บทที่ 1 เจอตัวแล้ว

หมาป่าอุ้มเด็กสาวมาไว้ในอ้อมแขนได้อย่างสบายๆ

"เอาละได้เวลาเผ่นแล..."

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบก็มีวงเวทย์ปรากฏขึ้นมากลางห้องห้องนั้น ไม่ทันไรก็มีคน 2 คนปรากฏอยู่บนวงเวทย์สีเขียวแล้วทำการร่ายเวทย์พันธนาการชายคนนั้นทันที

"ชิ! มาเร็วกว่าที่คิดไว้นะยายแก่"

พอวงเวทย์คลายพบกับเด็กสาวผมสีแดงกุหลาบ ตาสีเขียวสวมชุดแม่มดแนวตะวันตกโลลิต้าสีม่วงตัดด้วยดำ และชายหนุ่มผมสีดำไล่ไปแดงมรกต ตาสีม่วงประกายดูลึกลับ แต่งตัวเหมือนซามูไรแต่ไม่ใช่ชุดเกราะ และผ้าคลุมสีดำปลายของผ้ามีรอยขาดและไหม้อยู่

"แกก็ยังทำตัวสถุลไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ"เด็กผู้หญิงผมแดงพูดขึ้นมา

"หึ! ยังอยู่มาได้ถึง 500 กว่าปีถือว่ายังมีฝีมือ"เขาตอบกลับ

"เหรอ~ แต่นายของแก 400 กว่าปีแล้วก็ยังหลับเป็นตายอยู่ในโลงอยู่เลยนี่นา เอะหรือว่าที่กำลังทำอยู่มันก็แค่ความหวังลมๆ แล้งๆ อุ๊ยตายเผลอพูดอะไรไม่เข้าเรื่องจนได้นะตัวข้า~"

"ยัยแก่ แก!!!!"เพราะคำพูดของเด็กผู้หญิงทำให้เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

"ฮิเมโกะใจเย็นๆ"ชายหนุ่มผมสีดำไล่ไปแดงพูดขึ้น

"ทำไมหะ!!! คำแรกก็ยัยแก่ คำสอนก็ยัยแก่ มันเจ็บนะเฟ้ย!!! อิจิโร่"ฮิเมโกะพูด

"รู้หรอกว่าโมโหแต่ช่วยอย่าไปยั่วโมโหชาวบ้านได้มั้ย"

"โทษทีแต่ไม่ละ ข้ายิ่งๆ ไม่ถูกโรคกับไอจ้าวอะไรนั้นด้วย"

"หึๆๆ ไม่ระวังกันจริงๆ นะ"หมาป่าพูด

"หมายความว่าไง?"อิจิโร่พูด

แล้วจู่ๆ ก็มีวงเวทย์ปรากฏ ณ จุดที่หมาป่าผู้นี้ยืนอุ้มเด็กสาวเอาไว้ แล้วเวทย์ที่เขาร่ายก็ทำงานส่งทั้งคู่ไปในที่อื่น

"ชิ หนีไปซะได้"ฮิเมโกะพูด

"ทีนี้เอาไงต่อ"อิจิโร่พูด

"ถึงอีกฝ่ายจะเก่งแค่ไหนแต่ตอนนี้พลังยังไม่ตื่นเต็มที่เพราะการผนึกจ้าวอะไรนั้น"

"หมายถึงอะไร?"อิจิโร่ถาม

"ก็หมายความว่าเราตามไปได้ง่ายกว่าเดิมไงละ"

"แล้วมันช่วยอะไรได้มากมั้ย"เขาถามอีก

"ก็ไม่"

"แล้วจะพูดทำไม"

"ก็นะ จุดสิ้นสุดของเวทย์เคลื่อนย้ายเมื่อกี้นี้มันไปตรงตึกร้างในเมือง"ฮิเมโกะพูด

"คงไม่ใช่หมายถึงกลุ่มตึกร้างใกล้ๆ กับตลาดหรอกนะ"

"แหมเดาเก่งจริงๆ ชุมชนตึกร่างตรงนั้นแหละ"

"ถามจริง"

"ไม่รู้แหละแต่ถ้าไปด้วยเวทย์มนต์เขาต้องรู้ตัวก่อนแน่ๆ เพราะงั้นเราต้องไปตรงจุดอื่นที่ไม่ใกล้ไม่ไกล และไม่มีคนเห็น"

"ตรอกอโคจรแถวนั้นสินะ"อิจิโร่พูด

"ใช่"

"มันเสี่ยงมากเลยนะ"

"เสี่ยงโดนเอาหรอ"

"ก็ส่วนนึง อีกส่วนนึงคือเสี่ยงโดนซ้อมไงเล่า"

"คงไม่มีใครเอาตูดแกหรอก"

"ฮิเมโกะ นี่จริงจังนะ"

"เฮ้อ!!!"เธอถอดหายใจออกมาเสียงดัง

"ถ้าไม่ใช่พลังเวทย์ก็มีพลังยมทูตของนายไม่ใช่หรอ"ฮิเมโกะพูด

"แต่ถ้าโดนจับได้ขึ้นมานี่จะไม่เข้าไปกินข้าวต้มในคุกหรอ"อิจิโร่พูด

"หึ พอดีข้าได้ข่าววงในมา ยมทูตแถวนี้นะเหมือนว่าจะกำลังพักร้อน และคนที่มาแทนจะเป็นพวกขี้เกียดซะด้วยสิ"

"เธอได้ข่าวนี้มาจากใคร"

"แม่ค้าข้อมูลประจำชมรมเราไง"

"ยัยนั่นสินะ"

"เอาละรีบไปกันเถอะ เดี๋ยวถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ค่อยหาเรื่องแถ แล้วกัน"

และแล้วฮิเมโกะก็เริ่มร่ายคาถาอะไรซักอย่างออกมา แล้วปรากฏวงเวทย์ขนาดย่อมๆ ตรงใต้เท้าของทั้งสอง จากนั้นก็มีแสงออกมาจากวงเวทย์ แล้วทั้งวงเวทย์และทั้งสองก็หายไป

.

.

.

ณ ตรอกมืดๆ ไม่ค่อยมีคนในเขตของตรอกอโคจรมีแสงออกมาจากตรอกเล็กๆ นั่น แสงมาจากวงเวทย์ 2 วงที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน วงเวทย์นั้นได้พาคน 2 คนออกมาจากแสงที่สว่างจ้า

"ฮิเมโกะนี่มันคือเวทย์เคลื่อนย้ายแบบไหนเนี่ย"อิจิโร่ถาม

"ทำไมหรอ ข้าลองใช่เป็นเวทย์เคลื่อนย้ายแบบขนาดเล็กดู เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ารึเปล่า"

"ไม่รู้สิ มันมึนหัวอยากจะอ้วก"

"ไม่แปลกใจเลยแหะ"

"นี่เธอแกล้งชั้นหรอ!!"

"เปล่าข้าลืมไปว่าบางคนเวลาใช่เวทย์นี้ใหม่ๆ ก็เกิดอาการแบบเจ้านี่แหละ แต่หนักสุดเห็นว่าจะสลบไปเลย"เธอทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่แต่ก็ให้ความรู้สึกว่าสิ่งที่เธอทำมันไม่(ไม่)ได้ตั้งใจจริงๆ

"คราวหลังอย่าใช้อีกนะเฮ้ย!!"

"รู้แล้วน่า~ ไปกับเถอะ ถ้าช้ากว่านี้อีกคงคลาดกันแน่ๆ"

"ชักช้าไม่ได้แล้วสินะ"

อิจิโร่ทำอะไรบ้างอย่างกับกำไลข้อมือที่ข้างซ้ายของเขา

แล้วไม่ทันไรอิจิโร่ก็อุ้มฮิเมโกะในท่าเจ้าหญิง

"เจ้าทำอะไรของเจ่านะ!!!"ฮิเมโกะตกใจ

"ไปท่านี้มันสบายกว่า"อิจิโร่ตอบ

"แต่มันน่าอายนะ!!!"

"อย่าเรื่องมากเลยน่า"

แสงสีม่วงแดงออกมาจากตัวของอิจิโร่และที่พื้นมีเส้นใยเวทมนตร์สีขาวเรืองแสงสีม่วงแดงออกมาเป็นช่วงๆ เส้นใยเวทย์เหล่านั้นเป็นเพียงแค่เอฟเฟกต์ของขั้นตอนจึงไม่เป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตและสิ่งของโดยรอบ

ไม่ทันไรเขาก็กระโดดขึ้นไปลอยอยู่เหนือตรอก

"ฮิเมโกะต้องไปทางไหน"อิจิโร่ถาม

"ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ 315ºC"ฮิเมโกะตอบ

อิจิโร่อุ้มฮิเมโกะไปในทิศที่เธอบอก อิจิโร่เขาใช้เวทย์มนต์ในการทำให้ลอยอยู่ในอากาศได้ในระดับหนึ่ง แต่การควบคุมทิศทางนั้นเป็นไปได้ยากมากเพราะเวทย์ที่เขาใช้เป็นเวทย์ที่ทำให้อยู่ในสภาพกึ่งไร้น้ำหนัก เพราะชะนั้นจึงต้องใช้เวทย์อื่นควบคู่กันไป ในวิธีของอิจิโร่จะใช้เป็นเวทย์ที่จะเปลี่ยนอากาศใต้เท้าของผู้ใช้ให้สามารถเหยียบได้ในระยะเวลานึงแล้วใช้แรงขาพุ่งตัวไปในทิศทางที่กำหนด แล้วทำไมไม่ใช่ไอเวทย์ที่เปลี่ยนอากาศให้เหยียบได้ไปยาวๆ เลยละ คำตอบง่ายๆ เลยคือมันใช้ยาก

"อิจิโร่ ตรงตึกนั้นชั้นสาม"เมื่อใกล้ถึงจุดหมายฮิเมโกะได้รีบบอกอิจิโร่ทันที

เขาไม่รอช้าที่จะรีบไปช่วยเพื่อนของเขา

.

.

.

ก่อนหน้านี้แปบเดียว

"เฮ้อ คุณหนูมาหลบอยู่กับพี่เขยก่อนมา ไม่ต้องห่วงพี่เขยทำความสะอาดห้องนี้เอาไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว"

เขาวางเด็กผู้หญิงคนนึงลงบนพื้นคอนกรีตอย่างทนุถนอม

"นี่คุณหนู คุณหนูคิดว่าพี่สาวของคุณหนูจะรับลุงแก่ๆ คนนี้เป็นแฟนมั้ยนะ"

"..."

"นั้นสิ ผมทำให้เธอหมดพลังงานไปแล้วนี่นา"

"ดอกไม้สีขาวแห่งภูเขาหิมะ ชิโรคามิ ฟูโยะ อ่า เธอนะไม่ใช่เพียงแค่สวยเท่านั้น ทั้งฉลาด อ่อนโยน จิตใจดี หุ่นตรงสเปกของผมอีก ถ้าเราไม่ได้เป็นศัตรูกันเธอจะทำตัวกับผมยังไงนะ คงจะอ่อนโยนเหมือนครั้งแรกที่เจอกันรึเปล่า"

"อยากเจออีกครั้งจัง"

ไม่นานนักที่เขารำพึงรำพันออกมาก็มีเงาของคนโผล่มา เขารีบไหวตัวทันที และเห็นอิจิโร่อุ้มฮิเมโกะเข้ามาทางรูใหญ่ๆ ของกำแพงที่เหมือนจะเคยมีใครมาต่อยเอาไว้

"มากันได้ไงเนี่ย!!"หมาป่าพูด

"คืนยูกิมานะหมาป่า"อิจิโร่พูด

"เห~ ปากพูดจะเอาผู้หญิงคืน แต่ตัวเองอุ้มยายแก่เอาไว้อะนะ"

อิจิโร่และฮิเมโกะมองหน้ากัน ทั้งคู่หน้ากินไม่ลง อิจิโร่รีบวางฮิเมโกะทันที ส่วนฮิเมโกะก็รีบลงจากแขนของอิจิโร่ทันทีและรีบออกห่างโดยเร็วด้วยความขยะแขยงสุดๆ

"อ้าวไม่ใช่ชอบกันหรอ"หมาป่าพูด

"ไม่ได้ชอบกันเฟร้ย!!!!!!!"อิจิโร่และฮิเมโกะพูดพร้อมกัน

ทั้งคู่เหลือบไปเห็นเด็กสาวที่มีเพียงผ้าคลุมห่มปกปิดส่วนต่างๆของร่างกายเอาไว้

"ยูกิ!!!"อิจิโร่พูดพร้อมกับวิ่งไปหาเด็กสาวที่นอนไม่ได้สติอยู่

"คงจะให้ไปไม่ได้หรอกนะ!"ไม่ทันไรหมาป่าเขาก็วิ่งไปหาอิจิโร่พร้อมประเคนหมัดลงไปบนหน้าท้องของอิจิโร่โดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้ตั้งตัว

"ไม่ได้หนักอย่างที่คิดไว้นี่หว่า!!!"อิจิโร่พูดพร้อมประเคนมือทั้งสองที่ประสานกันอย่างแน่นลงไปบนกลางกระหม่อมของอีกฝ่ายเต็มๆ

