ความจริง

แสงไฟจากคบเพลิง ถูกจุดขึ้นจนสว่างไสวไปทุกหย่อมหญ้า เสียงเอะอะโวยวายดังก้องด้วยความหวาดกลัว อาวุธต่างๆได้ถูกนำออกมาเพื่อป้องกันตัว เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ต่างเตรียมความพร้อมและรอการจู่โจม “ไม่!!!! อย่าเพิ่ง ทุกทุกคนอย่าเพิ่ง” ชายร่างใหญ่คมเข้มรีบกางแขนอันแข็งแกร่งขวางอยู่เบื้องหน้าลูกสาวของเขา “อาเธอร์ นี่มันเรื่องอะไรกัน ลูกเจ้ามีสีตาเหมือนกับราชินีแห่งป่าต้องห้ามได้ยังไง?” ลุค หัวหน้าหมู่บ้านแห่งหุบเขารุ่งอรุณถามออกมาด้วยความสงสัย “เธอต้องโดนสาปแน่ๆเลย” เสียงของชาวบ้านคนนึงตะโกนออกมา ทำให้คนอื่นๆในหมู่บ้านเริ่มส่งเสียงเอะอะโวยวาย “ใช่ เราต้องฆ่ามัน ก่อนที่มันจะฆ่าพวกเรา” สถานการณ์ต่างๆเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เพราะชาวบ้านต่างหวาดกลัว “เงียบ!!!” อาเธอร์ พ่อของอลิซตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังและหนักแน่น “ข้า…อาเธอร์! จะเป็นคนอธิบายความจริงเอง” “อาเธอร์! มันจะดีเหรอ? เรื่องนี้มัน…..” แคลร์ ภรรยาของลุค หัวหน้าหมู่บ้านเดินออกมาแตะไหล่ของเขาและถามเพื่อความแน่ใจ เพราะเธอกลัวว่าหากความจริงถูกเปิดเผยออกมา อลิซจะตกอยู่ในอันตรายจากผู้คนที่หวาดกลัวและทำร้ายอลิซ ซึ่งนั่นจะทำให้แผนของซาร์ง่ายมากยิ่งขึ้น “ไม่เป็นไรหรอกแคลร์ มันคงถึงเวลาแล้ว” อาเธอร์กับมือแคลร์เพื่อให้เธอสบายใจ “แต่มันเสี่ยงเกินไป เราอาจจะปกป้องอลิซไม่ได้” แคลร์รีบแย้งเพราะเธอกลัวว่าอลิซจะตกอยู่ในอันตรายมากกว่าเดิม “เมอาร์ไม่ปล่อยให้ลูกตกอยู่ในอันตรายแน่นอน” อาเธอร์พูดให้แคลร์เชื่อมั่นในตัวของเมอาร์ฟาร์เทีย ภรรยาของเขา “เรื่องนั้นฉันรู้ดี ว่าองค์ราชินีจะปกป้ององค์หญิง แต่เรื่องนี้ยังไม่สมควรถูกเปิดเผย ตราบใดที่ซาร์ ไอ้พ่อมดชั่วนั่นมันยังไม่ตาย” แคลร์กระซิบกระซาบกับอาเธอร์เพื่อเตือนสติเขา เพราะเธอไม่อยากให้แผนขององค์ราชินีของเธอพังลง และไม่อยากให้ผู้คนในหมู่บ้านต้องเดือดร้อน “แคลร์ นี่มันเรื่องอะไรกัน เธอรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ?” ลุค สามีของเธอถามด้วยความสงสัย แคลร์หันไปมองสามีของเธอ แล้วถอนหายใจออกมา “ข้า แคลร์ หรือ แคโลริน่า องครักษ์ประจำตัวขององค์ราชินีเมอาร์ฟาร์เทีย ราชินีแห่งป่าต้องห้าม ข้าได้พาองค์หญิงอลิธิเซีย แห่งป่าต้องห้ามหลบหนีออกมาเพื่อให้เธอได้มีชีวิตเยี่ยงคนธรรมดากับบิดาของเธอ เพราะพ่อมดซาร์ แห่งป่าต้องห้ามได้ทำสงครามเพื่อยึดครองอำนาจขององค์ราชินี หากองค์ราชินีและองค์หญิงยังคงมีชีวิตอยู่ พ่อมดซาร์ไม่อาจที่จะครองโลกได้ อำนาจมืดที่ทุกคนต่างหวาดกลัว หาใช้อำนาจขององค์ราชินีไม่ แต่เป็นของพ่อมดซาร์ และที่สำคัญ อัศวินศักดิ์สิทธิ์ของหมู่บ้านแห่งนี้ คืออัศวินขององค์ราชินีที่พระองค์ทรงแต่งตั้งเพื่อให้ปกป้องอำนาจชั่วร้ายมิให้ออกมาจากป่าต้องห้าม” “ต…ต…แต่ว่า ตำนานของอัศวินศักดิ์สิทธิ์ของหมู่บ้านเรามีไว้เพื่อปกป้องผู้คนจากราชินีแห่งป่าต้องห้ามไม่ใช่เหรอ?” หนึ่งในชาวบ้านส่งเสียงแย้งออกมา “ใช่ ใช่ ใช่” คนอื่นๆในหมู่บ้านรีบสนุนทันที “แต่ว่าข้าเคยได้ยินนิทานที่คล้ายๆกับที่แคลร์พูดนะ ว่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ของเรา คืออัศวินขององค์ราชินีแห่งป่าต้องห้าม” ชายชราผู้หนึ่งรีบกล่าวออกมา “ใช่….