การตัดสินใจ

เรื่องราวแห่งความผูกพันธ์ดำเนินการมาอย่างช้าๆ กินเวลาไปกระทั่ง 3 เดือน เมื่อถึงเวลากำหนดกลับบ้านของก้องมาถึง ... ก้องก็ได้เริ่มมีความคิดว่า ระหว่างนี้จะตัดสินใจอย่างไร จะสานสัมพันธ์กับปุ้มต่อรึจะพอเท่านี้ .... แต่ไม่สามารถตัดสินใจได้

ก้อง: ปุ้มว่างมั้ย คุยกับพี่แปบนึงสิ พี่มีอะไรจะเล่าให้ฟังนะ ... คือพี่จะกลับอยุธยา ในเดือนหน้านี้แล้ว ปุ้มต้องตั้งใจเรียนนะ มีโอกาสพี่จะกลับมาเที่ยวที่นี่อีกแน่ แล้วพี่ถามปุ้มเรื่องนะ ปุ้มจะเรียนต่อมหาลัยที่ไหน ... ต่างจังหวัดหรอ?? ปุ้ม..ตอบ ไม่คะพี่ก้อง ปุ้มจะเรียนที่นี่ล่ะเพราะบ้านปุ้มมีมหาลัยแล้ว ปุ้มจะเรียนเอกภาษาอังกฤษค่ะ ... แล้วพี่ก้องจะกลับมาเมื่อไหร่ แล้วเราจะได้เจอกันอีกมั้ย?? ก้องตอบว่า ...พี่ต้องกลับไปทำงานน่ะเพราะพี่มาที่นี่ก็มาฝึกงาน และพี่ก็บอกไม่ได้ด้วยว่าจะกลับมาตอนไหน สงกรานต์ เทศกาล พี่จะกลับมาที่นี่อีกนะ ..

ยัยปุ้ม: อ้อ ค่ะ .. เข้าใจแล้วค่ะ

ก้อง : ปุ้ม .. นี่ปุ้ม เราอย่านิ่งแบบนี้สิ พี่พูดอะไรไม่ถูกเลยนะ ..

ยัยปุ้ม : ป่าวนี่คะ .. ก็ขอให้พี่ก้องโชคดีนะคะ ถ้าว่างก็มาเที่ยวที่นี่นะคะ หวังว่าคงจะเจอกันอีกนะพี่ก้อง ..

ก้อง : ปุ้ม พี่มีอะไรจะบอกนะ ...ที่จริงพี่รู้สึกกับปุ้มมากกว่าพี่ชายนะ พี่ก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้พี่ห่างจากปุ้ม 5 ปี และพี่กำลังจะกลับบ้าน ระยะทางค่อนข้างไกล แต่พี่มาคิดๆดูแล้ว ปุ้มน่ะกำลังเริ่มต้นชีวิตในมหาลัย พี่ก็ไม่อยากตัดอนาคตของปุ้ม พี่รู้นะว่าปุ้มก็คงจะรู้สึกแย่บ้างถ้ารู้ว่าพี่กำลังจะกลับบ้าน ... อีก 2 เดือนปุ้มจะเปิดเทอมแล้ว ...พี่อยากให้ปุ้มใช้เวลาที่มีใน 2เดือนระหว่างที่พี่กลับดูใจตัวเองว่า เราใจตรงกันมั้ยนะปุ้ม ส่วนพี่เองก็เริ่มจะสับสนเพราะพี่ไม่อยากตัดอนาคตของปุ้ม ... ตั้งแต่แรกที่เราพบกันพี่จะบอกให้ปุ้มฟังนะ คือพี่ก็รู้สึกแปลกใจ ที่ทำไมเจอปุ้มในสถานที่ต่างๆบ่อยมากซะจน เก็บมาคิดเวลาว่างจากงาน ว่าคนที่นี่มีก็มากมายแต่ทำไมเจอปุ้มบ่อยมาก จนมากระทั่งเรามาพูดคุยกันเริ่มสนิทกันมาจากเรื่องของโต้งพี่ก็ยังแปลกใจที่ทำไมทุกครั้งที่คุยกับปุ้มความรู้สึกถึงเหมือนว่าคุยกับตัวเอง เหมือนปุ้มเป็นวัยเดียวกันกับพี่เลยนะ...แล้วปุ้มล่ะ เป็นยังไง??

ยัยปุ้ม : ปุ้มหรอคะ ... ก็รู้สึกเหมือนกับพี่ก้อง แต่ก็อยากให้เราสองคนมั่นใจในความรู้สึกที่มีต่อกันให้ใจเราตรงกันจริงๆก่อนค่ะ ... ปุ้มว่าในระยะเวลา 2 เดือนก่อนจะเปิดเทอมนี้ ถ้าเราไม่ติดต่อกันแล้วเรานึกถึงกัน รู้สึกเหมือนมีอะไรขาดหายไปจริง ทนไม่ไหว และฝืนยาก เราค่อยกลับมาเจอกันนะคะ เพราะปุ้มก็อยากมั่นใจในความรู้สึกของเราทั้งสองคน อยากรู้ว่าจะมั่นคงแค่ไหนค่ะ .. พี่ก้องคิดถูกแล้วที่พูดเรื่องนี้ออกมา ปุ้มก็จะลองดูใจตัวเองด้วยค่ะ ถ้างั้นในวันที่พี่เดินทางกลับบ้านขออให้ปลอดภัยนะคะ หลังจากนี้ไป เราก็ต่างศึกษาใจตัวเองนะคะ ..

ก้อง : ปุ้มพี่ใช้เบอร์เดิมนะ แล้วปุ้มล่ะจะเปลี่ยนเบอร์รึป่าว ... ยังไงส่งข่าวให้พี่รู้บ้างนะ พี่ขอให้ปุ้มเรียนมีความสุขมากๆนะ ทำอะไรก็อย่าหักโหมมากนะ อีกอย่าง กาแฟน่ะ !! ลดลงเหลือวันล่ะแก้วก็พอแล้วปุ้มพี่เป็นห่วงนะ .. สู้ๆนะ จะได้เข้าเรียนตามที่ตัวเองชอบแล้ว ห้ามท้อนะ👍👍

ยัยปุ้ม : ปุ้มจะไม่ท้อ เรามาดูผลลัพธ์ไปด้วยกันนะ ปล่อยให้เป็นเรื่องของธรรมชาติล่ะกันค่ะ 😊

ก้อง : โอเคปุ้ม ...

...... แล้วทั้งสองก็ใช้ชีวิตในส่วนของตัวเองตามปกติ ในระยะเวลากว่า 2 เดือนที่ไม่มีการติดต่อ จนกระทั่งว่า .. มีข้อความว่า วันนี้เรียนค่อนข้างเหนื่อย มาเริ่มต้นคนเดียวจริงๆด้วย เพื่อนปุ้มไม่มีใครมาเรียนที่นี่เลยสักคน 5555+ บางครั้งก็ต้องทำงานคนเดียว ทำให้แอบหวั่นๆเหลือเกินว่าจะ ทำงานได้ทันเวลามั้ย ..เหนื่อยจัง😊

ข้อความตอบกลับ : พักบ้างนะอย่าหักโหมเกินไปล่ะ ตัวเล็กของพี่ 👍👍 สบายดีมั้ยทางนั้นเป็นไงบ้าง เรียนเป็นไงบ้าง?? พี่นึกถึงเราตลอดแหละ แอบห่วงเรานะว่า จะเรียนเป็นไง จะวุ่นวายใจขนาดไหน จะหึกโหมงานอีกรึป่าว ..ตัวเล็ก ว่างแล้วบอกนะพี่อยากได้ยินเสียง 😊😊😊😊😊

..... ทว่า ในที่สุดการรอคอยครั้งนี้พร้อมการทดสอบใจของแต่ละฝ่ายก็จบลง ....

//////////////////////////////ติดตามตอนต่อไปนะจ่ะ👍

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***