ความมืดมิดยามค่ำคืนในป่าใหญ่ เสียงนกร้องขับขานคล้ายบทเพลงแห่งความตาย เด็กชายที่ร่างปกคลุมไปด้วยความมืดมิด กำลังนั่งแหงนมองดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืน
"ขาผมชาไปหมดแล้ว... อาหารกระป๋องก็หมดแล้วทำไงดีพี่ชาย... ผมหิวจัง"
เสียงพึมพำเบาๆ ของเด็กชายดังขึ้น มีเสียงตอบรับของเหล่าสัตว์ป่าที่อาจมาทำร้ายเมื่อไหร่ก็ได้ แต่แล้วเด็กชายกลับไม่สนใจแม้แต่น้อย ความเมื่อยล้าทำให้ร่ายกายอยากพักผ่อน
"พี่ครับ... แม่ครับ... ผมโดนงูกัด... ผมขอโทษที่ดูแลตัวเองไม่ดี ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง"
ความง่วงงันที่เด็กชายทนกัดฟันมานาน... เริ่มออกอาการจนไม่อาจฝืนลืมตาได้
"ทำไมต้องทิ้งผมไว้อีกแล้ว... ทำไม!"
ฟุ่บ!
ร่างกายของเด็กชายล้มลง ความเจ็บปวดของบาดแผลมากมายไหลผ่านสมองของเขาแต่จิตใจไม่อาจรับความรู้สึกอื่นใดได้อีกแล้ว
เด็กชายพยายาม'ยิ้ม'และจิตนาการว่ามันคือ 'ความสุข' ของตนเอง
น้ำตาของเขาไหลผ่านใบหน้า ความทรงจำมากมายในอดีตเริ่มเลือนลางลงเรื่อยๆ
-เด็กกำพร้าพ่อตั้งแต่จำความได้
-ได้รับความโกรธของแม่ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน
-มีพี่ชายที่ไม่สนใจน้องชาย
-มีครอบครัวที่ไม่รักและไม่เคยใส่ใจและเอาแต่ทำร้ายโดยคำพูด
-มีปมจนทำร้ายตัวเอง สังคมแย่ ๆ โรงเรียนแย่ ๆ
"ผมโชคดีจังที่เกิดมาครบสามสิบสอง... " เด็กชายเริ่มบ่นประชดกับตนเอง
ใบหน้ามีรอยยิ้มแต่ก็คล้ายไม่ยิ้มอยู่ น้ำตาไหลผ่านใบหน้าอันมอมแมม
"ผมโชคดีที่พวกเขาให้บ้านอยู่ โชคดีที่ให้เงินผมใช้ โชคดีที่เคยมีเพื่อน โชคดีที่มียังชีวิตอยู่"
เสียงของเด็กชายเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ เขาไม่ร้องไห้อีกแล้ว ไม่อาจรับรู้เสียงใดๆ ได้อีกแล้ว ลมหายใจเริ่มเบาลง เมื่อความตายใกล้เข้ามาถึงความรู้สึกบางอย่างจะเกินขึ้น อย่างเช่น ความกลัว,ความรู้สึกผิด
"โชคดี... อืมมม ยังเหลือโชคดีอะไรอีกนะ คิดไม่ออกแล้วอ่ะ"
เมื่อความตายใกล้เข้าความรู้สึก'ไม่แยแส'สิ่งใดก็ยิ่งมากขึ้นคล้ายกับความรักหายไป
มือที่เต็มไปด้วยรอยแผลกำลังกำมีดเล่มหนึ่งไว้ มีดโบราณที่เขาเจอในป่ารวดลายมันแปลกประหลาดกับสัญลักษณ์ที่ไม่คุ้นเคย
"ยังไงก็ต้องตายอยู่แล้ว... ทำเรื่องบ้าๆ หน่อยก็แล้วกัน"
'ความกลัว' ไม่เหลืออะไรต้องกลัวอีกแล้ว
เด็กชายใช้มีดกรีดแทงเข้าไปในช่องท้องอย่างช้า ช้าาา... เพื่อสัมผัสความรู้สึกเจ็บปวดให้เต็มที่ ความรู้สึกเมื่อมีมีดมาแทงทำให้ใบหน้าของเขาเริ่มแดงคล้ายโดยคนที่ชอบบอกรัก เลือดอุ่นๆ กับเครื่องใน ผิวสัมผัสนุ่มนวลดีจัง
'รู้สึกดีจัง~'
"รู้สึกดีจัง... มีความสุขที่สุดเลย"
ความรู้สึกสุดท้ายภายใต้รอยยิ้ม... ในที่สุด
ลมหายใจของเด็กชายหมดลง... เมื่อถึงตอนเช้าเผยให้เห็นร่างกายอันผอมบางแทบหนังหุ้มกระดูกเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งผ้าพันพร้อมกับแผลมากมาย นัยน์ตาไร้แสงกำลังมองท้องฟ้าพร้อมกับรอยยิ้มของเด็กชาย
สัตว์ป่ามากมายวันแล้ววันเล่าต่างเดินผ่านไป คล้ายกับมองไม่เห็นร่างอันไร้วิญญาณนั้นเลย
ไม่มีใครรับรู้เลยว่ามีใครตายเลย ไม่มีใครออกมาสำรวจ แล้วในที่สุดเรื่องราวคงเงียบหายไป... ตามกาลเวลา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments