

{Moraของท่านเทพยาจก}

 

{Moraของท่านเทพยาจก}

EP1

{Moraของเทพยาจก}

เรื่องนี้เขียนขึ้นเพราะความจิ้นของนักเขียน

เรื่องนี้แต่งขึ้นจากเกมGenshin

Impact ของค่ายMIHOYO(นักเขียนติดมาก)ซึ่งเพื่อไม่ให้เกิดการที่ชื่อตัวละครจะเหมือนกัน

จึงขอย่อเชื่อตัวละครเพื่อความเข้าใจจะยกตัวอย่างให้ *งดเบียดเรือนะ*(อาจจะมีเสียดสีการเมือง

เพราะนักเขียนอดใจไม่ได้ที่จะเล่นแน่นอนนักเขียนสายเผือกไม่เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง)

ตัวอย่างชื่อย่อของตัวละคร

ดีลุค=ลุค

จงหลี่=จง

เคยะ=เค

*ตัวละครไหนที่มีชื่อตัวเดียวก็เรียกแบบนั้นแหละอย่างเช่น ไชลด์ ก็เรียกแบบนั้นแหละ*

ในช่วงเย็นของวันหนึ่ง....แสงสีส้มที่ส่องผ่านหน้าต่างของห้องสมุดกระทบกับพื้นผิวต่างๆรวมถึง...ใบหน้าที่หวานคมสะดุดตาของผม

มันทำให้หัวใจที่ผมคิดว่ามันตายด้านไปแล้ว...กลับมาเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่ผมแอบโหยหามานาน

ความรู้สึกรักใครสักคน ในที่สุดผมก็ได้เจอคนนั้น

ดวงตาสีเหลืองคู่คมคู่นั้นกับผมสีดำมีส้มปลายๆ อ่า....ผมละสายตาจากคนนั้นไม่ได้เลย

เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้ที่ผมได้เจอกับผู้ชายคนนี้ ผมทำได้แค่แอบมองเขาจากชั้นหนังสือไม่ก็นั่งมองเขาจากโต๊ะด้านหลัง

ได้เห็นแผ่นหลังที่เล็กกับผมที่ปิดท้ายทอยของเขานิดหน่อย เป็นท้ายทอยที่สวยดี หึ

ผมแอบคิดในใจพรางยิ้ม ผมจะดูโรคจิตไหมเนี้ย บ...บ้าไปแล้วนี่เราหุบยิ้มไม่ได้

เราคงชอบเขาเข้าให้แล้วสินะ จะบอกเขาดีไหมนะ.....

16.00 น.

“เค....กูควรบอกชอบเขาดีไหม” ผมนั่งเท้าคางพรางหันหน้ามองออกไปข้างนอกหน้าต่าง

หางตาของผมก็เหลือบไปเห็นชายคนนั้น เขากำลังเดินถือหนังสือไปที่ห้องสมุด

รอยยิ้มมุมปากของผมก็ยกสูงขึ้น

“ก็แล้วแต่มึงสิ มึงจะบอกเขายังไง มึงจะเขียนจดหมายส่ง100บรรทัด?”

“มึง...กูไปก่อนนะ วันนี้เขามาเร็วกว่าปกติ

กูจะรีบไปหาเขา” ผมพูดจบก็รีบตรงดิ่งไปยังห้องสมุดโดยไม่สนว่าเพื่อนจะเป็นยังไง

ส่วนใหญ่มันมากกว่าที่ไม่ค่อยสนผมเท่าไร

พอผมมาถึงห้องสมุดผมก็เดินไปจุดประจำของคนที่ผมแอบชอบ ผมมาที่ห้องสมุดนี้บ่อยเพราะได้เจอกับคนที่ใช่แต่ผมก็ได้แค่เฝ้ามองจากด้านหลังหรือตรงชั้นหนังสือบ้าง

อยากจะเริ่มบทสนทนาจากการเป็นเพื่อน

แต่เท่าที่ผมสังเกตเขาไม่ค่อยมีเพื่อนส่วนมากชอบอยู่คนเดียวอ่านหนังสือเงียบๆ

ผมไม่ค่อยเจอเขาบ่อยให้มหาลัยเพราะผมติดเรียนและไม่ค่อยได้เดินตามหาเขาเท่าไร

ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะลองคุยกับเขาดู คิดแต่ไม่ได้ทำชาตินี้กูจะได้เขาเป้นแฟนไหม

ผมคิดอยู่นานว่าจะเข้าไปทักดีไหมแต่...

