สัมผัสที่ไม่ควรรู้สึก

[มีการบรรยายถึงศพ ฉากที่มีเลือด หรือพฤติกรรมที่ไม่ดีของตัวละคร โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน]

คฤหาสน์ เมอร์การอฟ ณ ห้องรับแขก

"อคิระลูกจำพ่อไม่ได้หรอครับ"อเล็กซ์ จูงมือลูกชายตัวน้อยของเขาเข้ามาในห้องรับแขกที่อยู่เป็นห้องแรกของบ้าน ใจจริงอยากจะให้ขึ้นไปพักผ่อนบนห้องเสียด้วยซ้ำแต่เพราะความสงสัยที่มีมากกว่าเลยต้องห้ามใจเอาไว้

"...เอ่อ ขอโทษนะครับ"อคิระทำหน้าหนักใจที่ตัวเองไม่สามารถตอบอะไร เขาก็แค่คนที่อยู่ๆก็มาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าก่อนหน้านี้เขาสารภาพรักกับผู้ชายตนเองชอบแต่เพราะการชอบเพศเดียวกันนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนรังเกียจ หลังจากเขาสารภาพรักไปชายที่เขาหลงรักก็พากลุ่มเพื่อนของเขามาตามล่าและทำร้ายจนเขารู้สึกทนไม่ได้ ก่อนสติจะค่อยๆเลือนลางไปทุกที

ตื่นขึ้นมาอีกทีก็มาโผล่ที่ไหนไม่รู้ซะแล้ว แล้วจะให้เขาตอบคนตรงหน้าที่บอกว่าตัวเองเป็นพ่อเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาไม่ใช่ลูกอีกฝ่านสักหน่อย

"...อคิระ ข้าคือพ่อของเจ้าที่นี่คือบ้านของเรา แล้วพวกเราก็คือคนของเมอร์การอฟ ลูกเข้าใจที่พ่อพูดไหม"อเล็กซ์พูดอธิบายช้าๆ เขาไม่รู้ว่าลูกชายจำไม่ได้ถึงขนาดไหน จึงต้องค่อยๆพูดให้อีกฝ่ายคิดตาม

"ขอโทษจริงๆนะครับ ผมไม่เข้าใจเอ่อ...ผมขอนอนพักหน่อยไม่ได้ไหม"อคิระเริ่มรู้สึกปวดหัว เหมือนหัวของเขาจะหนักอึ้งราวกับมีค้อนหนักๆมาทุบอย่างแรง

อเล็กซ์รีบลุกขึ้นอุ้มอคิระในท่าเจ้าหญิง สีหน้าของคนเป็นพ่อเจ็บปวดเมื่อเห็นลูกชายกำลังทำสีหน้าทรมาณ เขาไม่รู้ว่าลูกเจ็บที่ตรงไหนในเมื่อเขาได้ให้ทหารเวทย์รักษาให้จนหายดีแล้ว หรือลูกชายของเขาจะโดนคำสาป!

"อคิระลูกเป็นอะไร เจ็บตรงไหนเจ้าบอกพ่อสิ"คนเป็นพ่อร้องถามเสียงลนลาน ขอบตาร้อนผ่าวไม่รู้ว่าตอนนี้น้ำตาได้ไหลลงมาหรือยัง สองขาก้าวเดินขึ้นไปบนห้องตามคำบอกของคนเป็นลูก เมื่อวางลูกชายไว้บนเตียงอย่างเบาแล้วก็ดึงผ้ามาห่มให้ถึงคอ

"ผมขอนอนพักสักหน่อย ตื่นมาก็คงหายดีแล้วครับ"ในใจอคิระรู้สึกอุ่นวาบ ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มีพ่อแม่มาคอยปกป้อง คอยปลอบ คอยเป็นห่วงเหมือนเช่นตอนนี้ ถึงจะยังไม่เข้าใจก็เถอะว่าทำไมคนตรงหน้าถึงเรียกเขาว่าลูก เมื่อถูกคนมีอายุมากกว่าลูบหัวสองสามครั้งก็หลับไปด้วยสีหน้าเจ็บปวด และเหงื่อที่ไหลซึมออกมาตามกรอบหน้า

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

อเล็กซ์นั่งมองหน้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตนด้วยสายตาอบอุ่น ก่อนจะต้องจำใจละสายตาไปมองที่ประตูก่อนเอ่ยอณุญาติให้คนข้างนอกเข้ามา คนที่เดินเข้ามาคือหมอ หรือก็คือนักเวทย์ที่มีความสามารถในการใช้เวทย์รักษา หลังจากตรวจสอบทั่วทั้งร่างของเด็กหนุ่มซึ่งไม่พบบาดแผลใดๆแล้วก็ขอตัวกลับไป ปรุงยาให้กับลูกชายของผู้ว่าจ้างของตนในตอนนี้

