ตอนที่ 2 ยอมรับผิดคน

ตอนที่ 2 

เหยาเหยาเหลือบมองโทรศัพท์หลังจากขึ้นรถ พบข้อความเด้งขึ้นมา 

ตอนนั้นแค่อยากจะได้รับทะเบียนสมรสให้เสร็จเร็วๆ จึงไม่ได้ใส่ใจกับข้อความในมือถือ 

แต่หลังจากที่ดูก็พบว่าเป็นข้อความจาก มิสเตอร์เยว่ ส่งมา 

เราไม่ได้เพิ่งแยกกันหรือ ทำไมถึงส่งข้อความมาอีก เสี่ยวเหยากดเข้าแชท 

"ผมเพิ่งมาถึง ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ถ้ายังไม่ว่างเรานัดกันใหม่อีกครั้งได้" 

เสี่ยวเหยาวรู้สึกงุนงง เราไม่ได้พบกันและรับทะเบียนสมรสหรอกหรือ ถ้าหากคนนี้เป็นมิสเตอร์เยว่ แล้วคนที่ได้รับทะเบียนสมรสคือใคร 

มันผิดคนไหม? 

"เราไม่ได้เพิ่งพบกันหรอ" 

ไม่นานก็ได้รับข้อความตอบกลับจากมิสเตอร์เยว่ "ผมไม่เห็นคุณ" 

เมื่อเสี่ยวเหยาคิดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกกลัว คนที่ได้รับทะเบียนสมรสไม่ใช่คนที่คุยกันในแชท จากนั้นก็ส่งข้อความต่อไปเพื่อยืนยัน "ฉันมีอะไรต้องทำ ไว้เจอกันคราวหน้า" 

"โอเค คราวหน้าผมจะไม่สาย" 

เสี่ยวเหยาอ่านข้อความนี้ แน่นอนเธอได้รับทะเบียนสมรสผิดคน 

ดังนั้น... 

เธอเจอคนแปลกหน้าและได้รับทะเบียนสมรส

นี่มันเรื่องอะไรกัน..

ในตอนนี้เสี่ยวเหยารู้สึกว่าความกล้าหาญของเธอใหญ่เกินไป 

...........

เหยาเหยาสอนภาษาจีนในโรงเรียนกวดวิชา 

หลังจากที่เรียนจบเสี่ยวเหยาก็ร่วมกับรุ่นพี่เปิดโรงเรียนกวดวิชาในตัวจังหวัด

เพียงแต่ในตอนนี้สถานการณ์ไม่ดีเล็กน้อย โรงเรียนไม่ได้มีชื่อเสียงเท่าที่ควร เด็กที่มาสมัคเรียนก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ หากเป็นเช่นนี้ต่อไปไม่นาน จะต้องปิดตัวลง 

ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงก็มาถึงสถานที่ 

หลังจากที่ลงจากรถเสี่ยวเหยาก็เห็นรถอีกคันมาจอดใกล้ๆ คนนั่นลงจากรถแล้วก็เดินมาหาเธอ 

เสี่ยวเหยารู้สึกแปลกใจ คนๆนั้นจะเป็นใครถ้าไม่ใช่ หนิงเยว่ 

เสี่ยวเหยามองไปที่หนิงเยว่เย็นชาเล็กน้อย "เห็นได้ชัดว่าคุณไม่ใช่คนที่นัดหมายมาก่อน ทำไมถึงไม่บอกฉัน" 

เธอมองไปที่เสื้อผ้าที่อีกฝ่ายสวมใส่ เช่นเดียวกับที่มิสเตอร์เยว่กล่าว จึงไม่ได้คิดมาก นึกว่าเป็นเขา

ตอนนี้เธอต้องการได้รับการยืนยันให้ชัดเจน

หนิงเยว่มองดูเธอกล่าว "จากที่เห็น ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้ตกลงกันเกี่ยวกับทะเบียนสมรส" 

เหสี่ยวเหยาพยักหน้า 

"ด้วยวิธีนี้ คุณคิดว่าอีกฝ่ายจะตกลงเป็นแฟนปลอมๆเพื่อจัดการกับครอบครัวของคุณ และเต็มใจได้รับทะเบียนสมรส? มีแค่คนอย่างฉันเท่านั้น ที่มีความต้องการเช่นเดียวกัน ที่เห็นด้วยที่ได้รับทะเบียนสมรสกับคนแปลกหน้าเช่นคุณ" 

เสี่ยวเหยาครุ่นคิด ดูเหมือนจะจริง 

มิสเตอร์เยว่เพียงแค่ตกลงเป็นแฟนปลอมๆเท่านั้น หากจะให้ขอทะเบียนสมรสก็คงเป็นไปได้มากที่จะไม่ยอม และบางทีมันอาจจะจบความร่วมมือในที่สุด

และไม่ต้องพูดถึงเธอกับมิสเตอร์เยว่ไม่ได้คุ้นเคยกันมากนัก เพียงแค่แชทแบบสบายๆเท่านนั้น 

"เป็นความประมาทของฉันเองที่ยอมรับผิดคน แต่คุณมาทำอะไรที่นี่?" 

หนิงเยว่มองไปยังเสี่ยวเหยา "วันนี้เราเป็นสามีภรรยา ฉันคิดว่าเราควรอยู่ด้วยกันฉลอง" 

เสี่ยวเหยาย่นหน้าผาก "ฉันคิดว่ามีบางอย่างที่คุณเข้าใจผิด พวกเราเข้าใจถึงจุดประสงค์ของการรับทะเบียนสมรสดี ฉันเพียงต้องการจัดการกับครอบครัวของฉัน คุณเองก็เหมือนกัน แล้วพวกเราจะเหมือนกับคนที่รับทะเบียนสมรสตามปกติได้ยังไง"

พูดแล้วเสี่ยวเหยาก็เริ่มจริงจังมากขึ้น "เมื่อคุณต้องการถึงจะติดต่อกัน ในเวลาอื่นๆไม่จำเป็นต้องติดต่อกัน คุณก็มีชีวิตส่วนของคุณ ฉันเองก็จะใช้ชีวิตส่วนของฉัน ให้ดีที่สุดไม่จำเป็นต้องมาเกี่ยวข้องกัน"

ฟังคำพูดของเธอหนิงเยว่ก็พยักหน้า "สิ่งที่คุณพูดนั้นถูกต้อง แต่เราไม่รู้ อาจมีข้อผิดพลาดเมื่อเราต้องแสดงต่อหน้าครอบครัว ฉันคิดว่าเราควรทำความคุ้นเคยกัน" 

เสี่ยวเหยาผงะ เนื่องจากเราต้องทำการแสดง ก็ต้องทำให้แนบเนียน จะเกิดอะไรขึ้นหากถูกจับได้ พวกเราจะไม่เสียดายทะเบียนสมรสหรอ

เสี่ยวเหยาครุ่นคิดก่อนจะตอบ "เช่นนั้นพวกเราก็หาเวลามาทำความคุ้นเคยกันเถอะ"

หนิงเยว่พยักหน้า "เช่นนั้น วันนี้ก็ค่ำแล้วฉันจะส่งคุณกลับ" 

เดิมทีเสี่ยวเหยาต้องการกลับไปเคลียงานที่ค้าง แต่ดูเวลาก็สายแล้ว อีกอย่างงานที่ค้างก็ไม่ได้จำเป็น และไม่ใช่ส่วนของเธอ แต่จะกลับกับเขามันอาจจะเร็วไปหน่อย 

เห็นความลังเลใจ หนิงเยว่จึงกล่าว "ระหว่างทางเรายังสามารถทำความเข้าใจกันมากขึ้นได้" 

เห็นเขาพูดแบบนี้เสี่ยวเหยาก็ตอบตกลง

ค่าเช่าในตัวจังหวัดค่อนข้างแพง เสี่ยวเหยาเพิ่งจบและงานก็ยังไม่มั่นคง ต้องไม่สามารถจ่ายคนเดียวได้อยู่แล้ว ดังนั้นจึงแบ่งค่าเช่ากับเพื่อนร่วมชั้นมหาวิทยาลัยของเธอ 

มาถึงประตูชุมชนเสีายวเหยาก็ลงจากรถ ไม่จำเป็นต้องเชิญหนิงเยว่เข้าไปโดยตรง 

แต่เมื่อมาถึงประตูห้องก็เจอกับคุณป้าเจ้าของห้องเช่า 

"คุณป้ามีอะไรหรอ" 

"ห้องที่คุณอยู่เพิ่งหมดสัญญา จะมีผู้เช่ารายใหม่เข้ามา คุณสามารถเก็บของและย้ายออกวันนี้" 

เสี่ยวเหยาประหลาดใจ "คุณป้า ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าจะต่อสัญญา ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้" 

ที่อยู่อาศัยค่อนข้างดี และราคาไม่แพง แต่เจ้าของบ้านหมายความว่าอย่างไร ต้องการขับไล่เธอออก?

การหาที่อยู่ใหม่ต้องใช้เวลา และลำบากในหาเคลื่อนย้ายสิ่งของ จะออกทันทีได้ยังไง

"บ้านเป็นของฉัน จะให้ใครก็ตามที่ฉันชอบเช่า" เจ้าของบ้านมองด้วยความดูถูก "ยิ่งไปกว่านั้น ฉันแนะนำลูกชายของฉันให้ คุณมีสิทธิ์อะไรที่ปฏิเสธ" 

ตอนนี้ที่เธอเข้าใจเหตุผล เป็นเพราะเธอปฏิเสธลูกชายวัย 30 ที่เอาแต่เล่นเกมตลอดทั้งวัน 

เสี่ยวเหยาเข้าใจแล้ว ยังไงเธอก็ต้องถูกขับไล่ "วันนี้เย็นมากแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ อีกอย่าง ฉันต้องใช้เวลาในการเก็บของด้วย" 

เจ้าของบ้านจ้องไปที่เสี่ยวเหยา "คุณต้องย้ายออกทันที ผู้เช่ารายใหม่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว จะเข้ามาพรุ่งนี้เช้า" 

จากนั้นก็มองขึ้นลงเสี่ยวเหยาอีกครั้ง "ถ้าเจ้าสามารถเงยหน้าขึ้นมาหน่อย เข้ากันได้ดีกับลูกชายของฉัน ก็จะยกโทษให้ หึ ผู้หญิงจากบ้านนอก มีคุณสมบัติอะไร ครอบครัวของฉันมีบ้านสามหลังในตัวเมือง เด็กผีเช่นคุณเป็นพรที่ลูกชายของฉันตกหลุมรัก" 

เสี่ยวเหยาโกรธจนไม่รู้จะพูดอะไร 

"ฉันจะออกไปวันนี้" 

จะพูดอะไรได้อีก แต่จะไปอยู่ที่ไหน ในเมืองนี้เธอรู้จักแค่ไม่กี่คน และไม่อยากจะรบกวนใคร คนอื่นเองก็ใช่จะมีช่วงเวลาที่ดี 

เมื่อเสี่ยวเหยากำลังดิ้นรนก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง 

"ย้ายมาอยู่กับฉัน" 

เสี่ยวเหยาหันไปมอง เจ้าของเสียงคือหนิงเย่ว

"ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่" 

เมื่อกี้ไม่ใช่เพิ่งกลับไปหรอ ทำไมถึงมาอยู่ข้างๆเธอได้

_____

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***