มิคารุ : นี่ฉันรอตั้งนานแล้วนะเมื่อไหร่จะลงไปกันสักทีห๊ะ!!
**เอ๋นี่ใครกันเนี่ยพังประตูเข้ามาขนาดนี้ไม่พังดีเท่าไหร่แล้วไอบ้าเอ้ย...เอ๋แต่จะว่าไปนี่ก็พี่ฉันนี่หน่าา(แต่พี่ไม่แท้อ่ะนะ)
มิคารุ: นี่จะยืนเฉยอีกนานไมเนี่ยจะแด*ไม
ข้าวอ่ะ
มิโดระ : (เอ๋พี่เมดหายไปไหนแล้วเนี่ย)
มิคารุ: มองเหี้*ไรอยู่ได้วะ
มิโดระ:(หือออดุจังวะอย่างงี้ต้องอ้อนสักนิด)ไปก็ด้ายยยแต่เดินไม่ไหวอ่ะพึ่งฟื้นอ่ะเลยไม่มีแรงอ่ะอุ้มหน่อยดิ นะ นะ น้าา
มิคารุ: -//- (หือออไอสั*น่ารักวะมันไม่เคยอ้อนอย่างนี้เลยนี่หว่าา แล้วตกลงจะอุ้มมันไมวะ)
มิโดระ: ตกลงจะอุ้มไมอ่ะ ถ้าไม่อุ้มก็ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวเดินไปเองก็ได้//เดินขากะเพกออกจากห้อง
มิคารุ: (เอาไงดีวะแต่มันพึ่งฟื้นหน้าจะยังไม่มีแรงงั้น...)
ฟึบบ.เสียงอุ้ม
มิโดระ: อะ..ไหนบอกจะไม่อุ้มไงแล้วอุ้ม หนู...น้อง...ฉัน
มิคารุ: แทนตัวเองว่าหนู แล้วที่อุ้มเพราะเดี๋ยวพ่อจะว่าฉันไม่ดูแลเธอ
มิโดระ: ออ..อืม ขอบคุณนะคะ-//-
มิคารุ: หึ..(นี่เธอเขินหรอเนี่ยจะแกล้งเธอดีไมนะ...แต่ว่าฉันเกลียดเธอนี่)
มิโดระ: นี่หัวเราะอะไรเล่า!!😤😤
มิคารุ: อะนี่ถึงล่ะ
มิโดระ: ถึงแล้วก็ปล่อยหนูลงสิ
มิคารุ: อ...ออ..อืม
ฟึบบบ.วางมิโดระลง
ชิคารุ: นี่เราสองคนไปดีกันตอนไหนเนี่ย
พี่/น้อง: ปล่าว
ชิคารุ: ออ..อืม เนี่ยดีแล้วนะที่เราฟื้นขึ้นมา
มิคารุ: ไม่เห็นจะดีตรงไหนเลยหน้าจะไม่ต้องฟื้นขึ้นมาเลยจะดีกว่า
มิโดระ: //หน้าหงอย
ชิคารุ: นี่ นี่มากินข้าวกันเถอะ
5 นาทีผ่านไป
มิโดระ: เออนี่หนูขอพ่ออย่างนึงได้ไมคะ
ชิคารุ: ได้สิลูก...แล้วหนูอยากได้อะไรล่ะ
มิโดระ: หนูอยากเปลี่ยนสีห้องค่ะ ขอเป็นสีดำได้ไมคะ
ได้สิลูกเดี๋ยวพ่อจักการให้ แต่ลูกต้องไปนอนห้องพี่เขาก่อนนะ
มิโดระ: เออ....คือว่าแล้วพี่เขาจะอณุญาญไมอ่ะแต่พี่เขาคงไม่อยากให้หนูเข้าห้อง
มิคารุ: อืม..อยากนอนก็นอนแต่ห้ามเข้าห้องเกินสามทุ่ม แล้วก็มาออบน้ำห้องฉัน เตรียมเสื้อผ้ามาด้วยนะ แล้วก็ก่อนเข้าห้องไปชงนมมาสองแก้ว เเก้วนึงไม่หวาน ส่วนอีกแก้วแล้วแต่เธอ
มิโดระ: อืมมมม...ก็ได้ค่ะงั้นหนูขอตัวก่อนนนะค่ะ
ชิคารุ: แล้วจะไปไหนหล่ะ
มิโดระ:คือว่าหนูจะไปนั่งเล่นที่.....
เอ๋มิโดระของเราจะไปนั่งเล่นที่ไหนกันเนี่ยแล้วจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นไมนะ ถ้าอยากรู้ก็ไปอ่านตอนต่อไปกันเลยยยย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments