TWO

12:33 pm na natapos ang school namin, and all i can say is that it is a tiring day, well everyday is a tiring day anyway so wala na ako dung magagawa.

"Ella, halika na" tawag sa akin ni Laura.

"Sige, wait lang" sabi ko naman habang nagliligpit na nang mga gamit ko.

Pagkatapos ko mag asikaso ay naglabas na din ako, at nakita ko nga dun si Laura na nag iintay sa akin.

Nung nakita na ako ni Laura na lumabas ng room ay naglakad na siya papaalis at nag sunod na lang ako.

"Hayyyy... Nakakapagod" sabi ko habang nag kukuha ng payong sa gilid ng bag ko.

"Kaya nga, tapos ang dami pang mga gawain, at assignments. Di bale naman kasi malapit na namang mag exam, lagi dyan tayo dinadali at nilalabo labo ng mga gawain" reklamo naman ni Laura.

"Hmmmm. Malakad ka?" tanong ko sa kanya habang naglalakad kami papalabas ng school.

"Oo, ikaw?" tanong naman nya sa akin pabalik.

"Hindi, sabi daw ni mama na magtrycle na lang daw ako. Tsaka binigyan din ako ni mama ng pamasahe kaya ayun magtratrycle ako, instead na maglakad" explain ko naman sa kanya.

"Ahhh sige sige" sabi nya naman.

Habang naglalakad ay may nakita na akong tricycle, at nagpara na agad ako at sinabi ko na nga ang address ko, at nagsakay na sa tricycle.

Pagka uwi ko ng bahay ay inaasahan ko na walang tao dahil nag alis sila mama. Nagbihis na nga ako at kumain, pagkatapos kong kumain ay nagsimula na akong gumawa ng mga gawain ko sa school para matapos na agad pero habang nag gagawa ako ay bigla na lang akong inantok kaya nakapag desisyon kong matulog na muna, kaya naghilata na muna ako sa higaan pero as soon as nakahiga na ako, naka receive ako ng call from my ate Suzette.

"Naku naman, ano na naman kaya ang nangyari......." sabi ko sabay sagot sa phone call. "Ano po yun ate?" tanong kong mahinahon, pero deep inside inis na inis na ako.

"May emergency-"

"Anong emergency? Ano na naman ang nangyari?" tanong ko agad as soon as narinig ko yung word na emergency.

"Pwede ba patapusin mo muna ako?" sabi ni ate Suzette sa akin na may pagkairita. "Anyway, oo may emergency. May nag-atake daw ng headquarters natin, buti na lang daw naagapan agad..."

"Talaga?! Sino daw may gawa? Sino yung nagtulong? Pwede nating bigyan ng reward or something, lalo't na yung mismong headquarter ang na atake" napa buntong hininga na lang nga ako dahil sa mga nangyari. "Ok so sino ang nagtulong or nagsagip sa atin? At oo nga ate, mukhang sign na 'to para magpalit na tayo ng headquarters masyadong delikado nahuli na tayo dun, what if mangyari din yung in the future?!".

"Isa sa mga member mo" sagot ni ate.

"Huh? Sino? Sino sa kanila? May nasaktan ba? Ok lang ba sila? Isa sa kanila? Oh my......."

" 'Wag kang mag alala.. Walang nasaktan ni isa sa kanila". Once na sinabi yun sa akin ni ate Suzette ay hindi na ako nakasalita sa sobrang saya nang malaman na ayos lamang sila at walang nasaktan. Napa hingang maluwag na lang ako sa mga nangyari.

"Zyne. Si Zyne daw yung nagpigil sa mga nanlusob".

Nagulat na lang ako sa sinabi ni ate Suzette at natuwa at the same time.

Si Zyne ay nahanap ko lang nun habang mayroon kami noong mission, pinayagan naman ako nila ate Suzette na ampunin na lang siya nun or something. Dati nun ay maliit pa lang yung range ng kaya naming libutin hanggang Pilipinas pa lang, nagsisimula pa lang kasi kami nun na lumago at mag training kaya ayun konti at maliliit pa lang ang mga mission na binibigay sa amin.

"Ate!!" tinawag ko si ate through a walkie talkie radio.

"Ano?! " tanong ni ate.

"Pumunta ka dito. Nasa yard ako" sabi ko sa walkie talkie sabay tingin sa lalaki na nasa harap ko.

"Copy " after na sinabi yun ni ate ay tiningnan ko na yung lalaking nasa harap ko. If I were to judge him, mga na sa around my age din siya, siguro mga 14 or 15 something ganon, and by the looks of it he is somewhat...... trembling..... in fear?

"Strange" I said as I looked at him, wondering what had happened to him.

"Hey!" tawag ko sa kanya. "Anong pangalan mo?"

Hindi lang sya umimik at tiningnana nya lang ako, ang mga mata niya na puno ng takot, nakatitig lang sa mga mata ko, na para bang inoobserbahan ang sunod kong gagawin.

"......Z-Zyne.." pautal at sobrang hina niyang sabi na halos hindi ko na marinig.

"Zyne huh?." sabi ko at napangiti na lang ako. "Full name".

"Zyne Cole Alvarez", sagot niya na may bahid na takot sa kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.

"Zyne...... ", pabulong kong sabi habang nakatingin sa kanya na para bang tinitingnan siya ng masama.