อเล็กซ์เดินกลับมาที่เตียงล้มตัวลงนอนก่อนจะคว้าลูกชายตัวน้อยมากอด เขาคอยตะกรองกอดลูกด้วยสองมือคู่นี้ ไม่ให้ใครมาพรากไปได้อีก

ค่ำคืนนี้มีคนหนึ่งนอนหลับไปด้วยความสบายใจ อีกคนกลับนอนหลับไปด้วยความงุนงง อคิระไม่เข้าใจในเมื่อเขาหลับแล้วแต่ทำไมตอนนี้เขาดันโผล่มาในที่แปลกๆอีกแล้วล่ะ ก่อนจะได้คิดอะไรมากกว่านั้นข้างหน้าเขาก็มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักเดินผ่านตัวเขาไป อคิระเบิกตากว้างเมื่อหญิงสาวคนนั้นเดินทะลุตัวเขาไปเลย นี่เขาตายอีกแล้วหรอ!

อคิระตัดสินใจเดินตามเธอตามทางเดิน ที่เหมือนอยู่ในอาคารแห่งหนึ่ง มีประตูมากมายที่ปิดเอาไว้หลังจากเดินตามมาเรื่อยๆก็ต้องตกใจเมื่อเบื้องหน้าของหญิงสาวคือเด็กหนุ่มที่ใส่ชุดเหมือนเครื่องแบบนักเรียนถูกมัดมือห้อยกับเพดาน เลือดไหลเจิ่งนองพื้นบนเพดานมีตัวอักษรแปลกๆเขียนไว้ด้วยสีแดงหรือเลือดก็ไม่อาจทราบได้ ร่างของหญิงสาวทรุดลงปากของนางอ้าออกกว้างไม่มีแม้แต่เสียงออกมา แต่เพียงไม่นานก็เหมือนนางจะหาเสียงตนเองพบ นางกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจและหวาดกลัว

เพียงไม่นานก็มีกลุ่มนักเรียนที่ใส่เครื่องแบบเหมือนเด็กหนุ่มที่ถูกจับแขวนไว้วิ่งมา และอีกหลายคนที่ใส่ชุดต่างออกไปเหมือนจะเป็นอาจารย์ของโรงเรียนนี้ ใช่โรงเรียนอคิระเริ่มเข้าใจว่าตอนนี้ตนนั้นอาจจะอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่งแต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าคือที่ไหนกันแน่

ยืนมองภาพเหตุการความวุ่นวายอยู่ไม่นานก็รู้ได้อีกอย่างหนึ่งคือเขาเห็นแค่ไม่ได้ยิน ใช่ไม่ได้ยินอะไรเลยรอบข้างเงียบสงบแต่เบื้องหน้าของเขานั้นกลับมีเหตุการณ์หลากหลายอย่างดำเนินไปด้วยความวุ่นวาย

อคิระสดุ้งจนตัวโยนเมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องมาทางเขา แต่เมื่อมองหาอยู่นานก็ไม่เจอใครที่กำลังมองเขาอยู่ ตามจริงมันก็ควรเป็นนั้นเพราะตอนนี้ทุกคนสามารถวิ่งทะลุตัวเขาไปได้ง่ายๆแล้วใครจะมาจ้องเขาได้กันละสบัดหัวไล่ความรู้สึกไม่ดีเมื่อครู่ออกไป ก็หันมามองเบื้องหน้าอีกครั้งแต่คราวนี้กลับต้องทำให้เขาตกใจเมื่อภาพเบื้องหน้าเปลี่ยนไป

กลายเป็นภาพของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังยืนมองจ้องบางสิ่งอยู่ เมื่ออคิระเดินเข้าไปใกล้ก็ต้องผงะจนถอยหลัง เมื่อสิ่งที่เขาเห็นคือศพคนอีกแล้ว แต่คราวนี้ศพกลับผอมแห้งเนื้อหนังติดกระดูกเหมือนถูกสูบเลือดออกไปจนหมดตัว หันไปมองรอบๆก็เห็นว่าที่เขายืนอยู่ตอนนี้คือถนนในเมืองที่ คนที่บอกว่าเป็นพ่อของเขานั้นพานั่งรถม้าผ่านมา ตรงนี้อยู่ไม่ห่างจากซอยที่เขาถูกอุ้มออกมานัก เป็นทางเปลี่ยวที่ไม่ค่อยมีบ้านผู้คนมากมาย แต่ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าจะไม่มี

