...ความเดิมจากตอนที่แล้ว...
.
.
.
" พี่ฮิคาดะๆ " ผมจิ้มๆพี่ฮิคาดะประมาณสองครั้ง จนหันกลับมาผม
.
.
" ตะเนี้ยว-! " ผมทำท่าแมวเหมียวสุดน่ารักใส่ ่ ่
.
.
" น.. นายทำอะไรเนี่ย!? " ฮุแร่~~~ หูแดงเลยสิ🍂🍂
.
.
"ป่ะพี่ ไปจ่ายตังค์ "
.
.
จากนั้นผมกับพี่ฮิคาดะก็พากันเดินไปจ่ายตังค์ที่เคาเตอร์ แต่ที่ผมตกใจก็คือ หลังจากคิดราคาแล้ว ถึงเป็นตัวเลข7หลักล่ะ!?
.
.
ผมรวบรวมสติแล้วทำตัวดีดี จากนั้นผมก็เดินไปทั่วเลย จนพอจะกลับบ้านผมก็ยกไม่ไหว ก็เลยขอให้พี่ฮิคาดะช่วย
.
.
" พี่ค้าบ~~ ยกของให้ผมหน่อยสิ . . . น้า" ผมส่งสายตาเด็กตัวเล็กๆ พร้อมเสียงอ่อย
.
.
.
.
" อ้าย— พี่เซิน!!! " โอ๊ะ. . . เหมือนว่าผ้าปิดปากจะช่วยไม่ได้ซะแล้วล่ะ หนีเลยแล้วกัน!?
.
.
.
" นี่พวกคุณน่ะ หัดมีสัมมาคารวะดับคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เจอแล้วกรี๊ดกร๊าด " จากนั้นผมก็ได้ทำท่างง ก่อนจะถูกลากขึ้นรถโดยพี่ฮิคาดะ
.
.
" เซินๆ เราย้ายที่เรียนใหม่กัน "
.
.
" พี่ ที่เรียนเก่าก็.. ดี.. อยู่แล้ว " สายตาแบบนี้มันอะไรกัน พี่ฮิคาดะโกรธจริงๆ งั้นหรอ!?
.
.
" กลับบ้านไปเตรียมย้ายของออกจากเมืองนี้กัน ไปเมืองที่สงบกว่านี้ "
.
.
"ครับ . . . " เป็นแบบนี้อีกแล้ว แบบนี้ตลอด ทำไมต้องเป็นผมล่ะ? ที่โดนดุอยู่ตลอด
.
.
จากนั้นผมก็กลับบ้าน แล้วไปร้องไห้ใต้โซฟาสีน้ำเงินตัวโปรดของผม ผมร้องไห้หนักมากวันนั้น จนแม่บ้านของที่นั่นต้องเข้ามาปลอบ จริงๆผมก็เป็นแบบนี้บ่อยแล้วล่ะ แต่แค่อดกลั้นไว้น่ะ ่
.
.
.
.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments