3

หลังจากเราทานอาหารเสร็จ เขาก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของเขา แน่นอนผมไม่รู้ว่าหน้าตาของบ้านหลังนั้นมันเป็นอย่างไร เพราะความทรงจำมันขาดหายไปจนหมด เมื่อมาถึงหน้าตัวบ้าน ประตูรั้วเคลื่อนตัวออกเพื่อให้รถยนต์คันหรูเข้าไป มันทำให้ผมได้เห็นกับคฤหาสน์หลังใหญ่แสนหรูหราที่ตั้งตระหง่านอยู่ภายใน

เมื่อรถเคลื่อนมาจอดที่ลานจอดรถเป็นที่เรียบร้อย ก็มีคนงานผู้ชายสองคนเข้ามาถือสัมภาระเข้าไปไว้ในบ้าน

"เราอยู่ที่นี่หรือครับ"

"อืม"

"ผมเดินชมได้ไหม"

"ไว้ค่อยพรุ่งนี้ฉันจะให้คนงานพาเดิน วันนี้เธอต้องพักผ่อน"

เขากวักมือเรียกแม่บ้านคนหนึ่ง เขาพูดคุยอะไรสักอย่างกับเธอก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในตัวบ้าน

"สวัสดีค่ะ น้าชื่อณีนะคะ คุณชายใหญ่สั่งให้น้าดูแลคุณธีร์ค่ะ"

"สวัสดีครับ เอ่อ ไม่ต้องเรียกว่าคุณก็ได้ครับผมรู้สึกแปลกๆ"

"ไม่ได้หรอกค่ะ คุณชายใหญ่เขาสั่ง"

"นะครับ ผมขอ ผมจะเรียกน้าว่าน้าณีเเต่คุณน้าต้องเรียกผมด้วยชื่อพอนะครับ ผมไม่ชอบให้ใครมาเรียกว่าคุณเลย"

"ก็ได้ค่ะ เอาที่คุณธีร์สะดวก"

"น้าณี~ ผมก็พึ่งบอก"

"ขอโทษด้วยนะคะ น้องธีร์"

น้าณีอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะพาผมเดินเข้าไปในตัวบ้าน ของในทั้งใหญ่หรูหรามาก ถ้าผมเดินคนเดียวก็คงหลงทางได้เลยมั้งครับ เธอพาผมมาที่ห้องนอนส่วนตัวซึ่งเธอบอกว่าห้องนอนของผมอยู่ถัดจากห้องนอนของคุณเพลิง แถมเขายังกำชับอีกว่า ถ้ามีอะไรก็ให้เรียกเขาได้ แต่ผมก็เกิดข้อสงสัยลึกๆนะ ว่าถ้าเราแต่งงานกันแล้วจริงๆทำไมเราไม่นอนร่วมห้องกันล่ะ

"น้าณีครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ"

"คะ?"

"หากผมกับคุณเพลิงแต่งงานกันแล้วจริงๆ ทำไมเราไม่นอนร่วมห้องกันล่ะครับ"

"คุณชายใหญ่แกชอบความเป็นส่วนตัวน่ะค่ะ"

"อ๋อ ครับ"

ผมร้องอ๋อเบาๆ เธอเดินมาส่งผมที่หน้าห้องพร้อมบอกว่าตอนเย็นเธอจะมาเรียกผมไปทานอาหารเย็นด้วย ผมเข้ามาสำรวจในห้องนี้ ห้องนอนของผม มันเป็นโทนสีสว่างๆ มีประตูกระจกที่เปิดออกไปเป็นระเบียง บรรยากาศในห้องช่างคุ้นเคย เหมือนมันมีเรื่องราวบางอย่าง แต่ผมเองก็นึกไม่ออก ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายอ่อนๆ เจอกับสมุดบันทึกที่ว่างเปล่าเล่มหนึ่ง จึงถือมันมาพร้อมกับปากกาหนึ่งแท่ง ผมได้จดบันทึกเรื่องราวต่างๆตั้งเเต่ตื่นมาจากโรงพยาบาลเเละสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดลงไป ผมนั่งจดมันลงไปจนครบ แล้วสายตาก็เหลือไปเห็นโทรศัพท์เครื่องหนึ่งที่วางอยู่ตรงหัวเตียง ผมเดินไปหยิบมันขึ้น ปรากฎว่าแบตของมันยังไม่หมด ผมกดเปิดมัน ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ใส่รหัส ผมจึงเลื่อนเข้าไปหน้าโฮม ซึ่งปรากฎหน้าจอเป็นรูปคู่ของ ผมกับคุณเพลิง ที่ดูเหมือนกับว่าเรากำลังจะไปเที่ยวด้วยกันที่ไหนสักที่ ในรูปที่ผมเห็น เราต่างยิ้มแย้มกันทั้งคู่ แต่ดูผิดกับตอนนี้ เพราะผมไม่เห็นรอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าเขาเลย

ผมถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนเตียงเเละก็เข้าสู่ห้องนิทราในที่สุด...

ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเคาะประตูดังขึ้น พอเช็คนาฬิกาก็ปรากฎว่านี่มันเวลาหกโมงกว่าแล้ว น้าณีคงมาตามผมลงไปทานข้าว

ผมเปิดประตูออกมา พบกับเธอที่ยืนรออยู่แล้ว เธอเดินนำผมลงมาที่ห้องอาหาร ซึ่งมีคุณเพลิง ผู้ชายหนึ่งคนและผู้หญิงอีกหนึ่งคนนั่งอยู่

"นั่งสิ" คุณเพลิงพูด

"ครับ"

"เจ้านี่ชื่อเพชร เป็นน้องชายของฉัน"

"สวัสดีครับ คุณเพชร"

"อื้ม" ผมหันไปสวัสดีคุณเพชรเเละเขาก็หันมารับไหว้ผมตามมารยาท

"ส่วนนี่แพร น้องสาวของฉัน" คุณเพลิงพูดพลางภายมือไปทางคุณแพร

"สวัสดีครับ คุณแพร"

"สวัสดีจ่ะ ไม่ต้องเรียกเราว่าคุณก็ได้นะ อายุเท่ากัน"

เธอหันมาพูดกับผมอย่างเป็ยมิตร

"ครับ"

"เอาล่ะ เรามาทานข้าวกันได้แล้ว"คุณเพลิงพูด

ทุกคนก็ได้ก้มหน้าก้มตาทานข้าวกันอย่างเงียบเชียบ ไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุยระหว่างกันเลยแม้แต่น้อย ผมก็แอบอึดอัดอยู่บ้างนะ

มื้ออาหารจบลง ทุกคนแยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเอง ส่วนคุณเพลิงก็ออกไปจากบ้าน และผมก็คงไม่มีอะไรให้ทำมากนะ จึงเดินเข้าห้องนอนไป ระหว่างนี้ผมคงต้องปรับตัวให้ได้แล้วกระมั้ง ผมฟุบหน้าลงไปบนหมอนก่อนที่จะเข้าสู่ห้องนิทราไปอีกครั้ง...

ดำเนินเรื่องเรื่อยๆ เอ~ สองคนนี้มีปมอะไรกันหรือเปล่านะ ทำไมคุณเพลิงถึงแปลกๆล่ะ ติดตามตอนต่อไปกันด้วยนะค๊าาา❤

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***