อคิระเงยหน้าไปมองชายหญิงคู่นั้นก็เห็นเป็นหญิงสาวคนเดิม กับชายหนุ่มที่เขาจำได้ว่ายืนอยู่ไม่ไกลในเหตุการณ์เมื่อครู่ 'อ่านึกๆดูแล้วมันเหตุการณ์มันคุ้นๆแหะ'ยืนนิ่งคิดได้ไม่นานก็ถึงกับต้องร้องอ๋อ เมื่อเขานึกไปถึงการ์ตูนเรื่องโปรดของเขาที่พึ่งอ่านจบไปก่อนที่จะโดนฆ่าแล้วมาที่นี่ เพียงแค่เปลี่ยนจากภาพวาดมาเป็นเหตุการณ์จริง ที่ทุกคนขยับได้ ทำทุกอย่างตากใจนึกราวกับมีชีวิตอยู่จริงๆ

พรึ่บ!

อคิระมองซ้ายมองขวาด้วยความรวดเร็วจนกลัวว่าคอจะเคล็ดเอาได้ 'อีกแล้วความรู้สึกที่เหมือนถูกจ้องนี่อีกแล้ว แต่ไม่มีใครมองเห็นเรานี่อีกอย่างตอนนี้ก็ยืนอยู่กันแค่สามคน' บ้นพึมพำหลังมองหาอยู่นานก็ไม่เห็นใครมองมาทางตนเลยต้องจำใจปล่อยผ่านไป

ภาพเบื้องหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้งเป็นตอนที่ชายหญิงที่เขาพึ่งจำได้ว่าคือนางเอกและพระเอกของเรื่องกำลังยืนคุยอะไรกันบางอย่าง แต่เหมือนพวกเขาจะคุยกันไม่เข้าใจนางเอกเลยทำท่าทางเหมือนโมโหและตะโกนออกมาเสียงที่ถึงเขาจะไม่ได้ยินก็พอจะรู้ได้ แต่กับคุณพระเอกนั้นเขากลับยืนอยู่เฉยๆ ไม่พูดอะไรอีกเหมือนยิ่งพูดก็ยิ่งจะให้เรื่องแย่ลง แต่คุณนางเอกคงไม่คิดแบบนั้นเธอยกมือเรียวของตัวเองขึ้นมาก่อนจะตบลงไปบนหน้าหล่อๆของคุณพระเอกแล้วก็ปิดหน้าร้องไห้วิ่งออกไป

อคิระรู้สึกไม่ดีที่เห็นแบบนั้นถึงยังไงทั้งสองก็คือตัวละครที่เขาชอบมาก อคิระเดินเข้าไปใกล้คุณพระเอกที่ยืนก้มหน้าอยู่เขาเดินไปหยุดยืนอยู่เบื้องหน้ามือก็เอื้อมไปหมายจะจับใบหน้านั้นให้เงยขึ้นแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อมือของเขานั้นทะลุหน้าของคุณพระเอกไปราวกับเขาไม่เคยเอื้อมมือขึ้นไปมาก่อน แต่อยู่ๆคุณพระเอกก็เงยหน้าขึ้นมามองจ้องดวงตาของอคิระที่ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะขยับปากเอื้อนเอ่ยถ้อยคำที่อคิระไม่สามารถได้ยินมันได้ เขาหันไปข้างหลังคิดว่าคุณพระเอกกำลังคุยกับคนอื่นแต่ก็ต้องสังสัยเมื่อที่ตรงนี้มีแค่เขาสองคนเท่านั้น

พอหันหน้ากลับมาอีกครา หน้าของคุณพระเอกก็เลื่อนเข้ามาใกล้จนปากแทบจะชิดกัน อคิระยืนนิ่งข้างคิดว่าถึงจะเข้ามาใกล้ยังไงก็คงไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกแต่ใครจะรู้เล่า เมื่อปากของทั้งสองแตะกันจริงๆความรู้อุ่นนุ่มของริมฝีปากก็เด่นชัดขึ้นจนเขานั้นตกใจ 'ไม่สิมันไม่ควรจะรู้สึกนี่!'ไม่ทันได้คิดอะไรเมื่อสายตาเผลอจ้องเขาไปในดวงตาดำมืดคู่นั้นก็เหมือนโลกของเขากำลังดับมืดลง ภาพเบื้องหน้าเริ่มเลือนลางจนเขาไม่รับรู้อะไรอีก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***