ฝนในฤดูนี้หายไปเสียแล้ว
ยามค่ำมืดมิดไร้แสงจันทร์สอดส่อง ฝนตกกระทบหลังคาโปรยปรายทำให้ทั่วบริเวณเต็มไปด้วยพื้นที่เปียกชุ่ม ชายหนุ่มสวมชุดอาภรณ์สีขาวหม่นเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงฉาน ในมือจับกระบี่เล่มงาม ใบหน้ากลับระบายยิ้มสุดแสนวิไลราวกับว่าเขาไม่สะทกสะท้านที่พึ่งฆ่าคนมาเลยสักนิด
ทันใดนั้นมีชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา กลิ่นอายเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งโอบล้อมเมื่อมองคราแรกยื่นกระบี่จ่อคออีกฝ่ายด้วยนัยน์ตาโกรธเคือง
"เหตุใดเจ้าจึงฆ่าคนด้วย คนพวกนั้นทำผิดอะไรเซี่ยอวี๋?!"
เซี่ยอวี๋ได้ยินคำถามของอีกฝ่ายก็พลันหัวเราะลั่นราวกับคนขาดสติ
"เจ้าถามคำถามซ้ำๆทุกครั้งที่เจอข้า มิเบื่อบ้างรึซือเล่อ?"
ซือเล่อเงียบไปทันทีแต่ปลายกระบี่ยังคงจ่ออยู่ใกล้คอของเขา เซี่ยอวี๋มองใบหน้าหล่อเหลาก็อยากจะเอื้อมมือออกไปจับเพื่อเกลี่ยปอยผมของอีกฝ่าย พวกเขาสองคนสู้กันมานานหลายสิบปี นี่เป็นครั้งแรกในรอบสิบปีที่พวกเขาใกล้กันถึงเพียงนี้
จะเป็นไปได้หรือไม่ที่พวกเราจะได้อยู่ด้วยกัน?
เซี่ยอวี๋รีบนำความคิดพวกนั้นออกไปทันที จะเป็นไปได้อย่างไรหากพวกเราจะได้อยู่ด้วยกัน ในเมื่อซือเล่อกับเขามิอาจอยู่ด้วยกันได้
"..ซือเล่อ จงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขต่อไป"
ซือเล่อไม่เข้าใจกับสิ่งที่เซี่ยอวี๋กล่าวจนกระทั่งภาพที่อีกฝ่ายนอนจมแอ่งน้ำผสมของเหลวสีแดงฉานยังจดจำได้อย่างมิเคยลืมเลือน
จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้อย่างไร หากไร้ซึ่งฝนโปรยปรายในฤดูถัดไป
หลังจากจอมมารเซี่ยอวี๋ไม่กี่ปี ร่างของเขาเร้นหายไปอย่างเงียบงัน ผู้คนต่างกล่าวขานว่าความโหดร้ายนี้จบสิ้นแล้วพร้อมกับสรรเสริญปรมาจารย์ซือเล่อว่าเป็นผู้กอบกู้ใต้หล้า
ทว่าไม่หกเดือนต่อมากลับกลายเป็นฝันร้าย
วีรบุรุษที่ทุกคนเอ่ยขานกลับขึ้นเป็นจอมมารเสียเอง
ความโหดร้ายพึ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นและกาลเวลาก็ได้หมุนขึ้นมาใหม่เพื่อกลับมาเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ล้มเหลวเมื่อครั้งอดีต
"ท่านว่าเรื่องนี้จะแก้ไขได้หรือไม่?"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments