เสน่ห์ร้ายคุณชายสายลับ 2

หกปีถัดมาจากนั้น พ่อเริ่มวางแผนเรื่องอนาคตของผมกับพี่สตีฟ เหมือนกับจะเตรียมไว้เพื่อสืบทายาทอะไรสักอย่าง ผมแอบได้ยินตอนที่พ่อบอกคุณครูสอนยิงปืน

     หลังจากผ่านบททดสอบสุดหินมาหลายด่านซึ่งอันที่จริงวัยอย่างพวกเราในตอนนั้น ไม่น่าจะต้องมารับรู้อะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำ แต่หลังจากทุกอย่างสิ้นสุด 

     คะแนนของผมนำพี่สตีฟแทบทุกอย่าง ถ้าเอาความจริง คือพี่มันไม่ตั้งใจเองต่างหาก บอกว่าอยากเป็นหมอไม่ได้อยากเป็นมาเฟีย ผมจึงคือคนที่ถูกเลือก อย่างไม่มีทางปฏิเสธได้ตั้งแต่นั้นมา

     " ซินแสโหงวเฮ้งของลูกผมเป็นยังไงบ้าง "

     " เด็กคนนี้ โตขึ้นมาจะต้องเป็นผู้นำที่ดี มีความรับผิดชอบ มีอำนาจน่าเกรงขาม ลูกน้องเชื่อฟังรักใคร่ เหมาะสมแล้วที่อีจะเป็นทายาทคนต่อไป "

     จนกระทั่งผมอายุได้สิบห้าปี ก็มีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้น เมื่อตำรวจชุดใหญ่ของฮ่องกง ออกตามล่าพ่อค้าของเถื่อน สินค้าผิดกฎหมาย และหนีภาษี ซึ่งนั่นก็คือพ่อผมเอง.., แล้วสุดท้ายคนที่รับเคราะห์ เมื่อมีการยิ่งปะทะกันเกิดขึ้น นั่นก็คือแม่ที่เข้ารับกระสุนแทนพ่อ

     " ฝาก...ดูแล...ลูกของเราด้วยนะคะ, สตีฟ...สิงโต… เป็นเด็กดี..อย่าดื้อกับพ่อ เข้าใจ...มั้ย (และแล้วก็จากไป) "

     " แม่……! แม่คร๊าบบบบ…..! "

     พ่อพาพวกเราและสมาชิกที่เหลืออยู่ หนีมาตั้งตัวที่เมืองไทย จนกระทั่งคดีความหมดอายุและถูกเลิกติดตาม ตอนนั้นผมเองคิดว่าท่านจะหยุดแล้วปรับตัวใหม่ แต่เปล่าเลย...พ่อพยายามทำงานเก็บเงิน และสร้างตัวใหม่จนสำเร็จ

     สุดท้ายก็กลับมามีอำนาจ และตั้งแกงค์ใหม่ว่า สิงโตทอง, ท่านบอกว่าถึงยังไงในอนาคต มันก็ต้องเป็นของผมอยู่ดี แต่ขอบอกไว้ตรงนี้เลย.. ว่าเส้นทางของผมกับพ่อ มันจะไม่มีวันบรรจบ และจะเป็นเส้นคู่ขนานแบบนี้…ตลอดไป

 Part :  Singto 

:

;

      ตาเล็กค่อยๆกระพริบเปิดกว้างหลังจากสลบมาข้ามวันข้ามคืน

     " สิงโต... สิงโต! (หมับ!) ฮือออ….สิงโต ผมกลัว ผมกลัว!อ่ะสิงโต...ฮึกๆ "

     วงกล้ามแขนอันอบอุ่นกอดรัดแน่นพลางลูบปลอบเบาๆ

     " ผมอยู่นี่แล้ว.. อยู่นี่แล้วคริส ต่อไป...ผมจะไม่ให้ใครมาทำร้ายคุณได้อีก ผมขอสาบาน..ด้วยชีวิตของผมเอง "

     " สิงโต...ฮึก "

     รอยสะอื้นของคริส ยิ่งตอกย้ำให้ผมรู้สึกเจ็บไปถึงขั้วหัวใจ  ที่พลาด..! ปล่อยให้คนพวกนั้นมาทำร้ายเค้าได้ ต่อจากนี้คงจะอยู่ห่างจากคริสไม่ได้แล้ว แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว และผม คงต้องพาเค้าออกไปจากที่นี่ ให้เร็วที่สุด!

ก่อนวันรับตำแหน่ง….

     " สิงโต.. "

สายตาออดอ้อนกับสองแขนที่กอดแน่น ทำให้ผมอยากจะฟัด..อ้อ อยากจะกัด เอ้ย ! อยากจะรัด (โอ้ย...สิง! ใจเย็น) ผมหมายถึง อยากจะกอดปลอบให้เค้าอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ไปทั้งวัน แต่ทว่า..ทุกสายตายังคงจับจ้อง และผมเองก็มีเวลาอีกไม่มาก ที่จะพาเค้าไปจากที่ตรงนี้

     " คริสครับ ผมขอโทษนะ ที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณต้อง.."

     "..Kiss ε.., เลิกโทษตัวเองได้แล้ว ผมบอกแล้วไงว่ามันไม่ใช่ความผิดของคุณ, คุณเป็นคนดีผมเชื่อแบบนั้น.. ไม่เหมือนพ่อของคุณที่ใจดำ!อำมหิต.. เอ่อ… แง ผมขอโทษ "

     คำพูดของคริสยิ่งตอกย้ำ ให้ผมเหมือนกลายเป็นลูกอกตัญญู เมื่อมีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว..(ผมไม่น่า...เกิดมาเป็นลูกของพ่อเลย)

     " ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไรนะ, มันคือความจริงที่ผมต้องยอมรับให้ได้ คุณ..อย่าคิดมากนะ (จุ๊บ) ผมรักคุณนะครับ "

     " ผมก็รักคุณ….(ลูบๆแก้ม) "

     " ผมสัญญานะครับ ว่าจะพาคุณออกจากที่นี่.. ให้เร็วที่สุด "

//…. ครืดๆ ~... " JS ทราบแล้ว เปลี่ยน "

" ทราบ..เปลี่ยน "

" ST ต้องการความช่วยเหลือ เปลี่ยน "

" JS พร้อมปฏิบัติการทุกเมื่อ เปลี่ยน "

" ขอบคุณ...ฯลฯ….., ~ ครืดๆ… //

     เมื่อละสายตาจากพวกลูกสมุนของพ่อ ซึ่งในอนาคตก็อาจจะเป็นลูกน้องของผมด้วย พอสบโอกาสผมรีบติดต่อวางแผน และขอความช่วยเหลือจากหน่อยลับ รวมถึงการคิดกุศโลบายเพื่อหลอกล่อพวกสมุนของพ่อ (แต่...เรียกว่า ชี้ทางสว่างจะดีกว่า) 

     " เห้ย พวกมึงว่า.. พ่อใหญ่คนใหม่จะเป็นยังไงบ้างวะ? "

     " กูว่า เค้ายังเด็กเกินไป เผลอๆ...เป็นน้องกูอีกหลายสิบปี "

     " ถึงเค้าจะยังเด็กนะ แต่แม่งโคตรเท่ห์เลย ดูเคร่งขรึมแล้วก็น่าเกรงขาม ยังไง..กูว่าไม่แพ้พ่อใหญ่ชัวร์ "

     " กูอ่ะ ได้ยินมาว่าเค้าเป็นตำรวจ แล้วอย่างงี้.. พวกเราจะไม่โดนจับเหรอวะ? "

     " กูว่าไม่!.. ถ้าจะจับ พ่อใหญ่จะรอดมาจนถึงป่านนี้เหรอวะ? "

     " ก็ไม่แน่นะ เพราะผม..ก็ไม่ได้ชอบพวกแกงค์มาเฟียนี่สักเท่าไหร่ "

     " นายน้อย!!.."  (ประสานเสียง)

     " อีกอย่าง.. ที่ผมยังไม่จับคุณพ่อ เพราะยังไม่มีหลักฐาน ที่จะมัดตัวพอต่างหาก "

     " งั้นแสดงว่า.. ถ้ามีหลักฐาน นายน้อยก็จะจับพ่อใหญ่อย่างงั้นเหรอครับ? "

     " แน่นอน!.."

     ( แกร็กๆ ! ) กระบอกปืนทุกอันเล็งเป้ามาที่ผมโดยพร้อมเพรียง

     " ถึงนายน้อย จะเป็นลูกของพ่อใหญ่, แต่พ่อใหญ่ เป็นผู้มีพระคุณเปรียบเสมือนพ่อคนที่สองของพวกเรา.., เพราะฉะนั้น ผมยอมให้นายน้อยทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ "

     " ใจเย็นก่อน ถึงผมจะมีหลักฐานและจับท่านก็ไม่ได้หมายความว่า..จะทำอะไรบุ่มบ่ามซะหน่อย นั่นพ่อผมนะพวกคุณอย่าลืม "

     " แล้วนายน้อย.. ต้องการอะไรครับ "

     " ผมก็แค่… จะหาทางออกให้พวกคุณ เมื่อถึงเวลานั้น พวกคุณก็ไม่ต้องโดนหางว้าวไปด้วย"

     " นายน้อย...หมายความว่ายังไงครับ? "

     " พูดตรงนี้ มันคงจะไม่เหมาะสักเท่าไหร่.. "

     ผมเปิดประตูให้พวกนั้นเข้ามาในห้อง เพื่อจะคุยตกลงตามแผนที่วางเอาไว้ แต่ทันทีที่ก้าวเข้ามา...ดูเหมือนคริสจะยังหลอนกับคนพวกนั้น ซึ่งสังเกตได้จากการยืนแอบข้างหลัง มือของเค้ากำเสื้อผมไว้แน่นแถมดึงจนรั้งคอ 

     จังหวะที่หันไปสบตา ผมมองออกรู้ได้ทันที...ว่าถ้าเป็นไปได้ เค้าอยากจะกอดผมไว้แน่นๆ และไม่เงยหน้าขึ้นมามองพวกนั้นจะดีกว่า แต่ทว่าเพื่อให้ทุกอย่างผ่านไปโดยราบรื่น เค้าจึงอดทน (คริส..คุณไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะอยู่ข้างๆคุณแบบนี้ไม่ไปไหน และทุกอย่างจะต้องสำเร็จ คุณเชื่อใจผมนะ...ผมรักคุณ) ผมได้แต่แอบกระซิบข้างหู ก่อนที่จะหันกลับไปเริ่มต้นเจรจา 

      ถึงแม้ว่ามันจะดูเสี่ยงกับการไปชักจูงอะไรแบบนั้น แต่ถ้าสำเร็จ..ก็ถือว่าโชคดี นอกซะจากว่าพวกมันจะจงรักมากจนไม่คิดเสียดายชีวิต ซึ่งนั่นก็หมายถึง พวกผมสองคนอาจต้องฝังชีวิตไว้ที่นี่ แต่ทุกอย่างในตอนนี้มันมีความเสี่ยงเป็นเดิมพันอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น คงต้องทำอะไรสักอย่างบ้าง ดีกว่าอยู่เฉยๆ แล้วตกเป็นเบี้ยล่างของอำนาจมืดแบบนี้..ตลอดไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***