# 3 หึ..เธอนี่น่าสงสารหรือหน้าสมเพศดีวะ

มิโดระ: ที่นี่ที่ไหนอีกเนี่ย

เมดรินจิ: คุณหนูๆฟื้นแล้วคุณหนูฟื้นแล้วเจ้าค่ะ

ชิคารุ: ลูกข้าฟื้นแล้วรึ

เมดรินจิ: เจ้าค่ะเชิญทางนี้เลยเจ้าค่ะ

มิโดระ: โอ๊ย!!ปวดหัวโอ๊ยยย

ชิคารุ: นี่ลูกพ่อเจ้าเป็นไรไป!!เมดไปตามหมอหลวงมา

มิโดระ: สะเด็จพ่อลูกไม่เป็นไรแล้วเจ้าค่ะ

ชิคารุ: แต่เมื่อกี้ลู...

มิโดระ: ลูกไม่เป็นไรจริงๆเจ้าค่ะสะเด็จพ่อไม่ต้องห่วง😊

ชิคารุ: อืม-//-(อือหือ!!ทำไมลูกข้ายิ้มน่ารักขนาดนี้กันนะ)

มิคารุ: สะเด็จพ่อเป็นไรไปเจ้าคะ!!ทำไมหน้าแดงขนาดนี้

ชิคารุ: พ..พ่อไม่ได้เป็นไรแค่อากาศมันร้อนนิดหน่อยน่ะลูก

มิคารุ: สะเด็จพ่อข้าขอนอนพักชั่วครู่ได้หรือไม่

ชิคารุ: อ..อ..อืมได้สิลูกถ้าได้เวลารับประทานอาหารพ่อจะให้เมดมาตามนะลูก

มิโดระ:เจ้าค่ะ😊

ชิคารุ: พ่อไปก่อนนะลูก-//-

**ฉันนี่หน้าสงสารหรือหน้าสมเพศกันแน่นะที่เอาแต่วิ่งตามเจ้าชายทั้งๆที่เขาไม่เคยหันมารักเราหรือสนใจเราเลยแต่เธอก็หน้าสงสารนะทั้งๆที่เธอพยายามทำให้ทุกคนรักแต่ทุกคนกับเกลียดเธองั้นฉันจะช่วยให้ทุกคนรักเธอเอง...เห่อแต่ตอนนี้ทำไมห้องมันเป็นสีชมพูขนาดนี้!!!...อืมโอเคฉันรู้ว่าเธอชอบสีชมพูแต่ไม่จำเป็นต้องถึงขนาดนี้สักหน่อย..แต่ชั่งเถอะฉันขอนอนสักหน่อยค่อยขอให้สะเด็จพ่อเปลี่ยนสีห้องให้ดีกว่า

12.00 น.

เมดรินจิ: คุณหนูเจ้าคะได้เวลารับประทานอาหารแล้วเจ้าค่ะ

มิโดระ: ..........

เมดรินจิ: ตื่นเถิดดเจ้าคะคุณหนูเดียวจะหิวเอาได้นะเจ้าคะ

มิโดระ: อืมมมม..โอเคๆฉันตื่นแล้ว

เมดรินจิ: -//-(เวลาคุณหนูตื่นนอนคุณหนูหน้ารักเสียจริง)

มิโดระ: นี่!!รินจิเธอเป็นอะไรน่ะทำไมหน้าแดงจังเธอป่วยรึปล่าวพักกรอนได้นะ

เมดรินจิ: ดิฉันไม่เป็นไรเจ้าค่ะ-//-(นี่คุณหนูเป็นห่วงเราหรอเนี่ยเขินจังขนาดผู้หญิงอย่างฉันยังเขินคุณหนูขนาดนี้แล้วพวกผู้ชายที่เห็นคุณหนูแบบนี้จะเขินขนาดไหนกันเนี่ย)

มิโดระ: นึ่รินจิงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ

เมดรินจิ: ด..ได้เจ้าค่ะงั้นดิฉันเตรียมเสื้อผ้าให้นะเจ้าคะ

มิโดระ: จ้าาาจ้าาา

ซ่าาาซ่าาาา.เสียงอาบน้ำ 3นาทีผ่านไป

เมดรินจิ : นี่ชุดเจ้าค่ะคุณหนู

มิโดระ: อืม...ขอบคุณนะรินจิ😊

เมดรินจิ : -//-(ตายๆตายแน่ๆเลยถ้าคุณหนูยิ้มแบบนี้

.......... : นี้ฉันรอตั้งนานแล้วนะเมื่อไหร่จะลงไปกันสักทีหะ!!

เอ๋นี้ใครกันเนี่ยอยากรู้ไมไปอ่านตอนต่อไปกันเลย😰😲😲😲

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