"แข็งใช้ได้ แต่ก็ไม่เท่าไหร่นี่หว่า!!!"หมาป่าพูด

"เอากันเข้าไปเจ้าพวกนี้"ฮิเมโกะพูด

ว่าแล้วการปะทะกันของสองหนุ่มก็เริ่มขึ้นราวกับเป้าหมายที่คิดไว้ตั้งแต่แรกจะลืมไปแล้วด้วยคำว่าอยากเอาชนะ แต่ไม่ใช่กับอิจิโร่

" ' ฮิเมโกะได้ยินมั้ย ' "เสียงของอิจิโร่เข้ามาในหัวของฮิเมโกะ

" ' โทรจิตหรอเจ้าบ้า ' "ฮิเมโกะตอบกลับ

" ' เหมือนตอนนี้หมาปาเขาจะไม่สนใจเธอ เพราะฉะนั้นเธอรีบไปช่วยยูกิก่อน ' "

" ' ได้เลย ' "

"มัววอกแวกอะไรอยู่หะ!!"หมาป่าพูด

ฮิเมโกะเห็นช่องที่หมาป่าไม่เห็นเธอแน่ๆ เธอรีบเข้าไปช่วยเพื่อนของเธอทันที แต่ว่า...

' นี่มัน!!! เธอโดนอุปกรณ์เวทย์ที่ดูดพลังงานของร่างตุ๊กตาออกไป แต่นี่แทบไม่เหลือเอาไว้เลย อย่าบอกนะว่าเจ้านั้นใช้อุปกรณ์เถื่อน!!! ' ฮิเมโกะคิด

' ต้องรีบให้พลังงานเพื่อแล้ว แต่ดีนะที่ร่างกายทำการ Shut down ก่อน คนที่สาปให้ยูกิเป็นตุ๊กตาคงมีความสามารถในด้านคำสาปหุ่นมากๆ อันตรายจริงๆ '

เธอหยิบขวดน้ำที่ใส่น้ำสีใสๆ ขุ่นๆ ออกมาจากกระเป๋าขาดเอวของเธอที่ไม่น่าจะใส่ขวดน้ำขนาด 500 มล. ได้ แล้วเธอรีบเอาน้ำในขวดให้ยูกิกินทันที

' ทำไมถึงไม่มีอะไรเปลี่ยนมากเลยละ ' ฮิเมโกะคิด

"เธอคิดจริงๆ หรอ ว่าถ้าจะพยายามฟื้นตุ๊กตาที่มีพลังเวทย์สูงขนาดนั้นต้องใช้พลังงานเท่าไหร่กันแน่"หมาป่าพูดขึ้น

"หมายความว่าไง!!!"อิจิโร่พูด

"ก็จริงๆ แล้วพลังเวทย์ของเจ้าตุ๊กตานี่มันถูกผนึกเอาไว้ไงละ"เขาตอบ

อิจิโร่โกรธมากแต่ตอนนี้เขากำลังทำอะไรบ้างอย่างกับกำไลข้อมือข้างซ้ายที่เขาสวมอยู่

"อย่านะอิจิโร่!!"ฮิเมโกะพูด

"อย่าห้ามผมเลยฮิเมโกะ"อิจิโร่พูด

"นายรีบไปดูยูกิแทนชั้นดีกว่า ส่วนตรงนี้ชั้นจะจัดการเอง"เธอพูดพร้อมกับวิ่งมาหาอิจิโร่

"แต่ว่า"

"เชื่อชั้นสิ เอ็นมะ อิจิโร่"

"..."เขาเงียบไป

"ก็ได้ฮิเมโกะ"อิจิโร่พูด

"อ่าวๆ เปลี่ยนให้ยายแก่มาอยู่แนวหน้าเนี่ยนะ คิดยังไงกันเนี่ย"หมาป่าพูดด้วยเสียงยียวนกวนประสาท

"นั่นสินะ แต่แกพร้อมที่จะเป็นกระสอบทรายของข้ายังละ"

,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.

เอาไปแค่นี้ก่อนแล้วกัน

สวัสดีค่ะอีคนเขียนเองนะคะ

ตอนนี้คงไม่มีอะไรมากแต่ขอเวลาไปเขียนฉากที่ ฮิเม ปะทะ ไอหมาสถุน และ ฉาก nc ก่อนนะแต่มันอาจจะไม่ดีเท่าที่ควร ก็ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย แล้วเจอกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***