ข้าก็เคยได้ยินท่านปู่ของข้าเล่าให้ฟังเหมือนกัน” ชาวบ้านส่วนหนึ่งเห็นคล้อยกับแคลร์ “แล้วสรุปว่า เรื่องไหนคือเรื่องจริงกันแน่???” ชาวบ้านต่างสับสน ไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี “ฮึฮึฮึ…ไอ้พ่อมดชั่วนั่นมันบิดเบือนความจริงได้สำเร็จสินะ แล้วพวกเจ้าไม่สงสัยเหรอ? ว่าทำไมผู้เฒ่าของหมู่บ้านที่พวกเจ้านับถือ ท่านถึงตายล่ะ? ทั้งๆที่ท่านยังไม่สมควรตายด้วยซ้ำทั้งๆที่ท่านชอบเล่านิทานเกี่ยวกับป่าต้องห้ามให้พวกเจ้าฟังแถมยังยกย่ององค์ราชินีแห่งป่าต้องห้ามล่ะ? ทำไมกัน?” แคลร์ถามทุกคน และนั่นก็ทำให้ทุกคนยิ่งสับสนว่าควรจะเชื่อใครดี เพราะท่านผู้เฒ่าที่ว่านั้นคือ อัศวินศักดิ์สิทธิ์ (ผู้จงรักภักดีขององค์ราชินี) มักจะเล่านิทานให้เด็กๆฟังเกี่ยวกับราชินีแห่งป่าต้องห้ามและป่าต้องห้ามว่าเป็นอย่างไร และท่านมักจะชื่นชมองค์ราชินีเสมอ นั่นเป็นสาเหตุให้ชาวบ้านเริ่มลังเลกับตำนานของหมู่บ้านที่ถูกบิดเบือนออกไป ทั้งที่ป่าต้องห้ามเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์ สวยงามอย่างสรวงสวรรค์ และเต็มไปด้วยเวทมนตร์ องค์ราชินีท่านทรงตระหนักและกลัวว่ามนุษย์ผู้ละโมบจะเข้าไปทำลายความสมดุลของป่า และต้องการเวทมนต์เพื่อกิเลสของตัวเอง พระองค์เลยทำให้ป่าแห่งนี้เต็มไปด้วยอันตราย และถูกขนานนามว่า ป่าต้องห้ามนั้นเพราะอันตรายที่อยู่ในป่านั้นอาจทำให้ผู้ที่ไม่เคยย่างกลายเข้าไปตายได้ “แต่ข้าจำได้ว่าก่อนที่ท่านผู้เฒ่าจะตาย ท่านพูดแค่เพียง …ราชินี….ป่าต้องห้าม นั่นแสดงว่า คนที่ฆ่าท่านผู้เฒ่าคือราชินีแห่งป่าต้องห้ามไงล่ะ” ชายผู้หนึ่งตะโกนออกมา “นั่นก็เป็นไปได้นะ” “ใช่ๆๆๆ” ชาวบ้านเริ่มส่งเสียงเอะอะโวยวายอีกรอบ “นั่นไม่ใช่เรื่อ….” แคลร์พยายามจะอธิบาย “พอแค่นี้เถอะ แคลร์” อาเธอร์เดินเข้ามาจับบ่าของเธอและบอกให้หยุด “เอาล่ะ เอาล่ะ!!! พอแค่นี้เถอะ ข้ารู้ว่าท่านทั้งหลายไม่อาจจะเชื่อในสิ่งที่แคลร์พูด ไม่ว่าพวกท่านจะเชื่อข้ากับแคลร์หรือไม่ ก็ไม่เป็นไร ข้ากับลูกจะพยายามไม่ทำให้พวกท่านเดือดร้อนก็แล้วกัน” อาเธอร์กล่าวเพื่อตัดบท เพราะไม่อยากให้มันวุ่นวายมากไปกว่านี้ “กลับบ้านกันเถอะลูก” อาเธอร์บอกอลิซที่กำลังสับสนกับความจริงอยู่ “แคลร์ นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเจ้าไม่เคยบอกข้ามาก่อนเลย” ลุค รีบเข้ามาถามความจริงจากภรรยาของตน “ข้าขอโทษ ลุค ข้าแค่ต้องการปกป้ององค์หญิงจากพ่อมดซาร์” แคลร์พยายามอธิบายแบบตัดบท และเดินจากไป “แม่!!! ข้าไม่เข้าใจ” แซควิ่งตามแคลร์มาและถามผู้เป็นแม่ด้วยความสงสัย “แซค แม่ขอโทษ!!! แต่แม่อยากให้ลูกฟังแม่นะ ต่อจากนี้ไปจะมีอันตรายล้อมรอบหนูอลิซอีกมากมาย แม่อยากให้ลูก อยู่ข้างกายหนูอลิซ คอยปกป้องคุ้มครองเธอจากอันตราย ได้มั้ยลูก” แคลร์ฝากฝังองค์หญิงน้อยของเธอให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอดูแล “ได้ครับแม่ ผมจะปกป้องเธอด้วยชีวิตของผมเอง” แซครับคำของแม่ด้วยความหนักแน่น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***