“ขอโทษนะครับ คุณช่วยขยับหน่อยได้ไหม

ผมหยิบหนังสือไม่ได้คุณบังอยู่”

“เอ๊ะ! ข...ขอโทษครับ” เสียงที่เข้มๆที่ฟังแล้วชวนให้ความรู้สึกอบอุ่น

ดวงตาสีเหลืองคม ผมสีดำปลายมีสีส้มปนอยู่

มันทำให้ผมใจเต้นแรงและรีบขยับตามคำขอของอีกคน ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะทักเรา

(อันที่จริง เขามองว่าเกะกะ จะหยิบหนังสือแต่หยิบไม่ได้)ทันทีที่ผมหลบทางให้

ร่างเล็กก็ก้มลงไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่ง “อ่า...ขอโทษนะครับ

นั้นใช่หนังสือเรื่อ’Moraของเทพยาจก’ใช่ไหมครับ?”

“……ครับ”ร่างเล็กตอบเสียงทุ้มนิดๆพรางมองมาที่ผม

“คุณสนใจเรื่องนี้เหรอครับ?”ผมยิ้มเจื่อนๆ

ร่างเล็กก้มหน้ามองหนังสือสักพักแล้วเงยหน้ามาสบตากับผมพรางพยักหน้าเบาๆ แก้มจากที่เป็นสีผิวคนปกติก็เริ่มแดงผาดเหมือนลูกตำลึกท่าทางเขินอายนิดๆ

มันทำให้ผมกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า น่ารักโว้ยยยยยยย! ว่าซั่น “เพิ่งเคยอ่านสินะครับ

เรื่องนี้ค่อยข้า-”ผมที่ไม่ทันจะพูดจบมือที่แสนอ่อนนุ่มนิ่มบางเรียวมาปิดที่ปากของผมโดนไม่ทันตั้งตัว

“ชู่ว อย่าสปอยครับ ไว้ถ้าผมไม่เข้าใจจะถามคุณละกัน

ดูคุณน่าจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เยอะ”ร่างเล็กมองด้วยสายตาที่ข่มขู่อย่างเห็นได้จัดเจนบ่งบอกให้รู้ว่าไม่ต้องการให้ใครมา

ส ป อ ย !!! ทันทีที่ร่างเล็กพูดจบก็ค่อยลดระดับมาลงมาหยิบของในกระเป๋ากางเกง

“งั้นแอดวีแชทกับผมไม่ครับ

เผื่อคุณ...ไม่เข้าใจเนื้อเรื่องจะได้ถามผม”ผมยิ้มอ่อนๆแล้วเปิดแอปวีแชทเตรียมพร้อมที่จะแอด งานนี้กูไม่ได้หลับแน่!!

ร่างเล็กมองการกระทำของผม“ก็ได้ครับ”ร่างเล็กเปิดคิวอาร์โค้ด

ผมไม่รอช้าที่จะสแกนแอดเพื่อนในทันที หลังจากที่แอดเพิ่มเพื่อนกันเสร็จร่างเล็กก็มองดูเวลาในมือถือของตน “ขอโทษนะครับ ผมต้องรีบไปแล้ว”ผมยังไม่ทันตอบร่างเล็กก็รีบไปทำเรื่องยืมหนังสือแล้วออกไป

แต่แค่ได้แอดวีแชทก็ดีแล้วอย่างน้อยก็ได้ทักหาเขาละนะ แต่....เขาชื่อไรว๊ะ เชี้ย!!นี่กูลืมถามชื่อเขาเหรอเนี้ย ไม่จริง

โอมายก๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! อร๊ากกกกก

เอ๊ะ...แต่เราก็มีวีแชทแล้วนิค่อยถามในนั้นก็ได้ ผมกำลังจะกลับบ้านจู่ๆก็มีสายของเพื่อนสนิทของผมเข้ามา….

[incoming

call]

{โหล

มึงมีอะไรวะเค}

{มึง...กูกับสเลฟ

เลิกกันแล้ว ฮือ}

{ได้ไง เมื่อวานยังเห็นดีกันอยู่เลย}

{กูไม่รู้

มันทิ้งกูไปแล้ว 7ปีที่มันอยู่กับกูมามันเพิ่งมาออกก็ตอนนี้}