูกเลยว่ะ
แต่ฉันก็เข้าไปหาแต่โดยดี...
หมับ!!!เค้ากอดฉันจ้า..พี่ชายฉัน...
ฉันนี่อึ้ง..จนตาโต...
"คิดถึงชิบ...กี่ปีแล้วเนี่ยที่เราไม่ได้เจอกัน"
มันก็จริงนะ3-4ปีแล้วนะที่พี่เคมาอยู่ที่นี่ไม่ได้กลับไปบ้านเลยเพราะงานแด๊ดนี่แหละ..
"คิดถึงเหมือนกันค่ะ..."
ฉันเลยกอดเค้าแน่น...คิดถึงมากกกกก
ฉันไม่ได้กวนประสาทพี่นานเกินไปแล้วใช่มั้ย..
"ไอ้จีเป็นไงมั่งแด๊ดหล่ะ..ม๊าด้วย"
ท่าจะคิดถึงจริงๆนั่นแหละ..ซึมๆไปนะพี่ฉัน..
"ทุกคนสบายดีค่ะ..ยังโหดกันเหมือนเดิม"
บางทีฉันก็อยากจะอ้อนใครสักคนเหมือนกันนะ..มันมีแบบ..อยากกอดให้หายเหนื่อยอะไรเงี้ย..เข้มแข็งมากไปก็ไม่ไหวนะ..รู้สึกว่าบ่ามันหนักไปหมดแบกไว้เยอะเกินไป..
"พวกเทอมาอยู่เป็นเพื่อนพี่ก็ดีบางทีแม่ง...เหงา"
ผ่าม!!!ไอ้คำนี้มันหลุดออกมาจากปากพี่ของฉันได้ไงเนี่ย..
"พี่เหงาเป็นด้วย?"
เค้าหันควับมาหาฉัน...ฉันรีบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ..สายตาน่ากลัวชะมัด..
"มาเฟียก็คนมั้ยห๊ะ...เหงาเป็นเหนื่อยเป็นคิดถึงเป็น"
พี่ฉันเปลี่ยนไปเยอะจริงๆนะ..ปรกติไม่มีนะไอ้โมเม้นแบบนี้อ่ะ..มีแต่โมทโหด...ฉันเลยเข้าไปกอดแน่นเลยจ้า..
"ข้าวรักพี่นะ.."
เค้าไม่ตอบแค่ลูบหัวฉันเบาๆ...ฉันรู้สึกชอบมันจัง...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 45
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
ชิ'คุง
สนุกมากค่ะ
2022-05-01
1