"Zyne, isa ka ba sa kanila?", tinanong ko siya habang inoobserbahan ang kanyang bawat kilos.

"H-Hindi!!" panic niyang pagkakasabi.

"Talaga ba?", tanong ko sa kanya na puno ng duda.

"Nangangako na hindi ako kasama sa kanila, please!", nakaluhod siyang nagmamakaawa. "Gagawin ko ang lahat please! 'Wag mo lang akong patayin!" habang nagmamakaawa ay umiiyak na siya ng husto, nanginginig na sa takot.

Habang siya ay nagmamakaawa ay inobserbahan ko ang kanyang mga kilos, nang napansin ko, katawan niya'y puno ng sugat, at kanyang apelyido na feeling ko narinig ko ito dati pa...

Tiningnan ko lang siya habang nag iisip kung saan ko ba talaga narinig yung apelyidong iyon, nang naalala ko ang isa sa mga naging kaaway namin, or sa madaling salita ang pinakauna naming naging target at naging kaaway. At yun rin ang una naming panalo at sa pagkakaalala ko ang buong angkan ng Alvares ay patay na, yun ang rineport sa amin at sa pagkakaaalala.

Pero bakit may isa pang natitira? May pagkakamali ba sa report? May traydor ba sa amin? May na miss out ba kami? Nagtakas ba siya? Pero kung nagtakas siya edi bakit sugatan siya at para bang inaalipin? Ano ba talaga ang nangyari?

"Alvares....." pabulong kong sabi. "Sabi mo gagawin mo ang lahat hindi ba?"

"Opo, gagawin ko ang lahat. 'Wag niyo lang akong patayin." nagmamakaawa niyang sabi.

"Lahat?"

"Lahat", determinadong niyang sabi.

"Sige, ikaw ang magiging assistant ko, from now on"

"Huh?" bahid sa kanyang muka ang pagkataka.

"Ang sabi ko ay ikaw ang magiging assistant ko from now on, and your life now belongs to me", halata na aking mga pagkakabigkas na ako ay seryoso, ngunit deep inside alam ko na hindi siya papayag. And i know naman for sure na ayaw niya.

"Deal", nagulat na lang ako sa aking narinig. Ano?! Pumayag siya?! Hindi mawala sa aking mga mata ang aking gulat. Ngunit dali dali ko na lang itong tinago at pinalitan ng seryosong mukha.

"Sure ka? Once na mag agree ka hinding hindi mo na yun kayang bawiin pa. At oo nga pala pang habang buhay na ito." sabi ko ng nakangiti.

"Oo, pumapayag ako." sabi niya ng walang nakot na para bang willing na ibuwis ang lahat lahat.

"Wow", sabi ko ng may paggitla at amused sa kanya.

"Parang kanina lang ah, parang kanina lang nagmamakaawa ka na ispare ko ang buhay tapos ngayon naman pumapayag ka na maging assistant ko and trusting me with your life?... Hah! What a joke. Only insane person can do that. Are you that desperate to live?" I said clearly mocking him.

"Yes"

Isang salita lang ang kanyang binigkas pero dahil sa salitang iyon ay napa tahimik ako.

In obserbahan ko lang ang kanyang ginagawa, ang kanyang mukha na walang bahid ng pagbibiro.... Mukhang seryoso siya sa kanyang sinabi na willing talaga siyang maging assistant ko. At wala na ako dun magagawa, ako man din ang nag alok eh.

"Halika na" sabi ko sa kanya sabay talikod.

Narinig ko na lang siya, pinipilit ang kanyang sarili na tumayo.

Hindi kinakaya ng konsensya ko ngunit hindi ko siya maaaring tulungan, kaylangan kayanin niya na tumayo sa sarili niyang mga paa.

Nung nakatayo na siya ay bigla siyang natumba, at dun ko na napag desisyonan na tulungan siya.

Inalalayan ko siya sa kanyang paglalakad. Habang na kita ko sila ate Suzette at kuya Lewis.

"Ang tagal mo naman Ella-". Hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin ng napansin niya na kasama ko si Zyne at napakunot na lang ang nuo nilang dalawa.

"Sorry ate, kuya. May nakita lang kasi ako" ani ko habang nakangisi.

Tiningnan lang ako nila ate, sabay tingin nila sa isa't isa, at tumungo na lang.

Nung nakita ko na ang signal nila na aalis na kami ay nag dali dali na ako para makauwi na kami agad.

Habang kami ay nasa byahe ay inintindi at binigyan ko ng paunang lunas ang mga sugat ni Zyne. "Wow alagang alaga ah", ani ni Lewis na halata namang naiirita at inirapan pa nga kami, abay naman anak ng— Bago pa ako makapag salita muli ay nag biglang tigil ang sasakyan at sinabihan na nga kami ng driver na nandito na kami sa bahay. Yes sa bahay, sa bahay namin ko siya dinala para mapag usapan na rin namin ang kasunduang mangyayari.

Pagkatapos naming bumaba at pumasok na sa bahay ay bumungad agad sa amin ang sangkaterbang mga paper works, habang tulala pa kami sa aming nakita ay may bigla kaming narinig na telepono na nag riring. Tiningnan namin ni kuya Lewis ang cellphone namin, ngunit wala namang tumatawag sa aamin, kaya naman isa lamang ang ibig sabihin nito.... Kay ate Suzette nagtatawag......si Tito!!! 

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***