คุณแฟนแสนหล่อ I'm not single Ep.3

Ep. 3

'ถ้าคุณมะนาวตกลง อาทิตย์หน้าเจอกันที่โรงแรม........นะครับ'

"ค่ะ ขอบคุณที่มอบโอกาสให้ฉันนะคะ สวัสดีค่ะ~ ...กรี๊ดดด!!" หลังจากที่มั่นใจว่าสายถูกตัดไปเรียบร้อยแล้วฉันก็กำโทรศัพท์แน่นแล้วกรี๊ดออกมาสุดเสียงด้วยความดีใจและตื่นเต้นสุดๆที่จะได้เป็นพรีเซนเตอร์น้ำหอมของแบรนด์นี้ ขอบคุณตัวเองที่อุตส่าห์ขยันตั้งใจทำรีวิวทุกครั้งที่ทางแบรนด์ผลิตกลิ่นใหม่ๆออกมา อาจจะเพราะแบบนี้ก็ได้นะที่ทำให้เจ้าของแบรนด์เลือกฉันเป็นพรีเซนเตอร์แทนที่จะเป็นดาราหรือซูเปอร์สตาร์แถวหน้าของเมืองไทยที่มีชื่อเสียงมีคนรู้จักมากกว่าฉันเพื่อการโปรสินค้าของเขาน่ะ

"มีเรื่องอะไรให้ดีใจจนทำให้มะนาวคนสวยของผมต้องใช้งานกล่องเสียงหนักแต่เช้าขนาดนี้ครับ?"

"^^ขอโทษค่ะหมอ พอดีว่ามะนาวดีใจมากเกินไปหน่อยเลยลืมตัวกรี๊ดออกมาน่ะ" หมอเพ้นท์ที่แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาที่พับแขนไปถึงข้อศอกกับกางเกงสแล็คสีดำตามสไตล์คุณหมอสุดเนี๊ยบเดินออกมาจากห้องนอน คงกำลังเตรียมตัวจะโรงพยาบาลแล้ว ฉันชอบมองหมอเพ้นท์จัง~ คนอะไรจะดูจะมองมุมไหนก็หล่อไปซะหมด

"ตกลงมีเรื่องอะไรให้ดีใจแต่เช้าครับ? ช่องยูทูปของมะนาวครบสองล้านฟอลโลเวอร์แล้วเหรอ?"

"หื้ออออ หมออ่ะ! อย่ามาแซวมะนาวแบบนี้นะคะ" ยูทูปครบสองล้านฟอลโลเวอร์งั้นเหรอ แทงใจดำฉันที่สุดเลย...ก็ที่จริงแล้วยอดมันไม่ได้เพิ่มจากเดิมตั้งแต่ปลายปีที่แล้วเนี่ยสิอีกแค่หนึ่งร้อยเก้าสิบเก้าคนก็จะครบสองล้านอยู่แล้วแท้ๆ อุตส่าห์คิดคอนเทนต์ที่จะทำฉลองตอนที่มียอดผู้ติดตามครบสองล้านไว้แล้ว ฉันน่ะโม้กับหมอเพ้นท์ก่อนนอนทุกคืนแต่นี่มันก็ผ่านมาตั้งห้าหกเดือนแล้วแต่ยังไม่ขยับไปแตะถึงสองล้านสักที แต่ก็ไม่ได้หมายความยอดมันลดลงหรือคนดูหายไปนะก็ยังเท่าเดิมนั่นแหละ แถมยอดวิวกับยอดคอมเม้นท์ก็ไม่ได้น้อยลงออกจะเพิ่มขึ้นทุกวันแต่ดันไม่มีคนกดติดตามนี่สิ ฉันก็เข้าใจว่าทุกวันนี้มีบิ้วตี้บล็อกเกอร์หน้าใหม่ๆออกมาเฉิดฉายแข่งกันมากขึ้น ฉันถึงได้ขยันหานั่นหานี่มารีวิวแต่ก็พยายามคิดคอนเทนต์ใหม่ๆที่นอกจากการแต่งหน้ากับรีวิวสินค้าไง นี่กำลังคิดอยู่ว่าจะชวนเสียงหวานมาเป็นแขกรับเชิญในแชแนลของฉัน แบบว่าสอนทำฉันอาหารหรือขนมอะไรแบบนี้ก็ได้ น่าจะสนุกดีนะ คนดูก็น่าจะชอบ

"ขอโทษครับ ว่าแต่..ตกลงแฟนผมดีใจเรื่องอะไรกันครับ?"

"ก็เมื่อกี้มะนาวได้รับโทรศัพท์เขาเชิญให้มะนาวไปเป็นพรีเซนเตอร์น้ำหอมของแบรนด์เขาน่ะค่ะ เจ้าของแบรนด์เป็นคนติดต่อมาด้วยตัวเองเลยนะคะ อีกอย่างน้ำหอมของเขาดีจริงๆ มะนาวก็ใช้อยู่ ทั้งกลิ่นหอมแล้วก็ติดทนนาน ได้ข่าวว่าดาราดังๆหลายคนก็กำลังใช้อยู่เหมือนกัน แต่..เขาจ้างมะนาวเป็นพรีเซนเตอร์ค่ะหมอ มะนาวดีใจที่สุดเลย~ กรี๊ดดดดด!!!" ยิ่งเล่ายิ่งพูด ทั้งอารมณ์ทั้งโทนเสียงของฉันมันก็ตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆจนเก็บไม่อยู่เผลอร้องกรี๊ดออกมาอีกครั้งจนได้น่ะสิ แต่เพราะครั้งนี้มีหมอเพ้นท์ยืนอยู่ตรงหน้าฉันเลยกรี๊ดแล้วก็กระโดดกอดคอเขาซะเลย

"ผมเชื่อแล้วครับที่รัก ว่าคุณดีใจจริงๆ ..ยินดีด้วยนะครับ แต่...ช่วยปล่อยคอผมก่อนได้มั้ย หายใจไม่ออก แค่กๆ~"

"เว่อร์ไปแล้วค่ะคุณหมอขา แฟนคุณออกจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กและบอบบาง ไม่ได้แรงเยอะขนาดนั้นซะหน่อย!" ฉันหยุดเสียงกรี๊ดแหลมๆของตัวเองลงแล้วก็หยุดกระโดดแต่ยังยืนกอดคอหมอเพ้นท์เหมือเดิมแถมยังออกแรงรัดให้แน่นขึ้นกว่าเดิมด้วย แต่แทนที่หมอเพ้นท์จะเป็นฝ่ายรู้สึกที่โดนฉันกอดรัดคอเขาอย่างแรงกลับกลายเป็นว่าคนที่รู้สึกมากกว่ากลายเป็นฉันเองซะอย่างนั้น ก็ว่าตัวเองออกแรงที่แขนนะแต่ทำไมจุดสัมผัสที่แนบแน่นกว่าดันเป็นหน้าอกของเราซะได้ มันเบียดกันซะจนฉันสัมผัสได้ถึงแรงเต้นของหัวใจทั้งของฉันกับหมอเพ้นท์ ทั้งที่มีเนื้อผ้ากั้นอยู่แต่ความรู้สึกมันเหมือน...ไม่มีอะไรขวางไว้เลย

ตึกตักๆๆๆๆๆๆ

เสียงหัวใจสองดวงเริ่มดังขึ้นและจังหวะก็เริ่มแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไม่ไหวนะ...ถ้าเราสองคนอยู่ในโพสิชั่นนี้นานๆฉันต้องอดใจไม่ไหวแล้วกระชากหมอเพ้นท์ขึ้นเตียงแน่นนอน แต่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกเขาต้องไปทำงาน พอคิดได้อย่างนั้นฉันเลยตั้งใจจะผละตัวออก แขนที่ยื่นไปรัดรอบคอแกร่งไว้แน่นก็คลายออกแล้ว แต่ทำไม..แรงรัดที่เอวฉันมันถึงได้เพิ่มเป็นแรงกอดรัดที่แน่นขึ้น เขาไม่ได้ให้ความร่วมมือกับฉันเลย และเพราะอย่างนั้นมันทำให้หน้าอกที่ไร้บราปกปิดนอกจากเสื้อนอนตัวบางของฉันมันเบียดเสียดแนบสนิทกับแผงอกแกร่งมากขึ้นยิ่งเอนตัวออกห่างก็ยิ่งดูเหมือนว่าอกฉันมันไปเกยอยู่บนหน้าอกที่แน่นไปด้วยมัดกล้ามของหมอเพ้นท์ รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาแดงแค่ไหนไม่รู้ รู้แค่ว่าแดงแน่นอน...

"เอ่อ...ปล่อยเถอะค่ะ เดี๋ยวหมอจะไปทำงานสายนะคะ" หรืออาจจะไม่ได้ไปเลยก็ได้ -/////- ฉันอยากพูดคำนี้นะแต่ถ้าพูดแล้วมันต้องตามมาด้วยการกระทำเพราะฉะนั้น...ฉันจะไม่พูด

"ไม่สายหรอกครับ ไปทำงานทันอยู่แล้วแต่แค่อาจจะไม่ทันกินข้าวเช้า"

"มะ...หมายความว่าไงคะ?" เสียงที่เปล่งออกมาของฉันเริ่มแหบแห้งเพราะในหัวมันคิดดีไม่ได้แล้วน่ะสิ แต่ยังไม่ทันที่จะได้รับคำตอบฉันก็ต้องเงยหน้าขึ้นแล้วหลับตาลงเมื่อใบหน้าหล่อซุกเข้ามาฝังลงที่ซอกคอ จมูกโด่งกับลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดเบาๆที่ซอกคอฉัน การขยับของริมฝีปากร้อนผ่าวทำให้ขนอ่อนบนร่างกายลุกตั้งชันขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง

"หมายความว่า ถ้าผมไม่ได้กินข้าวก็ต้องได้กินอย่างอื่นแทน..." เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูทำให้บางอย่างที่อยู่ภายใต้อาภรส่วนล่างสั่นระริกราวกับต้องการสัมผัสบางอย่างจากเจ้าของเสียงเดี๋ยวนี้ตอนนี้ อารมณ์แบบนี้ฉันไม่ได้เป็นกับใครหรือผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้นนอกจากกับหมอเพ้นท์ผู้ชายคนแรกและคนเดียวของฉัน ทุกครั้งที่แค่อยู่ใกล้ๆกันก็เหมือนไฟรักระหว่างเราถูกจุดขึ้นมาจากใครสักคน มันง่ายมากง่ายแบบที่ฉันก็ไม่รู้ตัวเองและไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อาจจะเพราะว่าฉันรักเขามากมั้ง

หมับบบบ!!!

ร่างฉันถูกช้อนขึ้นแนบอกแกร่งของผู้ชายที่ฉันรัก ก่อนที่จะถูกนำมาวางลงบนโซฟา คุณหมอคนหล่อคร่อมตัวเข้ามาใกล้ จมูกโด่งกดหอมแก้มฉันฟอดใหญ่มือหนาเลื่อนเข้ามาลูบไล้ข้างเอวภายใต้เสื้อยืดบางๆตัวใหญ่ที่ฉันใส่นอนก่อนจะลากนิ้วแข็งๆไปที่จีสตริงตัวเล็กจิ๋วแล้วพยายามจะสอดแทรกนิ้วใหญ่นั้นผ่านเนื้อผ้าเข้ามา

"อืมมมม์" ฉันปรือตาขึ้นมองหน้าหล่อของเขาแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออย่างยากลำบาก กัดริมฝีปากล่างไว้แน่นเมื่อคนที่อยู่ด้านบนงับเข้าที่ติ่งหูเบาๆ นิ้วแกร่งก็หยอกล้อวนเวียนอยู่นอกเนื้อผ้าไม่หยุดหย่อน

"มะนาวของผมสวยที่สุด" หมอเพ้นท์ส่งยิ้มบางมาให้ก่อนที่เขาจะเลิกเสื้อนอนของฉันขึ้นจนหน้าอกหน้าใจถูกเปิดเผยและจ่ออยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นฉันก็รู้สึกถึงแรงบีบเค้นจากมือใหญ่ สายตาเคลิบเคลิ้มที่หมอเพ้นท์ส่งมาทำเอาฉันต้องแอ่นอกขึ้นประเคนเต้าตัวเองใส่ฝ่ามือเขา ใจสั่นระรัวด้วยความต้องการสัมผัสจากร่างหนาที่มากกว่านี้ ส่วนล่างก็ยังตกอยู่ใต้อำนาจของมือแกร่งที่คุ้นเคยเขายังเอาแต่ทรมานฉันอยู่นอกเนื้อผ้า เส้นเลือดข้างขมับเต้นตุบๆด้วยความต้องการที่มากล้น ฉันดึงคอคนด้านบนให้โน้มเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมแล้วกดจูบริมฝีปากร้อนของเขาหนักๆ ก่อนที่จะ.....

พรึ่บบบบ!!!!

"มะนาว...."

".........."

\*\*\*\*\*\*\*\* to be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***